We conducted a randomized controlle

We conducted a randomized controlled trial at
two Department of Veterans Affairs Medical Centers involving
246 veterans with diabetes and baseline hemoglobin A1C
(HbA1C) levels
7.5%. Two nurse practitioner case managers
worked with patients and their primary care providers, monitoring
and coordinating care for the intervention group for 18
months through the use of telephone contacts, collaborative
goal setting, and treatment algorithms. Control patients received
educational materials and usual care from their primary
care providers.
RESULTS: At the conclusion of the study, both case management
and control patients remained under poor glycemic control
and there was little difference between groups in mean exit
HbA1C level (9.3% vs. 9.2%; difference
0.1%; 95% confidence
interval: 0.4% to 0.7%; P
0.65). There was also no evidence
that the intervention resulted in improvements in low-density
lipoprotein cholesterol level or blood pressure control or
greater intensification in medication therapy. However, intervention
patients were substantially more satisfied with their diabetes
care, with 82% rating their providers as better than average
compared with 64% of patients in the control group (P

0.04).
CONCLUSION: An intervention of collaborative case management
did not improve key physiologic outcomes for highrisk
patients with type 2 diabetes. The type of patients targeted
for intervention, organizational factors, and program structure
are likely critical determinants of the effectiveness of case management.
Health systems must understand the potential limitations
before expending substantial resources on case management,
as the expected improvements in outcomes and
downstream cost savings may not always be realized. Am

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราดำเนินการทดลองเป็นแบบสุ่มที่ฝ่ายของทหารผ่านศึกกิจการศูนย์การแพทย์ที่เกี่ยวข้องกับสองทหารผ่านศึก 246 กับเบาหวานและหลักฮีโมโกลบิน A1C(HbA1C) ระดับ 7.5% สองผู้บริหารกรณีผู้ประกอบการพยาบาลทำงานร่วมกับผู้ป่วยและผู้ดูแลหลักของพวกเขา ตรวจสอบและประสานงานการดูแลสำหรับกลุ่มแทรกแซง 18เดือนผ่านการใช้โทรศัพท์ติดต่อ ประสานการตั้งเป้าหมาย และอัลกอริทึมการรักษา ควบคุมผู้ป่วยที่ได้รับวัสดุการศึกษาและหลักการดูแลปกติผู้ให้บริการการดูแลผลลัพธ์: ในบทสรุปของการศึกษา ทั้งสองกรณีการจัดการและผู้ป่วยควบคุมอยู่ภายใต้การควบคุมน้ำตาลไม่ดีและมีความแตกต่างเล็กน้อยระหว่างกลุ่มในการออกหมายถึงระดับ HbA1C (9.3% เทียบกับ 9.2%, 0.1%; 95% มั่นใจแตกต่างช่วง: 0.4-0.7% P 0.65) ก็ไม่มีหลักฐานที่แทรกแซงผลในการปรับปรุงในความหนาแน่นต่ำไลโปโปรตีนโคเลสเตอรควบคุมระดับหรือความดันเลือด หรือแรงมากขึ้นในการรักษาด้วยยา อย่างไรก็ตาม แทรกแซงผู้ป่วยพึงพอใจอย่างมากมากของโรคเบาหวานดูแล มีการจัดอันดับผู้ให้บริการของพวกเขาดีกว่าเฉลี่ย 82%เมื่อเทียบกับ 64% ของผู้ป่วยในกลุ่มควบคุม (P0.04)สรุป: การแทรกแซงการจัดการกรณีร่วมกันไม่ได้มีการปรับปรุงคีย์ physiologic ผลลัพธ์สำหรับ highriskผู้ป่วยโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ชนิดของผู้ป่วยที่เป็นเป้าหมายแทรกแซง ปัจจัย และโครงสร้างโปรแกรมมีแนวโน้มที่สำคัญดีเทอร์มิแนนต์ของประสิทธิผลของการจัดการกรณีระบบสุขภาพต้องเข้าใจข้อจำกัดที่อาจเกิดขึ้นก่อน expending ทรัพยากรจำนวนมากในการจัดการกรณีเป็นการปรับปรุงที่คาดไว้ในผลลัพธ์ และประหยัดค่าใช้จ่ายต่อเนื่องอาจไม่เสมอได้ตระหนัก น.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราดำเนินการสุ่มทดลองที่สองกรมกิจการทหารผ่านศึกศูนย์การแพทย์ที่เกี่ยวข้องกับ
246 ทหารผ่านศึกที่มีโรคเบาหวานและโรคฮีโมโกล A1C พื้นฐาน
(HbA1C) ระดับ? 7.5% กรณีผู้จัดการแพทย์พยาบาลสองทำงานร่วมกับผู้ป่วยและผู้ให้บริการดูแลหลักของพวกเขาตรวจสอบและประสานงานการดูแลกลุ่มแทรกแซงเวลา18 เดือนที่ผ่านการใช้งานของการติดต่อทางโทรศัพท์, การทำงานร่วมกันการตั้งค่าเป้าหมายและขั้นตอนวิธีการรักษา ผู้ป่วยที่ควบคุมได้รับวัสดุการศึกษาและการดูแลตามปกติจากของพวกเขาหลักให้บริการดูแล. ผลในช่วงท้ายของการศึกษาทั้งการจัดการกรณีและผู้ป่วยที่ควบคุมยังคงอยู่ภายใต้การควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดที่ไม่ดีและมีความแตกต่างเล็กๆ น้อย ๆ ระหว่างกลุ่มในค่าเฉลี่ยออกจากระดับHbA1C (9.3% เทียบกับ . 9.2% 0.1% ความแตกต่าง 95% เชื่อมั่น? ช่วงเวลา: 0.4% ถึง 0.7%; P 0.65) นอกจากนี้ยังมีหลักฐานว่าการแทรกแซงผลในการปรับปรุงในความหนาแน่นต่ำระดับไลโปโปรตีนคอเลสเตอรอลหรือการควบคุมความดันโลหิตหรือแรงมากขึ้นในการรักษาด้วยยา อย่างไรก็ตามการแทรกแซงของผู้ป่วยเป็นอย่างมากมีความพึงพอใจมากขึ้นกับโรคเบาหวานของพวกเขาดูแลด้วยคะแนน82% ให้บริการของพวกเขาเป็นดีกว่าค่าเฉลี่ยเมื่อเทียบกับ64% ของผู้ป่วยในกลุ่มควบคุม (P? 0.04). สรุป: การแทรกแซงของการจัดการกรณีการทำงานร่วมกันไม่ได้ปรับปรุงผลทางสรีรวิทยาที่สำคัญสำหรับ highrisk ผู้ป่วยโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ประเภทของผู้ป่วยที่มีการกำหนดเป้าหมายสำหรับการแทรกแซงปัจจัยองค์กรและโครงสร้างโปรแกรมเป็นปัจจัยที่สำคัญที่มีแนวโน้มของประสิทธิภาพของการจัดการกรณี. ระบบสุขภาพจะต้องเข้าใจข้อ จำกัด ที่อาจเกิดขึ้นก่อนที่จะใช้จ่ายทรัพยากรที่สำคัญในการบริหารจัดการกรณีที่เป็นการปรับปรุงคาดว่าจะได้ผลและประหยัดค่าใช้จ่ายต่อเนื่องอาจไม่เคยรับรู้ Am

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ค่าทำขวัญ