On 23 October 1954 – only nine year

On 23 October 1954 – only nine years after Allies (UK, USA and USSR) defeated Nazi Germany ending World War II in Europe – the Federal Republic of Germany was finally admitted to the North Atlantic Pact. The incorporation of West Germany into the organization on 9 May 1955 was described as "a decisive turning point in the history of our continent" by Halvard Lange, Foreign Affairs Minister of Norway at the time.[30]


Warsaw Pact "Big Seven" threats
On 14 May 1955, the USSR and other seven European countries "reaffirming their desire for the establishment of a system of European collective security based on the participation of all European states irrespective of their social and political systems"[31] established the Warsaw Pact in response to the integration of the Federal Republic of Germany into NATO, declaring that: "a remilitarized Western Germany and the integration of the latter in the North-Atlantic bloc [...] increase the danger of another war and constitutes a threat to the national security of the peaceable states; [...] in these circumstances the peaceable European states must take the necessary measures to safeguard their security".[31]

One of the founding members, East Germany was allowed to re-arm by the Soviet Union and the National People's Army was established as the armed forces of the country to counter the rearmament of West Germany.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อวันที่ 23 ตุลาคม 1954 - เพียงเก้าปีหลังจากที่พันธมิตร (สหราชอาณาจักรสหรัฐอเมริกาและสหภาพโซเวียต) แพ้นาซีเยอรมนีสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สองในยุโรป - สหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนีเป็นที่ยอมรับในที่สุดแอตแลนติกเหนือสนธิสัญญา รวมตัวกันของเยอรมนีตะวันตกในองค์กรใน 9 พฤษภาคม 1955 ได้รับการอธิบายว่า "จุดพลิกผันในประวัติศาสตร์ของทวีปของเรา" โดย Halvard มีเหตุมีผลการต่างประเทศรัฐมนตรีว่าการกระทรวงนอร์เวย์ในเวลา. [30] สนธิสัญญาวอร์ซอ "บิ๊กเซเว่น" ภัยคุกคามวันที่ 14 พฤษภาคม 1955 สหภาพโซเวียตและอีกเจ็ดประเทศในยุโรป "ยืนยันความปรารถนาของพวกเขาสำหรับการจัดตั้งระบบการรักษาความปลอดภัยโดยรวมของยุโรปขึ้นอยู่กับการมีส่วนร่วมของทุกรัฐในยุโรปโดยไม่คำนึงถึงระบบสังคมและการเมืองของพวกเขา" [31] จัดตั้งสนธิสัญญาวอร์ซอใน การตอบสนองต่อการรวมกลุ่มของสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนีเข้ามาในนาโตประกาศว่า: "ซึ่งเป็น remilitarized เยอรมนีตะวันตกและบูรณาการของหลังในกลุ่มนอร์ทแอตแลนติก [... ] เพิ่มอันตรายจากสงครามและถือว่าเป็นภัยคุกคามต่อการ การรักษาความปลอดภัยแห่งชาติของรัฐสงบสันติ. [... ] ในสถานการณ์เหล่านี้ยุโรปอเมริการักสงบจะต้องใช้มาตรการที่จำเป็นเพื่อรักษาความปลอดภัยของพวกเขา "[31] หนึ่งในสมาชิกผู้ก่อตั้งเยอรมนีตะวันออกได้รับอนุญาตให้กลับมาแขนโดยโซเวียต ยูเนี่ยนและกองทัพประชาชนแห่งชาติได้จัดตั้งเป็นกองกำลังติดอาวุธของประเทศที่จะตอบโต้การติดอาวุธใหม่ของเยอรมนีตะวันตก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในวันที่ 23 ตุลาคมพ.ศ. 2497 –เพียงเก้าปีหลังจากพันธมิตร ( อังกฤษ สหรัฐอเมริกา และรัสเซีย ) แพ้ นาซี เยอรมันสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สองในทวีปยุโรป–สหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมันก็ยอมรับสนธิสัญญาแอตแลนติกเหนือ การรวมตัวของเยอรมนีตะวันตกในองค์กร ในวันที่ 9 พฤษภาคม พ.ศ. 2498 ได้อธิบายไว้ว่าเป็น " จุดเปลี่ยนที่เด็ดขาดในประวัติศาสตร์ของทวีปของเรา " โดย halvard แลงค์รัฐมนตรีต่างประเทศของนอร์เวย์ในเวลา [ 30 ]


สนธิสัญญาวอร์ซอใหญ่ " เจ็ด " ภัยคุกคาม
เมื่อ 14 พฤษภาคม 1955สหภาพโซเวียต และประเทศในยุโรปอื่น ๆเจ็ดยืนยันปรารถนาสำหรับสถานประกอบการของระบบการรักษาความปลอดภัยโดยรวมของยุโรป บนพื้นฐานการมีส่วนร่วมของทุกประเทศในยุโรปโดยไม่คำนึงถึงของสังคมและระบบการเมือง [ 31 ] ก่อตั้งสนธิสัญญาวอร์ซอ ในการบูรณาการของสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมันในนาโตกล่าวว่า :" remilitarized ตะวันตกเยอรมนีและบูรณาการของหลังในกลุ่มแอตแลนติก [ . . . ] เพิ่มอันตรายของสงครามอีก และถือเป็นภัยคุกคามต่อความมั่นคงแห่งชาติของประเทศที่สงบสุข ; [ . . . ] ในสถานการณ์ที่สงบสุขยุโรปสหรัฐอเมริกาต้องใช้มาตรการที่จำเป็นเพื่อป้องกันความปลอดภัยของพวกเขา [ 31 ]

" หนึ่งในสมาชิกผู้ก่อตั้ง ,สาธารณรัฐประชาธิปไตยเยอรมนีอนุญาตให้กำลังแขนของสหภาพโซเวียตและกองทัพประชาชนแห่งชาติก่อตั้งขึ้นในฐานะกองกำลังของประเทศเพื่อต่อต้านการโยกย้ายของตะวันตกของเยอรมนี