Clarke approached the apple trees,

Clarke approached the apple trees, Bellamy close behind her. “That’s strange,” she said slowly.
“The trees are spaced so evenly. It almost looks like an orchard.” She walked over to the closest one.
“But could it really have survived all these years?”
Although the tree loomed over her, the lowest branch was fairly close to the ground. Standing on
her toes, it was easy for Clarke to stretch up and pluck an apple. She twisted around and tossed it to
Bellamy before reaching for another one.
Clarke held the apple up to her face. They grew fruit in the solar fields on the ship, but those
apples looked nothing like these. The skin wasn’t just red; it had threads of pink and white running
through it, and it gave off a scent unlike anything she had smelled before. She took a bite and gasped
as juice began running down her chin. How could something taste sweet and tart at the same time? For
just a moment, Clarke allowed herself to forget everything that had happened on Earth and let the
sensation overtake her.
“Are you thinking what I’m thinking?” Bellamy asked, and Clarke looked over. While she’d been
busy eating, he’d begun using fallen branches to measure the distance between the trees.
“To be honest, I wasn’t thinking anything beyond how good this tastes,” Clarke admitted, feeling
the hint of a smile curl her lips. But Bellamy didn’t laugh or tease her. He just kept staring at the
perfectly spaced trees.
“These didn’t survive the Cataclysm, and they didn’t just grow like this,” he said slowly, his voice
filled with wonder and dread. Before he’d even finished, Clarke knew what he was going to say. Her
chest tightened with fear. “Someone planted them.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คลาร์กประดับต้นไม้แอปเปิ้ล เบลลามีปิดข้างหลังเธอ "ที่แปลก, " เธอกล่าวว่า ช้า.
"ต้นไม้เว้นให้เท่า ๆ กัน เกือบเหมือนสวน" เธอเดินผ่านไปสุด
"แต่อาจจะจริง ๆ มีชีวิตรอดปีนี้"
แม้ต้น loomed กว่าเธอ สาขาต่ำได้ค่อนข้างใกล้กับพื้นดิน ยืนบน
เท้าของเธอ มันง่ายสำหรับคลาร์กให้ยืดขึ้น และเด็ดแอปเปิล เธอบิดเกลียวพัน และเพราะมัน
เบลลามีก่อนถึงอื่น.
คลาร์กจัดแอปเปิ้ลถึงใบหน้าของเธอ พวกเขาเติบโตผลไม้ในฟิลด์พลังงานแสงอาทิตย์บนเรือ แต่ผู้
แอปเปิ้ลดูเหมือนเหล่านี้ไม่ ผิวไม่แดงเพียง มันมีหัวข้อของการทำสีชมพู และสีขาว
ผ่าน และให้ออกกลิ่นต่างจากสิ่งที่เธอได้กลิ่นก่อน เธอเอากัด และ gasped
ตามน้ำเริ่มไหลลงคางของเธอ วิธีสามารถบางรสชาติหวานและทาร์ทพร้อมกัน สำหรับ
เพียงครู่ คลาร์กอนุญาตตัวเองลืมทุกอย่างที่เกิดขึ้นบนโลก และให้การ
รู้สึกแซง her.
"คุณคิดว่า ฉันคิดอย่างไร" ถามเบลลามี และคลาร์กมองผ่าน ในขณะที่เธอได้รับ
รับประทานอาหารว่าง เขาเริ่มใช้สาขาลดลงเพื่อวัดระยะห่างระหว่างต้น
"ที่จะซื่อสัตย์ ไม่ได้คิดอะไรนอกเหนือจากวิธีที่ดีนี้รส คลาร์กยอมรับ ความรู้สึก
คำใบ้เป็นขดริมฝีปากของเธอ แต่เบลลามีไม่หัวเราะ หรือหยอกเธอ เขาเพียงยังคงจ้อง
สมบูรณ์ระยะห่างต้นไม้.
"เหล่านี้ไม่ได้อยู่รอด Cataclysm และพวกเขาไม่เพียงเติบโตเช่นนี้ พูดช้า เสียงเขา
ด้วยน่ากลัวด้วย ก่อนที่เขาจะได้สำเร็จ คลาร์กรู้ว่าสิ่งที่เขากำลังพูด เธอ
อกรัดกุมกว่านี้กลัว "คนปลูกได้"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คล๊าร์คเดินเข้ามาใกล้ต้นไม้แอปเปิ้ล, เบลลามี่ใกล้ชิดอยู่ข้างหลังเธอ "นั่นคือแปลก" เธอบอกว่าช้า
"ต้นไม้มีระยะห่างเท่า ๆ กันดังนั้น มันเกือบจะดูเหมือนว่าสวนผลไม้. "เธอเดินออกไปที่หนึ่งที่อยู่ใกล้ที่สุด
"แต่จริงๆมันอาจจะมีชีวิตรอดทุกปีเหล่านี้"
แม้ต้นปรากฏเธอสาขาต่ำสุดคือค่อนข้างใกล้เคียงกับพื้นดิน ยืนอยู่บน
เท้าของเธอมันเป็นเรื่องง่ายสำหรับคล๊าร์คที่จะยืดขึ้นและถอนแอปเปิ้ล เธอบิดไปรอบ ๆ และโยนไปให้
เบลลามี่ก่อนที่จะถึงอีกหนึ่ง
แอปเปิ้ลคล๊าร์คจัดขึ้นเพื่อใบหน้าของเธอ พวกเขาเติบโตผลไม้ในเขตแสงอาทิตย์บนเรือ แต่ผู้ที่
แอปเปิ้ลมองอะไรเช่นนี้ ผิวไม่ได้เป็นสีแดงเพียง มันมีหัวข้อของสีชมพูและสีขาววิ่ง
ผ่านมันและมันทำให้ออกกลิ่นไม่เหมือนสิ่งที่เธอได้กลิ่นก่อน เธอเข้ามากัดและอ้าปากค้าง
ในขณะที่น้ำเริ่มไหลลงมาที่คางของเธอ วิธีการบางอย่างสามารถลิ้มรสหวานและเปรี้ยวในเวลาเดียวกันได้หรือไม่ สำหรับ
สักครู่คล๊าร์คได้รับอนุญาตให้ตัวเองที่จะลืมทุกอย่างที่เคยเกิดขึ้นบนโลกและให้
ความรู้สึกของเธอแซง
"คุณคิดว่าสิ่งที่ฉันคิด" เบลลามี่ถามและคล๊าร์คมองไป ในขณะที่เธอเคย
กินไม่ว่างเขาจะเริ่มใช้สาขาลดลงในการวัดระยะห่างระหว่างต้นไม้
"จะซื่อสัตย์ฉันไม่ได้คิดอะไรเกินกว่าวิธีการที่ดีนี้รสชาติ" คลาร์กยอมรับว่ารู้สึก
คำแนะนำของรอยยิ้ม ขดริมฝีปากของเธอ แต่เบลลามี่ไม่ได้หัวเราะหรือแซวเธอ เขาเพียงแค่เก็บไว้จ้องมองที่
ต้นไม้เว้นระยะอย่างสมบูรณ์แบบ
"เหล่านี้ไม่รอดน้ำท่วมและพวกเขาไม่ได้เพียงแค่เติบโตเช่นนี้" เขากล่าวอย่างช้าๆเสียงของเขา
เต็มไปด้วยความสงสัยและความกลัว ก่อนที่เขาจะต้องการเสร็จแล้วคล๊าร์ครู้ว่าสิ่งที่เขากำลังจะบอกว่า เธอ
หน้าอกแน่นด้วยความกลัว "ใครบางคนปลูกพวกเขา."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คลาร์กเข้าหาแอปเปิ้ลต้นไม้ , เบลลามี่ปิดข้างหลังเธอ " แปลกนะ " เธอพูดช้าๆ .
" ต้นไม้มีระยะห่างให้เท่าๆกัน มันเกือบจะเหมือนสวนผลไม้ เธอเดินไปใกล้ .
" แต่มันรอดมาได้ตั้งหลายปี "
ถึงแม้ว่าต้นไม้ loomed มากกว่าเธอ , สาขาน้อยที่สุด คือ ค่อนข้างใกล้พื้นดิน ยืนอยู่บน
นิ้วเท้าของเธอมันเป็นเรื่องง่ายสำหรับ คลาร์ก ยืดขึ้นและเก็บแอปเปิ้ล เธอบิดไปรอบ ๆและโยนมันใน
เบลลามี่ก่อนถึงอีกหนึ่ง .
คลาร์กถือแอปเปิ้ลขึ้นต่อหน้าเธอ พวกเขาเติบโตผลไม้ในสาขาพลังงานแสงอาทิตย์บนเรือ แต่แอปเปิ้ลเหล่านั้น
ดูไม่มีอะไรแบบนี้ ผิวไม่ใช่แค่แดง มันมีกระทู้ของสีชมพูและสีขาววิ่ง
ผ่านมันและให้ปิดกลิ่นไม่เหมือนอะไรที่เธอเคยได้กลิ่นมาก่อน เธอกัดและอ้าปากค้าง
เป็นน้ำเริ่มไหลลงมาที่คางของเธอ ทำไมเรื่องรสชาติหวานและเปรี้ยวในเวลาเดียวกัน สำหรับ
รอเดี๋ยว คลาร์ก ยอมลืมทุกสิ่งที่เกิดขึ้นบนโลกและให้

" เพทนาแซงเธอ คุณกำลังคิดอย่างที่ฉันคิด ? " เบลลามี่ ถาม และ คลาร์ก มองผ่านในขณะที่เธอถูก
กิน เขาจะเริ่มใช้สาขาลดลงเพื่อวัดระยะห่างระหว่างต้นไม้ .
" บอกตามตรง ผมไม่ได้คิดอะไรนอกจากวิธีการที่ดีนี้รสชาติ " คลาร์กยอมรับความรู้สึก
แค่รอยยิ้มเล็กๆขดริมฝีปากของเธอ แต่ เบลลามี่ไม่ได้หัวเราะ หรือล้อเธอ เขาเอาแต่จ้อง
สมบูรณ์ระยะต้นไม้ .
" เหล่านี้ไม่รอดจากน้ำท่วม ,และพวกเขาไม่ได้เติบโตแบบนี้ " เขาพูดช้าๆ เสียงของเขา
เต็มด้วยความสงสัยและความกลัว ก่อนที่เขาจะเสร็จ คลาร์ก รู้ว่าสิ่งที่เขาจะพูด อก
แน่นด้วยความกลัว " คนที่ปลูกมัน . "