hen I glance over my notes and reco

hen I glance over my notes and records
of the Sherlock Holmes cases between
the years ’82 and ’90, I am faced by so
many which present strange and interesting
features that it is no easy matter to know
which to choose and which to leave. Some, however,
have already gained publicity through the papers,
and others have not offered a field for those peculiar
qualities which my friend possessed in so high
a degree, and which it is the object of these papers
to illustrate. Some, too, have baffled his analytical
skill, and would be, as narratives, beginnings without
an ending, while others have been but partially
cleared up, and have their explanations founded
rather upon conjecture and surmise than on that
absolute logical proof which was so dear to him.
There is, however, one of these last which was so
remarkable in its details and so startling in its results
that I am tempted to give some account of it in
spite of the fact that there are points in connection
with it which never have been, and probably never
will be, entirely cleared up.
The year ’87 furnished us with a long series
of cases of greater or less interest, of which I retain
the records. Among my headings under this
one twelve months I find an account of the adventure
of the Paradol Chamber, of the Amateur
Mendicant Society, who held a luxurious club in
the lower vault of a furniture warehouse, of the
facts connected with the loss of the British barque
“Sophy Anderson”, of the singular adventures of
the Grice Patersons in the island of Uffa, and finally
of the Camberwell poisoning case. In the latter, as
may be remembered, Sherlock Holmes was able, by
winding up the dead man’s watch, to prove that
it had been wound up two hours before, and that
therefore the deceased had gone to bed within that
time—a deduction which was of the greatest importance
in clearing up the case. All these I may
sketch out at some future date, but none of them
present such singular features as the strange train
of circumstances which I have now taken up my
pen to describe.
It was in the latter days of September, and the
equinoctial gales had set in with exceptional violence.
All day the wind had screamed and the
rain had beaten against the windows, so that even
here in the heart of great, hand-made London we
were forced to raise our minds for the instant from
the routine of life and to recognise the presence
of those great elemental forces which shriek at
mankind through the bars of his civilisation, like
untamed beasts in a cage. As evening drew in, the
storm grew higher and louder, and the wind cried
and sobbed like a child in the chimney. Sherlock
Holmes sat moodily at one side of the fireplace
cross-indexing his records of crime, while I at the
other was deep in one of Clark Russell’s fine seastories
until the howl of the gale from without
seemed to blend with the text, and the splash of
the rain to lengthen out into the long swash of the
sea waves. My wife was on a visit to her mother’s,
and for a few days I was a dweller once more in
my old quarters at Baker Street.
“Why,” said I, glancing up at my companion,
“that was surely the bell. Who could come to-night?
Some friend of yours, perhaps?”
“Except yourself I have none,” he answered. “I
do not encourage visitors.”
“A client, then?”
“If so, it is a serious case. Nothing less would
bring a man out on such a day and at such an hour.
But I take it that it is more likely to be some crony
of the landlady’s.”
Sherlock Holmes was wrong in his conjecture,
however, for there came a step in the passage and a
tapping at the door. He stretched out his long arm
to turn the lamp away from himself and towards
the vacant chair upon which a newcomer must sit.
“Come in!” said he.
The man who entered was young, some twoand-
twenty at the outside, well-groomed and trimly
clad, with something of refinement and delicacy in
his bearing. The streaming umbrella which he held
in his hand, and his long shining waterproof told
of the fierce weather through which he had come.
He looked about him anxiously in the glare of the
lamp, and I could see that his face was pale and
his eyes heavy, like those of a man who is weighed
down with some great anxiety.
“I owe you an apology,” he said, raising his
golden pince-nez to his eyes. “I trust that I am not
intruding. I fear that I have brought some traces of
the storm and rain into your snug chamber.”
“Give me your coat and umbrella,” said Holmes.
“They may rest here on the hook and will be dry
presently. You have come up from the south-west,
I see.”
“Yes, from Horsham.”
“That clay and chalk mixture which I see upon
your toe caps is quite distinctive.”
“I have come for advice.”
“That is easily got.”
“And help.”
“That is not always so easy.”
1

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไก่ฉันรวดเร็วกว่าบันทึกและบันทึกของฉัน
ในกรณีที่ Sherlock Holmes ระหว่าง
ปี '82 และ '90 ผมต้องเผชิญกับเพื่อ
ที่แปลกและน่าสนใจมากมายในปัจจุบัน
คุณสมบัติว่ามันไม่มีเรื่องง่ายที่จะรู้
ที่จะเลือกและที่จะออกจาก บาง แต่
มีอยู่แล้วได้รับการประชาสัมพันธ์ผ่านเอกสาร,
และคนอื่น ๆ ไม่ได้นำเสนอข้อมูลที่แปลกประหลาดสำหรับผู้ที่
มีคุณภาพซึ่งเพื่อนของฉันในครอบครองสูงเพื่อ
การศึกษาระดับปริญญาและที่มันเป็นวัตถุของเอกสารเหล่านี้
แสดงให้เห็นถึง บางคนก็มีงงงันวิเคราะห์ของเขา
ทักษะและจะเป็นเรื่องเล่าจุดเริ่มต้นโดยไม่ต้อง
จบลงในขณะที่คนอื่น ๆ ได้รับ แต่เพียงบางส่วน
ล้างขึ้นและมีคำอธิบายของพวกเขาก่อตั้งขึ้น
ค่อนข้างอยู่กับการคาดเดาและคาดการณ์กว่าที่
พิสูจน์ตรรกะแน่นอนซึ่งเป็นดังนั้น ที่รักของเขา.
มี แต่คนสุดท้ายที่เหล่านี้ซึ่งเป็นเพื่อให้
โดดเด่นในรายละเอียดของงานและอื่น ๆ ที่น่าตกใจในผลของมัน
ที่ผมอยากจะให้บัญชีของมันบางอย่างใน
ทั้งๆที่ความจริงที่ว่ามีจุดในการเชื่อมต่อ
กับมันซึ่ง ไม่เคยได้รับและอาจจะไม่เคย
จะเคลียร์ทั้งหมดขึ้น.
ปี 87 การตกแต่งอย่างเราด้วยชุดยาว
ของกรณีของความสนใจมากขึ้นหรือน้อยกว่าที่ฉันเก็บ
ระเบียน ในบรรดาหัวของฉันภายใต้นี้
เป็นหนึ่งในสิบสองเดือนผมพบว่าบัญชีของการผจญภัยที่
หอการค้า Paradol ของมือสมัครเล่น
ขอทานสังคมที่ถือเป็นสโมสรที่หรูหราใน
หลุมฝังศพที่ต่ำกว่าของคลังสินค้าเฟอร์นิเจอร์ของ
ข้อเท็จจริงที่เกี่ยวข้องกับการสูญเสียของอังกฤษ เรือสำเภา
"โซฟีเดอร์สัน" ของการผจญภัยเอกพจน์
กริช Patersons ในเกาะ Uffa และในที่สุดก็
กรณีพิษแคมเบอร์เวล ในระยะหลังเป็น
อาจจะจำ, เชอร์ล็อกโฮล์มส์ก็สามารถโดย
ไขลานนาฬิกาของคนตายเพื่อพิสูจน์ให้เห็นว่า
มันได้รับแผลขึ้นสองชั่วโมงก่อนและว่า
ดังนั้นผู้ตายได้ไปนอนภายใน
เวลาหักซึ่ง มีความสำคัญที่ยิ่งใหญ่ที่สุด
ในการล้างขึ้นกรณี ทั้งหมดเหล่านี้ผมอาจจะ
วาดออก ณ วันที่ในอนาคตบางอย่าง แต่ไม่มีของพวกเขา
นำเสนอคุณลักษณะเอกพจน์เช่นรถไฟแปลก
สถานการณ์ที่ผมได้เอาตอนนี้ขึ้นฉัน
ปากกาเพื่ออธิบาย.
มันเป็นในวันหลังของเดือนกันยายนและ
พายุกลางวันยาวเท่ากับกลางคืนได้ ตั้งอยู่ในที่มีความรุนแรงเป็นพิเศษ.
ทุกวันลมได้กรีดร้องและ
ฝนพ่ายแพ้กับหน้าต่างเพื่อให้ได้
ที่นี่ในหัวใจของดีที่ทำด้วยมือลอนดอนเรา
ถูกบังคับให้ยกระดับจิตใจของเราสำหรับทันทีจาก
กิจวัตรประจำวันของชีวิต และเพื่อให้ทราบการปรากฏตัว
ของบรรดากองกำลังธาตุที่ดีที่กรีดร้องที่
มนุษย์ผ่านบาร์ของอารยธรรมของเขาเช่นเดียวกับ
สัตว์ป่าเปลี่ยวอยู่ในกรง ในฐานะที่เป็นตอนเย็นเข้ามาอยู่ในที่
พายุเติบโตที่สูงขึ้นและดังและลมร้องไห้
และร้องไห้เหมือนเด็กในปล่องไฟที่ เชอร์ล็อก
โฮล์มส์นั่ง moodily ที่ด้านหนึ่งของเตาผิง
ข้ามการจัดทำดัชนีบันทึกของเขาของอาชญากรรมในขณะที่ฉันที่
อื่น ๆ ลึกลงไปในหนึ่ง seastories ดีคลาร์กรัสเซล
จนเสียงหอนของพายุจากโดยไม่ต้อง
ลำบากในการผสมผสานกับข้อความและสาด ของ
ฝนที่จะยืดออกไปซัดยาวของ
คลื่นน้ำทะเล ภรรยาของผมเป็นที่แวะไปหาแม่ของเธอ,
และไม่กี่วันผมเป็นผู้อยู่อาศัยอีกครั้งใน
ไตรมาสที่เก่าของฉันที่ถนนเบเกอร์.
"ทำไม" กล่าวว่าผมวินาศภัยขึ้นที่สหายของฉัน
"นั่นคือแน่นอนระฆัง ใครจะมาคืน?
เพื่อนบางส่วนของคุณอาจ? "
" ยกเว้นตัวเองผมไม่มี "เขาตอบ "ผม
ไม่ขอสนับสนุนให้ผู้เข้าชม."
"ลูกค้าแล้ว?"
"ถ้าเป็นเช่นนั้นก็เป็นกรณีที่ร้ายแรง ไม่มีอะไรน้อยจะ
นำคนออกมาดังกล่าววันและที่ดังกล่าวเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง.
แต่ฉันจะเอามันว่ามันเป็นแนวโน้มที่จะเป็นเพื่อนสนิทบางส่วน
ของเจ้าของบ้าน. "
เชอร์ล็อกโฮล์มส์เป็นความผิดพลาดในการคาดคะเนของเขา
แต่สำหรับมีมาขั้นตอน ในเนื้อเรื่องและ
เคาะที่ประตู พระองค์ทรงเหยียดแขนยาวของเขา
จะเปิดไฟออกไปจากตัวเองและต่อ
เก้าอี้ว่างตามที่ผู้มาใหม่จะต้องนั่ง.
"มา!" เขากล่าว.
คนที่เข้ามาเป็นเด็กบาง twoand-
ยี่สิบที่นอกดี ดูแลเป็นอย่างดีและ trimly
Clad กับบางสิ่งบางอย่างของการปรับแต่งและความละเอียดอ่อนใน
การแบกของเขา ร่มสตรีมมิ่งซึ่งเขาถือไว้
ในมือของเขาและเขายาวส่องแสงกันน้ำบอกว่า
จากสภาพอากาศที่รุนแรงผ่านที่เขามา.
เขามองเกี่ยวกับเขาอย่างใจจดใจจ่อในแสงจ้าของ
หลอดไฟและฉันจะได้เห็นว่าใบหน้าของเขาซีดและ
ดวงตาของเขา หนักเหมือนพวกคนที่จะชั่งน้ำหนัก
ลงด้วยความวิตกกังวลบางอย่างที่ดี.
"ผมเป็นหนี้คุณขอโทษ" เขากล่าวเพิ่มเขา
ทองแว่นตาหนีบจมูกตาของเขา "ผมเชื่อว่าผมไม่ได้
บุกรุก ฉันกลัวว่าเราจะนำร่องรอยของบาง
พายุฝนเข้ามาในห้องสบายของคุณ. "
" ให้ฉันเสื้อและร่มของคุณ "โฮล์มส์กล่าวว่า.
" พวกเขาอาจเหลือที่นี่บนตะขอและจะแห้ง
ในปัจจุบัน คุณได้มาจากทิศตะวันตกเฉียงใต้
ที่ฉันเห็น. "
" ใช่จาก Horsham. "
" นั่นดินและส่วนผสมชอล์กที่ผมเห็นเมื่อ
หมวกเท้าของคุณจะโดดเด่นมาก. "
" ฉันได้มาเพื่อขอคำแนะนำ. "
" นั่นคือ ได้อย่างง่ายดาย. "
" และความช่วยเหลือ. "
" นั่นไม่ใช่เรื่องง่ายเสมอดังนั้น. "
1