“Oppa, oppa.”“…Umm…”“Oppa, oppa!!”“

“Oppa, oppa.”
“…Umm…”
“Oppa, oppa!!”
“…Ahh… Just a little more…”

KangYoon was tired. The hand which was shaking him was getting stronger, but his heavy eyelids showed no signs of opening.

“Ah, geez!! Oppa!!”

In the end, after a shout, he barely opened his eyes.

“*Yawn*… Oh… So noisy. I said just a little more…”
“Oh geez. You said you had an interview, and you told me to wake you up early.”
“Yeah whatever… Interview… Interview… What? Interview??”

After hearing an important word, KangYoon felt his head go blank. After kicking the thick blanket covering him, KangYoon stood up abruptly and looked around.

“This is… my room.”
“Where else is it if it’s not your room? Wake up. You gotta eat breakfast.”
“You… HeeYoon? You’re HeeYoon?”

KangYoon finally saw the apron-wearing lady who was looking at him. With a tall height and a paler face than others around the same age, it was his little sister, HeeYoon.

“HeeYoon!! You are alive!!”
“Huh? Oppa, why are you like this?!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"พี่ พี่"“… อืมม... ""พี่ พี่!!"“… ปรบมือ... เพียงเล็กน้อย... "เหนื่อยกับการ KangYoon มือที่ถูกจับเขาได้รับแข็งแกร่ง แต่เปลือกหนักของเขาแสดงให้เห็นว่าไม่มีสัญญาณของเปิด" Ah แหม!! โอปป้า!!"ในสุด หลังจากตะโกน เขาเพิ่งจะเปิดตาของเขา" * อ้าปากค้าง *... โอ้... ดังนั้นเสียงดัง ผมกล่าวเพียงเล็กน้อยเพิ่มเติม... ""แหม แหม คุณบอกว่า คุณมีสัมภาษณ์ และคุณบอกปลุกต้น""ใช่สิ่ง... สัมภาษณ์... สัมภาษณ์... อะไรนะ สัมภาษณ์??"หลังจากได้ยินคำสำคัญ KangYoon รู้สึกว่าไปเขาใหญ่เปล่า หลังจากเตะผ้าห่มหนาที่ครอบคลุมเขา KangYoon ยืนขึ้นทันที และมองไปรอบ ๆ"เป็น... ห้องของฉัน. ""ที่ไหนกันนะถ้าไม่ได้ห้องพัก ตื่นได้แล้ว คุณต้องรับประทานอาหารเช้า""คุณ... HeeYoon คุณ HeeYoon "KangYoon ในที่สุดก็เห็นผู้หญิงที่ถูกมองว่าเขาสวมผ้ากันเปื้อน ด้วยความสูงที่สูงและใบหน้าที่จางกว่าคนวัยเดียวกัน มันเป็นน้องสาวของเขาน้อย HeeYoon"HeeYoon !! คุณมีชีวิต!!""ฮะ โอปป้า ทำไมคุณเป็นเช่นนี้! "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"พี่คะพี่."
" ... อืมม ... "
"พี่คะพี่ !!"
" ... อ่า ... เพียงแค่เล็ก ๆ น้อย ๆ ... "

KangYoon เหนื่อย มือสั่นซึ่งเขาได้รับที่แข็งแกร่ง แต่เปลือกตาหนักของเขาแสดงให้เห็นสัญญาณของการเปิดไม่มี

"อาโธ่ !! พี่คะ !! "

ในท้ายที่สุดหลังจากตะโกนเขาแทบจะไม่เปิดตาของเขา

"* * * * * * * * หาว ... โอ้ ... ดังนั้นที่มีเสียงดัง ผมบอกว่าเพียงแค่เล็ก ๆ น้อย ๆ ... "
" โอ้ geez คุณบอกว่าคุณมีการสัมภาษณ์และคุณบอกว่าฉันไปให้คุณตื่นขึ้นต้น. "
" ใช่สิ่งที่ ... สัมภาษณ์ ... สัมภาษณ์ ... อะไร? สัมภาษณ์ ?? "

หลังจากที่ได้ยินคำสำคัญ KangYoon รู้สึกว่าหัวของเขาไปว่าง หลังจากเตะผ้าห่มหนาครอบคลุมเขา KangYoon ลุกขึ้นยืนทันทีและมองไปรอบ ๆ

"นี่คือห้องของฉัน ... ."
"ไม่มีที่ไหนที่มันก็คือถ้ามันไม่ได้ห้องพักของคุณหรือไม่ ตื่นนอน. คุณ gotta กินอาหารเช้า
" " คุณ ... HeeYoon? คุณ HeeYoon? "

KangYoon ในที่สุดก็เห็นผู้หญิงสวมผ้ากันเปื้อนที่ถูกมองไปที่เขา ด้วยความสูงสูงและใบหน้าที่ซีดกว่าคนอื่น ๆ รอบอายุเดียวกันก็เป็นน้องสาวคนเล็กของเขา HeeYoon

"HeeYoon !! คุณยังมีชีวิตอยู่ !! "
" หือ? พี่คะทำไมคุณเช่นนี้ ?! "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" พี่คะ พี่คะ "" . . . . . . . . . . . . . . . . "" พี่คะ พี่คะ ! ! "" . . . . . . . อ่า . . . . . . . อีกแค่นิดเดียว . . . . . . . "kangyoon เหนื่อย มือซึ่งสั่น เขากำลังจะแข็งแกร่ง แต่เปลือกตาหนักของเขาแสดงไม่มีสัญญาณของการเปิด" อ่า ! พี่ ! ! "ในที่สุด หลังจากตะโกน เขาแทบจะลืมตา" * หาว * . . . . . . . โอ้ . . . . . . . หนวกหู ฉันบอกว่าอีกแค่นิดเดียว . . . . . . . "" โอ้ พระเจ้า คุณบอกว่าคุณมีนัดสัมภาษณ์ และคุณบอกให้ผมปลุกให้คุณตื่นแต่เช้า "" ใช่ . . . สัมภาษณ์ . . . . . . . สัมภาษณ์ . . . . . . . อะไร ? สัมภาษณ์ ? "หลังจากได้ยินคำที่สำคัญ kangyoon รู้สึกหัวเขาว่างเปล่า หลังจากเตะผ้าห่มผืนหนาคลุมเขา kangyoon ลุกขึ้นยืนชะงักและมองไปรอบ ๆ" นี่ . . . . . . . ห้องของผม" แล้วนี่ถ้าไม่ใช่ห้องของเธอ ตื่นได้แล้ว คุณต้องกินอาหารเช้า "" คุณ . . . . . . . heeyoon ? นาย heeyoon ? "kangyoon สุดท้ายเห็นผ้ากันเปื้อนใส่ผู้หญิงที่กำลังมองเขาอยู่ กับความสูงและใบหน้าซีดลงกว่าคนอื่น ๆในวัยเดียวกัน มันเป็นน้อง heeyoon ." heeyoon ! ! เธอยังไม่ตาย ! ! "" หือ ? พี่ ทำไมพี่เป็นแบบนี้ ? ! "