The term “étude” has long been used

The term “étude” has long been used to describe pieces of technical, sometimes virtuosic, difficulty, focused on training and refining a specific aspect of a performer’s technique. Masters such as Czerny and Hanon wrote notorious etudes that are legendary exercises in finger and hand dexterity and strength. Although invaluable in this regard, these etudes are lacking in musical development, since most of them are merely repetitions of the same general pattern of notes. They have no inherent musicality.

Chopin’s etudes are special in this regard. These etudes inspired many Chopin enthusiasts to seek a piano teacher so that they can emulate the great composer. Chopin was the first to pioneer the etude into an actual art form. Although all of his twenty-seven etudes for piano adhere to the basic principle of an etude – to train and refine a specific aspect of a performer’s technique – there is another element present. Each of the etudes, rather than being a dry repetitive exercise, has its own musical story to tell. Like virtually all of Chopin’s compositions, there is an emotional aspect that transcends the mere playing of notes, and takes a true virtuoso to execute well. This newly developed musical aspect of the etude persisted as a feature of Romantic repertoire; among the other great Romantics, Liszt was particularly famous for his technically intense yet passionate concert etudes.

Chopin named very few of his own compositions, almost always preferring to refer to them by opus and number. His etudes were no exception. However, due to their passionate, Chopin-esque nature, many of the etudes have nicknames given either by enthusiastic editors or zealous fans. These programmatic titles have been noted where they are present. Again, it is important to note that Chopin himself did not come up with any of these titles, and most likely even disapproved of them.

One should also note that while each of the etudes focus on a specific aspect of the performer’s technique, all are tied together by a common thread. Even though the Etude Op. 10 No. 1 is a difficult exercise in broad arpeggiated chords and the Etude Op. 25 No. 10 is a taxing study for octave technique, they share something in common. Every one of Chopin’s twenty-seven etudes, in addition to what each specifically focuses on, is an exercise designed to develop a legato style of playing. Chopin’s severest criticism of his pupils was that “S/he does not know how to connect two notes”; nowhere is this philosophy more evident than in his etudes.

Chopin has truly brought about a complete overhaul of the etude art form. He has transformed it from a dry, technical exercise into a lively, emotional story that at the same time develops the pianist’s technique. In this, they are truly Revolutionary.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จึงมีการใช้คำ "étude" เพื่ออธิบายชิ้นความยากทางเทคนิค บาง virtuosic เน้นการฝึกอบรมและการปรับลักษณะเฉพาะของเทคนิคที่อัด แบบ Czerny และ Hanon เขียน etudes อื้อฉาวที่ออกกำลังกายตำนานในนิ้วมือความชำนาญ และความแข็งแรง แม้ว่าประโยชน์อย่างยิ่งในเรื่องนี้ etudes เหล่านี้ไม่มีในการพัฒนาดนตรี เนื่องจากส่วนใหญ่จะเป็นเพียงการทำซ้ำของรูปแบบเดียวกันทั่วไปของบันทึกย่อ มี musicality โดยธรรมชาติไม่Etudes ของโชแปงเป็นพิเศษในเรื่องนี้ Etudes เหล่านี้ได้แรงบันดาลใจมากโชแปงผู้แสวงหาครูเปียโนเพื่อให้พวกเขาสามารถจำลองประพันธ์ดี โชแปงเป็นคนแรกที่บุกเบิก etude ที่เป็นแบบศิลปะที่แท้จริง แม้ว่า etudes ยี่สิบเจ็ดของเขาสำหรับเปียโนทั้งหมดยึดติดกับหลักการพื้นฐานของ etude มี – การฝึก และกำหนดลักษณะเฉพาะของเทคนิคที่อัด – มีองค์ประกอบอื่นที่อยู่ แต่ละ etudes แทนที่มีการแห้งซ้ำออกกำลังกาย ดนตรีเรื่องราวจะบอกได้ เช่นแทบทุกองค์ของโชแปง มีข้อมูลด้านอารมณ์ที่กับเล่นเพียงบันทึก และใช้ virtuoso จริงดำเนินการดี ด้านดนตรีนี้พัฒนาใหม่ของ etude ที่ยังคงเป็นลักษณะของละครโรแมนติก ลิสท์อพาร์ตนั้นไม่มีโดยเฉพาะอย่างยิ่ง etudes คอนเสิร์ตของเขารุนแรงเทคนิค ยังหลงใหลในอื่น ๆ ดีพร้อม โชแปงชื่อน้อยขององค์เอง มักพลุกพล่านอ้างถึงตาม opus และหมายเลข Etudes ของเขายกเว้นไม่ได้ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากธรรมชาติของพวกเขาหลงใหล โชแปง esque, etudes จำนวนมากมีชื่อเล่นให้ โดยบรรณาธิการกระตือรือร้นหรือแฟนกระตือรือร้น ชื่อเหล่านี้โดยทางโปรแกรมได้ตั้งข้อสังเกตที่มีการ อีก จึงเป็นสิ่งสำคัญที่จะ ทราบว่า โชแปงตัวเองไม่ได้เกิดขึ้นกับใด ๆ ของชื่อเหล่านี้ ส่วนใหญ่ยังไม่เห็นของพวกเขาหนึ่งควรทราบว่า ในขณะที่แต่ละ etudes เน้นลักษณะเฉพาะของจังหวะเทคนิค ทั้งหมดจะเชื่อมโยงกับกัน ด้วยหัวข้อทั่วไป แม้ว่า Etude Op. 10 หมายเลข 1 เป็นการออกกำลังกายยากใน chords arpeggiated กว้าง และ Etude Op. 25 หมายเลข 10 การศึกษา taxing เทคนิคอ็อกเทฟ พวกเขาบางอย่างร่วมกัน ทุกคนของ etudes ยี่สิบเจ็ดของโชแปง นอกจากแต่ละสิ่งโดยเฉพาะเน้น เป็นการออกกำลังกายที่ออกแบบมาเพื่อพัฒนาลักษณะของการเล่น legato ของโชแปง severest วิจารณ์ของนักเรียนของเขาได้ว่า "หล่อไม่ทราบวิธีการเชื่อมต่อสองบันทึก" ไหนเป็นปรัชญานี้ขึ้นชัดกว่าใน etudes ของเขาโชแปงได้นำเกี่ยวกับยกเครื่องเสร็จสมบูรณ์ของแบบศิลปะ etude แท้จริง เขาได้เปลี่ยนมันจากการออกกำลังกายแห้ง เทคนิคเป็นเรื่องราวมีชีวิตชีวา อารมณ์ที่เวลาเดียวกันพัฒนาเทคนิคของเปียโน ในนี้ พวกเขาจะปฏิวัติอย่างแท้จริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำว่า "Étude" ได้รับการใช้ในการอธิบายถึงชิ้นส่วนของทางเทคนิค virtuosic บางครั้งยากที่มุ่งเน้นการฝึกอบรมและการปรับแต่งเป็นลักษณะเฉพาะของเทคนิคการแสดงของ ปริญญาโทเช่น Czerny และ Hanon เขียน Etudes ฉาวโฉ่ที่มีการออกกำลังกายในตำนานนิ้วมือและความชำนาญและความแข็งแรง แม้ว่าที่ทรงคุณค่าในเรื่องนี้ Etudes เหล่านี้จะขาดในการพัฒนาดนตรีเนื่องจากส่วนใหญ่ของพวกเขาเป็นเพียงการเกิดซ้ำของรูปแบบทั่วไปที่เหมือนกันของบันทึก พวกเขาไม่มีดนตรีธรรมชาติ. Etudes โชแปงเป็นพิเศษในเรื่องนี้ Etudes เหล่านี้เป็นแรงบันดาลใจผู้ที่ชื่นชอบโชแปงจำนวนมากที่จะหาครูสอนเปียโนเพื่อให้พวกเขาสามารถเลียนแบบนักแต่งเพลงที่ยอดเยี่ยม โชแปงเป็นคนแรกที่บุกเบิก Etude ลงในรูปแบบศิลปะที่เกิดขึ้นจริง แม้ว่าทั้งหมดของยี่สิบเจ็ด Etudes ของเขาสำหรับเปียโนเป็นไปตามหลักการพื้นฐานของการฝึกซ้อม - การฝึกอบรมและปรับแต่งเป็นลักษณะเฉพาะของเทคนิคของนักแสดง - มีเป็นปัจจุบันองค์ประกอบอื่น แต่ละ Etudes แทนที่จะเป็นการออกกำลังกายซ้ำแห้งมีเรื่องราวดนตรีของตัวเองที่จะบอก ชอบเกือบทั้งหมดขององค์ประกอบของโชแปงมีลักษณะทางอารมณ์ที่ฟันฝ่าเล่นเพียงการบันทึกและใช้เวลาอัจฉริยะที่แท้จริงในการดำเนินการที่ดี นี้ด้านดนตรีที่พัฒนาขึ้นใหม่ของ Etude ยืนกรานเป็นคุณสมบัติของละครโรแมนติกนั้น ในหมู่ผู้ที่โรแมนติกที่ดีอื่น ๆ , ลิซท์เป็นคนมีชื่อเสียงอย่างยิ่งสำหรับการที่รุนแรงในทางเทคนิคยังหลงใหล Etudes คอนเสิร์ตของเขา. โชแปงชื่อมากน้อยขององค์ประกอบของตัวเองมักจะเลือกที่จะหมายถึงพวกเขาโดยบทประพันธ์และจำนวน Etudes ของเขาก็ไม่มีข้อยกเว้น แต่เนื่องจากความรักของพวกเขาธรรมชาติโชแปงฟีเจอร์หลาย Etudes มีชื่อเล่นรับทั้งจากบรรณาธิการความกระตือรือร้นหรือแฟนกระตือรือร้น เหล่านี้ชื่อโปรแกรมที่ได้รับการตั้งข้อสังเกตที่พวกเขามีอยู่ อีกครั้งก็เป็นสิ่งสำคัญที่จะทราบว่าโชแปงตัวเองไม่ได้เกิดขึ้นกับใด ๆ ของชื่อเหล่านี้และส่วนใหญ่มีแนวโน้มไม่เห็นแม้แต่ของพวกเขา. หนึ่งควรทราบว่าในขณะที่แต่ละแห่งที่มุ่งเน้น Etudes เฉพาะในด้านของเทคนิคของนักแสดงที่ทุกคนมี เชื่อมโยงเข้าด้วยกันโดยหัวข้อทั่วไป แม้ว่า Etude Op 10 ฉบับที่ 1 คือการออกกำลังกายที่ยากลำบากในคอร์ด arpeggiated กว้างและ Etude Op 25 ฉบับที่ 10 คือการศึกษาเดินทางโดยรถแท็กซี่สำหรับเทคนิคคู่พวกเขาแบ่งปันสิ่งที่เหมือนกัน ทุกคนของโชแปงยี่สิบเจ็ด Etudes นอกเหนือไปจากสิ่งที่แต่ละคนโดยเฉพาะมุ่งเน้นไปที่เป็นออกกำลังกายที่ออกแบบมาเพื่อพัฒนารูปแบบของ Legato เล่น วิจารณ์ครองของโชแปงของนักเรียนของเขาก็คือการที่ "S / เขาไม่ทราบวิธีการเชื่อมต่อสองบันทึก"; ไม่มีที่ไหนเลยเป็นปรัชญานี้ชัดเจนมากขึ้นกว่าใน Etudes ของเขา. โชแปงได้นำอย่างแท้จริงเกี่ยวกับการยกเครื่องสมบูรณ์ของรูปแบบศิลปะ Etude เขาได้เปลี่ยนจากที่แห้งเทคนิคการออกกำลังกายที่มีชีวิตชีวาเป็นเรื่องทางอารมณ์ที่ในเวลาเดียวกันการพัฒนาเทคนิคการเล่นเปียโนของ ในการนี้พวกเขาจะปฏิวัติอย่างแท้จริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คำว่า " เอตู๊ด " ได้ถูกใช้เพื่ออธิบายทางเทคนิคเกี่ยวกับผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะชิ้น บางครั้งความยากง่าย เน้นการฝึกอบรม และการปรับเป็นลักษณะเฉพาะของเทคนิคของนักแสดง ผู้เชี่ยวชาญ เช่น เซอร์นี hanon เขียนและ etudes ฉาวโฉ่ที่เป็นแบบฝึกหัดในนิ้วและความชํานาญ มือ และความแข็งแรง แม้ว่าที่ทรงคุณค่า ในเรื่องนี้ etudes เหล่านี้จะขาดในการพัฒนาดนตรีเนื่องจากส่วนใหญ่ของพวกเขาเป็นเพียงการซ้ำของแบบแผนทั่วไปเดียวกันของบันทึกย่อ ไม่มีในเพลง

ของโชแปง etudes เป็นพิเศษในเรื่อง etudes เหล่านี้เป็นแรงบันดาลใจที่ชื่นชอบของโชแปงมากที่จะหาครูที่สอนเปียโนเพื่อให้พวกเขาสามารถเลียนแบบนักแต่งเพลงที่ยิ่งใหญ่ โชแปงเป็นคนแรกที่บุกเบิก Etude ในรูปแบบศิลปะที่เกิดขึ้นจริงแม้ว่าทั้งหมด etudes 27 ของเขาสำหรับเปียโนตามหลักการพื้นฐานของ–ครีมเพื่อฝึกและปรับแต่งลักษณะเฉพาะของเทคนิคของนักแสดง และมีองค์ประกอบอื่นในปัจจุบัน ของแต่ละ etudes แทนที่จะเป็นแห้ง ๆออกกำลังกาย ได้เรื่องดนตรีของตัวเองที่จะบอก ชอบแทบทุกเพลงของโชแปงองค์ประกอบมันเป็นอารมณ์ที่ transcends เพียงด้านการบันทึกและจะ virtuoso จริงที่จะดำเนินการได้ดี นี้พัฒนาใหม่ด้านดนตรีของอีทูดี้ยังคงเป็นคุณลักษณะของความโรแมนติก ระหว่างที่ดีอื่น ๆโรแมนติก ลิทซ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งชื่อเสียงของเขารุนแรงทางเทคนิคหลงใหลยังคอนเสิร์ต etudes .

ของโชแปงมากน้อยของเค้าเองชื่อองค์ประกอบมักจะชอบที่จะดูพวกเขาบทประพันธ์โดยหมายเลข etudes ของเขาก็ไม่มีข้อยกเว้น อย่างไรก็ตาม เนื่องจากของพวกเขาหลงใหล โชแปงรูปแบบธรรมชาติหลายแห่ง etudes มีชื่อเล่นให้เหมือนกันโดยบรรณาธิการกระตือรือร้นหรือแฟน zealous ชื่อการเขียนโปรแกรมเหล่านี้ได้รับการระบุว่าพวกเขาเป็นปัจจุบัน อีกครั้ง , มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะทราบว่าโชแปงตัวเองไม่ได้เกิดขึ้นกับใด ๆของชื่อเหล่านี้และส่วนใหญ่มีแนวโน้มที่จะไม่อนุมัติให้

หนึ่งควรทราบว่าในขณะที่ของแต่ละ etudes มุ่งเน้นเฉพาะด้านของเทคนิคของนักแสดงทั้งหมดจะเชื่อมโยงกันด้วยด้ายธรรมดา แม้ว่า Etude Op 10 หมายเลข 1 เป็นการออกกำลังกายที่ยากในกว้าง arpeggiated คอร์ดและ Etude Op 25 หมายเลข 10 เป็นเดินทางโดยรถแท็กซี่ศึกษาเทคนิคเสียง พวกเขาแบ่งปันบางอย่างร่วมกันทุกอันของโชแปง 27 etudes นอกเหนือจากสิ่งที่แต่ละโดยเฉพาะอย่างยิ่งมุ่งเน้นเป็นการออกกำลังกายที่ออกแบบมาเพื่อพัฒนาลักษณะความเรียบของการเล่น วิจารณ์ severest โชแปงเป็นนักเรียนของเขาว่า " s / เขาไม่ได้รู้วิธีการเชื่อมสองบันทึก " ไม่มีที่ไหนปรัชญานี้ชัดเจนมากขึ้นกว่าใน etudes ของเขา

โชแปงอย่างแท้จริงได้นำเกี่ยวกับการยกเครื่องสมบูรณ์ของอีทูดี้ รูปแบบศิลปะเขาได้เปลี่ยนจากบริการด้านการออกกำลังกายในมีชีวิตชีวา อารมณ์ เรื่องราว ที่ ใน เวลา เดียวกัน พัฒนาเทคนิคของนักเปียโน ในนี้พวกเขาจะปฏิวัติอย่างแท้จริง