Apparently the idea of putting a ha

Apparently the idea of putting a halogen gas or compound into an incandescent lamp was pretty much forgotten for several decades after the appearance of the Novak lamp. The next noteworthy attempt to use a halogen occurred in the early 1950s following the formation of a small group, for the purpose of developing a heat lamp, at the General Electric lighting headquarters (named Nela Park, in E. Cleveland, Ohio). The group was under the leadership of Alton Foote. The lamp, which was to be used for drying purposes, was to have a small diameter outer envelope of fused quartz instead of the traditional larger reflector type bulb. A marked difference between the reflector type of bulb and the quartz bulb is that the quartz can withstand much higher temperatures. During operation it is possible for the quartz to become red hot.
Linear quartz heat lamps were made in the laboratory but sometimes it was found that they would blacken. One of the workers in the group was Elmer G. Fridrich. Fridrich's assignment to that group resulted in an unforseen benefit to the lighting industry that was to be realized many months later. Elmer had read about a refining process for exotic metals in a chemistry and metallurgy magazine; the process utilized a halogen cycle. For about six months the similarity of the refining apparatus and a vertically burning quartz heat lamp continued to intrigue Elmer. One day, after the chores of the workday had been completed (that is, following the making of a certain number of heat lamps), Elmer asked Al Foote if he could pursue an idea that he had; the idea was to put some iodine in the lamp to determine its effect. Permission was granted, and Elmer then consulted with some of the older technical personnel, including Carl Kenty. It was during these consultations that Elmer learned that halogens had been tried in (carbon filament) lamps before. At least two patents had been granted, as mentioned above. As a result of these consultations it was decided to proceed with the idea to add iodine to some lamps.

One of the engineers at that time was William F. Hodge. Bill was nearing retirement and in his laboratory he had an unused vacuum system that was offered to Elmer for lamp processing. In addition to allowing Elmer to use his vacuum system, Bill supplied Elmer with tubulated clear quartz heat lamps which had tungsten supports. Another colleague, Mary Jaffe, supplied Elmer with iodine. At that time Elmer had no experience in "tipping off" lamps and so he approached another colleague and friend, Emmett H. Wiley, who did have the necessary experience in tipping off lamps from a vacuum system. The stage was now set for the first quartz tungsten filament halogen lamp to be made with a measured amount of iodine. Unlike many initial attempts at invention, this one was to be, in Elmer's own words, "A howling success." The promise of a workable lamp seemed assured. It was to be found out later, however, that short lamp life was experienced. It became clear that additional investigations were required in order to result in a product that was consistent in its performance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เห็นได้ชัดว่าความคิดของการใส่ก๊าซฮาโลเจน หรือสารประกอบในหลอด incandescent ถูกลืมในหลายทศวรรษที่ผ่านมาหลังจากลักษณะของโคมไฟโนวัคในฮวาร์สวยมาก ในครั้งต่อไปที่สำคัญการใช้ฮาโลเจนเกิดขึ้นในช่วงต้นทศวรรษ 1950 ต่อการก่อตัวของกลุ่มเล็ก ๆ เพื่อพัฒนาโคมไฟความร้อน ที่ทั่วไปไฟฟ้าแสงสว่าง (ชื่อ Nela สวน E. คลีฟแลนด์ โอไฮโอ) สำนักงานใหญ่ กลุ่มภายใต้การนำของ Alton Foote ได้ โคมไฟ ซึ่งถูกใช้เพื่อวัตถุประสงค์ในการอบแห้ง มีซองจดหมายภายนอกขนาดเล็กเส้นผ่าศูนย์กลางของควอตซ์ fused แทนแบบดั้งเดิมขนาดใหญ่หรือชนิดหลอดได้ ทำเครื่องหมายต่างกันหรือชนิดของหลอดไฟและหลอดควอตซ์เป็นควอตซ์สามารถทนต่ออุณหภูมิที่สูงมาก ในระหว่างการดำเนินการ ก็เป็นไปได้ควอตซ์จะกลายเป็นสีแดงร้อนหลอดควอตซ์เชิงความร้อนที่เกิดขึ้นในห้องปฏิบัติการ แต่บางครั้งพบว่า พวกเขาจะ blacken หนึ่งคนในกลุ่มถูก Fridrich กรัมของเอลเมอ ผลในการสวัสดิการ unforseen ของ Fridrich กำหนดกลุ่มอุตสาหกรรมแสงสว่างที่จะรับรู้ในเดือน เอลเมอได้อ่านเกี่ยวกับกระบวนการกลั่นโลหะแปลกใหม่ในเคมีและโลหะนิตยสาร การใช้รอบฮาโลเจน เวลาประมาณหกเดือน คล้ายคลึงเครื่องกลั่นและโคมไฟแนวตั้งเขียนควอตซ์ความร้อนต่อการ intrigue เอลเมอ วันหนึ่ง หลังจากที่งานของวันทำได้เสร็จสมบูรณ์แล้ว (ที่ วิธีการทำเลขโคมไฟความร้อน), เอลเมอถาม Al Foote ถ้า เขาสามารถไล่ความคิดที่เขา ความคิดคือการ ใส่ไอโอดีนบางส่วนในหลอดไฟเพื่อกำหนดลักษณะพิเศษของ ได้รับอนุญาต และเอลเมอขอคำปรึกษากับบุคลากรทางเทคนิคเก่า รวม Carl Kenty แล้ว มันเป็นช่วงเหล่านี้ให้คำปรึกษากับที่เอลเมอรู้ว่า มีการพยายาม halogens ในโคมไฟ (ใยคาร์บอน) ก่อน มีการให้สิทธิบัตรน้อยสองได้ ดังกล่าวข้างต้น จากการให้คำปรึกษากับเหล่านี้ มันถูกตัดสินใจเพื่อคิดจะเพิ่มไอโอดีนโคมไฟบางหนึ่งของวิศวกรในขณะนั้นคือ William F. Hodge ตั๋วเดินเกษียณอายุ และในห้องปฏิบัติการของเขา เขาเป็นระบบดูดไม่ได้ใช้ที่แนะนำให้เอลเมอสำหรับการประมวลผลของโคมไฟ นอกจากช่วยให้เอลเมอใช้ระบบดูดของเขา ตั๋วให้เอลเมอกับควอตซ์ใส tubulated โคมไฟความร้อนซึ่งมีทังสเตนสนับสนุน ผู้ร่วมงานอื่น Mary Jaffe ใส่เอลเมอกับไอโอดีน ในขณะที่เอลเมอมีประสบการณ์ในโคมไฟ "ทิปปิ้งปิด" และให้ เขาทาบทามเพื่อนร่วมงานและเพื่อน Emmett H. Wiley ที่ไม่มีประสบการณ์จำเป็นในการให้ทิปปิดโคมไฟจากสิว อีก ขั้นตอนนี้ได้ถูกตั้งค่าสำหรับแรกควอตซ์ทังสเตนใยฮาโลเจนโคมไฟทำ ด้วยมาตรของไอโอดีน ซึ่งแตกต่างจากความพยายามเริ่มต้นหลายที่ประดิษฐ์ นี้คือการ ได้ คำพูดของเอลเมอเอง "howling สำเร็จ" สัญญาของโคมไฟรูปดูเหมือนมั่นใจ ก็จะพบภายหลัง อย่างไรก็ตาม ที่ได้มีประสบการณ์ชีวิตหลอดสั้น เป็นที่ชัดเจนว่า สืบสวนเพิ่มเติมถูกต้องเพื่อส่งผลให้ผลิตภัณฑ์ที่สอดคล้องกันในประสิทธิภาพการทำงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เห็นได้ชัดว่าแนวความคิดของการวางก๊าซฮาโลเจนหรือสารเป็นหลอดไฟถูกลืมสวยมากเป็นเวลาหลายทศวรรษที่ผ่านมาหลังจากการปรากฏตัวของโคมไฟวัค ความพยายามที่สำคัญต่อไปที่จะใช้ฮาโลเจนที่เกิดขึ้นในช่วงต้นทศวรรษ 1950 ดังต่อไปนี้การก่อตัวของกลุ่มเล็ก ๆ เพื่อจุดประสงค์ในการพัฒนาโคมไฟความร้อนที่สำนักงานใหญ่ของแสง General Electric (ชื่อเนล่าพาร์คในอีคลีฟแลนด์โอไฮโอ) กลุ่มที่อยู่ภายใต้การเป็นผู้นำของอัลตันฟุท โคมไฟซึ่งจะถูกนำมาใช้เพื่อวัตถุประสงค์ในการอบแห้งจะมีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางด้านนอกซองจดหมายเล็ก ๆ ของผลึกผสมแทนหลอดไฟสะท้อนแสงแบบดั้งเดิมขนาดใหญ่ประเภท ความแตกต่างระหว่างเครื่องหมายชนิดสะท้อนแสงของหลอดไฟและหลอดไฟควอตซ์คือควอตซ์สามารถทนต่ออุณหภูมิที่สูงขึ้นมาก ระหว่างการดำเนินการเป็นไปได้สำหรับผลึกที่จะกลายเป็นสีแดงร้อน
โคมไฟความร้อนผลึกเชิงเส้นที่ถูกสร้างขึ้นในห้องปฏิบัติการ แต่บางครั้งมันก็พบว่าพวกเขาจะกลายเป็นสีดำ ของแรงงานในกลุ่มที่เป็นเอลเมอ G. Fridrich ที่ได้รับมอบหมาย Fridrich ของกลุ่มที่ส่งผลให้ผลประโยชน์ที่จะ unforseen อุตสาหกรรมแสงสว่างที่จะรับรู้หลายเดือนต่อมา เอลเมอได้อ่านเกี่ยวกับกระบวนการกลั่นสำหรับโลหะที่แปลกใหม่ในด้านเคมีและโลหะนิตยสาร; กระบวนการที่ใช้วงจรฮาโลเจน ประมาณหกเดือนที่คล้ายคลึงกันของอุปกรณ์การกลั่นและโคมไฟความร้อนผลึกในแนวตั้งการเผาไหม้ยังคงวางอุบายเอลเมอ วันหนึ่งหลังจากทำงานของวันทำงานที่ได้รับการเสร็จสิ้น (นั่นคือต่อไปนี้การทำจำนวนหนึ่งของโคมไฟความร้อน), เอลเมอถามอัลฟุทว่าเขาจะไล่ตามความคิดที่ว่าเขามี; ความคิดที่จะนำไอโอดีนในโคมไฟเพื่อตรวจสอบผลกระทบ ได้รับอนุญาตและเอลเมอแล้วปรึกษากับบางส่วนของบุคลากรทางเทคนิคที่เก่ารวมทั้งคาร์ล Kenty มันเป็นช่วงการปรึกษาหารือเหล่านี้ที่เอลเมอได้เรียนรู้ว่าฮาโลเจนได้รับการพยายาม (เส้นใยคาร์บอน) หลอดไฟก่อน อย่างน้อยสองสิทธิบัตรได้รับการอนุมัติดังกล่าวข้างต้น เป็นผลมาจากการปรึกษาหารือเหล่านี้ก็ตัดสินใจที่จะดำเนินการด้วยความคิดที่จะเพิ่มไอโอดีนเพื่อโคมไฟบางส่วนหนึ่งของวิศวกรในเวลานั้นคือวิลเลียมเอฟฮ็อดจ์ บิลกำลังใกล้จะเกษียณอายุและในห้องปฏิบัติการของเขาที่เขามีระบบสูญญากาศที่ไม่ได้ใช้ที่ได้รับการเสนอขายให้กับเอลเมอสำหรับการประมวลผลไฟ นอกจากจะทำให้เอลเมอที่จะใช้ระบบสูญญากาศของเขาบิลให้กับเอลเมอ tubulated โคมไฟความร้อนควอตซ์ใสที่มีทังสเตนสนับสนุน เพื่อนร่วมงานอีกคนหนึ่งแมรี่ Jaffe, มาเอลเมอที่มีไอโอดีน ในขณะที่เอลเมอมีประสบการณ์ในการ "ให้ทิปปิด" โคมไฟและดังนั้นเขาจึงเดินเข้ามาใกล้เพื่อนร่วมงานคนอื่น ๆ และเพื่อนของเอ็มเม็ตเอชไวลีย์ที่ได้มีประสบการณ์ที่จำเป็นในการให้ทิปออกโคมไฟจากระบบสูญญากาศ ขั้นตอนที่ได้รับการตั้งค่าสำหรับทังสเตนผลึกหลอดไฟฮาโลเจนเป็นครั้งแรกที่จะทำกับจำนวนเงินที่วัดของไอโอดีน ซึ่งแตกต่างจากความพยายามครั้งแรกของหลายสิ่งประดิษฐ์หนึ่งนี้จะเป็นในคำพูดของเอลเมอร์ "ที่ประสบความสำเร็จยิ่งใหญ่". สัญญาของโคมไฟสามารถทำงานได้ดูเหมือนมั่นใจ มันเป็นที่จะพบในภายหลัง แต่ที่อายุหลอดไฟสั้นมีประสบการณ์ มันก็กลายเป็นที่ชัดเจนว่าการตรวจสอบเพิ่มเติมที่จำเป็นในการที่จะส่งผลให้ผลิตภัณฑ์ที่มีความสอดคล้องในการปฏิบัติงานของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เห็นได้ชัดว่า ความคิดของการวางหลอดก๊าซหรือสารเป็นหลอดไฟฟ้าถูกสวยมากลืมสำหรับหลายทศวรรษหลังจากการปรากฏตัวของโคมไฟ โนวัค ถัดไปของคุณพยายามที่จะใช้ฮาโลเจนเกิดขึ้นในช่วงต้นทศวรรษ 1950 ต่อไปนี้การจัดตั้งกลุ่มเล็กๆ เพื่อวัตถุประสงค์ในการพัฒนาโคมไฟความร้อนที่สำนักงานใหญ่แสงสว่างไฟฟ้าทั่วไป ( ชื่อ nela Park ในคลีฟแลนด์ , โอไฮโอ ) กลุ่มอยู่ภายใต้ความเป็นผู้นำของอัลตัน ฟุทท์ โคมไฟ , ซึ่งจะใช้สำหรับการอบแห้งวัตถุประสงค์ คือ มีขนาดเล็ก เส้นผ่าศูนย์กลางรอบนอกของ fused ควอตซ์ซองแทนแบบดั้งเดิมขนาดใหญ่สะท้อนประเภทหลอดไฟ เป็นเครื่องหมายของความแตกต่างระหว่างประเภทของหลอดไฟแสงและควอตซ์หลอดควอทซ์ที่สามารถทนต่ออุณหภูมิที่สูงมากในระหว่างการดำเนินงานเป็นไปได้สำหรับผลึกเป็นสีแดงร้อน .
โคมไฟความร้อนควอตซ์เชิงเส้นได้ในห้องปฏิบัติการ แต่ในบางครั้งพบว่าพวกเขาจะเป็นลม . คนงานคนหนึ่งในกลุ่ม จี เอ ก้า ฟริดดิช . ก้า ฟริดดิชมอบหมายกลุ่มผลประโยชน์ unforseen เพื่ออุตสาหกรรมแสงสว่างที่ถูกเข้าใจ หลายเดือนต่อมาเอลเมอร์ได้อ่านเกี่ยวกับกระบวนการกลั่นสำหรับโลหะที่แปลกใหม่ในนิตยสารเคมีและโลหะวิทยา กระบวนการใช้ ฮาโลเจน รอบ ประมาณหกเดือน ความเหมือนของการกลั่นเครื่องมือและแนวตั้งการเผาไหม้ความร้อนโคมไฟควอตซ์ยังคงวางอุบาย เอลเมอร์ วันหนึ่ง หลังจากตอนเช้าของวันทำงานได้เสร็จ ( คือต่อไปนี้การจํานวนหลอดไฟความร้อน )เอลเมอร์ถามอัล ฟุทท์ ถ้าเขาสามารถไล่ตามความคิดที่เขามี ความคิดคือการใส่สารไอโอดีนในตะเกียงเพื่อตรวจสอบผล ที่ได้รับอนุญาตและเอลเมอร์แล้วปรึกษากับบางส่วนของแก่บุคลากรด้านเทคนิค ได้แก่ คาร์ล kenty . มันเป็นในระหว่างการหารือเหล่านี้ที่เอรู้ว่าธาตุได้พยายาม ( คาร์บอนเส้นใย ) โคมไฟก่อนอย่างน้อยสองสิทธิบัตรได้รับ ตามที่กล่าวข้างต้น ผลของการหารือเหล่านี้มันก็ตัดสินใจที่จะดำเนินการกับความคิดที่จะเพิ่มไอโอดีนบางหลอด

หนึ่งของวิศวกร ในเวลานั้น คือ วิลเลียม เอฟ ฮอดจ์ บิลก็ใกล้เกษียณ และในห้องปฏิบัติการของเขาที่เขามีไม่ได้ใช้ระบบสูญญากาศ ที่เสนอให้ เอลเมอร์ การประมวลผล โคมไฟ