Potential uncontrolled foreign fish

Potential uncontrolled foreign fishing was addressed through the declaration of a 200-mile (322-km) exclusive economic zone in 1990. Namibia created a fisheries institute and put in place a research program involving regular ‘at sea’ surveys. Based on the high catch rates of previous decades, the government estimated that after a short (unspecified) period of recovery the hake stocks would support long-term sustainable catch levels of 250,000 to 300,000 tonnes (Ministry of Fisheries and Marine Resources 1991 as cited in Sherbourne 2010). The newly appointed Namibian scientists initially reduced catch limits to 60,000 tonnes but this was contested by some scientists, including South Africans, who “were stunned by the conservativism [sic] of the initial total allowable catch recommendation by the new government” (Ocean and Land Resource Assessment Consultants 2013). From the outset, then, there was scientific disagreement regarding the size of the resource and the anticipated rate of rebuilding: survey-based estimates indicated overexploitation, while estimates based on commercial catch and effort data indicated nearly pristine abundance levels (van der Westhuizen 2001). On the strengths of the high catch levels of the past, and based on related high expectations regarding the productivity of the resource (Sherbourne 2010), and in response to challenges from external scientists to the size of the original post-independence quota (Paterson et al. 2013), the Namibian government increased the total allowable catch levels from 60,000 in 1990 to 200,000 in 1999 (Fig. 1). Scientists hired by the industry encouraged the government to move in this direction, pleading their case “in writing and verbally to meetings
of the Namibian Fisheries Advisory Committee . . . . [As a result,] the crippling total allowable catch reductions proposed by some of the [Namibian] scientists have not been implemented” (Ocean and Land Resource Assessment Consultants 2013). This is why Namibia’s hake industry in 2013 has the capacity to catch and
process 300,000 tonnes of fish a year, despite having actually achieved average landings of less than half of that amount in the years between 1990 and 2010 (Fig. 1).
Clearly the high expectations for the hake fishery have not been met: landings have in most years remained lower than the annual total allowable catch (Fig. 1). The recent draft management plan estimates that “sustained catches in the order of 150,000 to 200,000 tonnes may be the maximum possible” (Ministry of Fisheries and Marine Resources 2011b:11). The early confusion over the accuracy of abundance estimates, exacerbated by weak data and challenges from industry-funded scientists, has been obscuring the failed resource recovery. The confusion has also weakened the political influence of nonindustry fisheries scientists in the face of conflict between the ecological goal of stock rebuilding and the equally important social and economic objectives.

Assessment and management approaches
Since 1998, the total allowable catch for the Namibian hake fishery has been determined each year by adjusting the previous year’s total allowable catch up or down depending on whether the size of the resource is thought to have increased or decreased. The rate of change is calculated based on two indices: the commercial
catch per unit of effort (CPUE) and an abundance index from averaged annual scientific surveys (Butterworth and Geromont 2001). These are then entered into an age-structured production model (Rademeyer et al. 2008) that estimates the size of the resource, by using these data along with proportions of fish caught per age class (from survey and commercial catches) and the mean weight of fish per age class (from survey measurements)
(Butterworth and Geromont 2001, Wilhelm 2012).
The accuracy of abundance estimates is obviously of central importance to fisheries management, but estimates based on CPUE data are problematic because standardized CPUE data do not account for increased efficiency in the fishing fleet or for spatial and temporal intensification (Pennington and Stromme 1998, Neis et al. 1999b, Neis and Kean 2003). In addition, range contraction in remaining stocks may keep landings in mobile trawl fleets high, despite depletion (Hutchings 1996, Bennet 2008). Survey data are based on a systematic transect design, with a semirandom distribution of stations along transects and standardized effort and efficiency over time. However, these data are subject to bias due to systematic sampling errors and lack of understanding of fish behavior (Johnsen and Iilende 2007). Both survey and CPUE data are major inputs into the Namibian
stock assessment model. The two indices have not shown the same trend since 2009, with CPUE increasing but the survey data showing a downward trend. A similar phenomenon was observed for Newfoundland cod and ignored—followed by the collapse of the cod stocks of the northwest Atlantic, with catastrophic consequences for coastal communities (Finlayson 1994). It is thus crucially important that ongoing disputes about the meaning of
the signals from these data sets cease and Namibian scientists resolve the key factors affecting the precision and accuracy of estimates based on these data. Only if understanding is thus improved and scientific advice adhered to, by both the Marine Resources Advisory Council and the Minister, will Namibia be in a position to rebuild these fisheries. Fisheries stock assessment requires a good understanding of the dynamics of fisheries (Hilborn and Walters 1992) in order to correctly interpret fisheries-dependent data.
One way to address the need for information about both the social and the ecological circumstances affecting fisheries is to draw on insights from different groups of knowledge holders, including scientists and commercial fish harvesters. Social-ecological research seeks to systematically collect the local ecological
knowledge of commercial fish harvesters and compare it with science, looking for points of convergence and divergence (Haggan et al. 2007, Lutz and Neis 2008, Berkes 2011, Ommer et al. 2012, Dawe and Schneider 2014). A growing body of scholarship has highlighted the potential value and associated risks and challenges of integrating fishers’ knowledge into fisheries science and management (Agrawal 1995, Nadasdy 1999, Neis and Felt 2000, Soto 2006). In particular, local fishers can provide insights not captured by the quantitative data that are routinely used in fisheries stock assessments and which can help to interpret catch data from commercial fisheries, including CPUE estimates (Neis 1992, Johannes and Neis 2005). Moreover, such information can be made usable in quantitative stock assessments (Neis et al. 1999b). Murray et al. (2008), for example, have shown that the ecological knowledge of harvesters provides a valuable local scale complement to scientific information about cod migration and stock structure in the northern Gulf of St. Lawrence in Newfoundland, Canada. Most of the existing research on commercial fish harvesters’ ecological knowledge and science has focused on long-standing, small-scale fisheries; exceptions are Hind (2012) and Carruthers and Neis (2011). Here we present qualitative information from interviews with captains of Namibian, industrial, demersal, trawl and longline vessels, and we present information resultinf form out analyses of logbook data. We contextualize both types of data within the scientific literature on Namibian hakes and the Namibian hake fishery, and conclude by making a case for the contribution of fishers’ knowledge to the efforts to rebuild Namibian hake stocks and to lay the foundations for a future sustainable fishery.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตกปลาต่างประเทศแพงกว่าอาจถูกส่งผ่านการประกาศเป็น 200 ไมล์ (322-กิโลเมตร) เขตเศรษฐกิจจำเพาะในปี 1990 นามิเบียสร้างสถาบันประมง และใส่ในโปรแกรมวิจัยที่เกี่ยวข้องกับปกติ 'ที่ท้องทะเล' สำรวจ ขึ้นอยู่กับราคาสูงจับก่อนหน้าทศวรรษ รัฐบาลประเมินว่า หลังจากกู้คืน (ไม่ระบุ) ช่วงสั้นๆ หุ้น hake สนับสนุนระยะยาวอย่างยั่งยืนตามระดับ 250000-300,000 ตัน (กระทรวงประมงและทรัพยากรทางทะเล 1991 อ้างใน Sherbourne 2010 เป็น) นักวิทยาศาสตร์นามิเบียตกแต่งใหม่เริ่มลดลงตามวงเงิน 60000 ตัน แต่นี้ได้จากทั้งหมด โดยนักวิทยาศาสตร์บางคน รวมทั้งแอฟริกาใต้ ที่ "ได้ตะลึง โดย conservativism [sic] แนะนำเริ่มต้นจับได้ทั้งหมด โดยรัฐบาลใหม่" (ทะเลและที่ดินทรัพยากรประเมินปรึกษา 2013) จากมือ จากนั้น มีกันทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับขนาดของทรัพยากรและคาดการณ์อัตราฟื้นฟู: ประเมินโดยใช้แบบสำรวจระบุ overexploitation ขณะประเมินที่ยึดจับเพื่อการค้า และข้อมูลความพยายามระบุระดับมากมายเกือบบริสุทธิ์ (van der Westhuizen 2001) บนจุดแข็งของสูงจับระดับในอดีต และตามที่เกี่ยวข้องสูงความคาดหวังเกี่ยวกับประสิทธิผล ของทรัพยากร (Sherbourne 2010), และความท้าทายจากนักวิทยาศาสตร์ภายนอกขนาดของโควต้าเอกราชหลังเดิม (ทเทอร์ et al. 2013), รัฐบาลนามิเบียเพิ่มระดับได้จับรวมจาก 60000 ในปี 1990 การ 200000 ในปี 1999 (Fig. 1) นักวิทยาศาสตร์ที่ว่าจ้าง โดยอุตสาหกรรมสนับสนุนให้รัฐบาลที่จะต้องย้ายในทิศทางนี้ ขอตัวเครื่อง "ลายลักษณ์อักษร และวาจา การประชุมของคณะกรรมการปรึกษานามิเบียประมง... [ผล,] ลดได้จับรวม crippling ที่เสนอ โดยบางส่วนของนักวิทยาศาสตร์ [นามิเบีย] ไม่ใช้งาน" (ทะเลและที่ดินทรัพยากรประเมินปรึกษา 2013) นี่คือเหตุผลของนามิเบีย hake อุตสาหกรรมในปี 2013 มีความสามารถในการจับ และกระบวนการ 300000 ตันปลาปี แม้จะมีจริงได้ landings เฉลี่ยของยอดเงินที่น้อยกว่าครึ่งหนึ่งในปี 1990 และ 2010 (Fig. 1) ชัดเจนที่ความคาดหวังสูงประมง hake ได้ไม่ตรงตาม: landings ในปีส่วนใหญ่ยังคงมีน้อยกว่ารายปีรวมได้จับ (Fig. 1) แผนการจัดการร่างล่าสุดประเมินว่า "จับ sustained กับ 150, 000-200000 ตันอาจเป็นไปได้สูงสุด" (2011b:11 กระทรวงประมงและทรัพยากรทางทะเล) สับสนช่วงเหนือความถูกต้องของการประเมินความอุดมสมบูรณ์ เลวร้าย โดยข้อมูลที่อ่อนแอและความท้าทายจากอุตสาหกรรมสนับสนุนนักวิทยาศาสตร์ ได้รับ obscuring กู้ทรัพยากรล้มเหลว สับสนยังมีลดลงอิทธิพลทางการเมืองของ nonindustry นักวิทยาศาสตร์ประมงหน้าความขัดแย้งระหว่างเป้าหมายของหุ้นฟื้นฟูระบบนิเวศและวัตถุประสงค์ทางสังคม และเศรษฐกิจสำคัญเท่า ๆ กันประเมินและแนวทางการจัดการตั้งแต่ปี 1998 จับได้ทั้งหมดสำหรับประมง hake นามิเบียได้ถูกกำหนดแต่ละปี โดยปรับปีรวมได้จับขึ้น หรือลงขึ้นอยู่กับว่าขนาดของทรัพยากรเป็นความคิดที่มีเพิ่มขึ้น หรือลดลง อัตราการเปลี่ยนแปลงจะถูกคำนวณตามดัชนีสอง: พาณิชย์จับต่อหน่วยของแรง (CPUE) และดัชนีความอุดมสมบูรณ์จากเฉลี่ยรายปีวิทยาศาสตร์สำรวจ (บัตเตอร์เวิร์ธและ Geromont 2001) เหล่านี้แล้วป้อนลงในรุ่นผลิตที่จัดโครงสร้างอายุ (Rademeyer et al. 2008) ที่สามารถประเมินขนาดของทรัพยากร โดยข้อมูลเหล่านี้พร้อมกับสัดส่วนของปลาที่จับตามระดับอายุ (จากการสำรวจและการประมงเชิงพาณิชย์) และน้ำหนักเฉลี่ยของปลาต่ออายุห้องเรียน (จากการสำรวจวัด)(บัตเตอร์เวิร์ธและ Geromont 2001 วิลเฮล์ม 2012) ความถูกต้องของการประเมินความอุดมสมบูรณ์เป็นสำคัญศูนย์กลางการจัดการประมงอย่างชัดเจน แต่การประเมิน CPUE ข้อมูลมีปัญหาเนื่องจากข้อมูล CPUE มาตรฐานบัญชี สำหรับเพิ่มประสิทธิภาพในเรือประมง หรือปริภูมิ และขมับแรง (Pennington และ Stromme ปี 1998, Neis et al. 1999b, Neis และคีน 2003) นอกจากนี้ ช่วงการหดตัวในหุ้นที่เหลืออาจเก็บ landings ใน fleets trawl เคลื่อนสูง แม้ มีการลดลงของ (Hutchings 1996, Bennet 2008) แบบสำรวจข้อมูลตามแบบระบบ transect กับการแจกแจง semirandom สถานีตามแนว transects และมาตรฐานประสิทธิภาพและความพยายามมากกว่าเวลา อย่างไรก็ตาม ข้อมูลเหล่านี้อยู่ภายใต้อคติสุ่มระบบข้อผิดพลาดและขาดความเข้าใจของพฤติกรรมปลา (Johnsen และ Iilende 2007) สำรวจและข้อมูล CPUE มีปัจจัยการผลิตหลักเป็นที่นามิเบีย แบบจำลองประเมินหุ้น ดัชนีสองได้แสดงแนวโน้มเดียวกันตั้งแต่ 2009, CPUE เพิ่มแต่สำรวจข้อมูลแสดงแนวโน้มลง ปรากฏการณ์คล้ายถูกพบในรัฐนิวฟันด์แลนด์ cod และละเว้นซึ่งตามมา ด้วยการล่มสลายของหุ้น cod ของมหาสมุทรแอตแลนติกตะวันตกเฉียงเหนือ มีผลกระทบรุนแรงในชุมชนชายฝั่ง (Finlayson 1994) จึงยังข้อโต้แย้งที่ต่อเนื่องเกี่ยวกับความหมายของสัญญาณจากชุดข้อมูลยุติและนามิเบียนักวิทยาศาสตร์เหล่านี้แก้ไขปัจจัยสำคัญที่มีผลต่อความแม่นยำและความถูกต้องของการประเมินตามข้อมูลเหล่านี้ เท่านั้นจึงมีการปรับปรุงความเข้าใจ และปฏิบัติตามคำแนะนำทางวิทยาศาสตร์ โดยสภาปรึกษาทรัพยากรทางทะเลและรัฐมนตรี นามิเบียจะในตำแหน่งเพื่อสร้างประมงเหล่านี้ ประมงประเมินหุ้นต้องใช้ความเข้าใจที่ดีของของประมง (Hilborn และ Walters 1992) การแปลข้อมูลขึ้นอยู่กับการประมงอย่างถูกต้อง วิธีหนึ่งเพื่อต้องการข้อมูลเกี่ยวกับสังคมและสถานการณ์ของระบบนิเวศผลกระทบต่อการประมงคือการ วาดในข้อมูลเชิงลึกจากกลุ่มของผู้รู้ นักวิทยาศาสตร์และ harvesters ค้าปลา งานวิจัยระบบนิเวศสังคมพยายามเก็บภายในระบบนิเวศอย่างเป็นระบบknowledge of commercial fish harvesters and compare it with science, looking for points of convergence and divergence (Haggan et al. 2007, Lutz and Neis 2008, Berkes 2011, Ommer et al. 2012, Dawe and Schneider 2014). A growing body of scholarship has highlighted the potential value and associated risks and challenges of integrating fishers’ knowledge into fisheries science and management (Agrawal 1995, Nadasdy 1999, Neis and Felt 2000, Soto 2006). In particular, local fishers can provide insights not captured by the quantitative data that are routinely used in fisheries stock assessments and which can help to interpret catch data from commercial fisheries, including CPUE estimates (Neis 1992, Johannes and Neis 2005). Moreover, such information can be made usable in quantitative stock assessments (Neis et al. 1999b). Murray et al. (2008), for example, have shown that the ecological knowledge of harvesters provides a valuable local scale complement to scientific information about cod migration and stock structure in the northern Gulf of St. Lawrence in Newfoundland, Canada. Most of the existing research on commercial fish harvesters’ ecological knowledge and science has focused on long-standing, small-scale fisheries; exceptions are Hind (2012) and Carruthers and Neis (2011). Here we present qualitative information from interviews with captains of Namibian, industrial, demersal, trawl and longline vessels, and we present information resultinf form out analyses of logbook data. We contextualize both types of data within the scientific literature on Namibian hakes and the Namibian hake fishery, and conclude by making a case for the contribution of fishers’ knowledge to the efforts to rebuild Namibian hake stocks and to lay the foundations for a future sustainable fishery.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่อาจเกิดขึ้นไม่สามารถควบคุมการประมงต่างประเทศที่ผ่านการประกาศของ 200 ไมล์ (322 กิโลเมตร) เขตเศรษฐกิจพิเศษในปี 1990 นามิเบียสร้างสถาบันการประมงและวางในสถานที่โครงการวิจัยที่เกี่ยวข้องกับการปกติในทะเล 'สำรวจ ขึ้นอยู่กับอัตราการจับสูงของทศวรรษที่ผ่านมาก่อนหน้านี้รัฐบาลคาดว่าหลังจากที่สั้น ๆ (ไม่ระบุ) ระยะเวลาของการกู้คืนหุ้นเฮคจะสนับสนุนการจับยั่งยืนในระยะยาวระดับ 250,000 ถึง 300,000 ตัน (กระทรวงการประมงและทรัพยากรทางทะเลปี 1991 เป็นที่อ้างถึงใน Sherbourne 2010) ได้รับแต่งตั้งใหม่นักวิทยาศาสตร์นามิเบียลดข้อ จำกัด ในขั้นต้นจับถึง 60,000 ตัน แต่กำลังต่อกรกับนักวิทยาศาสตร์บางคนรวมทั้งแอฟริกาใต้ใคร "ตะลึงโดยอนุรักษนิยม [sic] ของคำแนะนำเริ่มต้นจับอนุญาตทั้งหมดโดยรัฐบาลใหม่" (โอเชียนและที่ดิน ทรัพยากรการประเมินผลที่ปรึกษา 2013) จากเริ่มแรกนั้นมีความขัดแย้งทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับขนาดของทรัพยากรและอัตราที่คาดว่าจะสร้างใหม่: การสำรวจประมาณการตามที่ระบุ overexploitation ในขณะที่ประมาณการอยู่บนพื้นฐานของการจับข้อมูลการค้าและความพยายามชี้ให้เห็นระดับความอุดมสมบูรณ์ที่เก่าแก่เกือบ (แวนเดอร์ Westhuizen 2001) . จุดแข็งของการจับระดับสูงของอดีตที่ผ่านมาและขึ้นอยู่กับความคาดหวังสูงที่เกี่ยวข้องเกี่ยวกับการผลิตของทรัพยากร (เชอร์บอร์ 2010) และในการตอบสนองต่อความท้าทายที่นักวิทยาศาสตร์จากภายนอกขนาดของโควต้าโพสต์อิสระเดิม (แพ็ตเตอร์สันเอต al. 2013) รัฐบาลนามิเบียเพิ่มขึ้นในระดับที่จับอนุญาตรวมจาก 60,000 ในปี 1990 ถึง 200,000 ในปี 1999 (รูปที่ 1). นักวิทยาศาสตร์ได้รับการว่าจ้างโดยอุตสาหกรรมได้รับการสนับสนุนของรัฐบาลที่จะย้ายไปในทิศทางนี้ขอร้องกรณีของพวกเขา "ในการเขียนและวาจาการประชุม
ของนามิเบียประมงคณะกรรมการที่ปรึกษา . . . [เป็นผลให้] พิการลดจับอนุญาตรวมที่เสนอโดยบางส่วนของ [นามิเบีย] นักวิทยาศาสตร์ยังไม่ได้รับการดำเนินการ "(มหาสมุทรและทรัพยากรที่ดินที่ปรึกษาประเมิน 2013) นี่คือเหตุผลที่อุตสาหกรรมเฮนามิเบียในปี 2013 มีความสามารถในการจับและ
การประมวลผล 300,000 ตันของปลาปีแม้จะประสบความสำเร็จจริงเพลย์เฉลี่ยน้อยกว่าครึ่งหนึ่งของจำนวนเงินในระหว่างปี 1990 และ 2010 ที่ (รูปที่ 1)..
เห็นได้ชัด คาดหวังสูงสำหรับการประมงเฮคยังไม่ได้รับการตอบสนอง: เพลย์มีในปีที่ผ่านมาส่วนใหญ่ยังคงอยู่ต่ำกว่าจับอนุญาตรวมประจำปี (รูปที่ 1). ร่างแผนบริหารจัดการที่ผ่านมาคาดการณ์ว่า "จับอย่างต่อเนื่องในการสั่งซื้อ 150,000 ถึง 200,000 ตันอาจจะเป็นไปได้สูงสุด" (กระทรวงการประมงและทรัพยากรทางทะเล 2011b: 11) ความสับสนในช่วงต้นมากกว่าความถูกต้องของการประมาณการความอุดมสมบูรณ์ที่มาจากข้อมูลที่อ่อนแอและความท้าทายจากนักวิทยาศาสตร์อุตสาหกรรมกองทุนได้รับการปิดบังการฟื้นตัวของทรัพยากรที่ล้มเหลว ความสับสนนอกจากนี้ยังมีความอ่อนแออิทธิพลทางการเมืองของนักวิทยาศาสตร์การประมง nonindustry ในการเผชิญกับความขัดแย้งระหว่างเป้าหมายสร้างระบบนิเวศของสต็อกและวัตถุประสงค์สำคัญเท่าเทียมกันทางสังคมและเศรษฐกิจ. การประเมินผลและการจัดการวิธีการตั้งแต่ปี 1998 จับอนุญาตรวมสำหรับการประมงมีเฮนามิเบีย ได้รับการพิจารณาในแต่ละปีโดยการปรับจับอนุญาตรวมของปีก่อนหน้าขึ้นหรือลงขึ้นอยู่กับว่าขนาดของทรัพยากรที่มีความคิดที่จะเพิ่มขึ้นหรือลดลง อัตราการเปลี่ยนแปลงที่มีการคำนวณขึ้นอยู่กับสองดัชนี: พาณิชย์จับต่อหน่วยของความพยายาม (CPUE) และดัชนีความอุดมสมบูรณ์จากการสำรวจทางวิทยาศาสตร์เฉลี่ยประจำปี (บัตเตอร์และ Geromont 2001) เหล่านี้จะเข้ามาแล้วเป็นรูปแบบการผลิตโครงสร้างอายุ (Rademeyer et al. 2008) ที่ประมาณการขนาดของทรัพยากรโดยใช้ข้อมูลเหล่านี้พร้อมกับสัดส่วนของปลาที่จับได้ต่อชั้นอายุ (จากการสำรวจและจับเชิงพาณิชย์) และน้ำหนักหมายถึง ของปลาต่อชั้นอายุ (จากการวัดการสำรวจ) (บัตเตอร์และ Geromont ปี 2001 วิลเฮล์ 2012). ความถูกต้องของการประมาณการความอุดมสมบูรณ์จะเห็นได้ชัดถึงความสำคัญกลางในการจัดการประมง แต่ประมาณการบนพื้นฐานของข้อมูล CPUE มีปัญหาเนื่องจากข้อมูล CPUE ไม่ได้มาตรฐานบัญชี ประสิทธิภาพที่เพิ่มขึ้นในกองเรือประมงหรือแรงเชิงพื้นที่และเวลา (เพนนิงตันและ Stromme ปี 1998 Neis et al. 1999b, Neis และ Kean 2003) นอกจากนี้การหดตัวในช่วงที่เหลือหุ้นอาจเก็บเพลย์ในอวนลากมือถือฟลีตส์สูงแม้จะมีการสูญเสีย (Hutchings ปี 1996 เบนเนต 2008) ข้อมูลจากการสำรวจจะขึ้นอยู่กับการออกแบบตัดระบบมีการกระจาย semirandom สถานีพร้อมตัดขวางและความพยายามที่ได้มาตรฐานและมีประสิทธิภาพในช่วงเวลา อย่างไรก็ตามข้อมูลเหล่านี้อาจมีการอคติเนื่องจากข้อผิดพลาดการสุ่มตัวอย่างเป็นระบบและขาดความเข้าใจในพฤติกรรมของปลา (Iilende จอห์นสันและ 2007) ทั้งการสำรวจและข้อมูลที่เป็นปัจจัยการผลิต CPUE ที่สำคัญลงในนามิเบียรูปแบบการประเมินหุ้น ทั้งสองดัชนียังไม่ได้แสดงแนวโน้มเดียวกันตั้งแต่ปี 2009 มี CPUE ที่เพิ่มขึ้น แต่ข้อมูลจากการสำรวจแสดงให้เห็นแนวโน้มลดลง ปรากฏการณ์ที่คล้ายกันเป็นที่สังเกตสำหรับนิวฟันด์แลนด์ปลาและไม่สนใจตามด้วยการล่มสลายของหุ้นปลาทิศตะวันตกเฉียงเหนือของมหาสมุทรแอตแลนติกที่มีผลเป็นความหายนะให้กับชุมชนชายฝั่ง (Finlayson 1994) ดังนั้นจึงเป็นเรื่องสำคัญที่ขับเคลื่อนอย่างต่อเนื่องข้อพิพาทเกี่ยวกับความหมายของสัญญาณจากชุดข้อมูลเหล่านี้หยุดและนักวิทยาศาสตร์นามิเบียแก้ปัจจัยสำคัญที่มีผลต่อความแม่นยำและความถูกต้องของการประมาณการอยู่บนพื้นฐานของข้อมูลเหล่านี้ เฉพาะในกรณีที่ความเข้าใจที่ดีขึ้นดังนั้นคำแนะนำทางวิทยาศาสตร์และปฏิบัติตามโดยทั้งทรัพยากรทางทะเลและสภาที่ปรึกษารัฐมนตรีว่าการกระทรวงนามิเบียจะอยู่ในตำแหน่งที่จะสร้างการประมงเหล่านี้ ประมงประเมินหุ้นต้องมีความเข้าใจที่ดีของการเปลี่ยนแปลงของการประมง (Hilborn และวอลเตอร์ส 1992) เพื่อให้ถูกต้องตีความข้อมูลขึ้นอยู่กับการประมง. วิธีหนึ่งที่จะอยู่ที่ความต้องการข้อมูลเกี่ยวกับทั้งทางสังคมและสถานการณ์ของระบบนิเวศที่มีผลต่อการประมงคือการวาดภาพบน ข้อมูลเชิงลึกจากกลุ่มที่แตกต่างกันของผู้ถือความรู้รวมทั้งนักวิทยาศาสตร์และเก็บเกี่ยวปลาเชิงพาณิชย์ การวิจัยสังคมนิเวศพยายามที่จะเก็บรวบรวมอย่างเป็นระบบในระบบนิเวศในท้องถิ่นความรู้ในการเก็บเกี่ยวปลาเชิงพาณิชย์และเปรียบเทียบกับวิทยาศาสตร์มองหาจุดที่บรรจบกันและแตกต่าง (Haggan et al. 2007 ลัทซ์และ Neis 2008 Berkes 2011 Ommer et al. 2012 Dawe และชไนเดอ 2014) ร่างกายเจริญเติบโตของทุนการศึกษาได้เน้นค่าศักยภาพและความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องและความท้าทายของการบูรณาการความรู้ชาวประมง 'เป็นวิทยาศาสตร์การประมงและการจัดการ (Agrawal 1995 Nadasdy ปี 1999 และรู้สึก Neis 2000 Soto 2006) โดยเฉพาะอย่างยิ่งชาวประมงท้องถิ่นสามารถให้ข้อมูลเชิงลึกโดยไม่ได้บันทึกข้อมูลเชิงปริมาณที่ใช้ประจำในการประเมินผลการประมงและหุ้นที่สามารถช่วยในการแปลความหมายข้อมูลที่จับจากการประมงเชิงพาณิชย์รวมทั้งประมาณการ CPUE (Neis 1992 และโยฮันเน Neis 2005) นอกจากนี้ข้อมูลดังกล่าวสามารถทำให้ใช้งานได้ในการประเมินผลเชิงปริมาณหุ้น (Neis et al. 1999b) เมอร์เรอัลเอต (2008) ยกตัวอย่างเช่นแสดงให้เห็นว่ามีความรู้ในระบบนิเวศของเก็บเกี่ยวที่สมบูรณ์ระดับท้องถิ่นที่มีคุณค่าให้ข้อมูลทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับการย้ายถิ่นของปลาและโครงสร้างหุ้นในทางตอนเหนือของอ่าวเซนต์ลอว์เรในแคนาดาแคนาดา ส่วนใหญ่ของการวิจัยที่มีอยู่เกี่ยวกับความรู้ทางนิเวศวิทยาเก็บเกี่ยวปลาเชิงพาณิชย์และวิทยาศาสตร์ได้มุ่งเน้นไปที่ยาวนานประมงขนาดเล็ก; ข้อยกเว้นหลัง (2012) และคาร์รูเธอและ Neis (2011) ที่นี่เรานำเสนอข้อมูลเชิงคุณภาพจากการสัมภาษณ์กับนายนามิเบีย, อุตสาหกรรมสัตว์น้ำอวนลากและเรือเบ็ดราวและเรานำเสนอข้อมูลในรูปแบบ resultinf จากการวิเคราะห์ข้อมูลสมุดบันทึก เราบริบททั้งสองประเภทของข้อมูลที่อยู่ในวรรณกรรมทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับ hakes นามิเบียและประมงเฮนามิเบียและสรุปด้วยการทำให้กรณีสำหรับผลงานของความรู้ชาวประมง 'ในความพยายามที่จะสร้างหุ้นเฮนามิเบียและการวางรากฐานสำหรับการประมงอย่างยั่งยืนในอนาคต .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ศักยภาพที่ควบคุมไม่ได้ตกปลาก็อยู่ต่างประเทศ ผ่านการประกาศของ 200 ไมล์ ( 322 km ) เขตเศรษฐกิจพิเศษใน 1990 นามิเบียสร้างสถาบันประมงน้ำจืด และใส่ในสถานที่ที่เป็นโครงการวิจัยที่เกี่ยวข้องกับการสำรวจปกติ ' ที่ทะเล ' ขึ้นอยู่กับอัตราสูงจับก่อนหน้าทศวรรษรัฐบาลประเมินว่า หลังสั้น ๆ ( ยังไม่ระบุ ) ระยะเวลาการกู้คืนการแฮก หุ้นจะสนับสนุนระยะยาวอย่างยั่งยืนจับระดับ 250000 300000 ตัน ( กระทรวงการประมง และทรัพยากรทางทะเล พ.ศ. 2534 ตามที่อ้างใน sherbourne 2010 ) ได้รับแต่งตั้งใหม่นามิเบียนักวิทยาศาสตร์เริ่มลดลงถึง 60 , 000 ตัน จำกัด จับแต่ถูกโต้แย้งโดยนักวิทยาศาสตร์รวมทั้งชาวแอฟริกาใต้ที่”ตะลึงโดย conservativism [ sic ] ของทั้งหมดเริ่มต้นที่จับแนะนำโดยรัฐบาลใหม่ " ( ทะเลและทรัพยากรการประเมินที่ปรึกษา 2013 ที่ดิน ) จากเริ่มแรกก็มีความขัดแย้งทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับขนาดของทรัพยากร และคาดว่าอัตราการใช้ : สำรวจพบการเอาเปรียบประมาณการ ,ในขณะที่ประมาณการตามจับการค้าและข้อมูลความพยายาม พบเกือบล้วนอุดมสมบูรณ์ ระดับ ( ฟาน เดอร์ westhuizen 2001 ) กับจุดแข็งของระดับจับในอดีต และจากที่เกี่ยวข้องกับความคาดหวังสูงเกี่ยวกับประสิทธิภาพของทรัพยากร ( sherbourne 2010 )และในการตอบสนองต่อความท้าทายจากนักวิทยาศาสตร์จากขนาดของต้นฉบับไปรษณีย์ไทยโควต้า ( ปีเตอร์สัน et al . 2013 ) , รัฐบาลนามิเบียเพิ่มขึ้นทั้งหมดที่จับระดับจาก 60 , 000 ปี 200000 ในปี 1999 ( รูปที่ 1 ) นักวิทยาศาสตร์ได้รับการว่าจ้างโดยอุตสาหกรรมสนับสนุนให้รัฐบาลย้ายไปในทิศทางนี้ อ้างคดี " ของพวกเขาในการเขียน และการใช้วาจาเพื่อการประชุม
ของนามิเบียประมง ที่ปรึกษาคณะกรรมการ . . . . . . . [ ผล ] ทำลายทั้งหมดที่เสนอโดยจับลดบางส่วนของ [ นักวิทยาศาสตร์นามิเบีย ] ยังไม่ได้ใช้ " ( ทะเลและทรัพยากรการประเมินที่ปรึกษา 2013 ที่ดิน ) นี่คือเหตุผลที่อุตสาหกรรมการแฮกนามิเบียใน 2013 มีความสามารถที่จะจับและ
กระบวนการ 300000 ตันของปลาเป็นปีแม้จะประสบความสำเร็จจริงเฉลี่ยที่น้อยกว่าครึ่งหนึ่งของจำนวนนั้น ในระหว่างปี 1990 และ 2010 ( ภาพที่ 1 )
ชัดเจนความคาดหวังสูงสำหรับแฮกประมงได้พบ : เหยียบได้ในปีส่วนใหญ่ยังคงต่ำกว่าปีรวมอนุญาตจับ ( ภาพที่ 1 ) ล่าสุดร่างแผนบริหารจัดการประมาณการว่า " อย่างยั่งยืนจับในการสั่งซื้อของ 150 , 000 ถึง 200000 ตัน อาจเป็นไปได้สูงสุด " ( กระทรวงการประมงและทรัพยากรทางทะเล 2011b : 11 ) ต้นสับสนมากกว่าความถูกต้องของความอุดมสมบูรณ์ประมาณการ , exacerbated โดยข้อมูลที่อ่อนแอและความท้าทายจากอุตสาหกรรมสนับสนุนนักวิทยาศาสตร์ ได้ปิดบังล้มเหลวทรัพยากรการกู้คืนความสับสนก็ทำให้อิทธิพลทางการเมืองของการประมง nonindustry นักวิทยาศาสตร์ในหน้าของความขัดแย้งระหว่างเป้าหมายทางนิเวศวิทยาของหุ้นใหม่ และที่สำคัญเท่าเทียมกันทางสังคมและเศรษฐกิจ คือ การประเมินและแนวทางการจัดการ

ตั้งแต่ปี 1998ทั้งหมดที่จับเพื่อนามิเบียแฮกประมงได้รับการพิจารณาในแต่ละปี โดยการปรับปีก่อนหน้านี้ทั้งหมดได้ทัน หรือลง ขึ้นอยู่กับว่าขนาดของทรัพยากรที่เป็นความคิดที่จะมีเพิ่มขึ้น หรือลดลง การเปลี่ยนแปลงอัตราการคํานวณดัชนีการค้า
2จับต่อหน่วยของความพยายาม ( cpue ) และความอุดมสมบูรณ์ ดัชนีเฉลี่ยรายปี และการสำรวจทางวิทยาศาสตร์ บัตเตอร์เวิร์ธ geromont 2001 ) เหล่านี้จะเข้าสู่ยุคแบบจำลองโครงสร้างการผลิต ( rademeyer et al . 2008 ) ที่ประมาณการขนาดของทรัพยากรโดยการใช้ข้อมูลเหล่านี้พร้อมกับสัดส่วนของปลาที่จับได้ต่อ อายุ ชั้นเรียน ( จากการสำรวจและพาณิชย์จับ ) และน้ำหนักเฉลี่ยของปลาต่ออายุชั้น ( จากการวัด การสำรวจ )
( บัตเตอร์ geromont และ 2001 , วิลเฮล์ม 2012 )
ความถูกต้องของความอุดมสมบูรณ์ประมาณการจะเห็นได้ชัดความสำคัญกลางเพื่อการจัดการประมงแต่ประมาณการบนพื้นฐานของข้อมูลที่ cpue มีปัญหาเพราะข้อมูล cpue มาตรฐานไม่บัญชีสำหรับประสิทธิภาพที่เพิ่มขึ้นในตกปลาเรือหรือสำหรับพื้นที่และเวลาและแรง ( อะ stromme 1998 และ et al . 1999b complex คีน , และ 2003 ) นอกจากนี้ในช่วงหดตัวในหุ้นที่เหลือจะเก็บไว้ที่ในมือถืออวนลาก fleets สูงแม้จะมีการสูญเสีย ( ฮัทชิงส์ ปี 1996เบนเน็ต 2008 ) การสำรวจข้อมูลจะขึ้นอยู่กับการออกแบบในพื้นที่อย่างเป็นระบบ ด้วยการกระจาย semirandom สถานีตาม transects มาตรฐานความพยายามและมีประสิทธิภาพตลอดเวลา อย่างไรก็ตาม ข้อมูลเหล่านี้จะอยู่ภายใต้อคติเนื่องจากข้อผิดพลาดในการสุ่มตัวอย่างแบบมีระบบ และขาดการเข้าใจพฤติกรรมของปลาและ iilende หมื่นล้านบาท ) ทั้งการสำรวจและข้อมูล cpue เป็นปัจจัยการผลิตที่สำคัญในนามิเบีย
แบบประเมินหุ้น สองดัชนีไม่ได้แสดงแนวโน้มเดียวกัน ตั้งแต่ปี 2009 กับ cpue เพิ่มแต่ข้อมูลการสำรวจแสดงแนวโน้มลง เป็นปรากฏการณ์ที่คล้ายกันพบว่าสำหรับใน ซีโอดี และละเว้น ตามมาด้วยการล่มสลายของซีโอดีหุ้นของแอตแลนติกตะวันตกเฉียงเหนือ , กับผลกระทบที่รุนแรงต่อชุมชนชายฝั่ง ( Finlayson 1994 )มันจึงสำคัญว่า ข้อพิพาทอย่างต่อเนื่องเกี่ยวกับความหมายของ
สัญญาณจากชุดข้อมูลเหล่านี้หยุดและนักวิทยาศาสตร์นามิเบียแก้ไขปัจจัยความแม่นยำและความถูกต้องของการประเมินบนพื้นฐานของข้อมูลเหล่านี้ ถ้าความเข้าใจจึงปรับปรุงคำแนะนำทางวิทยาศาสตร์ และปฏิบัติตาม โดยทั้งทรัพยากรทางทะเลและสภาที่ปรึกษารัฐมนตรีจะนามิเบียอยู่ในตำแหน่งเพื่อสร้างประมงเหล่านี้ ประเมินหุ้นประมงต้องมีความเข้าใจที่ดีของพลวัตของการประมง ( hilborn และวอลเตอร์ 1992 ) เพื่อให้ข้อมูลถูกต้องตีความประมง
ขึ้นอยู่กับวิธีหนึ่งที่จะอยู่ต้องการข้อมูลเกี่ยวกับทั้งทางสังคมและสภาพนิเวศวิทยาที่มีผลต่อการประมง คือดึงข้อมูลจากกลุ่มที่แตกต่างกันของผู้ถือความรู้ รวมถึงนักวิทยาศาสตร์และปลาในเชิงพาณิชย์เก็บเกี่ยว . วิจัยนิเวศวิทยาสังคมพยายามที่จะมีระบบรวบรวมความรู้นิเวศวิทยา
ท้องถิ่นของปลาเชิงพาณิชย์เครื่องเก็บเกี่ยว และเปรียบเทียบกับวิทยาศาสตร์มองหาจุดที่บรรจบกัน และความแตกต่าง ( haggan et al . 2550 และ 2551 berkes ลุท complex , 2011 , ommer et al . 2012 , ดอว์และ Schneider 2014 ) ร่างกายเจริญเติบโตของทุนได้เน้นมูลค่าที่มีศักยภาพและความเสี่ยงและความท้าทายของการบูรณาการความรู้ชาวประมง ' ในวิทยาศาสตร์การประมงและการจัดการ nadasdy Agrawal 1995 , 1999 และรู้สึก 2000 โซโต 2006 ) โดยเฉพาะอย่างยิ่งชาวประมงท้องถิ่นที่สามารถให้ข้อมูลเชิงลึกที่ไม่จับ โดยข้อมูลเชิงปริมาณที่ตรวจที่ใช้ในการประมงและสต็อกการประเมินซึ่งสามารถช่วยในการตีความตามข้อมูลจากประมงพาณิชย์ รวมทั้ง cpue ประมาณการและ 1992 และโยฮันเนสและ 2005 ) นอกจากนี้ ข้อมูลดังกล่าวสามารถทำให้ใช้งานในการประเมินเชิงปริมาณ ( หุ้นและ et al . 1999b ) เมอร์เรย์ et al . ( 2008 ) , ตัวอย่างได้แสดงให้เห็นว่าความรู้ทางด้านนิเวศวิทยาของเก็บเกี่ยวให้เสริมระดับท้องถิ่นที่มีคุณค่าข้อมูลทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับปลาย้ายถิ่นและหุ้นโครงสร้างในภาคเหนือของอ่าวเซนต์ลอว์เรนซ์ในแคนาดาแคนาดา ที่สุดของงานวิจัยเกี่ยวกับปลาในเชิงพาณิชย์เก็บเกี่ยวความรู้ทางนิเวศวิทยาและวิทยาศาสตร์มุ่งเน้นไปที่ยืนยาว ประมงขนาดเล็ก ;ยกเว้นด้านหลัง ( 2012 ) และ คาร์รูเธอร์ และศูนย์ ( 2011 ) ที่นี่เรานำเสนอข้อมูลเชิงคุณภาพจากการสัมภาษณ์กับกัปตันของนามิเบียอุตสาหกรรมปริมาณมากที่สุดและอวนลาก longline , เรือ , และเรานำเสนอรูปแบบ resultinf ข้อมูลการวิเคราะห์ข้อมูลบันทึกประจำวัน . เรา contextualize ทั้งสองประเภทของข้อมูลภายในวรรณกรรมทางวิทยาศาสตร์ในนามิเบียนามิเบีย hakes และประมงเตอร์ ,และสรุปโดยการทำให้เป็นกรณีสำหรับการค้นหาความรู้ในความพยายามที่จะสร้างนามิเบียแฮกหุ้นและวางรากฐานสำหรับอนาคตที่ยั่งยืน ประมง