To establish seismic design criteri

To establish seismic design criteria for buildings in Thailand, probabilistic hazard analysis requires estimation
of ground motion intensity such as peak ground acceleration (PGA) or spectral acceleration. This estimation
process needs to use an attenuation relationship, which provides PGA estimates as a function of earthquake
magnitude, distance, and other seismic parameters. However, Thailand does not have enough strong motion
records to develop a reliable attenuation model for the region, so existing models from other parts of the world
have to be adopted. Unfortunately, different available attenuation models provide significantly different
estimates at large distance, which is the case for sites in Thailand. Thus, the appropriate model for Thailand
should be determined by comparing PGA estimates by each model to ground motions recorded in Thailand. In
this study, twenty attenuation equations previously developed for shallow crustal earthquakes in both active
tectonic and stable continental regions, and for subduction earthquakes were evaluated using a total of 163
ground motions recorded by Thai Meteorological Department (TMD) from 45 earthquake events between July
2006 and July 2007. PGA estimated by attenuation models for earthquake magnitude ranging from 4 to 7 were
plotted and compared to the field records. The square root of mean of square (RMS) of the differences between
estimated PGA and actual records was also computed for each attenuation model to quantify how well the
model predicts ground motions. It was found that the attenuation models proposed by Idriss (1993), Sadigh et
al. (1997), and Toro (2002) have the lowest RMS for shallow crustal earthquakes. And the model by Crouse
(1991) has the lowest RMS for subduction earthquakes. Therefore, these models are the most suitable
attenuation models for Thailand.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สร้างเกณฑ์การออกแบบแผ่นดินไหวสำหรับอาคารในประเทศไทย การวิเคราะห์อันตราย probabilistic ต้องการประเมินความเข้มข้นในการเคลื่อนไหวพื้นดินเช่นเร่งพื้นดินจุดสูงสุด (PGA) หรือเร่งสเปกตรัม การประเมินนี้กระบวนการต้องใช้ความสัมพันธ์ลดทอน ซึ่งมีประมาณ PGA เป็นฟังก์ชันของแผ่นดินไหวขนาด ระยะทาง และพารามิเตอร์อื่น ๆ แผ่นดินไหว อย่างไรก็ตาม ไทยไม่มีการเคลื่อนไหวแข็งแกร่งเพียงพอระเบียนในการพัฒนารูปแบบลดทอนความน่าเชื่อถือสำหรับภูมิภาค รุ่นที่มีอยู่ดังนั้นจากส่วนอื่น ๆ ของโลกมีการนำมาใช้ แต่น่าเสียดาย รุ่นลดทอนพร้อมใช้งานที่แตกต่างกันให้แตกต่างประเมินระยะทางมีขนาดใหญ่ ซึ่งเป็นกรณีประเทศไทย ดังนั้น รูปแบบที่เหมาะสมสำหรับประเทศไทยควรถูกกำหนด โดยการเปรียบเทียบประเมิน PGA โดยแต่ละรุ่นเพื่อพื้นดินเคลื่อนที่ในประเทศไทย ในการศึกษานี้ ก่อนหน้านี้ พัฒนาขึ้นสำหรับแผ่นดินไหวเปลือกตื้นในทั้งสมการลดทอนยี่สิบการเคลื่อนตัว และภูมิภาคยุโรปที่มีเสถียรภาพ และสำหรับเหลื่อมล้ำ เกิดแผ่นดินไหวได้ถูกประเมินโดยใช้จำนวน 163พื้นดินเคลื่อนไหวที่บันทึกโดยไทยอุตุนิยมวิทยากรม (กรมอุตุฯ) จากเหตุการณ์แผ่นดินไหว 45 ระหว่างกรกฎาคม2006 และ 2007 กรกฎาคม ได้ PGA ที่ประเมิน โดยแบบลดทอนสัญญาณสำหรับแผ่นดินไหวขนาดตั้งแต่ 4 ถึง 7พล็อต และเปรียบเทียบกับระเบียนที่เขตข้อมูล รากที่สองของความหมายของ (RMS) ของความแตกต่างระหว่างประมาณ PGA และระเบียนจริงถูกยังคำนวณแบบลดทอนความดีแบบจำลองคาดการณ์เคลื่อนไหวภาคพื้นดิน พบว่า รูปแบบลดทอนสัญญาณที่เสนอ โดยดริสส์ (1993), Sadigh etal. (1997), และ Toro (2002) มี RMS ต่ำสุดสำหรับแผ่นดินไหวตื้นที่เปลือก และรูปแบบ โดย Crouse(1991) มี RMS ต่ำสุดสำหรับแผ่นดินไหวเหลื่อมล้ำ ดังนั้น รุ่นนี้จะเหมาะสมที่สุดรูปแบบลดทอนสัญญาณสำหรับประเทศไทย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพื่อสร้างเกณฑ์การออกแบบแผ่นดินไหวสำหรับอาคารในประเทศไทยการวิเคราะห์อันตรายน่าจะต้องใช้การประมาณค่า
ของพื้นดินความเข้มของการเคลื่อนไหวเช่นการเร่งความเร็วสูงสุดพื้นดิน (พีจีเอ) หรือการเร่งสเปกตรัม การคาดการณ์นี้
ขั้นตอนจำเป็นต้องใช้ความสัมพันธ์ที่ลดทอนซึ่งให้ประมาณการพีจีเอเป็นหน้าที่ของแผ่นดินไหว
ขนาด, ระยะทาง, และพารามิเตอร์แผ่นดินไหวอื่น ๆ แต่ประเทศไทยไม่ได้มีการเคลื่อนไหวแข็งแรงพอที่
บันทึกในการพัฒนารูปแบบการลดทอนความน่าเชื่อถือสำหรับภูมิภาคดังนั้นโมเดลที่มีอยู่จากส่วนอื่น ๆ ของโลก
จะต้องถูกนำมาใช้ แต่น่าเสียดายที่การลดทอนรูปแบบที่แตกต่างกันสามารถใช้ได้อย่างมีนัยสำคัญที่แตกต่างกันให้
ประมาณการที่ระยะทางขนาดใหญ่ซึ่งเป็นกรณีสำหรับเว็บไซต์ในประเทศไทย ดังนั้นรูปแบบที่เหมาะสมสำหรับประเทศไทย
ควรจะถูกกำหนดโดยการเปรียบเทียบประมาณการพีจีเอโดยรูปแบบการเคลื่อนไหวของพื้นดินที่บันทึกไว้ในแต่ละประเทศไทย ใน
การศึกษาครั้งนี้ยี่สิบสมการลดทอนการพัฒนาก่อนหน้านี้สำหรับการเกิดแผ่นดินไหวเปลือกโลกตื้นทั้งในการใช้งาน
ภูมิภาคเปลือกโลกและมีเสถียรภาพคอนติเนนและสำหรับการเกิดแผ่นดินไหวเหลื่อมได้รับการประเมินโดยใช้ทั้งหมด 163
การเคลื่อนไหวพื้นดินที่บันทึกไว้โดยกรมอุตุนิยมวิทยาไทย (TMD) จาก 45 เหตุการณ์แผ่นดินไหวระหว่างเดือนกรกฎาคม
ปี 2006 และกรกฎาคม 2007 พีจีเอประมาณโดยการลดทอนรูปแบบสำหรับแผ่นดินไหวขนาดตั้งแต่ 4-7 ถูก
พล็อตและเมื่อเทียบกับบันทึกสนาม รากที่สองของค่าเฉลี่ยของตาราง (RMS) ความแตกต่างระหว่าง
ประมาณพีจีเอและบันทึกที่เกิดขึ้นจริงนอกจากนี้ยังได้รับการคำนวณสำหรับรูปแบบการลดทอนแต่ละที่จะหาจำนวนวิธีการที่ดี
แบบจำลองคาดการณ์การเคลื่อนไหวของพื้นดิน มันก็พบว่ารูปแบบการลดทอนที่เสนอโดยไอดริส (1993), Sadigh et
al, (1997) และ Toro (2002) มี RMS ที่ต่ำที่สุดสำหรับการเกิดแผ่นดินไหวเปลือกโลกตื้น และรูปแบบโดยกล้า
(1991) มี RMS ที่ต่ำที่สุดสำหรับการเกิดแผ่นดินไหวเหลื่อม ดังนั้นรูปแบบเหล่านี้มีความเหมาะสมที่สุด
แบบจำลองการลดทอนของประเทศไทย