in particular Russia, where the mar

in particular Russia, where the market for luxury books plummeted after the
currency crash in 1998. Children’s publishers in the region now produce high
quality illustrated books of their own (doubtless influenced by western titles)
and are keen to license rights in their home-grown product.
As a general rule, a first novel by an unknown writer usually proves difficult
to license. Until a writer has become established in the home market
through two or three books, or is perhaps shortlisted for or wins a literary prize,
foreign publishers usually remain uninterested. Once a reputation has been
gained, earlier books may well be picked up. The areas of autobiography and
biography may also prove difficult if the author or the subject is not well known
internationally.
As for children’s books, prospects improve greatly for books adapted for television
or the cinema; Michael Ondaatje’s The English Patient was licensed into
some thirty languages. Tolkien’s Lord of the Rings trilogy is available in more
than forty languages. At the time of writing, Dan Brown’s The Da Vinci Code
had also been translated into over forty languages before the film version
appeared in May 2006. However, books can often surprise, as when Irvine
Welsh’s Trainspotting was translated into Japanese at a time when the author
was not well known and before the book had been made into a film; its success
in translation was all the more surprising given its controversial themes and
its use of Edinburgh dialect. Zadie Smith’s White Teeth and Monica Ali’s Brick
Lane, with their multicultural view of British society, have also proved successful
in translation. Books which might be regarded as peculiarly British in their
humour can succeed: Douglas Adams’ The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy has
been translated into twenty-five languages.
Poetry poses its own self-evident problems. It is difficult to capture the style
and quality of the original in translation, which may limit licensing to the
work of only the best-known writers.
Size may prove a very real problem in placing translation rights. Translation
is an expensive (and often troublesome) way of acquiring a new product;
while a blockbusting novel by Danielle Steele or Maeve Binchy may pose no
obstacles since length is expected and sales success is guaranteed, an academic
book of 750 pages may be a very different matter unless it is on a major
topic or by an author who has crossed the border to reach the general reader
(Ian Kershaw’s two-volume biography of Hitler is an example here). For many
non-fiction titles, the attraction is very often the information rather than the
writer; in many cases there may be strong competition, both from local
publishers in the licensee’s market and from other foreign sources. Gray’s
Anatomy, currently in its thirty-ninth edition and probably the best-known
medical book in the world, weighs in at 1,600 pages but its reputation is such
that there are few problems in placing translation rights, except in markets
where there is strong competition from a long-established local medical
publishing industry. Similar ‘bibles’ in key topics can be licensed, even if they
run to 3,000 pages in a multi-volume set.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในรัสเซียโดยเฉพาะ ที่เที่ยวหรูในหนังสือลดลงหลังจากสกุลเงินที่ความล้มเหลวในปี 1998 เด็กผู้เผยแพร่ในภูมิภาคขณะนี้ผลิตสูงคุณภาพภาพประกอบหนังสือของตนเอง (อย่างไม่ต้องสงสัยรับอิทธิพลจากตะวันตกชื่อ)และมีความกระตือรือร้นที่จะอนุญาตสิทธิในผลิตภัณฑ์ของพวกเขาปลูกบ้านเป็นกฎทั่วไป นวนิยายเล่มแรก โดยที่ผู้เขียนไม่รู้จักมักจะพิสูจน์ยากในการอนุญาต จนกว่านักเขียนกลายเป็นก่อตั้งขึ้นในตลาดบ้านถึงสอง หรือสามเล่ม หรืออาจจะเป็นการคัด หรือชนะรางวัลวรรณกรรมผู้เผยแพร่ที่ต่างประเทศมักจะยังคง uninterested เมื่อได้รับชื่อเสียงหนังสือก่อนหน้านี้ ได้ดีสามารถเลือกค่า พื้นที่ของอัตชีวประวัติ และประวัติยังอาจพิสูจน์ยากถ้าผู้เขียนหรือเรื่องไม่รู้จักในระดับนานาชาติสำหรับหนังสือเด็ก แนวโน้มปรับปรุงอย่างมากสำหรับหนังสือที่ดัดแปลงสำหรับทีวีโรง ภาพยนตร์ Michael Ondaatje ผู้ป่วยภาษาอังกฤษได้รับการอนุญาตเป็นบางภาษา 30 เจ้าของโทลคีนไตรภาคแหวนมีขึ้นกว่าสี่สิบภาษา เวลาเขียน Dan Brown เดอะดาวินชี่โค้ดนอกจากนี้ยังมีการแปลเป็นภาษากว่าสี่สิบก่อนเวอร์ชันภาพยนตร์ปรากฏใน 2006 may อย่างไรก็ตาม หนังสือสามารถมักจะแปลกใจ เป็นเมื่อเออร์วินTrainspotting ของชาวเวลส์ถูกแปลเป็นภาษาญี่ปุ่นที่เมื่อผู้เขียนไม่รู้จักกันดี และ ก่อนที่หนังสือได้ถูกทำเป็นภาพยนตร์; ประสบความสำเร็จแปล ได้น่าแปลกใจที่คอยรับของชุดรูปแบบแย้ง และการใช้ภาษาเอดินเบอระ ฟันขาว Zadie สมิธและอิฐ Monica Aliเลน ด้วยมุมมองของวัฒนธรรมนานาชาติของสังคมอังกฤษ ได้ยังพิสูจน์ความสำเร็จในการแปล หนังสือซึ่งอาจถือเป็นศาสนาอังกฤษในของพวกเขาอารมณ์ขันสามารถประสบความสำเร็จ: คู่มือโบกที่ดักลาส Adams' ได้รับแปลภาษายี่สิบห้าบทกวีซึ่งทำให้เกิดปัญหาเกี่ยวกับวีรกรรมของตัวเอง เป็นการยากที่จะจับภาพแบบและคุณภาพของต้นฉบับในการแปล การจำกัดใบอนุญาตให้การงานเฉพาะนักเขียนที่รู้จักขนาดอาจพิสูจน์ปัญหาจริงในการวางสิทธิแปล แปลเป็นวิธีมีราคาแพง (และมักจะลำบาก) ของการหาผลิตภัณฑ์ใหม่ในขณะที่นวนิยาย blockbusting แดเนียลล์ Steele หรือ Maeve Binchy อาจทำให้เกิดมีอุปสรรคเนื่องจากคาดว่าความยาวและความสำเร็จขายถูกรับประกัน การศึกษาหนังสือ 750 หน้าอาจเป็นเรื่องที่แตกต่างกันมากเว้นแต่ในหลักการหัวข้อหรือ โดยผู้เขียนที่ได้ข้ามชายแดนไปถึงผู้อ่านทั่วไป(เอียนเคอชอว์สองปริมาณชีวประวัติของฮิตเลอร์เป็นตัวอย่างที่นี่) สำหรับหลายคนไม่ใช่นิยายชื่อ สถานที่ท่องเที่ยวที่มีข้อมูลดีกว่าผู้เขียน ในหลายกรณี อาจมีการแข่งขัน ทั้งจากท้องถิ่นผู้เผยแพร่ ในตลาดของผู้รับใบอนุญาต และ จากแหล่งต่างประเทศอื่น ๆ ของสีเทากายวิภาคศาสตร์ อยู่ในรุ่นที่สามสิบไนน์และคงรู้จักหนังสือทางการแพทย์ในโลก น้ำหนักในที่หน้า 1600 แต่ชื่อเสียงความเป็นดังกล่าวที่มีปัญหาน้อยในการวางสิทธิแปล ยกเว้นในตลาดมีการแข่งขันเฉพาะแพทย์นานประกาศอุตสาหกรรม สามารถสูงได้เหมือน 'พระคัมภีร์' ในหัวข้อสำคัญ แม้ว่าพวกเขารันหน้า 3000 ในแบบหลายชุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยเฉพาะอย่างยิ่งรัสเซียที่ตลาดสำหรับหนังสือหรูดิ่งลงหลังจาก
ความผิดพลาดของสกุลเงินในปี 1998 สำนักพิมพ์เด็กในภูมิภาคในขณะนี้การผลิตสูง
ที่มีคุณภาพหนังสือแสดงของพวกเขาเอง (ได้รับอิทธิพลอย่างไม่ต้องสงสัยโดยชื่อตะวันตก)
และมีความกระตือรือร้นที่จะอนุญาตให้ใช้สิทธิในบ้านของพวกเขาเติบโตขึ้น ผลิตภัณฑ์.
ในฐานะที่เป็นกฎทั่วไปนวนิยายเรื่องแรกโดยนักเขียนที่ไม่รู้จักมักจะพิสูจน์ยากที่
ใบอนุญาต จนกระทั่งนักเขียนได้กลายเป็นที่ยอมรับในตลาดบ้าน
ผ่านสองหรือสามหนังสือหรืออาจจะเป็นสั้นหรือชนะรางวัลวรรณกรรม
สำนักพิมพ์ต่างประเทศมักจะยังคงไม่สนใจ เมื่อชื่อเสียงได้รับการ
ได้รับหนังสือก่อนหน้านี้อาจจะหยิบขึ้นมา พื้นที่ของอัตชีวประวัติและ
ชีวประวัติอาจพิสูจน์ได้ยากถ้าผู้เขียนหรือเรื่องที่ไม่ได้เป็นที่รู้จักกันดี
ในระดับสากล.
ในฐานะที่เป็นหนังสือเด็กโอกาสปรับปรุงอย่างมากสำหรับหนังสือเหมาะสำหรับโทรทัศน์
หรือภาพยนตร์; ไมเคิล Ondaatje ของอังกฤษผู้ป่วยได้รับอนุญาตเป็น
บางสามสิบภาษา พระเจ้าของโทลคีนของไตรภาคแหวนสามารถใช้ได้ใน
กว่าสี่สิบภาษา ในขณะที่เขียน, แดนบราวน์ The Da Vinci Code
ยังได้รับการแปลเป็นกว่าสี่สิบภาษาก่อนที่ภาพยนตร์
ปรากฏในพฤษภาคม 2006 อย่างไรก็ตามหนังสือสามารถแปลกใจที่มักจะเป็นเมื่อเออร์
เวลส์ Trainspotting ได้รับการแปลเป็นภาษาญี่ปุ่นในช่วงเวลาที่ ผู้เขียน
ก็ไม่ได้รู้จักกันดีและก่อนที่หนังสือเล่มนี้ได้ถูกสร้างขึ้นเป็นภาพยนตร์; ประสบความสำเร็จ
ในการแปลเป็นทุกรูปแบบของมันน่าแปลกใจมากที่ได้รับการโต้เถียงและ
การใช้งานของภาษาถิ่นเอดินเบอระ Zadie สมิ ธ ฟันขาวและโมนิก้าอาลีอิฐ
เลนที่มีมุมมองความหลากหลายทางวัฒนธรรมของพวกเขาของสังคมอังกฤษได้พิสูจน์แล้วว่าประสบความสำเร็จ
ในการแปล หนังสือที่อาจจะถือได้ว่าเป็นอย่างยิ่งในอังกฤษของพวกเขา
อารมณ์ขันสามารถประสบความสำเร็จ: ดักลาสอดัมส์ 'โบกรถของกาแล็กซี่ได้
รับการแปลเป็นยี่สิบห้าภาษา.
บทกวี poses ปัญหาชัดเจนในตัวเองของตัวเอง มันเป็นเรื่องยากที่จะจับสไตล์
และคุณภาพของต้นฉบับในการแปลซึ่งอาจ จำกัด การออกใบอนุญาตการ
ทำงานเพียงนักเขียนที่รู้จักกันดี.
ขนาดอาจพิสูจน์ปัญหาที่แท้จริงมากในการวางสิทธิการแปล แปล
เป็นราคาแพง (และมักจะลำบาก) วิธีการได้มาซึ่งผลิตภัณฑ์ใหม่
ในขณะที่นวนิยายบล็อคบัสเตอร์โดยแดเนียลสตีลหรือก่า Binchy อาจก่อให้ไม่มี
อุปสรรคตั้งแต่ระยะเวลาที่คาดว่ายอดขายและความสำเร็จมีการประกันวิชาการ
หนังสือ 750 หน้าอาจจะเป็นมาก เว้นแต่เรื่องที่แตกต่างมันอยู่ในที่สำคัญ
หัวข้อหรือโดยผู้เขียนที่ได้ข้ามพรมแดนไปถึงผู้อ่านทั่วไป
(เอียน Kershaw ชีวประวัติของสองเล่มของฮิตเลอร์เป็นตัวอย่างที่นี่) สำหรับหลาย ๆ
ชื่อไม่ใช่นิยายที่ดึงดูดความสนใจมากมักจะข้อมูลมากกว่า
นักเขียน; ในหลายกรณีอาจจะมีการแข่งขันที่รุนแรงทั้งจากท้องถิ่น
สำนักพิมพ์ในตลาดได้รับใบอนุญาตและจากแหล่งต่างประเทศอื่น ๆ สีเทาของ
กายวิภาคศาสตร์, ขณะนี้ในฉบับที่สามสิบเก้าและอาจจะรู้จักกันดีที่สุดของ
หนังสือทางการแพทย์ในโลกที่มีน้ำหนัก 1,600 หน้า แต่ชื่อเสียงของตนเป็นเช่น
ว่ามีปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ ในการวางสิทธิแปลยกเว้นในตลาด
ที่มีการแข่งขันที่แข็งแกร่ง จากทางการแพทย์ที่ยาวขึ้นในท้องถิ่น
อุตสาหกรรมการพิมพ์ ที่คล้ายกัน 'คัมภีร์' ในหัวข้อสำคัญสามารถได้รับใบอนุญาตแม้ว่าพวกเขาจะ
วิ่งไป 3,000 หน้าในชุดหลายเล่ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยเฉพาะรัสเซีย ที่ตลาดหนังสือหรู plummeted หลังจาก
แลกชนในปี 1998 สำนักพิมพ์ของเด็กในภูมิภาคในขณะนี้ผลิตคุณภาพสูง
ภาพประกอบหนังสือของตนเอง ( อิทธิพลอย่างไม่ต้องสงสัย โดยชื่อตะวันตก )
และจะกระตือรือร้นที่จะใบอนุญาตสิทธิในบ้านของพวกเขาพัฒนาผลิตภัณฑ์
เป็นกฎทั่วไปเป็นนวนิยายเรื่องแรกของนักเขียนที่ไม่รู้จักมักจะพิสูจน์ยาก
ให้ใบอนุญาตจนกระทั่งนักเขียนได้กลายเป็นก่อตั้งขึ้นในตลาดบ้าน
ผ่านสองหรือสามเล่ม หรืออาจจะเป็น shortlisted หรือชนะรางวัลวรรณกรรม ,
สำนักพิมพ์ต่างประเทศมักจะยังคงไม่สนใจ เมื่อมีชื่อเสียงได้รับ
ได้รับหนังสือก่อนหน้านี้อาจจะรับ พื้นที่ของอัตชีวประวัติและชีวประวัติ
ยังอาจพิสูจน์ยาก ถ้าผู้เขียน หรือเรื่องที่ไม่เป็นที่รู้จักในระดับสากล

.เป็นหนังสือสำหรับเด็ก ลูกค้า ปรับปรุงอย่างมากสำหรับหนังสือเหมาะสำหรับโทรทัศน์หรือภาพยนตร์
; ไมเคิล นดัทเจของคนไข้ชาวอังกฤษได้รับอนุญาตใน
สามสิบภาษา โทลคีนเป็น Lord of the Rings Trilogy ใช้ได้มากขึ้น
กว่าสี่สิบภาษา เวลาเขียน แดน บราวน์ เป็นรหัสดาวินชี
ยังได้รับการแปลเป็นกว่าสี่สิบภาษา ก่อนรุ่นฟิล์ม
ปรากฏในเดือนพฤษภาคม 2549 อย่างไรก็ตาม หนังสือมักจะประหลาดใจ เมื่อเออร์
ชาวเวลส์ของเทรนสปอตติ้งถูกแปลเป็นภาษาญี่ปุ่น เวลาผู้เขียน
ไม่รู้จักกันดี และก่อนที่หนังสือได้เป็นภาพยนตร์ ;
ความสำเร็จในการแปลก็ยิ่งน่าแปลกใจที่ได้รับการถกเถียงกันเรื่องการใช้ภาษาถิ่น
เอดินบะระ ฟันขาวของ Zadie สมิ ธและ Monica Ali อิฐ
เลนกับมุมมองของวัฒนธรรมของสังคมอังกฤษ ยังได้พิสูจน์แล้วว่าประสบความสำเร็จ
ในการแปล หนังสือที่อาจจะถือว่าเป็นแผลงอังกฤษในอารมณ์ขันของพวกเขา
สามารถประสบความสำเร็จ : ดักลาสอดัมส์ ' คู่มือท่องกาแลกซีฉบับนักโบกได้
-
ถูกแปลเป็นภาษา บทกวี poses ปัญหาชัดแจ้งในตัวของมันเอง มันเป็นเรื่องยากที่จะจับสไตล์
และคุณภาพของต้นฉบับในการแปล ซึ่งอาจ จำกัด ใบอนุญาตให้ทำงานเป็นนักเขียนที่รู้จักกันดี
.
ขนาดอาจพิสูจน์ปัญหาจริงมากในการวางสิทธิแปล การแปล
แพง ( และมักจะลำบาก วิธีรับสินค้าใหม่ ;
ในขณะที่ blockbusting นวนิยายโดย Danielle Steele หรือ Maeve บินชีอาจไม่มี
อุปสรรคและความสำเร็จตั้งแต่ความยาวคาดว่าขายรับประกันหนังสือวิชาการ
750 หน้า อาจจะเป็นเรื่องที่แตกต่างกันมากถ้ามันเป็นหัวข้อหลัก
หรือโดยผู้เขียนที่มีข้ามชายแดนไปถึงผู้อ่านทั่วไป
( เอียนเคอร์ชอว์สองเล่มชีวประวัติของฮิตเลอร์เป็นตัวอย่างค่ะ ) หลาย
สารคดีชื่อ ดึงดูดมากมักจะข้อมูลมากกว่า
เขียนในหลายกรณีอาจจะมีการแข่งขันที่รุนแรง ทั้งจากสำนักพิมพ์ท้องถิ่น
ในตลาดของผู้รับใบอนุญาต และจากแหล่งต่างประเทศอื่น ๆ สีเทาของกายวิภาคศาสตร์
ในปัจจุบันในสามสิบเก้าฉบับ และน่าจะเป็นหนังสือที่เป็นที่รู้จักกันดี
ในโลก น้ำหนักในที่หน้า 1600 แต่ชื่อเสียงของมันเป็นเช่น
ว่ามีปัญหาน้อยในการวางสิทธิยกเว้นในตลาด
แปลที่ไหนมีการแข่งขันที่รุนแรงจากยาวก่อตั้งท้องถิ่นทางการแพทย์
อุตสาหกรรมการพิมพ์ . ที่คล้ายกัน ' ไบเบิ้ล ' ในหัวข้อที่สำคัญสามารถได้รับอนุญาต ถ้าพวกเขา
วิ่งไป 3000 หน้าในชุดปริมาณหลาย