when seafloor spreading was first i

when seafloor spreading was first introduced, geologists proposed that the main driving force for plate motion was up-welling that came from deep in the mantle. upon reaching the base of the lithosphere, this flow was thought to spread laterally and drag the plates along. thus, plate were viewed as being carried passively by convection flow in the mantle. Based on physical evidence, however, it became clear that up-welling beneath oceanic ridges is quite shallow and not related to deep circulation in the lower mantle. it is the horizontal movement of lithospheric plates away from the ridge that causes mantle up-welling, not the other way around. thus, modern models have plates being integral part of mantle convection and perhaps even most active component.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อ seafloor แพร่กระจายได้รู้จัก ธรณีเสนอว่า แรงผลักดันหลักการเคลื่อนไหวแผ่นถูกขึ้นเบ้าที่มาจากส่วนลึกในหิ้ง เมื่อถึงฐานธรณีภาค กระแสนี้ได้คิดว่า การแพร่กระจายแบบสมมาตร และลากแผ่นตาม ดังนั้น จานถูกมองเป็นการจำหน่าย passively กระแสการพาในหิ้ง ตามหลักฐานทางกายภาพ อย่างไรก็ตาม มันเป็นเบ้าขึ้นใต้มหาสมุทรเคลื่อนค่อนข้างตื้น และไม่เกี่ยวข้องกับการหมุนเวียนในหิ้งล่างลึกชัดเจน การเคลื่อนที่แนวนอนของแผ่น lithospheric จากสันเขาที่ทำหิ้งขึ้นเบ้า ไม่วิธีอื่นๆ ได้ ดังนั้น รูปแบบทันสมัยมีแผ่นที่เป็นส่วนหนึ่งของการพาหิ้ง และบางทีก็ประกอบอยู่มากที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อก้นทะเลปูเป็นครั้งแรกนักธรณีวิทยาเสนอว่าแรงผลักดันหลักสำหรับการเคลื่อนไหวเป็นแผ่นขึ้นที่เกาะที่มาจากลึกลงไปในเสื้อคลุม เมื่อมาถึงฐานของเปลือกโลกไหลนี้เป็นความคิดที่แพร่กระจายไปด้านข้างและลากแผ่นพร้อม จึงจานถูกมองว่าถูกดำเนินการอย่างอดทนโดยการไหลพาความร้อนในเสื้อคลุม ตามหลักฐานทางกายภาพ แต่มันเป็นที่ชัดเจนว่าขึ้นที่เกาะใต้สันเขามหาสมุทรค่อนข้างตื้นและไม่เกี่ยวข้องกับการไหลเวียนลึกลงไปในชั้นแมนเทิลที่ต่ำกว่า มันคือการเคลื่อนไหวในแนวนอนของแผ่น lithospheric ห่างจากสันแมนเทิลที่ทำให้เกิดขึ้นที่เกาะไม่วิธีอื่น ๆ ดังนั้นรูปแบบที่ทันสมัย​​มีแผ่นเป็นส่วนหนึ่งของการพาแมนเทิลและบางทีแม้แต่ส่วนที่ใช้งานมากที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อเปลือกโลกใต้มหาสมุทรเป็นครั้งแรก , นักธรณีวิทยาเสนอว่า แรงผลักดันหลักสำหรับแผ่นเคลื่อนไหวเป็น welling ที่ขึ้นมาจากส่วนลึกในเสื้อคลุม เมื่อถึงฐานของเปลือกโลก การไหลนี้คิดจะกระจายด้านข้างและลากจานด้วย ดังนั้นแผ่นถูกมองว่าถูกอุ้มเฉยๆโดยกระแสการพาความร้อนในเสื้อคลุม หลักฐานทางกายภาพ , อย่างไรก็ตามมันเป็นที่ชัดเจนว่าใต้มหาสมุทรสันเขาเป็น welling ขึ้นค่อนข้างตื้น และไม่สัมพันธ์กับการหมุนเวียน ลึกลงไปในเนื้อโลกส่วนล่าง มันเป็นแนวนอน การเคลื่อนไหวของแผ่นเปลือกโลก ห่างจาก ริดจ์ ที่ทำให้เสื้อคลุมขึ้นเวลลิ่ง ไม่วิธีอื่น ๆ ดังนั้น รูปแบบทันสมัย มีแผ่นเป็นส่วนหนึ่งของการพาแมนเทิลและบางทีแม้แต่การใช้งานมากที่สุด องค์ประกอบ