The central role of public educatio

The central role of public education and outreach.

We hope to see the experience of heritage and the results of CRM take a more central place in every experience. More and better public education and outreach will be needed to accomplish this goal. We know that the audiences for museums are limited in the most general sense, and in most case, to the relatively well educated. Why not seek and find the means of delivering alternative experiences for cultural resources for those less culturally predisposed to museum visiting? The chapters related to education and outreach explore some of these issues, e.g. in direct education of school age children as a means to educate, but also enthuse, future users of heritage. They also outline the considerable difficulties involved in attempting evaluation of such progeamnes. Hence, our plea that outcomes and uses of cultural resources, e.g. interpretation, education, exhibition, be planned as part of the overall strategy for its conversation, not simply bolted on as an afterthought, or as a weak justification for de facto decisions taken, driven by our professional concerns, and from within our professional, relatively closed, circles.

Moe, for instance, describes the initiation of a long-term strategy in the USA to preserve a fragile archaeological record though school-age education. The two programmes she reviews experienced marked differences in the success of their attempts to change attitudes as between rural and urban areas, consistent with virtually all other large-scale social programmes. Do we need different heritage interpretive strategies that reflect this?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทบาทศูนย์กลางสาธารณะและการศึกษาภาคสนาม เราหวังว่าจะดูประสบการณ์ของมรดก และผลลัพธ์ของ CRM ทำเป็นกลางมากขึ้นในทุกประสบการณ์ จะต้องศึกษาเพิ่มเติม และสาธารณะดีกว่าและบริการวิชาการเพื่อให้บรรลุเป้าหมายนี้ เรารู้ว่า ผู้ชมในพิพิธภัณฑ์มีจำกัด ในแง่ทั่วไปส่วนใหญ่ และ ใน กรณีส่วนใหญ่ การศึกษาค่อนข้างดี ทำไมไม่แสวงหา และค้นหาวิธีการส่งมอบประสบการณ์ทางวัฒนธรรมทรัพยากรที่น้อยวัฒนธรรมสำแดงการเยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์ บทที่เกี่ยวข้องกับการศึกษาและภาคสนามสำรวจบางส่วนของปัญหาเหล่านี้ เช่นในการศึกษาโดยตรงของนักเรียนเพื่อรู้ แต่ยัง ประโยชน์เหล่า นี้ ผู้ใช้ในอนาคตของเฮอริเทจ นอกจากนี้พวกเขายังเค้าความยากลำบากมากที่เกี่ยวข้องกับการพยายามประเมินของ progeamnes ดังกล่าว ดังนั้น วอนเราว่า ผลที่ได้และใช้ทรัพยากรทางวัฒนธรรม เช่นการตีความ การศึกษา การ แสดง มีการวางแผนเป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์โดยรวมสำหรับการสนทนา ไม่เพียง bolted บน เป็นไทเป็น หรือเหตุผลอ่อนสำหรับการตัดสินใจเดิมมา ขับเคลื่อน โดยความกังวลของเรามืออาชีพ และจากภายในมืออาชีพของเรา ค่อนข้างปิด วงหมอ เช่น อธิบายเริ่มต้นเป็นกลยุทธ์ระยะยาวในประเทศสหรัฐอเมริกาเพื่อรักษาศึกษาบันทึกว่าโรงเรียนอายุโบราณคดีที่เปราะบาง โครงการสองที่เธอแสดงความคิดเห็นความแตกต่างของเครื่องหมายมีประสบการณ์ในความสำเร็จของความพยายามที่จะเปลี่ยนทัศนคติระหว่างชนบท และในเมืองพื้นที่ สอดคล้องกับแทบทุกอื่น ๆ ขนาดใหญ่สังคมโครงการ เราจำเป็นต้องใช้กลยุทธ์ interpretive มรดกแตกต่างกันที่นั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทบาทสำคัญของการศึกษาของประชาชนและการเผยแพร่ประชาสัมพันธ์. เราหวังที่จะเห็นประสบการณ์ของมรดกทางวัฒนธรรมและผลของ CRM ใช้สถานที่กลางในทุกประสบการณ์ การศึกษาของประชาชนมากขึ้นและดีขึ้นและการขยายงานจะต้องบรรลุเป้าหมายนี้ เรารู้ว่าผู้ชมพิพิธภัณฑ์จะถูก จำกัด ในความหมายทั่วไปมากที่สุดและในกรณีส่วนใหญ่จะค่อนข้างการศึกษาดี ทำไมไม่หาและหาวิธีการส่งมอบประสบการณ์ทางเลือกสำหรับทรัพยากรทางวัฒนธรรมสำหรับผู้ที่มีใจโอนเอียงน้อยวัฒนธรรมพิพิธภัณฑ์การเยี่ยมชม? บทที่เกี่ยวข้องกับการศึกษาและการเผยแพร่ประชาสัมพันธ์สำรวจปัญหาเหล่านี้บางส่วนเช่นในการศึกษาโดยตรงของเด็กวัยเรียนเป็นวิธีการให้ความรู้ แต่ยังกระตือรือร้น, ผู้ใช้ในอนาคตของมรดกทางวัฒนธรรม พวกเขายังร่างความยากลำบากมากที่เกี่ยวข้องในการประเมินผลของความพยายามที่ progeamnes ดังกล่าว ดังนั้นข้ออ้างของเราที่ผลลัพธ์และการใช้ประโยชน์จากทรัพยากรทางวัฒนธรรมเช่นการตีความ, การศึกษา, การจัดนิทรรศการ, มีการวางแผนเป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์โดยรวมสำหรับการสนทนาของมันไม่ยึดติดเพียงเป็นภายหลังหรือเป็นเหตุผลที่อ่อนแอสำหรับการตัดสินใจอันที่จริงถ่าย แรงผลักดันจากความกังวลเกี่ยวกับมืออาชีพของเราและจากภายในมืออาชีพของเราปิดค่อนข้างวงการ. Moe เช่นอธิบายถึงการเริ่มต้นของกลยุทธ์ระยะยาวในประเทศสหรัฐอเมริกาเพื่อรักษาบันทึกทางโบราณคดีที่เปราะบาง แต่การศึกษาในวัยเรียน ทั้งสองโปรแกรมที่เธอแสดงความคิดเห็นที่มีประสบการณ์การทำเครื่องหมายความแตกต่างในความสำเร็จของความพยายามของพวกเขาที่จะเปลี่ยนทัศนคติระหว่างเขตเมืองและชนบทให้สอดคล้องกับความจริงอื่น ๆ ขนาดใหญ่โครงการทางสังคม เราจำเป็นต้องมรดกทางวัฒนธรรมที่แตกต่างกันกลยุทธ์การสื่อความหมายที่สะท้อนถึงนี้หรือไม่?