The concept of Divinity as a power

The concept of Divinity as a power above humanity and beyond full human comprehension, intangible but none the less vividly experienced intuitively, has been a major source of inspiration for the visual arts. It prompted, over the millennia, emanations of the spiritual that were often great and memorable works of art. Aspects of the divine could be represented in diverse ways ranging from abstract symbols to images in human, animal or combined human and animal forms. The ancient Greeks conceived their gods and goddesses in idealized human forms with attributes to indicate their divinity – as Aphrodite or Apollo , for instance – and this practice was taken over by the Christians for their saints. The prohibition of graven images in the Second Commandment, however, prevented them using it as regards God the Father except in narrative scenes where the image could not be mistaken for an idol to be worshipped. Muslims also abominated idolatry and were as rigorous as the Christians in their respect for the prohibition and even more so in destroying the religious art of the countries their over – ran, notably in the Indian sub – continent. Yet nowhere have the possibilities of giving concrete form to the abstract concept of divinity been more subtly explored than in Hindu sculpture.
The earliest Indian scriptures, the Vedas (C. BC 1300 – 600 ) and the Upanishads ( C. BC 800 – 500 )embody lofty metaphysical doctrines that could be fully understood only by the initiated. They make no concessions to the common human demand for divinities that can be visualized. In the later
And more accessible Bhagavad Gita of the second century BC, however, the warrior Arjuna arks
Krishna, avatar of Vishnu, god of gods, to show himself in his Supreme Being: he was vouchsafed:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนวคิดของพระเจ้าเป็นพลัง เหนือมนุษย์ และ เกินความ เข้าใจมนุษย์เต็ม ไม่มีตัวตนแต่ประสบการณ์ไม่มีน้อยเต็มตาได้อย่างง่ายดาย ได้รับเป็นแหล่งสำคัญของแรงบันดาลใจสำหรับทัศนศิลป์ มันได้รับการพร้อมท์ พันปี emanations ของจิตวิญญาณที่มักจะดี และน่าจดจำงานศิลปะ ลักษณะของพระเจ้าสามารถแสดงได้ในวิธีการที่หลากหลายตั้งแต่สัญลักษณ์นามธรรมภาพในมนุษย์ สัตว์ หรือมนุษย์ และสัตว์รวม รีกโบราณรู้สึกตนเทพเจ้าและเทพธิดาในรูปแบบมนุษย์อุดมคติกับแอตทริบิวต์เพื่อบ่งชี้ว่า พระเจ้าของพวกเขา – เป็น Aphrodite หรืออพอลโล เช่น – และปฏิบัตินี้ถูกยึดครอง โดยคริสเตียนสำหรับนักบุญของพวกเขา ห้ามภาพ graven บัญญัติสอง อย่างไรก็ตาม ป้องกันการนับถือพระเจ้าพระบิดายกเว้นในฉากเล่าเรื่องที่ภาพอาจไม่คิดไอดอลที่จะบูชา ชาวมุสลิมยัง abominated รูปปั้น และเข้มงวดเป็นคริสเตียนในของพวกเขาเคารพข้อห้ามและยิ่งดังนั้นในการทำลายศิลปะทางศาสนาของประเทศ ของพวกเขามากกว่า – วิ่ง สะดุดตาในย่อยอินเดีย – ทวีปนี้ ยัง ไม่มีที่ไหนเพื่อให้คอนกรีตฟอร์มแนวคิดนามธรรมของเทพได้สำรวจเพิ่มเติมอย่างละเอียดกว่าในฮินดูประติมากรรม แรกสุดอินเดียคัมภีร์ พระเวท (C. BC 1300 – 600) และ Upanishads (BC C. 800 – 500) รวบรวมหลักคำสอนที่เลื่อนลอยสูงที่อาจจะเข้าใจ โดยเฉพาะการ initiated พวกเขาทำให้สัมปทานไม่ต้องการมนุษย์ทั่วไปสำหรับอันที่สามารถแสดงเป็นภาพ ในในภายหลัง และภควัทคีตาขึ้นของสองศตวรรษ BC อย่างไรก็ตาม นักรบอาร์ arks กฤษณะ อวตารของพระวิษณุ พระเทพ การแสดงตัวเองในการฎีกาของเขา: เขาคือ vouchsafed:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แนวคิดของพระเจ้าเป็นพลังเหนือมนุษย์และเกินความเข้าใจของมนุษย์เต็มรูปแบบที่ไม่มีตัวตน แต่ไม่มีผู้ใดที่มีประสบการณ์น้อยเต็มตาสังหรณ์ใจที่ได้รับเป็นแหล่งสำคัญของแรงบันดาลใจสำหรับทัศนศิลป์ มันได้รับแจ้งให้มานานนับพันปี, การกระจายพลังงานของจิตวิญญาณที่มักจะถูกดีและผลงานที่น่าจดจำของศิลปะ ลักษณะของพระเจ้าอาจจะแสดงในรูปแบบที่หลากหลายตั้งแต่สัญลักษณ์นามธรรมภาพในมนุษย์สัตว์หรือมนุษย์และสัตว์รวมรูปแบบ ชาวกรีกโบราณรู้สึกเทพและเทพธิดาของพวกเขาในรูปแบบของมนุษย์ที่เงียบสงบที่มีคุณลักษณะที่จะบ่งบอกถึงความเป็นพระเจ้าของพวกเขา - โฟรหรืออพอลโลเช่น - และการปฏิบัตินี้ถูกนำขึ้นโดยคริสเตียนวิสุทธิชนของพวกเขา ข้อห้ามของรูปแกะสลักในสองบัญญัติ แต่ป้องกันไม่ให้ใช้เป็นที่นับถือพระเจ้าพระบิดายกเว้นในการบรรยายฉากที่ภาพไม่อาจจะเข้าใจผิดว่าเป็นไอดอลที่จะได้รับการเคารพ ชาวมุสลิมยังสะอิดสะเอียนรูปปั้นและเป็นที่เข้มงวดเป็นคริสตชนในส่วนของพวกเขาสำหรับข้อห้ามและมากขึ้นดังนั้นในการทำลายศิลปะทางศาสนาของประเทศของพวกเขามากกว่า - วิ่งสะดุดตาในย่อยอินเดีย - ทวีป แต่ไม่มีที่ไหนมีความเป็นไปได้ของการให้รูปแบบที่เป็นรูปธรรมเพื่อแนวคิดนามธรรมของพระเจ้าได้รับการสำรวจกว่าในศาสนาฮินดูประติมากรรมเพิ่มเติมอย่างละเอียด
พระคัมภีร์ที่เก่าแก่ที่สุดของอินเดียพระเวท (คริสตศักราช 1300-600) และ Upanishads (คริสตศักราช 800-500) รวบรวมคำสอนเลื่อนลอยสูงส่งที่สามารถเข้าใจอย่างเต็มที่โดยเฉพาะการริเริ่ม พวกเขาทำให้ไม่มีสัมปทานให้กับความต้องการของมนุษย์ทั่วไปสำหรับพีนาตีที่สามารถมองเห็น ในภายหลัง
และสามารถเข้าถึงภควัทคีตาของศตวรรษที่สอง แต่นักรบอรชุน Arks
กฤษณะพระนารายณ์อวตารของพระเจ้าของพระทั้งหลายที่จะแสดงตัวเองในของเขาถูกศาลฎีกา: เขาได้รับการยินยอม:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แนวคิดของพระเจ้าเป็นพลังที่เหนือมนุษย์และเหนือความเข้าใจของมนุษย์เต็ม ไม่มีตัวตนแต่ไม่มีน้อยเต็มตาประสบการณ์หยั่งรู้ได้รับแหล่งที่มาของแรงบันดาลใจสำหรับทัศนศิลป์ . มันแจ้งกว่าพันปี emanations ของจิตใจที่มักจะดีและน่าจดจำผลงานศิลปะ ด้านของพระเจ้าอาจจะแสดงในรูปแบบที่หลากหลายตั้งแต่สัญลักษณ์นามธรรมภาพในมนุษย์ สัตว์ หรือรวมรูปแบบของมนุษย์ และสัตว์ กรีกโบราณ รู้สึกตนสังเวยและ goddesses ในรูปแบบของมนุษย์ในอุดมคติที่มีคุณลักษณะที่ระบุ–พระเจ้าของพวกเขาเป็นโฟรหรืออพอลโล , ตัวอย่างเช่น ) และการปฏิบัตินี้ถูกยึดโดยชาวคริสต์สำหรับวิสุทธิชนของตน ข้อห้ามของเทวรูปในบัญญัติที่สองอย่างไรก็ตาม ป้องกัน พวกเขาใช้มันเป็นนับถือพระเจ้าพระบิดายกเว้นในฉากเล่าเรื่องที่ภาพไม่อาจจะเข้าใจผิดว่าไอดอลจะนมัสการ มุสลิมยัง abominated รูปเคารพและเป็นอย่างเข้มงวดเป็นคริสเตียนในความเคารพของพวกเขาสำหรับการห้ามและมากยิ่งขึ้นดังนั้นในการทำลายศิลปะทางศาสนาของประเทศของเขาและวิ่ง โดยเฉพาะในทวีปย่อยอินเดีย – . ยังไม่มีที่ไหนที่มีความเป็นไปได้ของการให้แบบคอนกรีตกับแนวคิดนามธรรมของพระเจ้าถูกเพิ่มเติมรายละเอียดสำรวจกว่าในประติมากรรมฮินดูเก่าอินเดียคัมภีร์ภควัทคีตา ( C . พ.ศ. 1300 – 600 ) และ Upanishads ( C . พ.ศ. 800 - 500 ) รวบรวมคำสอนเลื่อนลอยสูงส่งที่สามารถเข้าใจได้โดยเริ่มต้น พวกเขาให้สัมปทานกับมนุษย์ทั่วไป ความต้องการ divinities ที่สามารถมองเห็น . ในต่อมาคีตา bhagavad และเข้าถึงได้มากขึ้นในศตวรรษที่สองก่อนคริสต์ศักราช , อย่างไรก็ตาม นักรบ Arjuna คุสกฤษณะ อวตารของพระนารายณ์ เทพเจ้าแห่งทวยเทพ เพื่อให้ตัวเองในการสูงสุดของเขา : เขา vouchsafed :