- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
-Shirley Jackson"The Lottery" (1948
-Shirley Jackson
"The Lottery" (1948)
by Shirley Jackson
The morning of June 27th was clear and sunny, with the fresh warmth of a full-summer day; the flowers were blossoming profusely and the grass was richly green. The people of the village began to gather in the square, between the post office and the bank, around ten o'clock; in some towns there were so many people that the lottery took two days and had to be started on June 2th. but in this village, where there were only about three hundred people, the whole lottery took less than two hours, so it could begin at ten o'clock in the morning and still be through in time to allow the villagers to get home for noon dinner.
The children assembled first, of course. School was recently over for the summer, and the feeling of liberty sat uneasily on most of them; they tended to gather together quietly for a while before they broke into boisterous play. and their talk was still of the classroom and the teacher, of books and reprimands. Bobby Martin had already stuffed his pockets full of stones, and the other boys soon followed his example, selecting the smoothest and roundest stones; Bobby and Harry Jones and Dickie Delacroix-- the villagers pronounced this name "Dellacroy"--eventually made a great pile of stones in one corner of the square and guarded it against the raids of the other boys. The girls stood aside, talking among themselves, looking over their shoulders at rolled in the dust or clung to the hands of their older brothers or sisters.
Soon the men began to gather. surveying their own children, speaking of planting and rain, tractors and taxes. They stood together, away from the pile of stones in the corner, and their jokes were quiet and they smiled rather than laughed. The women, wearing faded house dresses and sweaters, came shortly after their menfolk. They greeted one another and exchanged bits of gossip as they went to join their husbands. Soon the women, standing by their husbands, began to call to their children, and the children came reluctantly, having to be called four or five times. Bobby Martin ducked under his mother's grasping hand and ran, laughing, back to the pile of stones. His father spoke up sharply, and Bobby came quickly and took his place between his father and his oldest brother.
The lottery was conducted--as were the square dances, the teen club, the Halloween program--by Mr. Summers. who had time and energy to devote to civic activities. He was a round-faced, jovial man and he ran the coal business, and people were sorry for him. because he had no children and his wife was a scold. When he arrived in the square, carrying the black wooden box, there was a murmur of conversation among the villagers, and he waved and called. "Little late today, folks." The postmaster, Mr. Graves, followed him, carrying a three- legged stool, and the stool was put in the center of the square and Mr. Summers set the black box down on it. The villagers kept their distance, leaving a space between themselves and the stool. and when Mr. Summers said, "Some of you fellows want to give me a hand?" there was a hesitation before two men. Mr. Martin and his oldest son, Baxter. came forward to hold the box steady on the stool while Mr. Summers stirred up the papers inside it.
The original paraphernalia for the lottery had been lost long ago, and the black box now resting on the stool had been put into use even before Old Man Warner, the oldest man in town, was born. Mr. Summers spoke frequently to the villagers about making a new box, but no one liked to upset even as much tradition as was represented by the black box. There was a story that the present box had been made with some pieces of the box that had preceded it, the one that had been constructed when the first people settled down to make a village here. Every year, after the lottery, Mr. Summers began talking again about a new box, but every year the subject was allowed to fade off without anything's being done
"The Lottery" (1948)
by Shirley Jackson
The morning of June 27th was clear and sunny, with the fresh warmth of a full-summer day; the flowers were blossoming profusely and the grass was richly green. The people of the village began to gather in the square, between the post office and the bank, around ten o'clock; in some towns there were so many people that the lottery took two days and had to be started on June 2th. but in this village, where there were only about three hundred people, the whole lottery took less than two hours, so it could begin at ten o'clock in the morning and still be through in time to allow the villagers to get home for noon dinner.
The children assembled first, of course. School was recently over for the summer, and the feeling of liberty sat uneasily on most of them; they tended to gather together quietly for a while before they broke into boisterous play. and their talk was still of the classroom and the teacher, of books and reprimands. Bobby Martin had already stuffed his pockets full of stones, and the other boys soon followed his example, selecting the smoothest and roundest stones; Bobby and Harry Jones and Dickie Delacroix-- the villagers pronounced this name "Dellacroy"--eventually made a great pile of stones in one corner of the square and guarded it against the raids of the other boys. The girls stood aside, talking among themselves, looking over their shoulders at rolled in the dust or clung to the hands of their older brothers or sisters.
Soon the men began to gather. surveying their own children, speaking of planting and rain, tractors and taxes. They stood together, away from the pile of stones in the corner, and their jokes were quiet and they smiled rather than laughed. The women, wearing faded house dresses and sweaters, came shortly after their menfolk. They greeted one another and exchanged bits of gossip as they went to join their husbands. Soon the women, standing by their husbands, began to call to their children, and the children came reluctantly, having to be called four or five times. Bobby Martin ducked under his mother's grasping hand and ran, laughing, back to the pile of stones. His father spoke up sharply, and Bobby came quickly and took his place between his father and his oldest brother.
The lottery was conducted--as were the square dances, the teen club, the Halloween program--by Mr. Summers. who had time and energy to devote to civic activities. He was a round-faced, jovial man and he ran the coal business, and people were sorry for him. because he had no children and his wife was a scold. When he arrived in the square, carrying the black wooden box, there was a murmur of conversation among the villagers, and he waved and called. "Little late today, folks." The postmaster, Mr. Graves, followed him, carrying a three- legged stool, and the stool was put in the center of the square and Mr. Summers set the black box down on it. The villagers kept their distance, leaving a space between themselves and the stool. and when Mr. Summers said, "Some of you fellows want to give me a hand?" there was a hesitation before two men. Mr. Martin and his oldest son, Baxter. came forward to hold the box steady on the stool while Mr. Summers stirred up the papers inside it.
The original paraphernalia for the lottery had been lost long ago, and the black box now resting on the stool had been put into use even before Old Man Warner, the oldest man in town, was born. Mr. Summers spoke frequently to the villagers about making a new box, but no one liked to upset even as much tradition as was represented by the black box. There was a story that the present box had been made with some pieces of the box that had preceded it, the one that had been constructed when the first people settled down to make a village here. Every year, after the lottery, Mr. Summers began talking again about a new box, but every year the subject was allowed to fade off without anything's being done
0/5000
-Shirley Jackson
"The Lottery" (1948)
by Shirley Jackson
The morning of June 27th was clear and sunny, with the fresh warmth of a full-summer day; the flowers were blossoming profusely and the grass was richly green. The people of the village began to gather in the square, between the post office and the bank, around ten o'clock; in some towns there were so many people that the lottery took two days and had to be started on June 2th. but in this village, where there were only about three hundred people, the whole lottery took less than two hours, so it could begin at ten o'clock in the morning and still be through in time to allow the villagers to get home for noon dinner.
The children assembled first, of course. School was recently over for the summer, and the feeling of liberty sat uneasily on most of them; they tended to gather together quietly for a while before they broke into boisterous play. and their talk was still of the classroom and the teacher, of books and reprimands. Bobby Martin had already stuffed his pockets full of stones, and the other boys soon followed his example, selecting the smoothest and roundest stones; Bobby and Harry Jones and Dickie Delacroix-- the villagers pronounced this name "Dellacroy"--eventually made a great pile of stones in one corner of the square and guarded it against the raids of the other boys. The girls stood aside, talking among themselves, looking over their shoulders at rolled in the dust or clung to the hands of their older brothers or sisters.
Soon the men began to gather. surveying their own children, speaking of planting and rain, tractors and taxes. They stood together, away from the pile of stones in the corner, and their jokes were quiet and they smiled rather than laughed. The women, wearing faded house dresses and sweaters, came shortly after their menfolk. They greeted one another and exchanged bits of gossip as they went to join their husbands. Soon the women, standing by their husbands, began to call to their children, and the children came reluctantly, having to be called four or five times. Bobby Martin ducked under his mother's grasping hand and ran, laughing, back to the pile of stones. His father spoke up sharply, and Bobby came quickly and took his place between his father and his oldest brother.
The lottery was conducted--as were the square dances, the teen club, the Halloween program--by Mr. Summers. who had time and energy to devote to civic activities. He was a round-faced, jovial man and he ran the coal business, and people were sorry for him. because he had no children and his wife was a scold. When he arrived in the square, carrying the black wooden box, there was a murmur of conversation among the villagers, and he waved and called. "Little late today, folks." The postmaster, Mr. Graves, followed him, carrying a three- legged stool, and the stool was put in the center of the square and Mr. Summers set the black box down on it. The villagers kept their distance, leaving a space between themselves and the stool. and when Mr. Summers said, "Some of you fellows want to give me a hand?" there was a hesitation before two men. Mr. Martin and his oldest son, Baxter. came forward to hold the box steady on the stool while Mr. Summers stirred up the papers inside it.
The original paraphernalia for the lottery had been lost long ago, and the black box now resting on the stool had been put into use even before Old Man Warner, the oldest man in town, was born. Mr. Summers spoke frequently to the villagers about making a new box, but no one liked to upset even as much tradition as was represented by the black box. There was a story that the present box had been made with some pieces of the box that had preceded it, the one that had been constructed when the first people settled down to make a village here. Every year, after the lottery, Mr. Summers began talking again about a new box, but every year the subject was allowed to fade off without anything's being done
"The Lottery" (1948)
by Shirley Jackson
The morning of June 27th was clear and sunny, with the fresh warmth of a full-summer day; the flowers were blossoming profusely and the grass was richly green. The people of the village began to gather in the square, between the post office and the bank, around ten o'clock; in some towns there were so many people that the lottery took two days and had to be started on June 2th. but in this village, where there were only about three hundred people, the whole lottery took less than two hours, so it could begin at ten o'clock in the morning and still be through in time to allow the villagers to get home for noon dinner.
The children assembled first, of course. School was recently over for the summer, and the feeling of liberty sat uneasily on most of them; they tended to gather together quietly for a while before they broke into boisterous play. and their talk was still of the classroom and the teacher, of books and reprimands. Bobby Martin had already stuffed his pockets full of stones, and the other boys soon followed his example, selecting the smoothest and roundest stones; Bobby and Harry Jones and Dickie Delacroix-- the villagers pronounced this name "Dellacroy"--eventually made a great pile of stones in one corner of the square and guarded it against the raids of the other boys. The girls stood aside, talking among themselves, looking over their shoulders at rolled in the dust or clung to the hands of their older brothers or sisters.
Soon the men began to gather. surveying their own children, speaking of planting and rain, tractors and taxes. They stood together, away from the pile of stones in the corner, and their jokes were quiet and they smiled rather than laughed. The women, wearing faded house dresses and sweaters, came shortly after their menfolk. They greeted one another and exchanged bits of gossip as they went to join their husbands. Soon the women, standing by their husbands, began to call to their children, and the children came reluctantly, having to be called four or five times. Bobby Martin ducked under his mother's grasping hand and ran, laughing, back to the pile of stones. His father spoke up sharply, and Bobby came quickly and took his place between his father and his oldest brother.
The lottery was conducted--as were the square dances, the teen club, the Halloween program--by Mr. Summers. who had time and energy to devote to civic activities. He was a round-faced, jovial man and he ran the coal business, and people were sorry for him. because he had no children and his wife was a scold. When he arrived in the square, carrying the black wooden box, there was a murmur of conversation among the villagers, and he waved and called. "Little late today, folks." The postmaster, Mr. Graves, followed him, carrying a three- legged stool, and the stool was put in the center of the square and Mr. Summers set the black box down on it. The villagers kept their distance, leaving a space between themselves and the stool. and when Mr. Summers said, "Some of you fellows want to give me a hand?" there was a hesitation before two men. Mr. Martin and his oldest son, Baxter. came forward to hold the box steady on the stool while Mr. Summers stirred up the papers inside it.
The original paraphernalia for the lottery had been lost long ago, and the black box now resting on the stool had been put into use even before Old Man Warner, the oldest man in town, was born. Mr. Summers spoke frequently to the villagers about making a new box, but no one liked to upset even as much tradition as was represented by the black box. There was a story that the present box had been made with some pieces of the box that had preceded it, the one that had been constructed when the first people settled down to make a village here. Every year, after the lottery, Mr. Summers began talking again about a new box, but every year the subject was allowed to fade off without anything's being done
การแปล กรุณารอสักครู่..
-Shirley แจ็คสัน
"หวย" (1948)
โดยเชอร์ลี่ย์แจ็คสัน
เช้าของวันที่ 27 มิถุนายนเป็นที่ชัดเจนและมีแดดด้วยความอบอุ่นสดเต็มวันฤดูร้อน; ดอกไม้บานไสวถูกและหญ้าสีเขียวมั่งคั่ง คนในหมู่บ้านเริ่มที่จะรวบรวมในตารางระหว่างที่ทำการไปรษณีย์และธนาคารประมาณ 10:00; ในบางเมืองมีคนจำนวนมากที่จับสลากเอาสองวันและจะต้องเริ่มต้นใน 2 มิถุนายน แต่ในหมู่บ้านนี้ที่มีเพียงประมาณสามร้อยคนจับสลากทั้งหมดใช้เวลาน้อยกว่าสองชั่วโมงดังนั้นมันอาจจะเริ่มต้นที่ 10:00 ในตอนเช้าและยังคงผ่านในเวลาที่จะช่วยให้ชาวบ้านที่จะได้รับบ้านเที่ยง อาหารค่ำ.
เด็กแรกที่ประกอบของหลักสูตร โรงเรียนได้เมื่อเร็ว ๆ นี้ในช่วงฤดูร้อนและความรู้สึกของเสรีภาพนั่งอย่างไม่สบายใจในส่วนของพวกเขา; พวกเขามีแนวโน้มที่จะรวมตัวกันอย่างเงียบ ๆ ในขณะที่ก่อนที่จะบุกเข้าไปในการเล่นอึกทึก และการพูดคุยของพวกเขายังคงเป็นของห้องเรียนและครูของหนังสือและตำหนิ บ๊อบบี้มาร์ตินได้แล้วยัดกระเป๋าของเขาเต็มไปด้วยก้อนหินและเด็กคนอื่น ๆ ตามมาเร็ว ๆ นี้ตัวอย่างของเขาเลือกนุ่มนวลและหิน roundest; บ๊อบบี้และแฮร์รี่โจนส์และริชาร์ด Delacroix-- ชาวบ้านออกเสียงชื่อนี้ "Dellacroy" - ในที่สุดก็ทำให้กองที่ดีของหินในมุมหนึ่งของตารางและรักษามันกับการบุกของเด็กคนอื่น ๆ สาวยืนกันพูดคุยในหมู่ตัวเองมองผ่านไหล่ของพวกเขาที่รีดในฝุ่นหรือยึดติดกับมือของพี่ชายหรือน้องสาว.
เร็ว ๆ นี้คนเริ่มที่จะรวบรวม สำรวจลูกของตัวเองพูดของการปลูกและฝนตกรถและภาษี พวกเขายืนอยู่ด้วยกันออกไปจากกองหินในมุมและเรื่องตลกของพวกเขาที่เงียบสงบและพวกเขายิ้มมากกว่าหัวเราะ ผู้หญิงสวมชุดจางบ้านและเสื้อกันหนาวมานานหลังจากที่พวกผู้ชายของพวกเขา พวกเขาได้รับการต้อนรับอีกคนหนึ่งและแลกเปลี่ยนบิตของการนินทาที่พวกเขาไปร่วมสามีของตน เร็ว ๆ นี้ผู้หญิงยืนอยู่โดยสามีของพวกเขาเริ่มที่จะเรียกร้องให้เด็กของพวกเขาและเด็กมาอย่างไม่เต็มใจที่ได้จะเรียกว่าสี่หรือห้าครั้ง บ๊อบบี้มาร์ตินหลบอยู่ใต้มือโลภของแม่ของเขาและวิ่งหัวเราะกลับไปยังกองหิน พ่อของเขาพูดขึ้นอย่างรวดเร็วและบ๊อบบี้มาอย่างรวดเร็วและใช้สถานที่ของเขาระหว่างพ่อและพี่ชายคนโตของเขา.
จับสลากได้ดำเนินการ - เช่นเดียวกับการเต้นรำตารางสโมสรวัยรุ่นโปรแกรมฮาโลวีน - โดยนายซัมเมอร์ ที่มีเวลาและพลังงานจะอุทิศให้กับกิจกรรมของเทศบาล เขาเป็นรอบที่ต้องเผชิญกับคนร่าเริงและเขาวิ่งธุรกิจถ่านหินและคนเสียใจสำหรับเขา เพราะเขาไม่มีลูกและภรรยาของเขาก็ด่าว่า เมื่อเขามาถึงในตารางถือกล่องไม้สีดำมีบ่นของการสนทนาในหมู่ชาวบ้านและเขาโบกมือและเรียก "ลิตเติ้ลปลายวันนี้คน." postmaster นายเกรฟส์ตามเขาถืออุจจาระขาสามและอุจจาระถูกขังอยู่ในใจกลางของจัตุรัสและนายซัมเมอร์ตั้งกล่องดำลงบนมัน ชาวบ้านรักษาระยะห่างของพวกเขาออกจากช่องว่างระหว่างตัวเองและอุจจาระ และเมื่อนายซัมเมอร์สกล่าวว่า "บางส่วนของพวกคุณต้องการที่จะให้ฉันมือ?" มีความลังเลก่อนที่ทั้งสองคน นายมาร์ตินและบุตรชายคนโตของเขาแบ็กซ์เตอร์ ออกมาข้างหน้าจะถือกล่องมั่นคงบนม้านั่งในขณะที่นายซัมเมอร์สขยับขึ้นเอกสารที่อยู่ในนั้น.
กระจุกกระจิกต้นฉบับสำหรับการจับสลากที่ได้รับหายไปนานที่ผ่านมาและตอนนี้กล่องสีดำที่วางอยู่บนเก้าอี้ที่ได้รับนำไปใช้ก่อนเก่า แมนวอร์เนอร์คนที่เก่าแก่ที่สุดในเมืองเกิด นายพูดบ่อยในช่วงฤดูร้อนให้กับชาวบ้านเกี่ยวกับการทำกล่องใหม่ แต่ก็ไม่มีใครชอบที่จะไม่พอใจแม้จะเป็นประเพณีมากที่สุดเท่าที่เป็นตัวแทนจากกล่องดำ มีเรื่องเล่าว่ากล่องในปัจจุบันได้รับการทำกับบางชิ้นส่วนของกล่องที่ได้นำมันเป็นหนึ่งที่ได้รับการสร้างขึ้นเมื่อคนแรกนั่งลงเพื่อให้หมู่บ้านที่นี่ ทุกปีหลังจากการจับสลากนายฤดูร้อนเริ่มพูดคุยอีกครั้งเกี่ยวกับกล่องใหม่ แต่ทุกปีเรื่องที่ได้รับอนุญาตให้จางหายไปโดยไม่ต้องออกอะไรถูกทำ
"หวย" (1948)
โดยเชอร์ลี่ย์แจ็คสัน
เช้าของวันที่ 27 มิถุนายนเป็นที่ชัดเจนและมีแดดด้วยความอบอุ่นสดเต็มวันฤดูร้อน; ดอกไม้บานไสวถูกและหญ้าสีเขียวมั่งคั่ง คนในหมู่บ้านเริ่มที่จะรวบรวมในตารางระหว่างที่ทำการไปรษณีย์และธนาคารประมาณ 10:00; ในบางเมืองมีคนจำนวนมากที่จับสลากเอาสองวันและจะต้องเริ่มต้นใน 2 มิถุนายน แต่ในหมู่บ้านนี้ที่มีเพียงประมาณสามร้อยคนจับสลากทั้งหมดใช้เวลาน้อยกว่าสองชั่วโมงดังนั้นมันอาจจะเริ่มต้นที่ 10:00 ในตอนเช้าและยังคงผ่านในเวลาที่จะช่วยให้ชาวบ้านที่จะได้รับบ้านเที่ยง อาหารค่ำ.
เด็กแรกที่ประกอบของหลักสูตร โรงเรียนได้เมื่อเร็ว ๆ นี้ในช่วงฤดูร้อนและความรู้สึกของเสรีภาพนั่งอย่างไม่สบายใจในส่วนของพวกเขา; พวกเขามีแนวโน้มที่จะรวมตัวกันอย่างเงียบ ๆ ในขณะที่ก่อนที่จะบุกเข้าไปในการเล่นอึกทึก และการพูดคุยของพวกเขายังคงเป็นของห้องเรียนและครูของหนังสือและตำหนิ บ๊อบบี้มาร์ตินได้แล้วยัดกระเป๋าของเขาเต็มไปด้วยก้อนหินและเด็กคนอื่น ๆ ตามมาเร็ว ๆ นี้ตัวอย่างของเขาเลือกนุ่มนวลและหิน roundest; บ๊อบบี้และแฮร์รี่โจนส์และริชาร์ด Delacroix-- ชาวบ้านออกเสียงชื่อนี้ "Dellacroy" - ในที่สุดก็ทำให้กองที่ดีของหินในมุมหนึ่งของตารางและรักษามันกับการบุกของเด็กคนอื่น ๆ สาวยืนกันพูดคุยในหมู่ตัวเองมองผ่านไหล่ของพวกเขาที่รีดในฝุ่นหรือยึดติดกับมือของพี่ชายหรือน้องสาว.
เร็ว ๆ นี้คนเริ่มที่จะรวบรวม สำรวจลูกของตัวเองพูดของการปลูกและฝนตกรถและภาษี พวกเขายืนอยู่ด้วยกันออกไปจากกองหินในมุมและเรื่องตลกของพวกเขาที่เงียบสงบและพวกเขายิ้มมากกว่าหัวเราะ ผู้หญิงสวมชุดจางบ้านและเสื้อกันหนาวมานานหลังจากที่พวกผู้ชายของพวกเขา พวกเขาได้รับการต้อนรับอีกคนหนึ่งและแลกเปลี่ยนบิตของการนินทาที่พวกเขาไปร่วมสามีของตน เร็ว ๆ นี้ผู้หญิงยืนอยู่โดยสามีของพวกเขาเริ่มที่จะเรียกร้องให้เด็กของพวกเขาและเด็กมาอย่างไม่เต็มใจที่ได้จะเรียกว่าสี่หรือห้าครั้ง บ๊อบบี้มาร์ตินหลบอยู่ใต้มือโลภของแม่ของเขาและวิ่งหัวเราะกลับไปยังกองหิน พ่อของเขาพูดขึ้นอย่างรวดเร็วและบ๊อบบี้มาอย่างรวดเร็วและใช้สถานที่ของเขาระหว่างพ่อและพี่ชายคนโตของเขา.
จับสลากได้ดำเนินการ - เช่นเดียวกับการเต้นรำตารางสโมสรวัยรุ่นโปรแกรมฮาโลวีน - โดยนายซัมเมอร์ ที่มีเวลาและพลังงานจะอุทิศให้กับกิจกรรมของเทศบาล เขาเป็นรอบที่ต้องเผชิญกับคนร่าเริงและเขาวิ่งธุรกิจถ่านหินและคนเสียใจสำหรับเขา เพราะเขาไม่มีลูกและภรรยาของเขาก็ด่าว่า เมื่อเขามาถึงในตารางถือกล่องไม้สีดำมีบ่นของการสนทนาในหมู่ชาวบ้านและเขาโบกมือและเรียก "ลิตเติ้ลปลายวันนี้คน." postmaster นายเกรฟส์ตามเขาถืออุจจาระขาสามและอุจจาระถูกขังอยู่ในใจกลางของจัตุรัสและนายซัมเมอร์ตั้งกล่องดำลงบนมัน ชาวบ้านรักษาระยะห่างของพวกเขาออกจากช่องว่างระหว่างตัวเองและอุจจาระ และเมื่อนายซัมเมอร์สกล่าวว่า "บางส่วนของพวกคุณต้องการที่จะให้ฉันมือ?" มีความลังเลก่อนที่ทั้งสองคน นายมาร์ตินและบุตรชายคนโตของเขาแบ็กซ์เตอร์ ออกมาข้างหน้าจะถือกล่องมั่นคงบนม้านั่งในขณะที่นายซัมเมอร์สขยับขึ้นเอกสารที่อยู่ในนั้น.
กระจุกกระจิกต้นฉบับสำหรับการจับสลากที่ได้รับหายไปนานที่ผ่านมาและตอนนี้กล่องสีดำที่วางอยู่บนเก้าอี้ที่ได้รับนำไปใช้ก่อนเก่า แมนวอร์เนอร์คนที่เก่าแก่ที่สุดในเมืองเกิด นายพูดบ่อยในช่วงฤดูร้อนให้กับชาวบ้านเกี่ยวกับการทำกล่องใหม่ แต่ก็ไม่มีใครชอบที่จะไม่พอใจแม้จะเป็นประเพณีมากที่สุดเท่าที่เป็นตัวแทนจากกล่องดำ มีเรื่องเล่าว่ากล่องในปัจจุบันได้รับการทำกับบางชิ้นส่วนของกล่องที่ได้นำมันเป็นหนึ่งที่ได้รับการสร้างขึ้นเมื่อคนแรกนั่งลงเพื่อให้หมู่บ้านที่นี่ ทุกปีหลังจากการจับสลากนายฤดูร้อนเริ่มพูดคุยอีกครั้งเกี่ยวกับกล่องใหม่ แต่ทุกปีเรื่องที่ได้รับอนุญาตให้จางหายไปโดยไม่ต้องออกอะไรถูกทำ
การแปล กรุณารอสักครู่..
- Shirley Jackson
" หวย " ( 2491 )
โดย Shirley Jackson เช้าวันที่ 27 มิถุนายนคือชัดเจน และแดด กับความอบอุ่นที่สดของวันฤดูร้อนที่เต็ม ดอกบานไสว และหญ้าก็เขียวมั่งคั่ง ชาวบ้านเริ่มรวมตัวกันในจัตุรัส ระหว่างไปรษณีย์และธนาคาร ประมาณสิบโมง ;ในบางเมืองมีหลายคนว่าหวยได้สองวัน และได้เริ่มในเดือนมิถุนายน 2 . แต่ที่หมู่บ้านแห่งนี้ ซึ่งมีเพียงประมาณ 3 แสนคน , หวยทั้งหมดใช้เวลาไม่ถึงสองชั่วโมง จึงจะเริ่มตั้งแต่ 10 โมงเช้า และยังต้องผ่านในเวลา เพื่อให้ชาวบ้านได้กลับบ้าน เที่ยง เย็น
เด็กประกอบแรก แน่นอนโรงเรียนเพิ่งผ่านช่วงซัมเมอร์ และความรู้สึกของเสรีภาพ นั่งกระสับกระส่ายอยู่บนสุดของพวกเขา พวกเขามีแนวโน้มที่จะรวมตัวกันเงียบๆ สักพักก่อนที่พวกเขาบุกเข้าไปโวยวายเล่น และพูดคุยของพวกเขายังคงของห้องเรียน และครู หนังสือและการลงโทษ . บ๊อบบี้ มาร์ตินก็ยัดกระเป๋าของเขาเต็มไปด้วยหินและเด็กคนอื่นๆตามแบบอย่างของพระองค์การเลือกและการ roundest smoothest หิน บ๊อบบี้ และ แฮร์รี่ โจนส์ และ ดิกกี้ เดอลากรัว -- ชาวบ้านออกเสียงชื่อนี้ " dellacroy " ในที่สุดทำให้กองใหญ่ของหินในมุมหนึ่งของสี่เหลี่ยม และดูแลมันต่อต้านการบุกของเด็กคนอื่น ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆ พูดกับตัวเองมองผ่านไหล่ของพวกเขาที่ไม่มีฝุ่น หรือยึดติดกับมือของพี่ชายหรือน้องสาว
ในไม่ช้าผู้ชายเริ่มที่จะรวบรวม สำรวจเด็กของตัวเอง การพูดของการปลูกและฝน , รถแทรกเตอร์และภาษี พวกเขายืนอยู่ด้วยกัน ห่างจากกองหินในมุมและมุขของพวกเขาเงียบและยิ้มมากกว่าหัวเราะ ผู้หญิงสวมชุดและเสื้อสีจางบ้านมาหลังจากโรงนาของพวกเขา พวกเขาทักทายซึ่งกันและกัน และแลกเปลี่ยนบิตนินทาพวกเขาไปร่วมกับสามี แล้วผู้หญิงที่ยืนโดยสามีของตนเริ่มเรียกให้เด็ก และเด็กมาอย่างไม่เต็มใจ ต้องเรียกสี่หรือห้าครั้ง บ๊อบบี้ มาร์ติน ducked ภายใต้แม่ของเขาคว้ามือและวิ่ง , หัวเราะ ,กลับไปที่กองหิน พ่อของเขาพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว และ บ๊อบบี้ มาได้อย่างรวดเร็วและเอาสถานที่ของเขาระหว่างพ่อและพี่ชายคนโตของเขา .
หวยดำเนินการ -- เป็นเต้นรำสแควร์ , คลับวัยรุ่น ฮาโลวีน โปรแกรม - โดยคุณซัมเมอร์ . ใครมีเวลาและพลังงานที่จะอุทิศเพื่อกิจกรรมของพลเมือง เขาเป็นรอบ เผชิญ ร่าเริงและเขาวิ่งธุรกิจถ่านหิน และคนถูกขอโทษเขาเพราะเขาไม่มีบุตรและภรรยาของเขาถูกด่าว่า เมื่อเค้ามาถึงจัตุรัส แบกกล่องไม้สีดำ มีบ่นของการสนทนาในหมู่ชาวบ้าน เขาโบกมือเรียก " . สายๆวันนี้ครับ " ครับ คุณเกรฟส์ , ตามเขา แบกสาม - แป้นขา และอุจจาระที่ถูกวางในศูนย์ของตารางและคุณซัมเมอร์เซ็ตกล่องสีดำลงบนมันชาวบ้านถอยห่างออกจากช่องว่างระหว่างตัวเองและแป้น และเมื่อนายซัมเมอร์สกล่าวว่า " บางส่วนของพวกนายต้องการให้ฉันหน่อยได้มั้ย ? " มีลังเลก่อน 2 คน คุณมาร์ติน และลูกชายคนโตของเขา , แบ็กซ์เตอร์ มาเก็บกล่องไว้บนม้านั่งในขณะที่คุณซัมเมอร์ยุยงเอกสารข้างใน
เครื่องเคราเดิมหวยได้หายไปนานแล้ว และกล่องดำตอนนี้ยืนอยู่บนแป้นได้ใส่ลงไปในการใช้ก่อนที่ชายชราวอร์เนอร์ มนุษย์ที่เก่าแก่ที่สุดในเมืองเกิด คุณซัมเมอร์พูดบ่อยกับชาวบ้านเรื่องการทำกล่องใหม่ แต่ไม่มีใครชอบเลย แม้เป็นประเพณีที่ถูกแสดงโดยกล่องดำมีเรื่องเล่าว่า กล่องของขวัญได้กับบางชิ้นของกล่องที่นำหน้ามัน หนึ่งที่ถูกสร้างขึ้นเมื่อผู้คนตั้งถิ่นฐานลงเพื่อให้หมู่บ้านที่นี่ ทุกๆ ปี หลังการจับสลาก , คุณซัมเมอร์เริ่มพูดอีกครั้งเกี่ยวกับกล่องใหม่ แต่ทุกๆ ปี มีเนื้อหาอนุญาตให้จางหายไป โดยไม่ได้อะไรจะทำอะไร
" หวย " ( 2491 )
โดย Shirley Jackson เช้าวันที่ 27 มิถุนายนคือชัดเจน และแดด กับความอบอุ่นที่สดของวันฤดูร้อนที่เต็ม ดอกบานไสว และหญ้าก็เขียวมั่งคั่ง ชาวบ้านเริ่มรวมตัวกันในจัตุรัส ระหว่างไปรษณีย์และธนาคาร ประมาณสิบโมง ;ในบางเมืองมีหลายคนว่าหวยได้สองวัน และได้เริ่มในเดือนมิถุนายน 2 . แต่ที่หมู่บ้านแห่งนี้ ซึ่งมีเพียงประมาณ 3 แสนคน , หวยทั้งหมดใช้เวลาไม่ถึงสองชั่วโมง จึงจะเริ่มตั้งแต่ 10 โมงเช้า และยังต้องผ่านในเวลา เพื่อให้ชาวบ้านได้กลับบ้าน เที่ยง เย็น
เด็กประกอบแรก แน่นอนโรงเรียนเพิ่งผ่านช่วงซัมเมอร์ และความรู้สึกของเสรีภาพ นั่งกระสับกระส่ายอยู่บนสุดของพวกเขา พวกเขามีแนวโน้มที่จะรวมตัวกันเงียบๆ สักพักก่อนที่พวกเขาบุกเข้าไปโวยวายเล่น และพูดคุยของพวกเขายังคงของห้องเรียน และครู หนังสือและการลงโทษ . บ๊อบบี้ มาร์ตินก็ยัดกระเป๋าของเขาเต็มไปด้วยหินและเด็กคนอื่นๆตามแบบอย่างของพระองค์การเลือกและการ roundest smoothest หิน บ๊อบบี้ และ แฮร์รี่ โจนส์ และ ดิกกี้ เดอลากรัว -- ชาวบ้านออกเสียงชื่อนี้ " dellacroy " ในที่สุดทำให้กองใหญ่ของหินในมุมหนึ่งของสี่เหลี่ยม และดูแลมันต่อต้านการบุกของเด็กคนอื่น ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆ พูดกับตัวเองมองผ่านไหล่ของพวกเขาที่ไม่มีฝุ่น หรือยึดติดกับมือของพี่ชายหรือน้องสาว
ในไม่ช้าผู้ชายเริ่มที่จะรวบรวม สำรวจเด็กของตัวเอง การพูดของการปลูกและฝน , รถแทรกเตอร์และภาษี พวกเขายืนอยู่ด้วยกัน ห่างจากกองหินในมุมและมุขของพวกเขาเงียบและยิ้มมากกว่าหัวเราะ ผู้หญิงสวมชุดและเสื้อสีจางบ้านมาหลังจากโรงนาของพวกเขา พวกเขาทักทายซึ่งกันและกัน และแลกเปลี่ยนบิตนินทาพวกเขาไปร่วมกับสามี แล้วผู้หญิงที่ยืนโดยสามีของตนเริ่มเรียกให้เด็ก และเด็กมาอย่างไม่เต็มใจ ต้องเรียกสี่หรือห้าครั้ง บ๊อบบี้ มาร์ติน ducked ภายใต้แม่ของเขาคว้ามือและวิ่ง , หัวเราะ ,กลับไปที่กองหิน พ่อของเขาพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว และ บ๊อบบี้ มาได้อย่างรวดเร็วและเอาสถานที่ของเขาระหว่างพ่อและพี่ชายคนโตของเขา .
หวยดำเนินการ -- เป็นเต้นรำสแควร์ , คลับวัยรุ่น ฮาโลวีน โปรแกรม - โดยคุณซัมเมอร์ . ใครมีเวลาและพลังงานที่จะอุทิศเพื่อกิจกรรมของพลเมือง เขาเป็นรอบ เผชิญ ร่าเริงและเขาวิ่งธุรกิจถ่านหิน และคนถูกขอโทษเขาเพราะเขาไม่มีบุตรและภรรยาของเขาถูกด่าว่า เมื่อเค้ามาถึงจัตุรัส แบกกล่องไม้สีดำ มีบ่นของการสนทนาในหมู่ชาวบ้าน เขาโบกมือเรียก " . สายๆวันนี้ครับ " ครับ คุณเกรฟส์ , ตามเขา แบกสาม - แป้นขา และอุจจาระที่ถูกวางในศูนย์ของตารางและคุณซัมเมอร์เซ็ตกล่องสีดำลงบนมันชาวบ้านถอยห่างออกจากช่องว่างระหว่างตัวเองและแป้น และเมื่อนายซัมเมอร์สกล่าวว่า " บางส่วนของพวกนายต้องการให้ฉันหน่อยได้มั้ย ? " มีลังเลก่อน 2 คน คุณมาร์ติน และลูกชายคนโตของเขา , แบ็กซ์เตอร์ มาเก็บกล่องไว้บนม้านั่งในขณะที่คุณซัมเมอร์ยุยงเอกสารข้างใน
เครื่องเคราเดิมหวยได้หายไปนานแล้ว และกล่องดำตอนนี้ยืนอยู่บนแป้นได้ใส่ลงไปในการใช้ก่อนที่ชายชราวอร์เนอร์ มนุษย์ที่เก่าแก่ที่สุดในเมืองเกิด คุณซัมเมอร์พูดบ่อยกับชาวบ้านเรื่องการทำกล่องใหม่ แต่ไม่มีใครชอบเลย แม้เป็นประเพณีที่ถูกแสดงโดยกล่องดำมีเรื่องเล่าว่า กล่องของขวัญได้กับบางชิ้นของกล่องที่นำหน้ามัน หนึ่งที่ถูกสร้างขึ้นเมื่อผู้คนตั้งถิ่นฐานลงเพื่อให้หมู่บ้านที่นี่ ทุกๆ ปี หลังการจับสลาก , คุณซัมเมอร์เริ่มพูดอีกครั้งเกี่ยวกับกล่องใหม่ แต่ทุกๆ ปี มีเนื้อหาอนุญาตให้จางหายไป โดยไม่ได้อะไรจะทำอะไร
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- 想要什么
- Iam work in airlines company
- my precious lil godchild i felt so truly
- sling
- Appropriate
- i think that old photos you
- ฉันได้ดูวิดีโอของรายการ ๆ หนึ่ง.
- 两端尖角都夹起来
- Discuss on this basis how many expatriat
- I love buying cosmetics.
- มันดึงดูดฉันเป็นอย่างมาก
- หน่วยพิทักษ์สัตว์ป่าแหลมควายราบ
- Considering the dry weight of the harves
- จินตนาการสำคัญกว่าความรู้
- I love buying cosmetics.
- ฉันขอโทษที่ตอบคุณช้า
- รักทุกอย่างที่เขาเป็น
- มีกลุ่มคนที่ดูมีความชื่นชอบในตัวของพิธีก
- เวลาว่าง
- you need to have the following volume to
- Still grand on the exterior, the windows
- ผมจะพยายามวาดให้เสร็จ
- Pencapaian utama
- ตำบลท่ากระชับ
