The notion of dependencies between

The notion of dependencies between grammatical units has existed since the earliest recorded grammars, e.g. Pāṇini, and the dependency concept therefore arguably predates the constituency notion by many centuries.[1] Ibn Maḍāʾ, a 12th-century linguist from Córdoba, Andalusia, may have been the first grammarian to use the term dependency in the grammatical sense that we use it today. In early modern times, the dependency concept seems to have coexisted side by side with the constituency concept, the latter having entered Latin, French, English and other grammars from the widespread study of term logic of antiquity.[2] Dependency is also concretely present in the works of Sámuel Brassai (1800-1897), a Hungarian linguist, and of Heimann Hariton Tiktin (1850-1936), a Romanian linguist.[3]

Modern dependency grammars, however, begin primarily with the work of Lucien Tesnière. Tesnière was a Frenchman, a polyglot, and a professor of linguistics at the universities in Strasbourg and Montpellier. His major work Éléments de syntaxe structurale was published posthumously in 1959 – he died in 1954. The basic approach to syntax he developed seems to have been seized upon independently by others in the 1960s[4] and a number of other dependency-based grammars have gained prominence since those early works.[5] DG has generated a lot of interest in Germany[6] in both theoretical syntax and language pedagogy. In recent years, the great development surrounding dependency-based theories has come from computational linguistics and is due, in part, to the influential work that David Hays did in machine translation at the RAND Corporation in the 1950s and 1960s. Dependency-based systems are increasingly being used to parse natural language and generate tree banks. Interest in dependency grammar is growing at present, international conferences on dependency linguistics being a relatively recent development (Depling 2011, Depling 2013, Depling 2015).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนวคิดของความสัมพันธ์ระหว่างหน่วยไวยากรณ์มีอยู่ตั้งแต่แรกสุดบันทึก grammars เช่น Pāṇini และแนวคิดการพึ่งพาดังนั้นว่าตั้งความซึ่งตน โดยหลายศตวรรษ [1] Maḍāʾ บิน ศตวรรษที่ 12 นักภาษาศาสตร์จากกอร์โดบา อันดาลูเซีย อาจได้รับ grammarian แรกเพื่อใช้อ้างอิงเงื่อนไขในแง่ไวยากรณ์ว่า เราใช้วันนี้ ในยุคต้น แนวคิดอ้างอิงน่าจะ ได้ coexisted side by side with แนวคิดซึ่งตน หลังมีป้อนละติน ฝรั่งเศส อังกฤษ และอื่น ๆ grammars จากเงื่อนไขตรรกะของการศึกษาอย่างแพร่หลาย [2] อ้างอิงที่มีรูปธรรมในงาน Sámuel Brassai (1800-1897), เป็นนักภาษาศาสตร์ฮังการี และ Heimann Hariton Tiktin (1850-1936), นักภาษาศาสตร์โรมาเนีย [3]อ้างอิงสมัย grammars เริ่มต้นเป็นหลัก ด้วยการทำงานของ Lucien Tesnière อย่างไรก็ตาม Tesnière ถูกที่ Frenchman เป็นพอลิกล็อต และอาจารย์ของภาษาศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยสตราสบูร์กและมงแปลีเย งานหลักของเขา Éléments เด syntaxe structurale ตีพิมพ์ posthumously ใน 1959 – เขาตายใน 1954 วิธีการพื้นฐานไวยากรณ์เขาพัฒนาน่าจะได้ถูกยึดไปตามอิสระอื่น ๆ ในปี 1960 [4] และ grammars อื่น ๆ อ้างอิงตามจำนวนได้รับความโดดเด่นตั้งแต่งานเหล่านั้นก่อน [5] กิจได้สร้างจำนวนมากสนใจในเยอรมนี [6] ในทฤษฎีไวยากรณ์และสอนภาษา ในปีที่ผ่านมา ทฤษฎีอ้างอิงตามรอบของดีพัฒนามาจากภาษาศาสตร์เชิงคำนวณ และครบกำหนด ในส่วน การทำงานมีอิทธิพลที่ David Hays ได้เครื่องแปลที่ บริษัท RAND ในช่วงทศวรรษ 1950 และ 1960s มากขึ้นมีการใช้ระบบที่ใช้อ้างอิงเพื่อแยกภาษาธรรมชาติ และสร้างธนาคารต้นไม้ สนใจในอ้างอิงไวยากรณ์มีการเติบโตที่ประชุมนานาชาติ อยู่ในภาษาศาสตร์อ้างอิงการพัฒนาล่าสุดค่อนข้าง (Depling 2011, Depling 2013, Depling 2015)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความคิดของการพึ่งพาระหว่างหน่วยไวยากรณ์มีมาตั้งแต่ไวยากรณ์ที่เก่าแก่ที่สุดที่บันทึกไว้เช่นPāṇiniและแนวคิดการพึ่งพาดังนั้นเนื้อหาถือกำเนิดความคิดเขตเลือกตั้งโดยหลายศตวรรษ. [1] อิบันMaḍā'นักภาษาศาสตร์ศตวรรษที่ 12 จากคอร์โดบา, ดาลูเซียอาจมี รับไวยากรณ์แรกที่ใช้การพึ่งพาคำในความหมายทางไวยากรณ์ที่เราใช้มันในวันนี้ ในยุคปัจจุบันในช่วงต้นของแนวคิดการพึ่งพาดูเหมือนว่าจะมีด้านพึ่งข้างกับแนวคิดเลือกตั้งหลังได้เข้าไปละติน, ฝรั่งเศส, อังกฤษและไวยากรณ์อื่น ๆ จากการศึกษาอย่างกว้างขวางของตรรกะระยะของสมัยโบราณ. [2] การพึ่งพาปัจจุบันก็คือรูปธรรม ในการทำงานของซามูเอลBrassaï (1800-1897) เป็นนักภาษาศาสตร์ฮังการีและ Heimann Hariton Tiktin (1850-1936) นักภาษาศาสตร์โรมาเนีย. [3] ไวยากรณ์พึ่งพาโมเดิร์น แต่เริ่มต้นที่เกี่ยวเนื่องกับการทำงานของลูเชียนTesnière Tesnièreเป็นชาวฝรั่งเศสพูดได้หลายภาษาและภาษาศาสตร์ศาสตราจารย์ที่มหาวิทยาลัยใน Strasbourg และ Montpellier ที่ การทำงานที่สำคัญของเขาองค์ประกอบเด syntaxe structurale ได้รับการตีพิมพ์ในปี 1959 - เขาเสียชีวิตในปี 1954 วิธีการพื้นฐานในการพัฒนาไวยากรณ์เขาดูเหมือนจะถูกยึดอย่างอิสระโดยที่คนอื่น ๆ ในปี 1960 [4] และจำนวนของการพึ่งพาไวยากรณ์ที่ใช้อื่น ๆ มี ได้ดีตั้งแต่งานแรกนั้น. [5] DG ได้สร้างความสนใจอย่างมากในประเทศเยอรมนี [6] ทั้งในทางทฤษฎีและไวยากรณ์การเรียนการสอนภาษา ในปีที่ผ่านมาการพัฒนาที่ดีรอบทฤษฎีพึ่งพา-based ได้มาจากภาษาศาสตร์และมีกำหนดในส่วนการทำงานที่มีอิทธิพลที่เดวิดเฮย์สได้ในเครื่องแปลภาษาที่แรนด์คอร์ปอเรชั่นในปี 1950 และ 1960 พึ่งพาระบบที่ใช้เพิ่มขึ้นจะถูกใช้ในการแยกภาษาธรรมชาติและสร้างธนาคารต้นไม้ ที่น่าสนใจในไวยากรณ์พึ่งพาการเติบโตในปัจจุบันการประชุมระหว่างประเทศเกี่ยวกับภาษาศาสตร์การพึ่งพาเป็นการพัฒนาล่าสุดค่อนข้าง (Depling 2011 Depling 2013 Depling 2015)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความคิดของการพึ่งพาระหว่างหน่วยทางไวยากรณ์ที่มีอยู่ตั้งแต่บันทึกแรก หลักไวยากรณ์ เช่น ปาณินิ และแนวคิดการพึ่งพาและ arguably ถือกําเนิดในเขตเลือกตั้งความคิดโดยหลายศตวรรษ [ 1 ] ibn Ma ḍāʾ , นักภาษาศาสตร์ศตวรรษที่ 12 จากกอร์โดบา ( ประเทศสเปน ) อาจได้รับนักไวยากรณ์ก่อนใช้ชื่ออ้างอิงใน ความหมายทางไวยากรณ์ที่เราใช้มันในวันนี้ในช่วงเวลาสมัยใหม่ แนวคิดการพึ่งพาดูจะมี coexisted เคียงข้างกับแนวคิดเขตเลือกตั้ง หลังเข้าทำงาน ละติน ฝรั่งเศส อังกฤษ และหลักไวยากรณ์อื่นๆจากการศึกษาอย่างกว้างขวางของคำตรรกะของสมัยโบราณ [ 2 ] นอกจากนี้ยังเป็นรูปธรรมในการเสนอผลงานของ S . kgm muel บราไซ ( 1800-1897 ) เป็นนักภาษาศาสตร์ฮังการี , และไฮเมินน์ hariton tiktin ( 1850-1936 )หลายโรมาเนีย [ 3 ]

สมัยใหม่การอ้างอิงไวยากรณ์ แต่เริ่มต้นเป็นหลักกับงานของลูเซียน tesni è re . tesni è re เป็นคนฝรั่งเศสเป็นภาษาหลายภาษาและศาสตราจารย์ด้านภาษาศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยในลอนดอน และวั . วิชาเอกของเค้าทำงานÉเมดเดลีน ments de วากยสัมพันธ์เรื่องประเภทมนุษย์เกิดมีการตีพิมพ์ในปี 1959 –เขาเสียชีวิตในปี 1954 .วิธีการพื้นฐานไวยากรณ์เขาพัฒนาขึ้น ดูเหมือนจะถูกคว้าอย่างอิสระโดยคนอื่น ๆ ในทศวรรษที่ 1960 [ 4 ] และจำนวนของการอ้างอิงอื่น ๆตามไวยากรณ์ได้รับความโดดเด่นตั้งแต่แรกๆทำงาน [ 5 ] DG ได้สร้างความสนใจมากในเยอรมัน [ 6 ] ในทางทฤษฎีไวยากรณ์ภาษาและการสอน . ใน ปี ล่าสุดดีรอบตามทฤษฎีการพัฒนาการมาจากภาษาศาสตร์ และเนื่องจากในส่วน งานที่มีอิทธิพลที่เดวิดเฮย์สทำในเครื่องแปลภาษาที่ RAND Corporation ใน 1950s และ 1960s อ้างอิงตามระบบมีมากขึ้นจะถูกใช้เพื่อแยกภาษาธรรมชาติและสร้างธนาคารต้นไม้ ความสนใจในไวยากรณ์พึ่งพาการเติบโตในปัจจุบันการประชุมนานาชาติเกี่ยวกับภาษาศาสตร์อ้างอิงมีการพัฒนาค่อนข้างล่าสุด ( depling 2011 , depling 2013 , depling 2015 )