McConnell and Servaes (1990) propos

McConnell and Servaes (1990) propose a quadratic model in which the coefficient on
managerial ownership is expected to be positive while the coefficient on managerial
ownership squared is expected to be negative. However, they cannot support Morck et
al.’s entrenchment findings at the intermediate ownership level. Subsequently, Short and
Keasey (1999) argue that a cubic model better describes the transition between alignment
affects to entrenchment affects and back again to alignment. Here, the coefficients on
ownership and ownership-cubed are expected to be positive, while the coefficient on
ownership-squared is expected to be negative. Their evidence supports the cubic model of
ownership structure to describe firm performance in established firms. Thus, their results
are consistent with Morck et al., but their empirical approach allows the data to determine
its own turning points. Specifically, they find an entrenchment effect when managerial
ownership is between 16% and 42%, but an alignment-of-interest effect is found
otherwise.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

McConnell และ Servaes (1990) เสนอรูปแบบกำลังสองซึ่งค่าสัมประสิทธิ์ในคาดว่าเป็นเจ้าของบริหารจัดการจะบวกในขณะที่ค่าสัมประสิทธิ์ในการบริหารจัดการเจ้าของลอการิทึมคาดว่าจะเป็นค่าลบ อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่สนับสนุน Morck ร้อยเอ็ดค้นพบในการขุดสนามเพลาะของ al. ระดับกลางเป็นเจ้าของ ในเวลาต่อมา สั้น และKeasey (1999) โต้แย้งว่า แบบลูกบาศก์อธิบายการเปลี่ยนแปลงระหว่างตำแหน่งดีกว่าส่งผลกระทบต่อการขุดสนามเพลาะมีผลต่อการกลับมาอีกครั้งเพื่อจัดตำแหน่ง ที่นี่ สัมประสิทธิ์ในเป็นเจ้าของและมีเจ้าลูกบาศก์ที่คาดว่าจะบวก ในขณะที่ค่าสัมประสิทธิ์ในลอการิทึมเป็นเจ้าของคาดว่าจะเป็นค่าลบ หลักฐานการสนับสนุนรูปแบบลูกบาศก์ของโครงสร้างความเป็นเจ้าของเพื่ออธิบายประสิทธิภาพของบริษัทในบริษัทที่จัดตั้งขึ้น ดังนั้น ผลลัพธ์จะสอดคล้องกับ Morck และ al. แต่วิธีการรวมข้อมูลกำหนดให้จุดเปลี่ยนของตนเอง โดยเฉพาะ จะค้นหาผลการขุดสนามเพลาะเมื่อจัดการเจ้าของเป็น 16% และ 42% แต่พบผลตำแหน่งน่าสนใจมิฉะนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

McConnell และ Servaes (1990)
นำเสนอรูปแบบสมการกำลังสองซึ่งค่าสัมประสิทธิ์ในการเป็นเจ้าของบริหารจัดการคาดว่าจะเป็นบวกในขณะที่ค่าสัมประสิทธิ์ในการบริหารจัดการเป็นเจ้าของ
squared คาดว่าจะเป็นเชิงลบ แต่พวกเขาไม่สามารถสนับสนุน Morck et
al. ผลการวิจัยที่ตั้งมั่นอยู่ในระดับกลางเป็นเจ้าของ ต่อจากนั้นในระยะสั้นและ
KEASEY (1999)
ยืนยันว่าเป็นรูปแบบที่ดีกว่าลูกบาศก์อธิบายการเปลี่ยนแปลงระหว่างการจัดตำแหน่งที่มีผลต่อการตั้งมั่นและมีผลต่อการกลับมาอีกครั้งในการจัดตำแหน่ง ที่นี่ค่าสัมประสิทธิ์ในการเป็นเจ้าของและเป็นเจ้าของ-cubed ที่คาดว่าจะเป็นบวกในขณะที่ค่าสัมประสิทธิ์ที่เป็นเจ้าของสแควร์คาดว่าจะเป็นเชิงลบ หลักฐานสนับสนุนรูปแบบลูกบาศก์โครงสร้างความเป็นเจ้าของในการอธิบายผลการดำเนินงานของ บริษัท ใน บริษัท ที่จัดตั้งขึ้น ดังนั้นผลของพวกเขามีความสอดคล้องกับ Morck et al., แต่วิธีการเชิงประจักษ์ของพวกเขาช่วยให้ข้อมูลเพื่อตรวจสอบจุดหักเหของตัวเอง โดยที่พวกเขาได้พบกับผลกระทบเมื่อตั้งมั่นในการบริหารจัดการความเป็นเจ้าของอยู่ระหว่าง 16% และ 42% แต่ผลการจัดตำแหน่งที่น่าสนใจพบเป็นอย่างอื่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Present in the open cultural. Thai culture foreign more and more.Present in the open cultural. Thai culture foreign more and more.Present in the open cultural. Thai culture foreign more and more.