Anxiety is the most prevalent type

Anxiety is the most prevalent type of mental disorder and a significant health concern. Crosssectional
studies have detected a positive association between obesity and anxiety. What is less
clear is whether weight loss can reduce anxiety. We sought to answer three questions:
1. Can weight loss improve symptoms of anxiety in the overweight and obese population?
2. Does the macronutrient content of energy-restricted diets that induce weight loss affect
anxiety?
3. Is the change in anxiety related to the amount of weight lost?
We investigated the findings from seven interventional studies, which induced weight loss by
dietary intervention, in overweight and obese individuals, using established anxiety assessment
tools. Mean weight loss ranged from 0.7 to 18.6 kg (SD 4.5) and in three of the studies, anxiety fell
by 9.2% to 11.4% and did not change in four studies. When macronutrient content was considered,
only one of four interventional studies and one pilot study reported a beneficial effect of a
moderate-fat diet on anxiety. There appears to be no strong evidence to indicate that diet-induced
weight loss has a beneficial effect on anxiety, however, none of the diet-induced weight loss
studies assessed had a detrimental effect on anxiety

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความวิตกกังวลเป็นชนิดที่พบบ่อยที่สุดของโรคทางจิตและความกังวลด้านสุขภาพอย่างมีนัยสำคัญ crosssectional
การศึกษาได้ตรวจพบความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่างโรคอ้วนและความวิตกกังวล สิ่งที่มีค่าน้อย
ชัดเจนว่าการลดน้ำหนักสามารถลดความวิตกกังวล เราพยายามที่จะตอบคำถามที่สาม:
1 สามารถลดน้ำหนักปรับปรุงอาการของความวิตกกังวลในประชากรที่มีน้ำหนักเกินและเป็นโรคอ้วนหรือไม่
2ไม่เนื้อหา macronutrient ของอาหารพลังงาน จำกัด ที่ทำให้เกิดการสูญเสียน้ำหนักส่งผลกระทบต่อความวิตกกังวล

3 คือการเปลี่ยนแปลงในความวิตกกังวลที่เกี่ยวข้องกับปริมาณของน้ำหนักที่หายไปหรือไม่
เราตรวจสอบผลการวิจัยจากการศึกษามาตรการแทรกแซงเจ็ดซึ่งทำให้เกิดการสูญเสียน้ำหนักโดย
แทรกแซงอาหารในบุคคลที่มีน้ำหนักเกินและเป็นโรคอ้วนโดยใช้การประเมินความวิตกกังวลที่จัดตั้งขึ้น
เครื่องมือ หมายถึงการสูญเสียน้ำหนักตั้งแต่ 07-18.6 กิโลกรัม (sd 4.5) และสามของการศึกษาความวิตกกังวลลดลง
โดย 9.2% ถึง 11.4% และไม่ได้เปลี่ยนไปในสี่การศึกษา เมื่อเนื้อหา macronutrient ถือว่า
เพียงหนึ่งในสี่ของการศึกษามาตรการแทรกแซงและการศึกษานำร่องหนึ่งรายงานผลประโยชน์ของ
อาหารที่มีไขมันปานกลางต่อความวิตกกังวล ดูเหมือนจะไม่มีหลักฐานที่จะแสดงให้เห็นว่าอาหารที่เหนี่ยวนำให้เกิด
การสูญเสียน้ำหนักมีผลประโยชน์ต่อความวิตกกังวล แต่ไม่มีการสูญเสียน้ำหนัก
การศึกษาอาหารที่เหนี่ยวนำให้เกิดการประเมินมีผลกระทบต่อความวิตกกังวล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความวิตกกังวลเป็นชนิดแพร่หลายมากที่สุดของโรคทางจิตและปัญหาสุขภาพที่สำคัญ Crosssectional
การศึกษาได้พบความสัมพันธ์ในเชิงบวกระหว่างโรคอ้วนและความวิตกกังวล สิ่งน้อย
ชัดเจนได้ว่าการลดน้ำหนักสามารถลดความวิตกกังวล เราพยายามที่จะตอบคำถามที่ 3:
1 สามารถลดน้ำหนักปรับปรุงอาการของความวิตกกังวลในประชากรภาวะ และอ้วน?
2 มีผลต่อเนื้อหา macronutrient ของอาหารจำกัดพลังงานที่ก่อให้เกิดการสูญเสียน้ำหนักไม่
วิตก?
3 มีการเปลี่ยนแปลงในความวิตกกังวลที่เกี่ยวข้องกับจำนวนน้ำหนักที่หายไป?
เราตรวจสอบพบจากเจ็ด interventional ศึกษา ซึ่งทำให้เกิดการสูญเสียน้ำหนักโดย
แทรกแซงกาก ในคนอ้วน และภาวะ ใช้สร้างความวิตกกังวลประเมิน
เครื่องมือ หมายความว่า น้ำหนักที่อยู่ในช่วง 07-18.6 กก. (SD 4.5) และสามการศึกษา ความกังวลตก
โดย 9.2% ถึง 11.4% และก็ไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงในการศึกษา 4 เมื่อมีพิจารณาเนื้อหา macronutrient,
เดียว interventional 4 การศึกษาและการศึกษานำร่องหนึ่งรายงานผลประโยชน์ของตัว
อาหารไขมันปานกลางในความวิตกกังวล ปรากฏ ว่าพยานหลักฐานไม่แข็งแรงเพื่อบ่งชี้ที่ทำให้เกิดอาหาร
การสูญเสียน้ำหนักได้เป็นประโยชน์ลักษณะพิเศษบนความกังวล อย่างไรก็ตาม ไม่ทำให้เกิดอาหารน้ำหนัก
ศึกษาประเมินได้ผลผลดีในความวิตกกังวล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความกังวลมากที่สุดคือ ประเภท มีมากกว่าของโรคทางจิตใจและความห่วงใย สุขภาพ ที่สำคัญ การศึกษา crosssectional
ซึ่งจะช่วยได้ตรวจพบความเชื่อมโยงในเชิงบวกระหว่างความกังวลและเป็นโรคอ้วน อะไรคือน้อย
ซึ่งจะช่วยล้างคือไม่ว่าการลดน้ำหนักตัวจะสามารถช่วยลดความกังวล เราพยายามที่จะตอบ 3 คำถาม:
1 สามารถลดน้ำหนักตัวเพิ่มอาการของความวิตกกังวลและการมีน้ำหนักตัวมากเกินเป็นโรคอ้วนจำนวนประชากรหรือไม่?
2ไม่เนื้อหาให้มีส่วนประกอบของสารอาหารหของอาหารพลังงานการจำกัดการใช้ที่ทำให้เกิดการสูญเสียน้ำหนักส่งผลต่อ

3 ความกังวลใจหรือไม่? จะมีการเปลี่ยนแปลงในเรื่องที่เกี่ยวข้องกับจำนวนเงินที่หายไปของน้ำหนักหรือไม่?
เราตรวจสอบพบจากการศึกษา 7 เครื่องเอ็กซ์เรย์รังสีร่วมรักษาซึ่งทำให้เกิดการสูญเสียน้ำหนักโดยการแทรกแซง
ซึ่งจะช่วยการ บริโภค อาหารในแบบเฉพาะรายและเป็นโรคอ้วนมีน้ำหนักตัวมากเกินกำหนดโดยใช้การประเมินความวิตกกังวล
เครื่องมือ การลดน้ำหนักตัวหมายความว่าเรียงลำดับจาก 07 ถึง 18.6 กก.(การ์ด SD 4.5 )และอยู่ในสามของความวิตกกังวลเกี่ยวกับการศึกษาที่ล้มลง
โดย 9.2% เป็น 11.4% และไม่เปลี่ยนแปลงในสี่การศึกษา เมื่อเนื้อหาให้มีส่วนประกอบของสารอาหารห
เท่านั้นได้รับการพิจารณาว่าเป็นหนึ่งในสี่เครื่องเอ็กซ์เรย์รังสีร่วมรักษาการศึกษาและการศึกษานำร่องรายงานผลเป็นประโยชน์ของอาหาร
ระดับปานกลาง - อ้วนที่ในความวิตกกังวล ปรากฎว่ามีการไม่มีหลักฐานแสดงว่าอาหาร - ก่อขึ้น
การลดน้ำหนักตัวมีผลเป็นประโยชน์ที่ในความวิตกกังวลแต่ถึงอย่างไรก็ตามไม่มีใครในการ บริโภค - ก่อขึ้น
ซึ่งจะช่วยลดน้ำหนักการประเมินผลการศึกษาที่มีผลกระทบต่อความห่วงใย