• Flow labeling and priority. IPv6

• Flow labeling and priority. IPv6 has an elusive definition of a flow. RFC 1752
and RFC 2460 state that this allows “labeling of packets belonging to particular
flows for which the sender requests special handling, such as a nondefault quality
of service or real-time service.” For example, audio and video transmission might
likely be treated as a flow. On the other hand, the more traditional applications,
such as file transfer and e-mail, might not be treated as flows. It is possible that the
traffic carried by a high-priority user (for example, someone paying for better service
for their traffic) might also be treated as a flow. What is clear, however, is that
the designers of IPv6 foresee the eventual need to be able to differentiate among
the flows, even if the exact meaning of a flow has not yet been determined. The
IPv6 header also has an 8-bit traffic class field. This field, like the TOS field in
IPv4, can be used to give priority to certain datagrams within a flow, or it can be
used to give priority to datagrams from certain applications (for example, ICMP)
over datagrams from other applications (for example, network news).
As noted above, a comparison of Figure 4.24 with Figure 4.13 reveals the simpler,
more streamlined structure of the IPv6 datagram. The following fields are
defined in IPv6:
• Version. This 4-bit field identifies the IP version number. Not surprisingly, IPv6
carries a value of 6 in this field. Note that putting a 4 in this field does not create
a valid IPv4 datagram. (If it did, life would be a lot simpler—see the discussion
below regarding the transition from IPv4 to IPv6.)
4.4 • THE INTERNET PROTOCOL (IP) 357
Version Traffic class
Payload length Next hdr Hop limit
Flow label
32 bits
Source address
(128 bits)
Destination address
(128 bits)
Data
Figure 4.24 IPv6 datagram format

• Traffic class. This 8-bit field is similar in spirit to the TOS field we saw in IPv4.
• Flow label. As discussed above, this 20-bit field is used to identify a flow of
datagrams.
• Payload length. This 16-bit value is treated as an unsigned integer giving the
number of bytes in the IPv6 datagram following the fixed-length, 40-byte datagram
header.
• Next header. This field identifies the protocol to which the contents (data field)
of this datagram will be delivered (for example, to TCP or UDP). The field uses
the same values as the protocol field in the IPv4 header.
• Hop limit. The contents of this field are decremented by one by each router that
forwards the datagram. If the hop limit count reaches zero, the datagram is
discarded.
• Source and destination addresses. The various formats of the IPv6 128-bit
address are described in RFC 4291.
• Data. This is the payload portion of the IPv6 datagram. When the datagram
reaches its destination, the payload will be removed from the IP datagram and
passed on to the protocol specified in the next header field.
The discussion above identified the purpose of the fields that are included in the
IPv6 datagram. Comparing the IPv6 datagram format in Figure 4.24 with the IPv4
datagram format that we saw in Figure 4.13, we notice that several fields appearing
in the IPv4 datagram are no longer present in the IPv6 datagram:
• Fragmentation/Reassembly. IPv6 does not allow for fragmentation and reassembly
at intermediate routers; these operations can be performed only by the source
and destination. If an IPv6 datagram received by a router is too large to be forwarded
over the outgoing link, the router simply drops the datagram and sends a
“Packet Too Big” ICMP error message (see below) back to the sender. The
sender can then resend the data, using a smaller IP datagram size. Fragmentation
and reassembly is a time-consuming operation; removing this functionality from
the routers and placing it squarely in the end systems considerably speeds up IP
forwarding within the network.
• Header checksum. Because the transport-layer (for example, TCP and UDP) and
link-layer (for example, Ethernet) protocols in the Internet layers perform checksumming,
the designers of IP probably felt that this functionality was sufficiently
redundant in the network layer that it could be removed. Once again, fast processing
of IP packets was a central concern. Recall from our discussion of IPv4
in Section 4.4.1 that since the IPv4 header contains a TTL field (similar to the
hop limit field in IPv6), the IPv4 header checksum needed to be recomputed at
every router. As with fragmentation and reassembly, this too was a costly operation
in IPv4.
358 CHAPTER 4 • THE NETWORK LAYER

• Options. An options field is no longer a part of the standard IP header. However,
it has not gone away. Instead, the options field is one of the possible next
headers pointed to from within the IPv6 header. That is, just as TCP or UDP
protocol headers can be the next header within an IP packet, so too can an
options field. The removal of the options field results in a fixed-length, 40-
byte IP header.
Recall from our discussion in Section 4.4.3 that the ICMP protocol is used by IP
nodes to report error conditions and provide limited information (for example, the
echo reply to a ping message) to an end system. A new version of ICMP has been
defined for IPv6 in RFC 4443. In addition to reorganizing the existing ICMP type
and code definitions, ICMPv6 also added new types and codes required by the new
IPv6 functionality. These include the “Packet Too Big” type, and an “unrecognized
IPv6 options” error code. In addition, ICMPv6 subsumes the functionality of the
Internet Group Management Protocol (IGMP) that we’ll study in Section 4.7. IGMP,
which is used to manage a host’s joining and leaving of multicast groups, was previously
a separate protocol from ICMP in IPv4.
Transitioning from IPv4 to IPv6
Now that we have seen the technical details of IPv6, let us consider a very practical
matter: How will the public Internet, which is based on IPv4, be transitioned to
IPv6? The problem is that while new IPv6-capable systems can be made backwardcompatible,
that is, can send, route, and receive IPv4 datagrams, already deployed
IPv4-capable systems are not capable of handling IPv6 datagrams. Several options
are possible [Huston 2011b].
One option would be to declare a flag day—a given time and date when all
Internet machines would be turned off and upgraded from IPv4 to IPv6. The last
major technology transition (from using NCP to using TCP for reliable transport
service) occurred almost 25 years ago. Even back then [RFC 801], when the Internet
was tiny and still being administered by a small number of “wizards,” it was
realized that such a flag day was not possible. A flag day involving hundreds of millions
of machines and millions of network administrators and users is even more
unthinkable today. RFC 4213 describes two approaches (which can be used either
alone or together) for gradually integrating IPv6 hosts and routers into an IPv4
world (with the long-term goal, of course, of having all IPv4 nodes eventually transition
to IPv6).
Probably the most straightforward way to introduce IPv6-capable nodes is a
dual-stack approach, where IPv6 nodes also have a complete IPv4 implementation.
Such a node, referred to as an IPv6/IPv4 node in RFC 4213, has the ability to send
and receive both IPv4 and IPv6 datagrams. When interoperating with an IPv4 node,
an IPv6/IPv4 node can use IPv4 datagrams; when interoperating with an IPv6 node,
it can speak IPv6. IPv6/IPv4 nodes must have both IPv6 and IPv4 addresses. They
4.4 • THE INTERNET PROTOCOL (IP) 359

must furthermore be able to determine whether another node is IPv6-capable or
IPv4-only. This problem can be solved using the DNS (see Chapter 2), which can
return an IPv6 address if the node name being resolved is IPv6-capable, or otherwise
return an IPv4 address. Of course, if the node issuing the DNS request is only
IPv4-capable, the DNS returns only an IPv4 address.
In the dual-stack approach, if either the sender or the receiver is only IPv4-
capable, an IPv4 datagram must be used. As a result, it is possible that two IPv6-
capable nodes can end up, in essence, sending IPv4 datagrams to each other. This is
illustrated in Figure 4.25. Suppose Node A is IPv6-capable and wants to send an IP
datagram to Node F, which is also IPv6-capable. Nodes A and B can exchange an
IPv6 datagram. However, Node B must create an IPv4 datagram to send to C. Certainly,
the data field of the IPv6 datagram can be copied into the data field of the
IPv4 datagram and appropriate address mapping can be done. However, in performing
the conversion from IPv6 to IPv4, there will be IPv6-specific fields in the IPv6
datagram (for example, the flow identifier field) that have no counterpart in IPv4.
The information in these fields will be lost. Thus, even though E and F can exchange
IPv6 datagrams, the arriving IPv4 datagrams at E from D do not contain all of the
fields that were in the original IPv6 datagram sent from A.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

•ขั้นตอนการติดฉลากและระดับความสำคัญ IPv6 มีข้อกำหนดของเปรียวของขั้นตอนการ RFC 1752และรัฐ RFC 2460 ที่ให้ "ติดฉลากของแพคเก็ตที่เป็นของเฉพาะขั้นตอนที่ส่งการร้องขอการจัดการเป็นพิเศษ เช่นคุณภาพ nondefaultบริการหรือบริการแบบเรียลไทม์" ตัวอย่าง อาจส่งเสียง และวิดีโออาจจะถือว่าเป็นขั้นตอนการ ในทางกลับกัน โปรแกรมประยุกต์ดั้งเดิมการถ่ายโอนแฟ้มและอีเมล อาจไม่ถือว่าเป็นขั้นตอน เป็นที่จราจรที่ดำเนินการ โดยผู้ใช้ที่มีลำดับความสำคัญสูง (เช่น คนจ่ายเงินสำหรับการบริการที่ดีกว่าสำหรับการจราจรอาจจะถือว่าเป็นกระแส ชัดเจน อย่างไรก็ตาม คือที่ผู้ IPv6 เล็งเห็นจำเป็นต้องเก็บเพื่อให้สามารถแยกความแตกต่างระหว่างขั้นตอนการ แม้ไม่มีการกำหนดหมายที่แน่นอนของการไหล ที่ส่วนหัวของ IPv6 มีฟิลด์คลาสการรับส่งข้อมูล 8 บิต เช่นฟิลด์ TOS ในฟิลด์นี้สามารถใช้ IPv4 การให้ความสำคัญกับ datagrams บางภายในขั้นตอนการ หรือสามารถใช้ในการให้ความสำคัญกับ datagrams จากโปรแกรมประยุกต์บางโปรแกรม (เช่น ICMP)ผ่าน datagrams จากโปรแกรมประยุกต์อื่น (เช่น เครือข่ายข่าว)ตามที่กล่าวข้างต้น การเปรียบเทียบรูป 4.24 ด้วยรูปที่ 4.13 เผยง่ายกว่าโครงสร้างที่ง่ายขึ้นของเดตาแกรมของ IPv6 ฟิลด์ต่อไปนี้กำหนดใน IPv6:•รุ่น 4 บิตฟิลด์นี้ระบุหมายเลขเวอร์ชันของ IP ไม่น่าแปลกใจ IPv6นำค่าของ 6 ในฟิลด์นี้ หมายเหตุที่วาง 4 ในฟิลด์นี้ไม่สร้างเดตาแกรม IPv4 ถูกต้อง (ถ้ามัน ชีวิตจะง่ายกว่ามาก — ดูการสนทนาด้านล่างเกี่ยวกับการเปลี่ยนจาก IPv4 สู่ IPv6)• 4.4 การอินเทอร์เน็ตโพรโทคอล (IP) 357รุ่นคลาสจราจรส่วนของข้อมูลความยาวถัดไป hdr Hop จำกัดป้ายชื่อขั้นตอน32 บิตแหล่งที่อยู่(128 บิต)ที่อยู่ปลายทาง(128 บิต)ข้อมูลรูป 4.24 IPv6 เดตาแกรมรูป•จราจรคลา ฟิลด์นี้ 8 บิตจะเหมือนวิญญาณไปยังฟิลด์ TOS ที่เราเห็นใน IPv4•กระแสป้าย ดังที่กล่าวไว้ข้างต้น 20 บิตฟิลด์นี้ใช้เพื่อระบุขั้นตอนของdatagrams•ความยาวของส่วนของข้อมูล ค่า 16 บิตนี้จะถือว่าเป็นการให้การรับรองเต็มจำนวนไบต์ใน IPv6 เดตาแกรมต่อเดตาแกรมความ ยาวคงที่ 40 ไบต์หัวข้อนี้•หัว ฟิลด์นี้ระบุโพรโทคอลซึ่งเนื้อหา (เขตข้อมูล)ของดาต้าแกรมนี้จะถูกจัดส่ง (ตัวอย่าง การ TCP หรือ UDP) การใช้ฟิลด์ค่าเดียวกันเป็นโพรโทคอลในหัวของ IPv4•ตู้จำกัด เนื้อหาของฟิลด์นี้เป็น decremented โดยโดยเราเตอร์แต่ละที่ส่งต่อเดตาแกรม ถ้าจำนวนวงเงินปฮอปถึงศูนย์ เดตาแกรมมีละทิ้ง•แหล่งที่มาและปลายทางที่อยู่ รูปแบบต่าง ๆ ของ IPv6 128 บิตที่อยู่ไว้ใน RFC 4291•ข้อมูล นี่คือส่วนของข้อมูลส่วนของเดตาแกรมของ IPv6 เมื่อเดตาแกรมถึงปลายทางของ สิ่งที่เตรียมไว้จะถูกเอาออกจากเดตาแกรม IP และผ่านการโพรโทคอลที่ระบุไว้ในฟิลด์หัวข้อถัดไปสนทนาข้างต้นระบุวัตถุประสงค์ของเขตข้อมูลที่อยู่ในการเดตาแกรมของ IPv6 เปรียบเทียบรูปแบบดาต้าแกรม IPv6 ในรูป 4.24 กับ IPv4 การรูปแบบดาต้าแกรมที่เราเห็นในรูปที่ 4.13 เราสังเกตที่หลายเขตข้อมูลที่ปรากฏใน IPv4 ดาต้าแกรมจะไม่อยู่ในดาต้าแกรม IPv6:•การกระจายตัวของ/นำมารวมกัน IPv6 ไม่อนุญาตให้นำมารวมกันและการกระจายตัวของที่เราเตอร์กลาง การดำเนินการเหล่านี้สามารถดำเนินการได้เท่านั้น โดยแหล่งและปลายทาง ถ้าเดตาแกรม IPv6 การรับ เตอร์มีขนาดใหญ่เกินไปถูกส่งต่อเชื่อมโยงการส่งออก เราเตอร์เพียงหยดเดตาแกรม และส่งเป็น"แพคเก็ตใหญ่เกินไป" ICMP ข้อผิดพลาด (ดูด้านล่าง) กลับไปยังผู้ส่ง ที่ผู้ส่งสามารถส่งข้อมูล ใช้เป็น IP ดาต้าแกรมขนาดนั้น การกระจายตัวของและนำมารวมกันเป็นการดำเนินการเวลา เอาฟังก์ชันนี้จากเราเตอร์และการทำจะเริ่มในระบบส่วนมากที่ความเร็วค่า IPส่งต่อภายในเครือข่าย•หัว checksum เนื่องจากการขนส่งเลเยอร์ (เช่น TCP และ UDP) และโพรโทคอลการเชื่อมโยงชั้น (เช่น อีเทอร์เน็ต) ในชั้นอินเทอร์เน็ตทำการ checksummingนักออกแบบของ IP อาจจะรู้สึกว่า งานนี้ไม่เพียงพอซ้ำซ้อนในชั้นเครือข่ายว่า มันสามารถถูกเอาออก อีกครั้ง อย่างรวดเร็วประมวลผลของแพคเก็ต IP ถูกกังวลกลาง เรียกคืนจากการสนทนาของเราของ IPv4ในส่วน 4.4.1 ที่ตั้งแต่หัว IPv4 ประกอบด้วยเขตข้อมูล TTL (คล้ายกับการตู้วงเงินฟิลด์ใน IPv6), checksum หัว IPv4 ต้องเป็น recomputed ที่เราเตอร์ทุก เช่นเดียวกับการกระจายตัวและนำมารวมกัน เกินไปคือการดำเนินการค่าใช้จ่ายใน IPv4•บทที่ 4 358 ชั้นเครือข่าย•ตัวเลือก ฟิลด์ตัวเลือกไม่เป็นส่วนหนึ่งของหัวข้อ IP มาตรฐาน อย่างไรก็ตามมันไม่ไปเก็บ แทน ตัวเลือกฟิลด์เป็นสุดอย่างใดอย่างหนึ่งต่อไปส่วนหัวชี้ไปจากภายในส่วนหัวของ IPv6 นั่นคือ เพียงเป็น TCP หรือ UDPหัวโพรโทคอลสามารถหัวภายในแพ็คเก็ต IP มากเกินไป สามารถเป็นฟิลด์ตัวเลือก การเอาฟิลด์ตัวเลือกผลลัพธ์ในการคงความยาว 40-หัวข้อ IP ไบต์เรียกคืนจากการสนทนาของเราในส่วนที่ใช้โพรโทคอล ICMP โดย IP 4.4.3โหนดเพื่อรายงานเงื่อนไขข้อผิดพลาด และให้ข้อมูลที่จำกัด (เช่น การสะท้อนตอบกลับข้อความ ping) ไปสิ้นสุดระบบ รุ่นใหม่ของ ICMP ได้กำหนดสำหรับ IPv6 ใน RFC 4443 นอกจากการปรับโครงสร้างชนิด ICMP อยู่และกำหนดรหัส ICMPv6 ยังเพิ่มชนิดใหม่และรหัสที่ต้องการใหม่ฟังก์ชันการทำงาน IPv6 เหล่านี้รวมถึงชนิด "แพคเก็ตใหญ่เกินไป" และ ที่ "ละเลยจัดการตัวเลือก IPv6"รหัสข้อผิดพลาด นอกจากนี้ ICMPv6 subsumes การทำงานของการอินเทอร์เน็ตกลุ่มบริหารโพรโทคอล (IGMP) ที่เราจะศึกษาในหัวข้อ 4.7 IGMPซึ่งใช้ในการจัดการการรวมของโฮสต์ และออกจากกลุ่มแบบหลายผู้รับ เป็นก่อนหน้านี้หรือไม่โพรโทคอที่แยกต่างหากจาก ICMP ใน IPv4เปลี่ยนจาก IPv4 สู่ IPv6Now that we have seen the technical details of IPv6, let us consider a very practicalmatter: How will the public Internet, which is based on IPv4, be transitioned toIPv6? The problem is that while new IPv6-capable systems can be made backwardcompatible,that is, can send, route, and receive IPv4 datagrams, already deployedIPv4-capable systems are not capable of handling IPv6 datagrams. Several optionsare possible [Huston 2011b].One option would be to declare a flag day—a given time and date when allInternet machines would be turned off and upgraded from IPv4 to IPv6. The lastmajor technology transition (from using NCP to using TCP for reliable transportservice) occurred almost 25 years ago. Even back then [RFC 801], when the Internetwas tiny and still being administered by a small number of “wizards,” it wasrealized that such a flag day was not possible. A flag day involving hundreds of millionsof machines and millions of network administrators and users is even moreunthinkable today. RFC 4213 describes two approaches (which can be used eitheralone or together) for gradually integrating IPv6 hosts and routers into an IPv4world (with the long-term goal, of course, of having all IPv4 nodes eventually transitionto IPv6).Probably the most straightforward way to introduce IPv6-capable nodes is adual-stack approach, where IPv6 nodes also have a complete IPv4 implementation.Such a node, referred to as an IPv6/IPv4 node in RFC 4213, has the ability to sendand receive both IPv4 and IPv6 datagrams. When interoperating with an IPv4 node,an IPv6/IPv4 node can use IPv4 datagrams; when interoperating with an IPv6 node,it can speak IPv6. IPv6/IPv4 nodes must have both IPv6 and IPv4 addresses. They4.4 • THE INTERNET PROTOCOL (IP) 359must furthermore be able to determine whether another node is IPv6-capable orIPv4-only. This problem can be solved using the DNS (see Chapter 2), which canreturn an IPv6 address if the node name being resolved is IPv6-capable, or otherwisereturn an IPv4 address. Of course, if the node issuing the DNS request is onlyIPv4-capable, the DNS returns only an IPv4 address.In the dual-stack approach, if either the sender or the receiver is only IPv4-capable, an IPv4 datagram must be used. As a result, it is possible that two IPv6-capable nodes can end up, in essence, sending IPv4 datagrams to each other. This isillustrated in Figure 4.25. Suppose Node A is IPv6-capable and wants to send an IPdatagram to Node F, which is also IPv6-capable. Nodes A and B can exchange anIPv6 datagram. However, Node B must create an IPv4 datagram to send to C. Certainly,the data field of the IPv6 datagram can be copied into the data field of theIPv4 datagram and appropriate address mapping can be done. However, in performingthe conversion from IPv6 to IPv4, there will be IPv6-specific fields in the IPv6datagram (for example, the flow identifier field) that have no counterpart in IPv4.The information in these fields will be lost. Thus, even though E and F can exchangeIPv6 datagrams, the arriving IPv4 datagrams at E from D do not contain all of thefields that were in the original IPv6 datagram sent from A.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

•การติดฉลากการไหลและการจัดลำดับความสำคัญ IPv6 มีความหมายที่เข้าใจยากของการไหล RFC 1752
และ RFC 2460 ระบุว่านี้จะช่วยให้
"การติดฉลากของแพ็คเก็ตที่เป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งกระแสที่ร้องขอส่งการจัดการพิเศษเช่นที่มีคุณภาพไม่ใช่ค่าเริ่มต้นของการบริการหรือบริการแบบ
real-time."
ตัวอย่างเช่นเสียงและการส่งสัญญาณเสียงอาจจะมีโอกาสได้รับการรักษาขณะที่การไหล บนมืออื่น ๆ ,
การใช้งานแบบดั้งเดิมมากขึ้นเช่นการถ่ายโอนไฟล์และe-mail, อาจจะไม่ถือว่าเป็นกระแส มันเป็นไปได้ว่าการจราจรที่ดำเนินการโดยผู้ใช้ที่มีความสำคัญสูง(ตัวอย่างเช่นคนที่จ่ายเงินสำหรับการบริการที่ดีกว่าสำหรับการเข้าชมของพวกเขา) ก็อาจจะถือว่าเป็นกระแส อะไรคือสิ่งที่ชัดเจนก็คือว่านักออกแบบของ IPv6 ล่วงรู้ถึงความจำเป็นที่สุดที่จะสามารถแยกความแตกต่างในหมู่กระแสแม้ว่าความหมายที่แท้จริงของการไหลที่ยังไม่ได้รับการพิจารณา หัว IPv6 นอกจากนี้ยังมีการเข้าชมสนามชั้น 8 บิต ข้อมูลนี้เช่นสนาม TOS ในIPv4 สามารถนำมาใช้เพื่อให้ความสำคัญกับดาต้าแกรมบางอย่างภายในการไหลหรือที่จะสามารถนำมาใช้เพื่อให้ความสำคัญกับดาต้าแกรมจากการใช้งานบางอย่าง(เช่น ICMP) มากกว่า datagrams จากโปรแกรมอื่น ๆ (ตัวอย่างเช่น ข่าวเครือข่าย). ดังที่ระบุไว้ข้างต้นการเปรียบเทียบกับรูปที่ 4.24 รูปที่ 4.13 แสดงให้เห็นง่ายโครงสร้างคล่องตัวมากขึ้นของดาต้าIPv6 ฟิลด์ต่อไปนี้จะถูกกำหนดไว้ใน IPv6: •รุ่น สนาม 4 บิตนี้จะระบุหมายเลขรุ่น IP ไม่น่าแปลกใจ IPv6 ดำเนินการค่าของ 6 ในสาขานี้ โปรดทราบว่าการวาง 4 ในสาขานี้จะไม่สร้างดาต้าIPv4 ที่ถูกต้อง (ถ้ามันได้ชีวิตจะง่ายมากได้เห็นการอภิปรายด้านล่างเกี่ยวกับการเปลี่ยนผ่านจาก IPv4 ไป IPv6 ได้.) 4.4 •อินเทอร์เน็ตโปรโตคอล (IP) 357 ระดับจราจรรุ่นระยะเวลาในอัตราถัดไป HDR พฮอพวงเงินฉลากไหล32 บิตที่อยู่มา( 128 บิต) ปลายทางอยู่(128 บิต) ข้อมูลรูปแบบดาต้า IPv6 รูปที่ 4.24 •รองรับการจราจร ฟิลด์นี้ 8 บิตเป็นในทำนองเดียวกันกับสนาม TOS ที่เราเห็นใน IPv4. •ฉลากไหล ตามที่กล่าวข้างต้นนี้สนาม 20 บิตจะใช้ในการระบุการไหลของดาต้าแกรม. •ความยาวอัตรา นี้ค่า 16 บิตจะถือว่าเป็นจำนวนเต็มไม่ได้ลงนามให้จำนวนไบต์ในดาต้าIPv6 ต่อไปนี้ความยาวคงที่, ดาต้า 40 ไบต์ส่วนหัว. •หัวถัดไป ฟิลด์นี้จะระบุโปรโตคอลที่เนื้อหา (เขตข้อมูล) ของดาต้าแกรมนี้จะถูกส่งมอบ (ตัวอย่างเช่นในการ TCP หรือ UDP) สนามที่ใช้ค่าเช่นเดียวกับเขต protocol ในส่วนหัวของ IPv4. •วงเงินพฮอพ เนื้อหาของข้อมูลนี้จะ decremented โดยหนึ่งโดยเราเตอร์ที่แต่ละคนส่งเดตาแกรม ถ้านับวงเงินกระโดดถึงศูนย์ดาต้าจะทิ้ง. •แหล่งที่มาและที่อยู่ปลายทาง รูปแบบต่างๆของ IPv6 128 บิตอยู่ที่อธิบายไว้ในRFC 4291. •ข้อมูล นี้เป็นส่วนหนึ่งของอัตราดาต้า IPv6 เมื่อเดตาแกรมถึงปลายทางของน้ำหนักบรรทุกจะถูกลบออกจากดาต้า IP และส่งผ่านไปยังโปรโตคอลที่ระบุไว้ในหัวข้อฟิลด์ต่อไป. การอภิปรายข้างต้นระบุวัตถุประสงค์ของฟิลด์ที่จะรวมอยู่ในดาต้า IPv6 เปรียบเทียบรูปแบบดาต้า IPv6 ในรูปที่ 4.24 กับ IPv4 รูปแบบดาต้าที่เราเห็นในรูปที่ 4.13 เราสังเกตเห็นว่าหลายเขตข้อมูลที่ปรากฏในดาต้าIPv4 ในปัจจุบันจะไม่ได้อยู่ในดาต้า IPv6: •การกระจายตัว / Reassembly IPv6 ไม่อนุญาตให้มีการกระจายตัวและ reassembly ที่เราเตอร์กลาง; ดำเนินการเหล่านี้สามารถดำเนินการได้โดยเฉพาะแหล่งที่มาและปลายทาง หากดาต้า IPv6 ที่ได้รับจากเราเตอร์ที่มีขนาดใหญ่เกินกว่าที่จะถูกส่งผ่านการเชื่อมต่อขาออกเราเตอร์ก็ลดลงดาต้าและส่ง"แพ็คเก็ตใหญ่เกินไป" ข้อผิดพลาด ICMP (ดูด้านล่าง) กลับไปยังผู้ส่ง ผู้ส่งก็จะสามารถส่งข้อมูลที่ใช้มีขนาดเล็กขนาดดาต้า IP การกระจายตัวและ reassembly คือการดำเนินการใช้เวลานาน; เอาฟังก์ชั่นนี้เราเตอร์และวางไว้เต็มที่ในระบบปลายมากเพิ่มความเร็วในการ IP ส่งต่อภายในเครือข่าย. •การตรวจสอบส่วนหัว เพราะการขนส่งชั้น (เช่น TCP และ UDP) และการเชื่อมโยงชั้น(เช่น Ethernet) โปรโตคอลในชั้นอินเทอร์เน็ตดำเนิน Checksumming, นักออกแบบของ IP อาจจะรู้สึกว่าการทำงานนี้ก็พอที่ซ้ำซ้อนในเลเยอร์เครือข่ายที่ว่ามันจะทำได้จะถูกลบออก อีกครั้งหนึ่งที่ประมวลผลที่รวดเร็วของแพ็กเก็ต IP เป็นปัญหาสำคัญ จำจากการสนทนาของเราของ IPv4 ในข้อ 4.4.1 ว่าตั้งแต่ส่วนหัวของ IPv4 ประกอบด้วยฟิลด์ TTL (คล้ายกับสนามขีดจำกัด ของการฟ้อนรำใน IPv6) ที่ตรวจสอบส่วนหัว IPv4 จะต้อง recomputed ที่เราเตอร์ทุก เช่นเดียวกับการกระจายตัวและ reassembly นี้ก็เป็นค่าใช้จ่ายในการดำเนินการในIPv4. 358 บทที่ 4 •เลเยอร์เครือข่าย•ตัวเลือก สนามตัวเลือกไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของมาตรฐานส่วนหัวของทรัพย์สินทางปัญญา แต่มันไม่ได้หายไป แต่ข้อมูลตัวเลือกเป็นหนึ่งในต่อไปเป็นไปได้ส่วนหัวชี้ไปจากภายในหัว IPv6 นั่นคือเช่นเดียวกับ TCP หรือ UDP ส่วนหัวของโปรโตคอลสามารถเป็นส่วนหัวต่อไปภายในแพ็กเก็ต IP ดังนั้นก็สามารถฟิลด์ตัวเลือก การกำจัดของผลลัพธ์ที่สนามตัวเลือกในความยาวคงที่ 40 ไบต์ส่วนหัวของ IP. จำจากการสนทนาของเราในมาตรา 4.4.3 ว่าโปรโตคอล ICMP จะถูกใช้โดย IP โหนดเพื่อรายงานเงื่อนไขข้อผิดพลาดและให้ข้อมูลที่ จำกัด (ยกตัวอย่างเช่นสะท้อนตอบกลับข้อความ ping) เพื่อระบบที่สิ้นสุด รุ่นใหม่ของ ICMP ได้รับการกำหนดไว้สำหรับIPv6 ใน RFC 4443. นอกจากการจัดระเบียบ ICMP ประเภทที่มีอยู่และคำจำกัดความรหัสICMPv6 ยังเพิ่มรูปแบบใหม่และรหัสที่กำหนดไว้ในใหม่การทำงานIPv6 เหล่านี้รวมถึง "แพ็คเก็ตใหญ่เกินไป" ประเภทและ "ไม่รู้จักตัวเลือกIPv6" รหัสข้อผิดพลาด นอกจากนี้ ICMPv6 subsumes การทำงานของอินเทอร์เน็ตกลุ่มบริหารProtocol (IGMP) ที่เราจะศึกษาต่อในมาตรา 4.7 IGMP, ซึ่งจะใช้ในการจัดการโฮสต์เข้าร่วมและออกจากกลุ่มหลายผู้รับที่ก่อนหน้านี้. โปรโตคอลที่แยกต่างหากจาก ICMP ใน IPv4 เปลี่ยนจาก IPv4 ไป IPv6 ตอนนี้ที่เราได้เห็นรายละเอียดทางเทคนิคของ IPv6 ให้เราพิจารณาในทางปฏิบัติมากว่า: วิธีอินเทอร์เน็ตสาธารณะจะซึ่งจะขึ้นอยู่กับ IPv4 จะเปลี่ยนเป็นIPv6? ปัญหาคือว่าในขณะที่ระบบ IPv6 ที่มีความสามารถใหม่ที่สามารถทำ backwardcompatible, ที่อยู่, สามารถส่งเส้นทางและได้รับการ datagrams IPv4, ใช้งานแล้วระบบIPv4 ที่มีความสามารถไม่สามารถจัดการ datagrams IPv6 หลายตัวเลือกที่เป็นไปได้ [ฮั 2011b]. ทางเลือกหนึ่งที่จะประกาศธงวันเวลาที่กำหนดและวันที่เมื่อทุกเครื่องอินเทอร์เน็ตจะถูกปิดและปรับรุ่นจาก IPv4 ไป IPv6 สุดท้ายการเปลี่ยนแปลงเทคโนโลยีที่สำคัญ (จากการใช้ NCP ที่จะใช้ TCP สำหรับการขนส่งที่เชื่อถือได้บริการ) ที่เกิดขึ้นเกือบ 25 ปีที่ผ่านมา แม้กลับมาแล้ว [RFC 801] เมื่ออินเทอร์เน็ตเป็นขนาดเล็กและยังคงมีการบริหารงานโดยจำนวนเล็กๆ ของ "พ่อมด" มันก็ตระหนักว่าวันดังกล่าวธงเป็นไปไม่ได้ วันธงที่เกี่ยวข้องกับหลายร้อยล้านเครื่องและล้านของผู้บริหารเครือข่ายและผู้ใช้มากยิ่งขึ้นคิดไม่ถึงในวันนี้ RFC 4213 อธิบายสองวิธี (ซึ่งสามารถใช้ทั้งคนเดียวหรือร่วมกัน) สำหรับค่อยๆการบูรณาการโฮสต์ IPv6 และเราเตอร์เป็น IPv4 โลก (โดยมีเป้าหมายระยะยาวของหลักสูตรของการมี IPv4 ทุกโหนดในที่สุดก็เปลี่ยนไปใช้IPv6). น่าจะเป็น วิธีที่ง่ายที่สุดที่จะแนะนำโหนด IPv6 ที่มีความสามารถเป็นวิธีการแบบdual-สแต็คที่ IPv6 โหนดยังมีการใช้งาน IPv4 ที่สมบูรณ์. ดังกล่าวโหนดเรียกว่า IPv6 / โหนด IPv4 ใน RFC 4213 มีความสามารถในการส่งและรับทั้งIPv4 และ IPv6 datagrams เมื่อ interoperating กับโหนด IPv4, โหนด IPv6 / IPv4 สามารถใช้ดาต้าแกรม IPv4; เมื่อ interoperating กับโหนด IPv6, มันสามารถพูด IPv6 IPv6 / IPv4 โหนดจะต้องมีทั้ง IPv4 และ IPv6 ที่อยู่ พวกเขา4.4 •อินเทอร์เน็ตโปรโตคอล (IP) 359 นอกจากนี้จะต้องสามารถตรวจสอบว่าโหนดอื่นเป็น IPv6 ที่มีความสามารถหรือIPv4 เท่านั้น ปัญหานี้สามารถแก้ไขได้โดยใช้ DNS (ดูบทที่ 2) ซึ่งสามารถกลับมาอยู่IPv6 ถ้าชื่อโหนดที่กำลังได้รับการแก้ไขเป็น IPv6 ที่มีความสามารถหรือผลตอบแทนที่อยู่IPv4 แน่นอนถ้าโหนดออกคำขอ DNS เป็นเพียงIPv4 ที่มีความสามารถ, DNS กลับเพียงที่อยู่ IPv4. ในวิธีการที่คู่กองถ้าทั้งผู้ส่งหรือผู้รับเป็นเพียง IPv4- ความสามารถในการดาต้า IPv4 จะต้องใช้ . เป็นผลให้มันเป็นไปได้ว่าทั้งสอง IPv6- โหนดสามารถสามารถจบลงในสาระสำคัญการส่งดาต้าแกรม IPv4 ซึ่งกันและกัน นี้จะแสดงในรูปที่ 4.25 สมมติว่าโหนดเป็น IPv6 ที่มีความสามารถและต้องการที่จะส่ง IP datagram เพื่อโหนด F ซึ่งเป็น IPv6 ที่มีความสามารถ โหนด A และ B สามารถแลกเปลี่ยนดาต้าIPv6 อย่างไรก็ตามโหนด B จะต้องสร้างดาต้า IPv4 จะส่งไปยังซีแน่นอนว่าเขตข้อมูลของดาต้าIPv6 สามารถคัดลอกลงในเขตข้อมูลของดาต้าIPv4 และแผนที่ที่อยู่ที่เหมาะสมสามารถทำได้ อย่างไรก็ตามในการดำเนินการแปลงจาก IPv4 IPv6 เพื่อที่จะมีสาขา IPv6 เฉพาะใน IPv6 ดาต้า (ตัวอย่างเช่นข้อมูลระบุไหล) ที่มีคู่ใน IPv4 ไม่มี. ข้อมูลในสาขาเหล่านี้จะหายไป ดังนั้นแม้ว่า E และ F สามารถแลกเปลี่ยนdatagrams IPv6 ที่ datagrams IPv4 มาถึงที่ E จาก D ไม่ได้มีทุกสาขาที่อยู่ในดาต้าIPv6 เดิมที่ส่งมาจากเอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

- การไหลของการติดฉลากและสิทธิพิเศษ IPv6 มีนิยามที่เข้าใจยากของการไหล และ RFC 1752
RFC 2460 รัฐที่ว่านี้ช่วยให้ " ฉลากของแพ็คเก็ตที่เป็นของเฉพาะ
ไหลที่ผู้ส่งคำขอการจัดการพิเศษ เช่น คุณภาพ nondefault
บริการหรือบริการเรียลไทม์ . " ตัวอย่างเสียงและวิดีโอการส่งอาจ
อาจถือว่าเป็นการไหล บนมืออื่น ๆการใช้งานแบบดั้งเดิมมากขึ้นเช่นการถ่ายโอนไฟล์และอีเมล
อาจจะไม่ถือว่าเป็นกระแส เป็นไปได้ว่า
การจราจรโดยผู้ใช้ลำดับความสำคัญสูง ( ตัวอย่างเช่น คนจ่ายสำหรับบริการดีกว่า
สำหรับการจราจรของพวกเขา ) อาจถือว่าเป็นการไหล อะไรที่ชัดเจน อย่างไรก็ตาม คือ
นักออกแบบของ IPv6 คาดการณ์ความต้องการในที่สุดจะสามารถแยกความแตกต่างระหว่าง
ไหลแม้ว่าความหมายที่แน่นอนของการไหลที่ยังไม่ได้รับการพิจารณา
IPv6 ส่วนหัวยัง 8-bit จราจรระดับเขต สนามนี้ เป็นสนามใน
TOS IPv4 สามารถใช้เพื่อให้ความสําคัญกับบาง datagrams ภายในไหลหรืออาจ
ใช้ให้ความสำคัญ datagrams จากการใช้งานบางอย่าง ( เช่น ICMP )
กว่า datagrams จากโปรแกรมอื่น ๆ ( เช่นเครือข่าย
ข่าว )ตามที่ระบุไว้ข้างต้นการเปรียบเทียบรูปที่ 4.24 กับรูปที่ 4.13 แสดงง่าย
โครงสร้างคล่องตัวมากขึ้นของ IPv6 เอากำไร . เขตข้อมูลต่อไปนี้เป็น IPv6 :

ที่กำหนดในแต่ละรุ่น . นี้ 4-bit ฟิลด์ระบุ IP หมายเลขเวอร์ชั่น ไม่น่าแปลกใจ , IPv6
ถือค่า 6 ในฟิลด์นี้ หมายเหตุที่วาง 4 ในฟิลด์นี้ไม่ได้สร้างการเอากำไร IPv4 ที่ถูกต้อง ( ถ้ามันทำชีวิตจะง่ายขึ้นมากดูการอภิปราย
ด้านล่างเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงจาก IPv4 ไป IPv6 )
4.4 บริการอินเทอร์เน็ตโปรโตคอล ( IP ) 357
รุ่นจราจรชั้น
payload ความยาวต่อไป HDR ฮอปจำกัด

ฉลากการไหลของแหล่งที่อยู่ 32 บิต

( 128 บิต ) ที่อยู่ปลายทาง


( 128 บิต ) รูปที่ 4.24 ข้อมูล


บริการการจราจร IPv6 เอากำไรรูปแบบชั้นเรียน นี้จะคล้ายกันใน 8 สนามสปิริตสนาม TOS ที่เราเห็นใน IPv4 .
- การไหลป้ายฉลาก ตามที่กล่าวไว้ข้างต้นนี้ 20 บิตฟิลด์ที่ใช้ระบุการไหลของ datagrams
.
- payload ความยาว 16 บิต ค่า ถือว่าเป็นจำนวนเต็มให้
/ จำนวนไบต์ใน IPv6 เอากำไรตามความยาวคงที่ 40 ไบต์เอากำไร

- หัว อีกหัว ฟิลด์นี้จะระบุโพรโทคอล ซึ่งเนื้อหา ( เขตข้อมูล )
ของเดทาแกรมนี้จะถูกส่ง ( ตัวอย่างเช่นเพื่อ TCP หรือ UDP ) สนามใช้
ค่าเดียวกันเป็นโปรโตคอล IPv4 ฟิลด์ในส่วนหัว .
- Hop limit เนื้อหาของข้อมูลนี้ถูก decremented โดยหนึ่งโดยแต่ละเราเตอร์ที่
ส่งต่อเอากำไร . ถ้ากระโดดกัดนับถึงศูนย์ เอากำไรเป็น

- ทิ้ง แหล่งที่มาและที่อยู่ปลายทาง รูปแบบต่างๆของ IPv6
128 บิตที่อยู่ อธิบายไว้ใน RFC 4291 .
- ข้อมูล นี้คือ อัตราส่วนของ IPv6 เอากำไร . เมื่อเอากำไร
ถึงปลายทางของมันระเบิดจะถูกลบออกจาก IP เอากำไรและ
ผ่านบนโปรโตคอลที่ระบุไว้ในเขตข้อมูลส่วนหัวถัดไป
การสนทนาข้างต้นระบุวัตถุประสงค์ของเขตข้อมูลที่รวมอยู่ใน
IPv6 เอากำไร . การเปรียบเทียบ IPv6 เอากำไรแบบในรูปที่ 424 กับ IPv4
เอากำไรแบบที่เราเห็นในรูปที่ 4.13 , เราพบว่าเขตข้อมูลที่ปรากฏ
ใน IPv4 เอากำไรหลายจะไม่นำเสนอใน IPv6 การเอากำไร :
- / ครั้ง . ผู้ให้บริการไม่อนุญาตให้สำหรับการ ครั้ง
ที่กลางเราเตอร์และการดำเนินงานเหล่านี้สามารถดำเนินการได้โดยเฉพาะแหล่ง
และปลายทางถ้าเอากำไรที่ได้รับ โดย IPv6 เราเตอร์มีขนาดใหญ่เกินไปที่จะถูกส่งต่อ
ผ่านการเชื่อมโยงขาออกเราเตอร์ก็หยอดเอากำไร และส่ง
" แพ็คเก็ต ICMP ข้อความข้อผิดพลาดที่ใหญ่มาก " ( ดูด้านล่าง ) กลับไปยังผู้ส่ง
ผู้ส่งสามารถส่งข้อมูลโดยใช้ IP เอากำไรขนาดเล็กขนาด ศึกษาและปฏิบัติการที่ใช้เวลานาน ครั้งเป็น

; เอาฟังก์ชันนี้จากเตอร์ และวางไว้ตรงสุดท้ายระบบมากเร่งส่งต่อภายในเครือข่าย IP
.
- Header checksum . เพราะชั้นขนส่ง ( ตัวอย่างเช่น TCP และ UDP ) และ
ชั้นเชื่อมโยง ( เช่น Ethernet ) โปรโตคอลในอินเทอร์เน็ตชั้นแสดง checksumming
, นักออกแบบของ IP อาจจะรู้สึกว่าฟังก์ชันนี้ก็เพียงพอ
ซ้ำซ้อนในเครือข่าย ชั้นว่ามันอาจจะถูกลบออก อีกครั้ง , การประมวลผลที่รวดเร็วของแพ็กเก็ต IP เป็นกังวล
กลาง เรียกคืนจากการอภิปรายของ IPv4
ในส่วน 4.4.1 ตั้งแต่ส่วนหัว IPv4 มี TTL ฟิลด์ ( คล้ายกับ
Hop จำกัดฟิลด์ในส่วนหัว IPv4 IPv6 ) , checksum ต้อง recomputed ที่
ทุกเราเตอร์ เป็นครั้งกับการ ,นี่เป็นค่าใช้จ่ายในการดำเนินงานจัดการ
.
แต่บทที่ 4 - เครือข่ายชั้น

- ตัวเลือก เป็นฟิลด์ตัวเลือกไม่เป็นส่วนหนึ่งของส่วนหัวของ IP มาตรฐาน อย่างไรก็ตาม ,
มันยังไม่ได้หายไป แทน ที่สนามตัวเลือกเป็นหนึ่งในที่สุดต่อไป
หัวชี้จากภายในหกหัว นั่นเป็นเพียงโปรโตคอล TCP หรือ UDP
ส่วนหัวสามารถต่อไปหัวภายในการแพ็คเก็ต IP ดังนั้นเกินไปสามารถ