In April 1944, a Nazi commander on

In April 1944, a Nazi commander on the island of Crete was somehow mysteriously and miraculously kidnapped right under the nose of the Germans. No shots were fired, there was no bloodshed and no sign of a struggle. General Heinrich Kreipe simply vanished. During WWII, Cretan resistance to the Nazis was augmented by the Special Operations Executive (otherwise known as "The Firm"), Churchill's secret arm of the British military, made up of lone fighters, "poets, professors, archaeologists — anyone who'd traveled a bit and knew is or her way around foreign countries." Dropped behind enemy lines to wreak havoc, these "lethal shadows" fought in tandem with the audacious, all but shoeless resistance. (Weapons of choice: sickles, axes and garden tools.)

McDougall summons up an entertaining cast of characters: a one-eyed archaeologist named John Pendlebury, the penniless young artist Xan Fielding, and wandering playboy-poet Patrick Leigh Fermor. Then there are the home-grown resistance fighters, daring men with nicknames like "The Clown" — a shepherd turned bandit — the "wind boys" and Scuttle George.

By profiling these atypical commandos, McDougall redefines the heroic ideal, establishing heroism as a skill set rather than a virtue. "For much of human history," he writes, "the art of the hero wasn't left up to chance; it was a multidisciplinary endeavor devoted to optimal nutrition, physical self-mastery, and mental conditioning." Crete, it turns out, has a nickname: "the Island of Heroes." There's a label that occasionally gets slapped on works like these. I'm sure you've heard it before: "This book," reads the label's inevitably bold lettering, "is not for the faint of heart."

It's put there sometimes by censors, more often by sensationalizing marketers, and it always aims to warn you about things like Amelia Gray's Gutshot — a book brimming with blood, sexual deviance, mucus and madness. A book, in other words, that won't fail to make you shudder once or twice.

Allow me, then, to layer on a warning of my own: A label like that one won't quite fit. "How are you meant to behave?" asks Jón Gnarr in his autobiographical novel The Indian. "What are these invisible rules that I don't know? What is 'normal'?" It's possible that Gnarr, the punk rocker turned comedian turned mayor of Reykjavík has never known what normal is, and thank goodness for that.

He won election as the leader of Iceland's largest city after jokingly promising, among other things, to construct a huge statue of his longtime friend Björk, the singer-songwriter, in a harbor. (The statue — never built, sadly — would have shot lights from its eyes.) After shocking the Icelandic political establishment by winning the race, he became a popular mayor; early in his administration, he led Reykjavík's gay pride parade while wearing drag.

It's tempting to think that Gnarr doesn't care what people think; his entire career seems to be a testament to that. But in The Indian, a chronicle of a young boy's early childhood in a Reykjavík suburb, Gnarr paints a beautiful but disturbing portrait of a misfit painfully aware that he's not like anyone else. "I'd like to be a part of things. It's just that I'm a bit weird. I'm not like the others," he writes. "I feel bad about myself. I don't feel good inside. I feel so bad that I get tears in my eyes when I think about it. So I don't think about it. Everyone gets tired of me sooner or later."

The Indian is technically fiction, but Gnarr makes it clear it's based solidly in reality. "It isn't totally true, although there aren't any total lies in it either," he writes in an author's note. "But all memory is fiction. Our brain is the greatest master of deceit in the universe." Whatever the proportion is, it works, and either way, the book goes a long way to explaining the wild, exuberant phenomenon that is Jón Gnarr.

The narrator of the novel, also named Jón, is the youngest child of an older couple; his mother is a conservative cafeteria worker, and his father is a devotedly Communist police officer. Jón takes on the role of class clown early in his schooling; he makes jokes and puns which delight his classmates and annoy his teachers. It's not really intentional, though: "The words repeat over and over inside my head; I get them in my brain and cannot get them out except by saying them out loud," he writes. But he pretends it's on purpose, realizing that it's "better to be a comic than a moron."

Now, that's not to say that this collection of stories makes for a comfortable read, exactly. Just about the whole collection, each story no more than a handful of pages, finds most of its characters defined by the extremity of their situations — or quirks, or insecurities — yet they deal with it all as a matter of course. A postal worker can't speak more than a few words at a time without vomiting bile into an empty soda bottle, but his co-workers figure he's just got a chewing tobacco habit. A couple's mutual castration is taken as typical, just another of those compromises that make for a happy relationship. And a Christmas-themed joyland may sit at the end of a local firing range, but luckily, they've got a protocol in place in case of injury:

"Cast members are permitted to treat wounds in the spirit of Christmas, for example by compressing a blood-soaked trouser with holly leaves while singing 'Silent Night.'"

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในเดือน 1944 เมษายน ผู้บัญชาการนาซีบนเกาะครีตอย่างใดหายไปอย่างลึกลับ และอัศจรรย์ถูกลักพาตัวไปด้านขวาภายใต้จมูกของเยอรมัน ภาพไม่ถูกยิง มีไม่เสียเลือดเนื้อและไม่มีสัญญาณของการดิ้นรนต่อสู้ ทั่วไปไฮน์ริช Kreipe ศาสดาเพียง ในระหว่างสงครามโลกครั้ง ทนต่อ Cretan Nazis จะถูกขยาย โดยพิเศษการดำเนินงานผู้บริหาร (หรือที่เรียกว่า "บริษัทเดอะ"), เคิร์ดโซว์แขนลับของกองทัพอังกฤษ ขึ้นของนักรบเกาะโหลน, "กวี อาจารย์ นักโบราณคดี – ทุกคนที่เดินทางมาก และรู้ว่าเป็น หรือเส้นทางของเธอรอบ ๆ ประเทศ" หลุดหลังเส้นศัตรูเพื่อระบายความเสียหาย เหล่านี้ "เงายุทธภัณฑ์" สู้คือการต่อต้านแต่ shoeless, audacious (อาวุธที่เลือก: ๒๘ แกน และสวนมือ)McDougall เดินหมายค่าโยนความสนุกสนานของตัวอักษร: one-eyed archaeologist ชื่อจอห์น Pendlebury ศิลปินหนุ่มยากจน Xan Fielding และเจอเพลย์บอยกวี Patrick ลีห์ Fermor แล้วมีนักรบต้านทานปลูกบ้าน อันคนที่ มีชื่อเล่นเหมือน "ตัวตลก"ตัวคนเลี้ยงแกะที่เปิดโจร — "ลมชาย" และจอร์จ Scuttleโดยการสร้างโพรไฟล์เหล่านี้ควบคุมพิเศษ McDougall redefines เหมาะงานกล้า สร้างวีรบุรุษตามทักษะตั้งแทนที่จะเป็นคุณธรรม "สำหรับมากของประวัติศาสตร์มนุษย์ เขาเขียน "ศิลปะของพระเอกไม่ได้ซ้ายถึงโอกาส ได้แข่งขัน multidisciplinary ที่อุทิศให้กับการโภชนาการที่เหมาะสม self-mastery จริง และปรับจิตใจ" ครีต มันเปิดออก มีฉายา: "เกาะของวีรบุรุษ" มีป้ายชื่อที่ได้รับ slapped ในบางครั้งในงานดังนี้ ผมแน่ใจว่า คุณเคยได้ยินมาก่อน: "หนังสือเล่มนี้ อ่านป้ายชื่อเป็นตัวหนาย่อมฟอกขาว "ไม่ได้การสลบที่คล้ายของหัวใจ"มันจะทำให้มีบางครั้ง โดย censors บ่อย โดย sensationalizing ตลาด และมักจะมุ่งหวังที่จะเตือนคุณเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ เช่นอาเมเลียเบสีเทา Gutshot — หนังสือ brimming เลือด deviance เพศ เมือก และบ้า หนังสือ ในคำอื่น ๆ ที่จะไม่ทำให้คุณ shudder ครั้งหรือสองครั้งอนุญาตให้ฉัน แล้ว ชั้นในคำเตือนของตัวเอง: ชอบป้ายชื่อว่า หนึ่งไม่ค่อนข้างพอดี "วิธีคุณตั้งใจจะทำงาน" ถาม Jón Gnarr ในอินเดียของเขาที่นวนิยายอิงอัตชีวประวัติ "อะไรคือกฎเหล่านี้มองไม่เห็นที่ผมไม่ทราบ อะไรคือ 'ปกติ' มันเป็นไปได้ว่า Gnarr แร่พังค์เปิดเปิดนายกอย่างไร Reykjavík นักแสดงตลกไม่ได้รู้จักอะไรปกติ และขอบคุณความดีที่เขาชนะเลือกตั้งเป็นผู้นำของเมืองที่ใหญ่ที่สุดของไอซ์แลนด์หลังเล่นสัญญา ในสิ่งอื่น ๆ การสร้างรูปปั้นขนาดใหญ่ของ longtime เพื่อน Björk นักร้องนักแต่งเพลง ในท่า (รูปปั้น — ไม่สร้าง เศร้า — จะยิงไฟจากตา) หลังจากตกตะลึงก่อตั้งเมืองไอซ์แลนด์โดยชนะการแข่งขัน เขาเป็นเทศมนตรีนิยม ต้นในการจัดการของเขา เขานำของอย่างไร Reykjavík เกย์ไพรด์พาเรดขณะสวมใส่ลากจึงดึงดูดคิดว่า Gnarr ไม่แคร์อะไรคน อาชีพของเขาทั้งหมดดูเหมือนจะ พิสูจน์ถึงที่ แต่ที่ อินเดีย พงศาวดารของชายหนุ่มปฐมวัยในเป็นอย่างไร Reykjavík, Gnarr วาดภาพที่สวยงาม แต่รบกวนของความเหมาะที่ทราบอย่างเจ็บปวดว่า เขาไม่เหมือนใคร "อยากจะเป็นส่วนหนึ่งของสิ่งนั้น ก็เพียงแค่ว่า ฉันแปลกมาก ฉันไม่เหมือนคนอื่น ๆ ที่เขาเขียน "ฉันรู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับตัวเอง ฉันไม่รู้สึกดีภายใน รู้สึกเลวว่า ได้รับน้ำตาในดวงตาของฉันเมื่อฉันคิดเกี่ยวกับมัน ดังนั้น ฉันไม่คิดเลย ทุกคนจะเบื่อฉันช้า"อินเดียเป็นเทคนิคนิยาย แต่ Gnarr ทำให้มันชัดเจนมันจะขึ้นอยู่อย่างสมบูรณ์ในความเป็นจริง "ไม่จริงทั้งหมด แม้ว่าจะมีไม่ได้โกหกใด ๆ ทั้งหมดในอย่างใดอย่างหนึ่ง เขาเขียนในบันทึกย่อของผู้เขียน "แต่หน่วยความจำทั้งหมดเป็นนิยาย สมองของเราเป็นหลักมากที่สุดทำในจักรวาล" เพียงสัดส่วนถูก ทำงาน แล้ววิธีใด หนังสือออกแบบเพื่ออธิบายปรากฏการณ์แห่งความสนุกสนานรื่นเริง ป่าที่ Jón Gnarrของนวนิยาย ชื่อ Jón ยัง เป็นเด็กอายุน้อยที่สุดของคู่ตัวเก่า แม่ของเขาเป็นผู้ปฏิบัติงานโรงอาหารหัวเก่า และบิดาเป็นตำรวจ devotedly คอมมิวนิสต์ Jón ใช้ในบทบาทของตัวตลกชั้นต้นในช่วงวัยเรียนของเขา เขาทำให้ตลกและ puns สุขเพื่อนร่วมชั้นของเขา และครูของเขารบกวน ไม่ตกจริง ๆ แม้ว่า: "คำซ้ำซาก ๆ ภายในหัวของฉัน ฉันเข้าในสมองของฉัน และไม่สามารถรับได้หมดยกเว้น ด้วยการพูดดัง ๆ เขาเขียน แต่เขาแอบมันจะเกี่ยวกับวัตถุประสงค์ ที่เป็น "ยิ่งดีเป็น การ์ตูนกว่าเป็นปัญญาอ่อน"ตอนนี้ นั่นคือไม่ต้องพูดว่า ชุดนี้ของเรื่องทำให้อ่านสบาย ตรง เพียงเกี่ยวกับคอลเลกชันทั้งหมด แต่ละเรื่องไม่เกินกำมือของหน้า ค้นหามากที่สุดของอักขระที่กำหนด โดยส่วนปลายของสถานการณ์ของพวกเขา — หรือ quirks หรือ insecurities — แต่พวกเขาจัดการกับมันทั้งหมดเป็นเรื่องปกติ ผู้ปฏิบัติงานไปรษณีย์ไม่พูดมากกว่าไม่กี่คำที่ไม่ มีอาเจียนน้ำดีในมีขวดโซดาเปล่า แต่รูปเพื่อนร่วมงานของเขามีเพียงแค่ติดยาสูบ chewing Castration ร่วมกันกับคู่รักถูกว่าทั่วไป เพียงอีกผู้รับที่ทำให้ความสัมพันธ์มีความสุข และจอยแลนด์ธีมคริสต์มาสอาจนั่งที่สิ้นสุดของช่วงท้องถิ่นยิง แต่โชคดี พวกเขาได้มีโพรโทคอในกรณีบาดเจ็บ:"คนหล่อจะสามารถเยียวยาบาดแผลในจิตวิญญาณของคริสต์มาส ตัวอย่าง โดยการบีบอัดเพื่อที่เปี่ยมล้นไปด้วยเลือดกับใบฮอลลี่ขณะร้องเพลง 'ราตรีสงัด'"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในเดือนเมษายน ค.ศ. 1944 , ผู้บัญชาการนาซีบนเกาะครีตเป็นอย่างใดอย่างลึกลับและน่าอัศจรรย์ลักพาตัวขวาภายใต้จมูกของเยอรมัน ไม่นัดถูกยิง ไม่มีการนองเลือด และไม่มีร่องรอยของการต่อสู้ ทั่วไป ไฮน์ริช kreipe เพียงแค่หายไป ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง , Cretan ต่อต้านนาซีถูกเติมโดยผู้บริหารหน่วยปฏิบัติการพิเศษ ( หรือเรียกว่า " บริษัท " )ความลับของเชอร์ชิลล์แขนของทหารอังกฤษ ขึ้นคนเดียวสู้ " กวี อาจารย์นักโบราณคดี - ใครต้องการเดินทางบิต และรู้ว่าเป็นหรือเธอไปต่างประเทศ " ลดลงหลังเส้นศัตรูที่จะระบายความเสียหายเหล่านี้ " ถึงตายเงา " ต่อสู้ควบคู่กับกล้า ทั้งหมด แต่ ชูเลส ความต้านทาน ( อาวุธของทางเลือก : เคียวขวานและเครื่องมือ สวน )

หมายเรียก แม็คดูกัลขึ้นโยนความบันเทิงของตัวละคร : เป็นหนึ่งตานักโบราณคดี ชื่อ จอห์น pendlebury , สิ้นเนื้อประดาตัวศิลปินหนุ่มแซน Fielding และ Patrick Leigh fermor กวีพเนจร เพลย์บอย . แล้วมีบ้านปลูกต้านทานนักรบกล้าผู้ชายที่มีชื่อเล่นเหมือน " ตัวตลก " คนเลี้ยงแกะกลายเป็นโจร " ชาย - ลม " และทำลายจอร์จ

โดยโปรไฟล์ของพิเศษเหล่านี้นิยามใหม่ของ แม็คดูกัลเหมาะวีรกรรมที่สร้างวีรกรรมเป็นทักษะมากกว่าคุณธรรม” มากของประวัติศาสตร์ของมนุษย์ , " เขาเขียน " ศิลปะของพระเอกไม่ได้ทิ้งให้โอกาส แต่เป็นสหสาขาวิชาชีพ ความพยายามทุ่มเทเพื่อการโภชนาการที่ดี การเรียนรู้ด้วยตนเองทางกายภาพและปรับจิต " ครีต มันเปิดออกได้ ชื่อเล่น : " เกาะของวีรบุรุษ" มันมีป้ายว่า บางครั้งรับตบในงานแบบนี้ ฉันแน่ใจว่าคุณเคยได้ยินมาก่อน : " หนังสือเล่มนี้ " อ่านป้ายย่อมบอบบาง " ไม่ได้สำหรับลมของหัวใจ "

มันทำให้บางครั้งโดยเซ็นเซอร์ บ่อย โดย sensationalizing นักการตลาด และมันมักจะมีจุดมุ่งหมายเพื่อเตือนคุณเกี่ยวกับสิ่งที่ชอบเลีย โดนยิง - สีเทา หนังสือที่เต็มไปด้วยเลือด เบี่ยงเบนทางเพศ ,เมือกและความบ้า หนังสือ ในคำอื่น ๆที่ไม่ล้มเหลวที่จะทำให้คุณสั่นครั้งหรือสองครั้ง

ให้ฉัน แล้ววางในการแจ้งเตือนของฉันเอง : ป้ายอย่างนี้ไม่เหมาะ " ทำไมคุณต้องทำ ? ขอให้เจ เลออง gnarr ในอัตชีวประวัติของเขานวนิยายอินเดีย " . พวกเหล่านี้มองไม่เห็นกฎที่ฉันไม่รู้ อะไรคือ " ปกติ " มันเป็นไปได้ว่า gnarr ,ไอ้โยกเปิดตลกกลายเป็นนายกเทศมนตรีของเรคยาวิกไม่เคยรู้อะไรที่เป็นปกติ และขอบคุณพระเจ้า

เขาชนะการเลือกตั้งในฐานะผู้นำของเมืองที่ใหญ่ที่สุดของไอซ์แลนด์ หลังจากเล่นสัญญา , หมู่สิ่งอื่น ๆ , การสร้างรูปปั้นขนาดใหญ่ของเขาเพื่อน longtime ปีเยิร์ก นักร้องนักแต่งเพลง ใน ท่าเรือ ( รูปปั้น - ไม่เคยสร้าง , เศร้า - จะได้ยิงแสงจากตา) หลังจากตกตะลึงสถานประกอบการทางการเมืองไอซ์แลนด์โดยชนะการแข่งขันเขาเป็นนายกเทศมนตรีที่ได้รับความนิยม ; แรกในการบริหารงานของเขา เขานำของเรคยาวิกความภาคภูมิใจเกย์พาเหรดตอนใส่ลาก

มันดึงดูดให้คิดว่า gnarr ไม่สนว่าคนอื่นคิด ตลอดอาชีพของเขาดูเหมือนจะเป็นพันธสัญญาที่ แต่ในอินเดีย พงศาวดารของเด็กชายของเด็กปฐมวัยในเรคยาวิกชานเมืองgnarr สีสวยมาก แต่ภาพก็ยังมีอาการรบกวนของทราบว่าเขาไม่เหมือนคนอื่น " ฉันต้องการเป็นส่วนหนึ่งของสิ่งที่ มันก็แค่ฉันเป็นบิตแปลก ผมไม่เหมือนคนอื่น ๆ , " เขาเขียน . " ฉันรู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับตัวเอง ฉันรู้สึกไม่ค่อยดีอยู่ข้างใน ผมรู้สึกไม่ดีที่ผมเอาน้ำตาในดวงตาของฉันเมื่อฉันคิดเกี่ยวกับมัน ดังนั้นฉันไม่คิดเกี่ยวกับมัน ทุกคนจะเบื่อฉัน ไม่ช้าก็เร็ว"

นิยายอินเดียเป็นเทคนิค แต่ gnarr ทำให้มันชัดเจนขึ้นอย่างสมบูรณ์ในความเป็นจริง” มันไม่ได้เป็นจริงโดยสิ้นเชิง ถึงแม้ว่าไม่มีรวมอยู่ในนั้นด้วย " เขาเขียนในบันทึกของผู้เขียน " แต่หน่วยความจําเป็น นิยาย สมองของเราเป็นสุดยอดต้นแบบของการหลอกลวงในจักรวาล " ไม่ว่าสัดส่วนคือ มันทำงาน และอีกอย่าง หนังสือไปทางยาวเพื่ออธิบายป่าคึก ปรากฏการณ์ที่ J . kgm gnarr

เล่าเรื่องของนวนิยาย ยังมีชื่อ เจ เลออง เป็นลูกคนสุดท้องของคู่เก่า แม่ของเขาเป็นคนอนุรักษ์นิยม โรงอาหาร และพ่อของเขาเป็นคอมมิวนิสต์ ตำรวจ J เลอองจะใช้เวลาในบทบาทของตัวตลกในชั้นเรียนก่อนในการศึกษาของเขา เขาทำให้เรื่องตลกและ puns ซึ่งความสุขใจ เพื่อนร่วมชั้น และรบกวนอาจารย์ของเขา ไม่ได้ตั้งใจจริงๆแม้ว่า " คำพูดย้ำซ้ำไปซ้ำมาในหัวของฉัน ฉันได้รับพวกเขาใน สมองของฉันและไม่สามารถออกไปได้ ยกเว้นว่าพวกเขาออกมาดัง ๆ " เขาเขียน แต่เขาแกล้งทำมัน เพราะรู้ตัวว่า มัน " ดีกว่าที่จะเป็นการ์ตูนมากกว่านะ "

ตอนนี้ที่ไม่ได้ที่จะกล่าวว่าชุดนี้ของเรื่องราวทำให้อ่านสบายแน่นอน เพียงเกี่ยวกับคอลเลกชันทั้งหมดแต่ละเรื่องไม่เกินกี่หน้า จะพบว่าส่วนใหญ่ของอักขระนั้นกำหนดโดยจุดสูงสุดของสถานการณ์ของพวกเขา - หรือมาตรฐานหรือความไม่ปลอดภัย - แต่พวกเขาจัดการกับมันทั้งหมดแหละ คนงานไปรษณีย์ไม่สามารถพูดได้มากกว่าคำไม่กี่คำ ในเวลาโดยไม่ต้องอาเจียนน้ำดีเข้าไปในขวดโซดาเปล่า แต่เพื่อนๆของเขาคิดว่าเขามีนิสัยเคี้ยวยาสูบ .เป็นคู่ร่วมกันตอนถ่ายเป็นปกติ แค่ผู้ประนีประนอมที่ให้ความสุขนะ และเป็นคริสมาสต์แกนเครื่องเล่นอาจนั่งในตอนท้ายของช่วงยิงท้องถิ่น แต่โชคดีที่พวกเขามีโปรโตคอลในสถานที่ในกรณีของการบาดเจ็บ :

" สมาชิกจะได้รับอนุญาตเพื่อรักษาบาดแผลในจิตวิญญาณของคริสต์มาสตัวอย่างเช่นโดยการบีบเลือดชุ่มกางเกงด้วยใบฮอลลี่ในขณะที่ร้องเพลง ' ' "
เงียบกลางคืน