Pot ale is a wastewater from the wh

Pot ale is a wastewater from the whisky industry which is produced in large volumes and causes significant environmental concern. This study investigates the degree of COD, phosphorus, ammonia and copper removal obtained from pot ale using solid–liquid separation, carried out in the range of pH values 3.4–9.0. This study also investigates the removal of the same pollutants, from the liquid phase after solid–liquid separation, obtained by adsorption on unmodified chitosan, in a range of pH values. By solid–liquid separation, a removal of up to 14% of the COD, 60% of free phosphate, 45% of total phosphorus, 65% of ammonia and >80% of copper was obtained. In general, the highest removal of the pollutants was observed at alkaline pH values. Adsorption with chitosan, at an initial pH of the wastewater equal to 5, allowed only a modest COD removal, up to 10%, and up to 35% removal of free phosphate. When the initial pH of the wastewater was adjusted to 7, no removal of COD and phosphorus was observed with chitosan, while adsorption at more acidic pH values was impossible due to formation of a thick paste with water. Adsorption capacity for COD and phosphorus correlated well with the final pH after chitosan addition, and it was shown to decrease sharply with increasing pH. Overall, this study shows that solid–liquid separation removes a significant fraction of the pollutants in pot ale, while chitosan might only be effective after chemical modifications (e.g. cross-linking) which improve its stability at acidic pH.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หม้อน้ำคือ น้ำเสียจากอุตสาหกรรมวิสกี้ที่ผลิตในจำนวนมาก และทำให้เกิดปัญหาสิ่งแวดล้อมอย่างมีนัยสำคัญ การศึกษานี้ตรวจสอบระดับของ COD ฟอสฟอรัส แอมโมเนีย และเอาทองแดงที่ได้จากหม้อน้ำใช้แยกของแข็งของเหลว ดำเนินการในช่วงของค่า pH 3.4 – 9.0 การศึกษานี้ยังตรวจสอบการกำจัดสารมลพิษเหมือนกัน จากเฟสของเหลวหลังจากการแยกของแข็งของเหลว ได้รับ โดยการดูดซับบนไคโตซาน unmodified ในช่วงค่า pH ของน้ำ โดยการแยกของแข็งของเหลว เอาถึง 14% ของ COD, 60% ของฟอสเฟตฟรี 45% ของฟอสฟอรัสรวม 65% ของแอมโมเนีย และ > 80% ของทองแดงได้รับการ ทั่วไป การกำจัดสูงสุดของสารมลพิษถูกสังเกตที่ค่า pH ด่าง ดูดซับ ด้วยไคโตซาน ที่มีน้ำเสียเท่ากับ 5, pH เริ่มต้นอนุญาตเฉพาะความเจียมเนื้อเจียมตัว COD เอา ถึง 10% และสูงถึง 35% การกำจัดฟอสเฟตฟรี เมื่อ pH ของน้ำเสียเริ่มถูกปรับปรุง 7 ไม่กำจัด COD และฟอสฟอรัสถูกตรวจสอบ ด้วยไคโตซาน ในขณะที่ค่า pH กรดที่ดูดซับเป็นไปไม่ได้เนื่องจากการก่อตัวของวางหนาน้ำ ความจุการดูดซับ COD และฟอสฟอรัส correlated กับ pH สุดท้ายหลังจากนี้ไคโตซาน และมันถูกแสดงเพื่อลดอย่างรวดเร็ว ด้วยการเพิ่มค่า pH โดยรวม การศึกษานี้แสดงว่า ของแข็ง – ของเหลวแยกเอาส่วนสำคัญของสารมลพิษที่ในหม้อน้ำ ในขณะที่ไคโตซานเท่านั้นอาจมีผลบังคับใช้หลังจากปรับสารเคมี (เช่น cross-linking) ซึ่งปรับปรุงความเสถียรที่ค่า pH กรด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หม้อเบียร์คือ น้ำเสียจากอุตสาหกรรมวิสกี้ที่ผลิตในปริมาณมากทำให้เกิดปัญหาสิ่งแวดล้อมที่สำคัญ งานวิจัยนี้ศึกษาระดับซีโอดี ฟอสฟอรัส แอมโมเนีย และการกำจัดทองแดงที่ได้จากการใช้ของแข็ง - ของเหลวเบียร์หม้อแยกออกมาในช่วงของค่า pH 3.4 – 9.0 . นอกจากนี้ยังได้ศึกษาถึงการกำจัดมลพิษเหมือนกันจากเฟสของเหลวของแข็ง - ของเหลวหลังจากแยกได้รับ โดยการดูดซับบนอนุภาคไคโตซานในช่วงค่า pH . โดยของแข็งและของเหลวที่แยกเอาถึง 14% ของ COD , 60 % ของฟอสเฟตฟรี 45 เปอร์เซ็นต์ของฟอสฟอรัสทั้งหมด 65 % ของแอมโมเนีย และ 80% ของทองแดงได้ โดยทั่วไปการกำจัดสูงสุดของมลพิษที่พบในด่าง pH ค่า การดูดซับด้วยไคโตซานที่ค่าพีเอชเริ่มต้นของน้ำเสียเท่ากับ 5 , อนุญาตให้เพียงเจียมเนื้อเจียมตัว COD ได้ถึง 10 เปอร์เซ็นต์ และถึง 35 % การกำจัดฟอสเฟตฟรี เมื่อค่าพีเอชเริ่มต้นของน้ำเสียปรับ 7 , ไม่มีการกำจัดซีโอดี และฟอสฟอรัส พบว่าไคโตซาน ในขณะที่ค่าความเป็นกรดมากขึ้น การดูดซับที่พีเอชเป็นไปไม่ได้เนื่องจากการวางหนา กับน้ำการดูดซับซีโอดี และฟอสฟอรัส มีความสัมพันธ์กับค่า pH สุดท้ายหลังจากที่นอกจากนี้ ไคโตซาน และพบลดลงอย่างรวดเร็วด้วยการเพิ่มความเข้มข้นโดยรวม ผลการศึกษาพบว่า การแยกของแข็งและของเหลวเอาส่วนที่สำคัญของมลพิษในหม้อแต่ในขณะที่ไคโตแซนอาจจะมีประสิทธิภาพหลังจากการดัดแปรทางเคมี ( เช่นแรง ) ซึ่งปรับปรุงเสถียรภาพของกรดด่าง