14. In reply, India contends, in th

14. In reply, India contends, in the first place, that "the General Act of
1928 is no longer in force and that, even if it were, it could not be effectively
invoked as a basis for the Court's jurisdiction". It argues that
numerous provisions of the General Act, and in particular Articles 6, 7, 9
and 43 to 47 thereof, refer to organs of the League of Nations or to the
Permanent Court of International Justice; that, in consequence of the
demise of those institutions, the General Act has "lost its original efficacy";
that the United Nations General Assembly so found when in 1949
it adopted a new General Act; that "those parties to the old General Act
which have not ratified the new act" cannot rely upon the old Act except
"'in so far as it might still be operative', that is, in so far . . . as the
amended provisions are not involved"; that Article 17 is among those
amended in 1949 and that, as a result, Pakistan cannot invoke it today.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

14. ในการตอบกลับ อินเดีย contends ในสถานที่แรก ที่ "ทั่วไปบัญญัติของ1928 ไม่แรง และว่า แม้ว่ามันได้ มันไม่ได้อย่างมีประสิทธิภาพเรียกใช้เป็นข้อมูลพื้นฐานในเขตอำนาจของศาล" มันจนที่บทบัญญัติแห่งพระ ราช บัญญัติทั่วไป และ ในบางบทความที่ 6, 7, 9และ 43 กับ 47 นั้นหมายถึงอวัยวะของสันนิบาตชาติ หรือในการถาวรคอร์ทอินเตอร์เนชั่นแนลยุติธรรม ที่ ในสัจจะของการลูกของเหล่าสถาบัน การกระทำทั่วไปมี "การสูญเสียประสิทธิภาพของเดิม"ที่สมัชชาสหประชาชาติจึงพบใน 1949มันหมายถึงการกระทำทั่วไปใหม่ ที่ "เหล่าภาคีบัญญัติเก่าทั่วไปซึ่งไม่ได้สำคัญกฏหมายใหม่"ไม่ไว้ใจพระราชบัญญัติเก่ายกเว้น" 'ในดังไกลเป็นมันก็มีวิธีปฏิบัติตนภาย' ที่เป็น ในมาก...เป็นแก้ไขบทบัญญัติไม่เกี่ยวข้องกับ" 17 บทความที่มีอยู่แก้ไขใน 1949 และที่ เป็นผล ปากีสถานไม่สามารถเรียกมันวันนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

14. 14. In reply, India contends, in the first place, that "the General Act of
1928 1928 is no longer in force and that, even if it were, it could not be effectively
ไม่ได้อยู่ในการบังคับและว่าแม้ว่าจะมีก็ไม่สามารถได้อย่างมีประสิทธิภาพเรียกว่าเป็นพื้นฐานสำหรับการตัดสินคดีของศาลเป็น invoked as a basis for the Court's jurisdiction". It argues that
numerous provisions of the General Act, and in particular Articles 6, 7, 9
and 43 to 47 thereof, refer to organs of the League of Nations or to the
Permanent Court of International Justice; that, in consequence of the
demise of those institutions, the General Act has "lost its original efficacy";
that the United Nations General Assembly so found when in 1949
it adopted a new General Act; that "those parties to the old General Act
which have not ratified the new act" cannot rely upon the old Act except
"'in so far as it might still be operative', that is, in so far . . . as the
amended provisions are not involved"; that Article 17 is among those
amended in 1949 and that, as a result, Pakistan cannot invoke it today.