Second, developments in the Cambodi

Second, developments in the Cambodia-Thailand dispute demonstrate that the
ASEAN Chair has an important role to play. Some Member States may respect what
Indonesia did in 2011, but they may not take the same course of action if they
assume the Chair. The challenge for ASEAN is how to maintain a sustainable role
despite the annual rotation of its Chair. Instead of counting on having an active Chair
at the right time, ASEAN should consider the creation of a high-level expert group to
assist in conflict prevention and resolution.
Third, ASEAN’s consensus rule essentially gives each member the power of veto,
which causes most dispute settlement processes to grind to a halt if they involve
important interests of a Member State. This explains many lost opportunities and why
ASEAN could not accomplish anything from 2008 to 2010. While it may have worked
in the past, the requirement for consensus is increasingly turning into an impediment to
regional dispute settlement, especially at a time whenMember States are convinced that
‘‘having credible dispute settlement mechanisms would help ASEAN prevent festering
conflicts and confrontation among the Member States, preserving the cooperative
atmosphere for concerted efforts towards building a peaceful and prosperous ASEAN
Community’’. Consensus makes it difficult for ASEAN to become an independent and
effective institution that disputants look to in a third party. Even if it is achievable,
consensus often requires a lengthy process of negotiation, and thus may not help to
resolve disputes in a timely manner. Meanwhile, quickly escalating disputes may
undermine regional peace, and therefore cannot wait until consensus arises.

There are ways to modify the consensus rule or to add more flexibility to the rule
without having to revise the ASEAN Charter. Article 20 of the ASEAN Charter states
that ‘‘[n]othing shall affect the modes of decision-making as contained in the relevant
ASEAN legal instruments’’. This means that ASEAN may conclude a specific
instrument to offer a new way of making decisions, as it has done with the 2004
Protocol on Enhanced Dispute Settlement Mechanisms for economic disputes. The
negative consensus rule of the 2004 Protocol means that the ACC will automatically
decide to ‘‘direct’’ the parties to resolve their disputes unless there is a consensus not
to do so. Article 20(2) of the ASEAN Charter further provides that ‘‘[w]here
consensus cannot be achieved, the ASEAN Summit may decide how a specific
decision can be made’’. If consensus by all ten Member States proves infeasible,
ASEAN could make decision by using, for instance, the consensus minus X formula.
This means that ASEAN could still retain its consensus rule, but the rule is only
applicable to Member States that are not party to a dispute. In other words,
Cambodia and Thailand would still attend ASEAN’s meetings and make their
statements, but ASEAN’s decision could be considered as adopted as long as the
other eight members agree. Such an adjustment in ASEAN’s decision-making process
with regard to dispute settlement and management will hopefully increase the
effectiveness of ASEAN and thereby further ASEAN’s contribution to maintaining

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สอง สาธิตพัฒนาในข้อพิพาทไทย-กัมพูชาที่จะเก้าอี้อาเซียนมีบทบาทสำคัญในการเล่น บางรัฐสมาชิกอาจเคารพอะไรอินโดนีเซียได้ใน 2011 แต่พวกเขาอาจไม่สามารถใช้ประสาเดียวกันถ้าพวกเขาสมมติว่าเก้าอี้ ความท้าทายของอาเซียนเป็นวิธีการรักษาบทบาทอย่างยั่งยืนแม้ มีการหมุนเวียนประจำปีของของเก้าอี้ แทนการนับต้องมีเก้าอี้ใช้งานอยู่ในเวลาที่เหมาะ อาเซียนควรพิจารณาการสร้างกลุ่มผู้เชี่ยวชาญระดับสูงไปช่วยในการป้องกันความขัดแย้งและแก้ปัญหาที่สาม อาเซียนมติกฎหลักให้สมาชิกแต่ละอำนาจการยับยั้งซึ่งทำให้เกิดข้อโต้แย้งมากที่สุดให้บดสะดุดหยุดชะงักถ้าพวกเขาเกี่ยวข้องกับกระบวนการชำระเงินผลประโยชน์ที่สำคัญของรัฐสมาชิก นี้อธิบายโอกาสสูญหายจำนวนมาก และทำไมอาเซียนอาจไม่สำเร็จตั้งแต่ 2008-2010 ในขณะที่อาจมีการทำงานในอดีต ความต้องการสำหรับมติเป็นมากขึ้นเปลี่ยนเป็นกรวดในรองเท้าให้การชำระเงินข้อโต้แย้งภูมิภาค โดยเฉพาะอย่างยิ่งในอเมริกา whenMember มีความเชื่อมั่นที่'' มีกลไกที่จะช่วยให้อาเซียนป้องกัน festering ชำระข้อโต้แย้งที่น่าเชื่อถือความขัดแย้งและการเผชิญหน้าระหว่างรัฐสมาชิก สหกรณ์การรักษาบรรยากาศความพยายามร่วมกันต่อการสร้างอาเซียนที่เงียบสงบ และเจริญชุมชน '' ช่วยทำให้มันยากสำหรับอาเซียนให้เป็น อิสระ และสถาบันมีประสิทธิภาพ disputants ดูในบุคคลอื่น แม้ว่าจะทำได้มติมักต้องใช้เวลานานของการเจรจาต่อรอง และดังนั้นจึง อาจไม่ช่วยแก้ไขข้อโต้แย้งได้อย่างทันท่วงที ในขณะเดียวกัน อย่างรวดเร็วดังข้อพิพาทพฤษภาคมบั่นทอนความสงบสุขของภูมิภาค และดังนั้นจึง ไม่สามารถรอจนกว่าช่วยให้เกิดการมีวิธี การปรับเปลี่ยนกฎมติ หรือ เพื่อเพิ่มความยืดหยุ่นเพิ่มเติมกฎโดยไม่ต้องแก้ไขกฎบัตรอาเซียน บทความ 20 รัฐกฎบัตรอาเซียนที่ '' othing [n] จะส่งผลกระทบต่อวิธีการตัดสินใจที่อยู่ในเกี่ยวข้องเครื่องมือทางกฎหมายของอาเซียน '' หมายความ ว่า อาเซียนอาจสรุปเฉพาะเครื่องมือเพื่อเสนอแนวทางใหม่ของการตัดสิน ขณะที่มันทำกับ 2004โพรโทคอบนสนับสนุนข้อโต้แย้งรวมทั้งกลไกสำหรับข้อโต้แย้งทางเศรษฐกิจ ที่ช่วยลบกฎของโพรโทคอล 2004 หมายความ ว่า บัญชีที่จะโดยอัตโนมัติตัดสินใจ ''ตรง '' ฝ่ายเพื่อแก้ไขข้อพิพาทโดยการยกเว้นไม่มีฉันทามติการทำเช่นนั้น 20(2) บทความของกฎบัตรอาเซียนเพิ่มเติมให้ที่ '' [w] ที่นี่ช่วยไม่ได้ การประชุมสุดยอดอาเซียนอาจตัดสินใจวิธีการสามารถทำการตัดสินใจ '' ถ้ารับความเห็นชอบ โดยรัฐสมาชิกทั้งหมดสิบพิสูจน์ถอดอาเซียนสามารถทำการตัดสินใจ โดยใช้ เช่น ช่วยลบด้วย X สูตรหมายความ ว่า อาเซียนยังคงสามารถรักษากฎมติของ แต่กฎคือใช้กับรัฐสมาชิกที่ไม่ใช่พรรคกับข้อโต้แย้ง ในคำอื่น ๆกัมพูชาและไทยจะยังคงเข้าร่วมประชุมของอาเซียน และทำให้พวกเขางบ แต่การตัดสินใจของอาเซียนสามารถถือว่าเป็นบุตรบุญธรรมตามแบบสมาชิก 8 กัน เช่นการปรับปรุงในกระบวนการตัดสินใจของอาเซียนข้อโต้แย้งเกี่ยวกับ การชำระเงินและการจัดการจะหวังเพิ่มการประสิทธิผลของอาเซียนและจึงเพิ่มเติมอาเซียนสัดส่วนการรักษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประการที่สองการพัฒนาในข้อพิพาทกัมพูชาไทยแสดงให้เห็นว่าประธานอาเซียนมีบทบาทสำคัญในการเล่น บางประเทศสมาชิกอาจเคารพสิ่งที่อินโดนีเซียได้ในปี 2011 แต่พวกเขาไม่อาจใช้หลักสูตรเดียวกันของการกระทำถ้าพวกเขาถือว่าเก้าอี้ ความท้าทายสำหรับอาเซียนเป็นวิธีการรักษาที่มีบทบาทอย่างยั่งยืนแม้จะมีการหมุนเวียนประจำปีของเก้าอี้ของ แทนการนับที่มีเก้าอี้ที่ใช้งานในเวลาที่เหมาะสมอาเซียนควรพิจารณาการสร้างกลุ่มผู้เชี่ยวชาญระดับสูงที่จะช่วยในการป้องกันความขัดแย้งและความละเอียด. ประการที่สามกฎฉันทามติของอาเซียนเป็นหลักช่วยให้สมาชิกแต่ละคนพลังของการยับยั้ง, ซึ่งเป็นสาเหตุส่วนใหญ่ กระบวนการระงับข้อพิพาทที่จะบดให้หยุดถ้าพวกเขาเกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ที่สำคัญของรัฐสมาชิก นี้จะอธิบายถึงโอกาสที่หายไปจำนวนมากและเหตุผลที่อาเซียนไม่สามารถประสบความสำเร็จได้จากปี 2008 ถึงปี 2010 ในขณะที่มันอาจมีการทำงานในอดีตที่ผ่านมามีความจำเป็นสำหรับมติจะเพิ่มขึ้นกลายเป็นอุปสรรคกับการระงับข้อพิพาทในระดับภูมิภาคโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลาที่whenMember สหรัฐอเมริกามีความมั่นใจว่า'' มีกลไกการระงับข้อพิพาทที่น่าเชื่อถือจะช่วยป้องกันไม่ให้อาเซียนหนองความขัดแย้งและการเผชิญหน้าในหมู่ประเทศสมาชิกสหกรณ์รักษาบรรยากาศสำหรับความพยายามร่วมกันสู่การสร้างความสงบสุขและความเจริญรุ่งเรืองในภูมิภาคอาเซียนชุมชน'' ฉันทามติทำให้มันยากที่อาเซียนจะกลายเป็นอิสระและสถาบันการศึกษาที่มีประสิทธิภาพที่คู่กรณีมองไปในบุคคลที่สาม ถึงแม้ว่าจะเป็นทำได้ฉันทามติมักจะต้องเป็นกระบวนการที่ยาวของการเจรจาต่อรองและทำให้อาจจะไม่ช่วยในการแก้ไขข้อพิพาทในเวลาที่เหมาะสม ในขณะที่ข้อพิพาทได้อย่างรวดเร็วที่เพิ่มขึ้นอาจส่งผลเสียต่อสันติภาพในภูมิภาคและดังนั้นจึงไม่สามารถรอจนกว่าฉันทามติที่เกิดขึ้น. มีวิธีการที่จะปรับเปลี่ยนกฎมติหรือเพื่อเพิ่มความยืดหยุ่นมากขึ้นกฎมีโดยไม่ต้องมีการทบทวนกฎบัตรอาเซียน ข้อ 20 ของกฎบัตรอาเซียนกล่าวว่า'' [n] othing จะส่งผลกระทบต่อรูปแบบของการตัดสินใจในขณะที่อยู่ในที่เกี่ยวข้องเครื่องมือทางกฎหมายอาเซียน'' ซึ่งหมายความว่าอาเซียนอาจสรุปได้เฉพาะตราสารที่จะนำเสนอวิธีการใหม่ของการตัดสินใจในขณะที่มันได้ทำกับปี 2004 ในโครงการกลไกการระงับข้อพิพาทที่เพิ่มขึ้นสำหรับข้อพิพาททางเศรษฐกิจ กฎเชิงลบของฉันทามติ 2004 พิธีสารหมายความว่าแม็กโดยอัตโนมัติจะตัดสินใจที่จะ'' โดยตรง '' บุคคลที่จะแก้ไขข้อพิพาทของพวกเขาจนกว่าจะมีความเห็นเป็นเอกฉันท์ไม่ให้ทำเช่นนั้น ข้อ 20 (2) ของกฎบัตรอาเซียนต่อไปแสดงให้เห็นว่า '' [W] นี่ฉันทามติไม่สามารถประสบความสำเร็จในการประชุมสุดยอดอาเซียนอาจตัดสินใจว่าเฉพาะการตัดสินใจที่สามารถทำ'' หากฉันทามติจากทั้งสิบประเทศสมาชิกพิสูจน์ไปไม่ได้, อาเซียนจะทำให้การตัดสินใจโดยใช้ตัวอย่างเช่นฉันทามติลบ X สูตร. นี้หมายความว่าอาเซียนยังคงสามารถรักษากฎฉันทามติของมัน แต่การปกครองเป็นเพียงที่ใช้บังคับกับประเทศสมาชิกที่ไม่ได้เป็นบุคคลที่จะมีข้อพิพาท ในคำอื่น ๆของกัมพูชาและไทยจะยังคงเข้าร่วมการประชุมอาเซียนและทำให้พวกเขางบแต่การตัดสินใจของอาเซียนอาจจะพิจารณานำมาใช้เป็นตราบเท่าที่อีกแปดสมาชิกเห็นด้วย ดังกล่าวในการปรับกระบวนการตัดสินใจของอาเซียนเกี่ยวกับการโต้แย้งการตั้งถิ่นฐานและการจัดการหวังว่าจะช่วยเพิ่มประสิทธิภาพของอาเซียนและต่อไปดังนั้นการมีส่วนร่วมของอาเซียนที่จะรักษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประการที่สอง การพัฒนาในข้อพิพาทกัมพูชา ไทย แสดงให้เห็นว่า
อาเซียนได้มีบทบาทสำคัญในการเล่น บางรัฐสมาชิกอาจเคารพอะไร
อินโดนีเซียทำใน 2011 , แต่พวกเขาไม่อาจใช้เส้นทางเดียวกันของการกระทำหากพวกเขา
ถือว่า เก้าอี้ ความท้าทายสำหรับอาเซียนคือวิธีการรักษาบทบาทที่ยั่งยืน แม้รอบปีของเก้าอี้ของแทนที่จะพึ่งมี
เก้าอี้ที่ใช้งานในเวลาที่เหมาะสม อาเซียนควรพิจารณาการสร้างกลุ่มผู้เชี่ยวชาญระดับสูงเพื่อช่วยในการป้องกันความขัดแย้งและความละเอียด
.
3 กฎหลักฉันทามติของอาเซียนให้สมาชิกแต่ละคนมีพลังอำนาจ ,
ซึ่งสาเหตุส่วนใหญ่ข้อพิพาทเข้าสู่กระบวนการบดให้หยุด ถ้าพวกเขาเกี่ยวข้องกับ
ผลประโยชน์สำคัญของสมาชิกรัฐนี้อธิบายมากมายที่สูญเสียโอกาสและทำไม
อาเซียนไม่สามารถบรรลุอะไรจาก 2551 ถึง 2553 ในขณะที่มันอาจจะทำงาน
ในอดีตความต้องการสำหรับฉันทามติมากขึ้นกลายเป็นตัวถ่วง

การระงับข้อพิพาทในระดับภูมิภาค โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลา whenmember สหรัฐอเมริกาเชื่อว่า
''having น่าเชื่อถือจะช่วยป้องกันกลไกการระงับข้อพิพาทของอาเซียน เป็นหนอง
ความขัดแย้งและการเผชิญหน้าระหว่างรัฐสมาชิก , รักษาสหกรณ์
บรรยากาศสำหรับความพยายามร่วมกันในการสร้างสันติและความเจริญรุ่งเรืองชุมชนอาเซียน
' ' เอกฉันท์ทำให้มันยากสำหรับอาเซียนที่จะเป็นอิสระและมีประสิทธิภาพ สถาบันที่ disputants
ดูในบุคคลที่สาม แม้จะเป็น achievable
เอกฉันท์มักจะต้องใช้กระบวนการที่ยาวของการเจรจาต่อรองและดังนั้นจึงอาจไม่ช่วย

แก้ไขข้อพิพาทในเวลาที่เหมาะสม ในขณะเดียวกันได้อย่างรวดเร็วเพิ่มขึ้นข้อพิพาทอาจ
ทำลายสันติภาพในภูมิภาค และดังนั้นจึง ไม่สามารถรอจนกว่าเอกฉันท์เกิดขึ้น

มีวิธีการแก้ไขมติกฏหรือเพิ่มความยืดหยุ่นมากขึ้นกฎ
โดยไม่ต้องทบทวนกฎบัตรอาเซียน มาตรา 20 ของอเมริกากฎบัตรอาเซียน
' ' [ N ] othing สํา จะส่งผลกระทบต่อการตัดสินใจเป็นโหมดของที่มีอยู่ในเครื่องมือทางกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
อาเซียน ' ' ซึ่งหมายความว่า อาเซียนอาจสรุปเครื่องมือเฉพาะ
เพื่อให้วิธีการใหม่ของการตัดสินใจตามที่มันได้ทำกับ 2004
พิธีสารว่าด้วยกลไกการระงับข้อพิพาทข้อพิพาทเพิ่มมากขึ้น
ลบเอกฉันท์กฎของ 2004 Protocol หมายความว่าบัญชีโดยอัตโนมัติจะ
ตัดสินใจ ' 'direct ' ' ฝ่าย การแก้ไขปัญหาข้อพิพาท เว้นแต่จะมีมติไม่
ที่จะทำเช่นนั้น มาตรา 20 ( 2 ) ของกฎบัตรอาเซียน เพิ่มเติมให้ว่า ' ' [ W ]
เอกฉันท์ไม่สำเร็จ , การประชุมสุดยอดอาเซียนอาจตัดสินใจว่า เฉพาะ
การตัดสินใจสามารถทำได้ ' 'ถ้ารับฉันทามติ โดยทั้ง 10 ประเทศสมาชิกอาเซียนสามารถพิสูจน์ที่
, ตัดสินใจโดยใช้ ตัวอย่าง จากสูตรลบ x .
ซึ่งหมายความ ว่า อาเซียนจะยังคงรักษากฎของเอกฉันท์ แต่กฎคือ
สามารถใช้ได้กับสมาชิกที่ไม่ใช่พรรคการโต้เถียง ในคำอื่น ๆ ,
กัมพูชาและไทยจะยังคงเข้าร่วมการประชุมของอาเซียน และให้งบ
,แต่การตัดสินใจของอาเซียนอาจจะถือว่าเป็นลูกบุญธรรมตราบเท่าที่
อีกแปดสมาชิกเห็นด้วย เช่น การปรับกระบวนการในการตัดสินใจของอาเซียน
เกี่ยวกับการระงับข้อพิพาทและการจัดการจะเพิ่มประสิทธิภาพของอาเซียน และงบเพิ่มเติม
อาเซียนสนับสนุนรักษา