Phonetics and PhonologyPhonetics (f

Phonetics and Phonology

Phonetics (from the Greek word phone = sound/voice) is a fundamental branch of Linguistics and itself has three different aspects:

Articulatory Phonetics - describes how vowels and consonants are produced or “articulated” in various parts of the mouth and throat;
Acoustic Phonetics - a study of how speech sounds are transmitted: when sound travels through the air from the speaker's mouth to the hearer's ear it does so in the form of vibrations in the air;
Auditory Phonetics - a study of how speech sounds are perceived: looks at the way in which the hearer’s brain decodes the sound waves back into the vowels and consonants originally intended by the speaker.
The actual sound produced, such as a simple vowel or consonant sound is called phone.

Closely associated with Phonetics is another branch of Linguistics known as Phonology. Phonology deals with the way speech sounds behave in particular languages or in languages generally. This focuses on the way languages use differences between sounds in order to convey differences of meaning between words. All theories of phonology hold that spoken language can be broken down into a string of sound units (phonemes). A phoneme is the smallest ‘distinctive unit sound’ of a language. It distinguishes one word from another in a given language. This means changing a phoneme in a word, produces another word, that has a different meaning. In the pair of words (minimal pairs) 'cat' and 'bat', the distinguishing sounds /c/ and /b/ are both phonemes. The phoneme is an abstract term (a speech sound as it exists in the mind of the speaker) and it is specific to a particular language.

A phoneme may have several allophones, related sounds that are distinct but do not change the meaning of a word when they are interchanged. The sounds corresponding to the letter "t" in the English words 'tea' and 'trip' are not in fact quite the same. The position of the tongue is slightly different, which causes a difference in sound detectable by an instrument such as a speech spectrograph. Thus the [t] in 'tea' and the [t] in 'trip' are allophones of the phoneme /t/.

Phonology is the link between Phonetics and the rest of Linguistics. Only by studying both the phonetics and the phonology of English is it possible to acquire a full understanding of the use of sounds in English speech.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สัทศาสตร์และวารสารมนุษยศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวรสัทศาสตร์ (จากคำภาษากรีกโทรศัพท์ =เสียง/เสียง) สาขาพื้นฐานของภาษาศาสตร์ และตัวเองมีแง่มุมต่าง ๆ ที่สาม:สัทศาสตร์ articulatory - อธิบายว่า สระและพยัญชนะจะผลิต หรือ "พูดชัดแจ้ง" ในส่วนต่าง ๆ ของปากและคอสัทศาสตร์อะคูสติก - การศึกษาวิธีส่งเสียงการพูด: เมื่อเสียงเดินทางผ่านอากาศจากปากของลำโพงกับหูของ hearer มีตรวจในรูปแบบของการสั่นสะเทือนในอากาศสัทศาสตร์หู - การศึกษาวิธีการรับรู้เสียงคำพูด: ดูวิธีที่สมองของ hearer ถอดรหัสเสียงคลื่นกลับเข้าไปในสระและพยัญชนะเดิม ไว้โดยในการเสียงจริงผลิต เช่นเรื่องสระหรือเสียงพยัญชนะเรียกว่าโทรศัพท์เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับสัทศาสตร์มีสาขาอื่นของภาษาศาสตร์เรียกว่าวารสารมนุษยศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวร วารสารมนุษยศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวรเกี่ยว กับวิธีพูดเสียงทำงานโดยเฉพาะภาษา หรือภาษาทั่วไป นี้เน้นภาษาวิธีใช้ความแตกต่างระหว่างเสียงเพื่อสื่อความหมายระหว่างคำที่แตกต่าง ทฤษฎีทางสัทวิทยาทั้งหมดถือว่า ภาษาพูดสามารถแบ่งออกเป็นสายของหน่วยเสียง (phonemes) หน่วยเสียงมีน้อยที่สุด 'โดดเด่นหน่วยเสียง' ของภาษา มันแตกต่างหนึ่งคำจากภาษากำหนด ซึ่งหมายความว่าการเปลี่ยนแปลงเป็นหน่วยเสียงใน word สร้างคำอื่น ที่มีความหมายแตกต่างกัน ในการจับคู่คำ (คู่น้อย) 'แมว' และ 'ค้างคาว' แตกต่างเสียง /c/ และ /b/ มีทั้ง phonemes หน่วยเสียงเป็นคำที่เป็นนามธรรม (เสียงคำพูดมันอยู่ในจิตใจของผู้) และเฉพาะสำหรับภาษาใดภาษาหนึ่งหน่วยเสียงอาจมีหลาย allophones เสียงที่เกี่ยวข้องที่จะแตกต่าง แต่ไม่เปลี่ยนความหมายของคำเมื่อพวกเขากำลัง interchanged เสียงตรงกับอักษรตัว "t" ในคำภาษาอังกฤษ 'ชา' และ 'เดินทาง' ไม่จริงค่อนข้างเหมือนกัน ตำแหน่งของลิ้นจะแตกต่างเล็กน้อย ซึ่งทำให้ความแตกต่างในเสียงตรวจ โดยเครื่องมือเช่น spectrograph พูด ดังนั้น [t] ใน 'ชา' และ [t] ใน 'เดินทาง' เป็น allophones ของการหน่วย เสียง/t /วารสารมนุษยศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวรคือ การเชื่อมโยงระหว่างส่วนเหลือของภาษาศาสตร์และสัทศาสตร์ โดยเฉพาะการศึกษาสัทศาสตร์และทางสัทวิทยาภาษาอังกฤษได้จะรับมีความเข้าใจการใช้เสียงในการพูดภาษาอังกฤษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สัทศาสตร์และวิทยาสัทศาสตร์ (จากโทรศัพท์คำภาษากรีก = เสียง / เสียง) เป็นสาขาพื้นฐานของภาษาศาสตร์และตัวเองมีสามด้านที่แตกต่างกัน: สรีรสัทศาสตร์ - อธิบายถึงวิธีการสระและพยัญชนะที่มีการผลิตหรือ "ก้อง" ในส่วนต่างๆของปากและลำคอ ; Acoustic สัทศาสตร์ - การศึกษาวิธีการที่เสียงพูดจะถูกส่งเมื่อเสียงเดินทางผ่านอากาศจากปากพูดหูฟังของมันไม่ให้ในรูปแบบของการสั่นสะเทือนในอากาศนั้นได้ยินสัทศาสตร์- การศึกษาวิธีการที่เสียงพูดมีการรับรู้ : ดูที่วิธีการที่สมองของผู้ฟังถอดรหัสคลื่นเสียงกลับเข้ามาในสระและพยัญชนะตั้งใจเดิมโดยลำโพง. เสียงที่เกิดขึ้นจริงที่ผลิตเช่นสระง่ายหรือเสียงพยัญชนะเรียกว่าโทรศัพท์. ที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับการออกเสียงเป็นสาขาอื่น ภาษาศาสตร์ที่รู้จักกันเป็นวิทยา ข้อเสนอที่มีการพูดวิทยาทางเสียงประพฤติในภาษาเฉพาะหรือในภาษาทั่วไป นี้จะเน้นที่วิธีการใช้ภาษาที่แตกต่างระหว่างเสียงในการสั่งซื้อที่จะถ่ายทอดความแตกต่างของความหมายระหว่างคำ ทฤษฎีทั้งหมด phonology ถือได้ว่าภาษาพูดได้ถูกทำลายลงเป็นสตริงของหน่วยเสียง (phonemes) ฟอนิมเป็นที่เล็กที่สุดหน่วยเสียงที่โดดเด่นของภาษา มันแตกต่างจากคำในภาษาอื่นที่กำหนด ซึ่งหมายความว่าการเปลี่ยนแปลงในฟอนิมคำ, ผลิตคำอื่นที่มีความหมายแตกต่าง ในคู่ของคำ (คู่น้อยที่สุด) 'แมว' และ 'ค้างคาว' ที่แตกต่างเสียง / C / และ / b / มีหน่วยเสียงทั้ง ฟอนิมเป็นคำที่เป็นนามธรรม (เสียงคำพูดตามที่มีอยู่ในใจของลำโพง) และมันเป็นเฉพาะกับภาษาโดยเฉพาะอย่างยิ่ง. ฟอนิมอาจจะมีโทรศัพท์มือถือหลายเสียงที่เกี่ยวข้องที่มีความแตกต่างกัน แต่ไม่ได้เปลี่ยนความหมายของคำ เมื่อพวกเขาจะสบตา เสียงที่สอดคล้องกับตัวอักษร "T" ใน 'ชา' คำในภาษาอังกฤษและ 'การเดินทาง' ไม่ได้อยู่ในความเป็นจริงค่อนข้างเดียวกัน ตำแหน่งของลิ้นแตกต่างกันเล็กน้อยซึ่งทำให้เกิดความแตกต่างในเสียงที่ตรวจพบโดยเครื่องมือเช่นกล้องโทรทัศน์พูด ดังนั้น [t] ใน 'ชา' และ [t] ใน 'การเดินทาง' เป็นโทรศัพท์มือถือของฟอนิม / ตัน /. วิทยาคือการเชื่อมโยงระหว่างการออกเสียงและส่วนที่เหลือของภาษาศาสตร์ โดยเฉพาะการศึกษาทั้งระบบเสียงและการออกเสียงภาษาอังกฤษก็เป็นไปได้ที่จะได้รับความเข้าใจที่เต็มรูปแบบของการใช้เสียงในการพูดภาษาอังกฤษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สัทศาสตร์สัทวิทยาและ

" ( มาจากคำกรีกโทรศัพท์ = เสียง / เสียง ) เป็นสาขาหลักของภาษาศาสตร์และตัวเองได้สามลักษณะ :

พูดไม่ชัด - อธิบายวิธีออกเสียงสระและพยัญชนะ จะผลิต หรือ " ก้อง " ในส่วนต่าง ๆของปากและลำคอ ;
" - อะคูสติก เป็นวิธีการศึกษาของการพูด เสียงจะถูก :เมื่อเสียงเดินทางผ่านอากาศจากลำโพงปากถึงหูผู้ฟังไม่ดังในรูปของแรงสั่นสะเทือนในอากาศ ;
โสตสัทศาสตร์ - ศึกษาวิธีการพูดเสียงรับรู้ : ดูวิธีการที่สมองของผู้ฟังถอดรหัสเสียงคลื่นเข้าสระและพยัญชนะตั้งใจเดิมโดย ลำโพง
จริงเสียงผลิตเช่น สระหรือพยัญชนะเสียงง่าย ๆเรียกว่าโทรศัพท์

เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับ " เป็นอีกหนึ่งสาขาของภาษาศาสตร์ที่รู้จักกันเป็นภาษา . นี้เกี่ยวข้องกับวิธีการพูดเสียงประพฤติโดยเฉพาะภาษา หรือภาษาทั่วไป นี้จะเน้นที่ความแตกต่างระหว่างเสียงที่ใช้ภาษาเพื่อสื่อความหมายของความแตกต่างระหว่างคำทั้งหมดนี้ถือว่าทฤษฎีของภาษาพูดสามารถแบ่งย่อยเป็นสตริงของหน่วยเสียง ( ทั้งหมด ) เป็นหน่วยเสียง เป็นหน่วยเสียงที่เล็กที่สุด ' ' ในภาษา มันแตกต่างจากอีกหนึ่งคำที่ระบุในภาษา หมายถึง การเปลี่ยนแปลงในใน คำ สร้าง อีกคำหนึ่งที่มีความหมายแตกต่างกัน ในคู่ของคำ ( คู่ที่น้อยที่สุด ) ' แมว ' และ ' ค้างคาว 'การแยกเสียง / C / และ / b / เป็นหน่วยเสียง . ที่เป็นนามธรรมในระยะยาว ( พูดเหมือนมันมีอยู่ในจิตใจของผู้พูด ) และเป็นเฉพาะในภาษาหนึ่ง ๆ .

ติดตามอาจมีหลาย allophones เกี่ยวข้องกับเสียงที่แตกต่างกัน แต่ไม่ได้เปลี่ยนความหมายของคำเมื่อพวกเขามี interchanged .เสียงที่สอดคล้องกับตัวอักษร " T " ในคำภาษาอังกฤษ ' ชา ' และ ' เดินทาง ' ไม่ ในความเป็นจริงค่อนข้างเหมือนกัน ตำแหน่งของลิ้นจะแตกต่างกันเล็กน้อย ซึ่งทำให้เกิดความแตกต่างในเสียงที่สามารถเป็นเครื่องมือ เช่น การพูด การรายงาน . ดังนั้น [ T ] ' ชา ' และ [ t ] ' การเดินทาง ' allophones ของหน่วยเสียง / t /

นี้คือการเชื่อมโยงระหว่างสัทศาสตร์และส่วนที่เหลือของภาษาศาสตร์ เท่านั้น โดยศึกษาทั้งสัทศาสตร์และสัทวิทยาภาษาอังกฤษ มันเป็นไปได้ที่จะได้รับความเข้าใจที่เต็มรูปแบบของการใช้เสียงในการพูดภาษาอังกฤษ