In the attempt to define the term '

In the attempt to define the term 'literature', one can distinguish between two general directions: a broad and a narrow definition. The broad definition incorporates everything that has been written down in some form or another, i.e., all the written manifestations of a culture (hence, there are terms such as 'research literature', 'the literature on civil rights', etc.). Needless to say that such a broad definition is problematic as it does not really facilitate communication about the topic. Furthermore, this concept neglects the fact that in many cultures in the past and for a number of indigenous peoples today, literature has not been captured in written media but has been passed down in a long oral tradition of storytelling, myths, ritual speeches, etc. Attempts to come up with a narrow definition have, however, led to such a diversity of approaches that one can hardly talk about 'the' narrow definition. Nevertheless, it is possible to sift out some of the criteria scholars have applied in order to demarcate 'literary texts' from 'non-literary texts'. These criteria include:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในความพยายามในการกำหนดคำว่า 'วรรณกรรม' หนึ่งสามารถแยกแยะสองทิศทางทั่วไป: แบบคร่าว ๆ และคำจำกัดความแคบได้ คำจำกัดความสิ่งที่รวมเอาทุกอย่างที่ได้เขียนลงในแบบหรืออื่น เช่น ทั้งหมดที่เขียนอาการของวัฒนธรรม (ด้วยเหตุนี้ มีเงื่อนไขเช่น 'วรรณกรรมวิจัย' 'วรรณกรรมเกี่ยวกับสิทธิพลเมือง' ฯลฯ) จำเป็นต้องพูดดังกล่าวเป็นสิ่งความหมายเป็นปัญหามันไม่ได้จริง ๆ อำนวยความสะดวกในการสื่อสารหัวข้อ นอกจากนี้ แนวคิดนี้เพิกเฉยต่อความจริงที่ว่า ในหลายวัฒนธรรม ในอดีต และ สำหรับจำนวนของชนพื้นเมืองวันนี้ วรรณกรรมไม่ได้รับการบันทึกในสื่อที่เป็นลายลักษณ์อักษร แต่ได้รับการผ่านลงในประเพณีทางปากยาวการเล่านิทาน ตำนาน พิธีกรรมสุนทรพจน์ ฯลฯ พยายามให้คำจำกัดความแคบมี อย่างไรก็ตาม นำไปสู่ความหลากหลายของวิธีการที่หนึ่งแทบไม่สามารถพูดคุยเกี่ยวกับ 'คำ' นิยามแคบ แต่ มันเป็นไปได้ที่จะร่อนออกจากบางส่วนของเงื่อนไขที่นักวิชาการได้ใช้เพื่อปัก 'วรรณกรรมตำรา' จาก 'ตำราไม่ใช่วรรณกรรม' เงื่อนไขเหล่านี้รวมถึง:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในความพยายามที่จะกำหนดคำว่า 'วรรณกรรม' หนึ่งสามารถแยกแยะความแตกต่างระหว่างสองทิศทางโดยทั่วไป: กว้างและความหมายที่แคบ ความหมายในวงกว้างรวมเอาทุกอย่างที่ได้รับการเขียนลงในรูปแบบบางส่วนหรืออื่นเช่นทุกอาการที่เป็นลายลักษณ์อักษรของวัฒนธรรม (จึงมีข้อตกลงเช่นการวิจัยวรรณกรรม ',' หนังสือที่เกี่ยวกับสิทธิมนุษยชน ' ฯลฯ ) จำเป็นต้องพูดที่ดังกล่าวเป็นคำจำกัดความกว้างเป็นปัญหาที่มันไม่ได้จริงๆอำนวยความสะดวกในการสื่อสารเกี่ยวกับหัวข้อ นอกจากนี้แนวคิดนี้ละเลยข้อเท็จจริงที่ว่าในหลายวัฒนธรรมในอดีตและสำหรับจำนวนของชนพื้นเมืองในวันนี้วรรณกรรมยังไม่ได้รับการบันทึกในสื่อเขียน แต่ได้รับการส่งผ่านลงมาในปากยาวของการเล่าเรื่องตำนานกล่าวสุนทรพจน์พิธีกรรม ฯลฯ . พยายามที่จะเกิดขึ้นกับความหมายที่แคบ ๆ ได้ แต่นำไปสู่​​การเช่นความหลากหลายของวิธีการที่หนึ่งแทบจะไม่สามารถพูดคุยเกี่ยวกับ 'ว่า' ความหมายแคบ แต่มันเป็นไปได้ที่จะลอดออกบางส่วนของนักวิชาการเกณฑ์ที่ได้นำมาใช้ในการแบ่งแยก 'วรรณกรรม' จาก 'ไม่ใช่วรรณกรรมตำรา' เกณฑ์เหล่านี้รวมถึง:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในความพยายามที่จะนิยามคำว่า " วรรณกรรม " หนึ่งสามารถแยกแยะความแตกต่างระหว่างสองเส้นทางทั่วไป : กว้างและความหมายแคบ คำนิยามกว้างรวมทุกอย่างที่ถูกเขียนลงในแบบฟอร์มหรืออื่น เช่น ทั้งหมดเขียนอาการของวัฒนธรรม ( โดยมีเงื่อนไขเช่น " งานวิจัย " " สิทธิ " ในวรรณคดี ฯลฯ ) ไม่จำเป็นต้องพูดอย่างนั้นเช่นความหมายกว้างคือปัญหามันไม่ได้จริง ๆสะดวกขึ้น หัวข้อเกี่ยวกับ นอกจากนี้ แนวคิดนี้ได้ละเลยความจริงที่ว่าในหลายวัฒนธรรมในอดีตและตัวเลขของชนพื้นเมืองในวันนี้ วรรณคดี ไม่ได้ถูกจับในการเขียนสื่อ แต่ได้ถูกส่งลงในประเพณีปากเปล่า ยาว ของ นิทาน ตำนาน สุนทรพจน์ พิธีกรรม ฯลฯ พยายามที่จะมากับความหมายแคบมี , อย่างไรก็ตาม , นำไปสู่ เช่นความหลากหลายของวิธีการหนึ่งที่สามารถแทบจะไม่พูดคุยเกี่ยวกับ " " ให้ความหมาย อย่างไรก็ตาม มันเป็นไปได้ที่จะร่อนออกบางส่วนของเกณฑ์ที่นักวิชาการใช้ในการปักเขต " วรรณกรรม " จาก " ไม่ใช่วรรณกรรม " เกณฑ์เหล่านี้รวมถึง :