The wife of a rich man fell sick: a

The wife of a rich man fell sick: and when she felt that her end drew nigh, she called her only daughter to her bedside, and said, “Always be a good girl, and I will look down from heaven and watch over you.” Soon afterwards she shut her eyes and died, and was buried in the garden; and the little girl went every day to her grave and wept, and was always good and kind to all about her. And the snow spread a beautiful white covering over the grave; but by the time the sun had melted it away again, her father had married another wife. This new wife had two daughters of her own: they were fair in face but foul at heart, and it was now a sorry time for the poor little girl. “What does the good-for-nothing thing want in the parlor?” said they; and they took away her fine clothes, and gave her an old frock to put on, and laughed at her and turned her into the kitchen.

Then she was forced to do hard work; to rise early, before daylight, to bring the water, to make the fire, to cook and to wash. She had no bed to lie down on, but was made to lie by the hearth among the ashes, and they called her Cinderella.

It happened once that her father was going to the fair, and asked his wife’s daughters what he should bring to them. “Fine clothes,” said the first. “Pearls and diamonds,” said the second. “Now, child,” said he to his own daughter, “what will you have?” “The first sprig, dear father, that rubs against your hat on your way home,” said she. Then he bought for the two first the fine clothes and pearls and diamonds they had asked for: and on his way home, as he rode through a green copse, a sprig of hazel brushed against him, so he broke it off and when he got home he gave it to his daughter. Then she took it, and went to her mother’s grave and planted it there, and cried so much that it was watered with her tears; and there it grew and became a fine tree, and soon a little bird came and built its nest upon the tree, and talked with her and watched over her, and brought her whatever she wished for.

Now it happened that the king of the land held a feast which was to last three days, and out of those who came to it his son was to choose a bride for himself; and Cinderella’s two sisters were asked to come. So they called Cinderella, and said, “Now, comb our hair, brush our shoes, and tie our sashes for us, for we are going to dance at the king’s feast.” Then she did as she was told, but when all was done she could not help crying, for she thought to herself, she would have liked to go to the dance too, and at last she begged her mother very hard to let her go, “You! Cinderella?” said she; “you who have nothing to wear, no clothes at all, and who cannot even dance—you want to go to the ball?” And when she kept on begging, to get rid of her, she said at last, “I will throw this basinful of peas into the ash heap, and if you have picked them all out in two hours’ time you shall go to the feast too.” Then she threw the peas into the ashes; but the little maiden ran out at the back door into the garden, and cried out—

“Hither, thither, through the sky, turtle-doves and linnets, fly!

Blackbird, thrush, and chaffinch gay, hither, thither, haste away!

One and all, come, help me quick! haste ye, haste ye—pick, pick, pick!”

Then first came two white doves; and next two turtle-doves; and after them all the little birds under heaven came, and the little doves stooped their heads down and set to work, pick, pick, pick; and then the others began to pick, pick, pick, and picked out all the good grain and put it into a dish, and left the ashes. At the end of one hour the work was done, and all flew out again at the windows. Then she brought the dish to her mother. But the mother said, “No, no! indeed, you have no clothes and cannot dance; you shall not go.” And when Cinderella begged very hard to go, she said, “If you can in one hour’s time pick two of these dishes of pease out of the ashes, you shall go too.” So she shook two dishes of peas into the ashes; but the little maiden went out into the garden at the back of the house, and called as before and all the birds came flying, and in half an hour’s time all was done, and out they flew again. And then Cinderella took the dishes to her mother, rejoicing to think that she should now go to the ball. But her mother said, “It is all of no use, you cannot go; you have no clothes, and cannot dance; and you would only put us to shame;” and off she went with her two daughters to the feast.

Now when all were gone, and nobody left at home, Cinderella went sorrowfully and sat down under the hazel-tree, and cried out—

“Shake, shake, hazel-tree, gold and silver over me!”

Then her friend the bird flew out of the tree and brought a gold and silver dress for her, and slippers of spangled silk; and she put them on, and followed her sisters to the feast. But they did not know her, she looked so fine and beautiful in her rich clothes.

The king’s son soon came up to her, and took her by the hand and danced with her and no one else; and he never left her hand, but when any one else came to ask her to dance, he said, “This lady is dancing with me.” Thus they danced till a late hour of the night, and then she wanted to go home; and the king’s son said, “I shall go and take care of you to your home,” for he wanted to see where the beautiful maid lived. But she slipped away from him unawares, and ran off towards home, and the prince followed her; then she jumped up into the pigeon-house and shut the door. So he waited till her father came home, and told him that the unknown maiden who had been at the feast had hidden herself in the pigeon-house. But when they had broken open the door they found no one within; and as they came back into the house, Cinderella lay, as she always did, in her dirty frock by the ashes; for she had run as quickly as she could through the pigeon-house and on to the hazel-tree, and had there taken off her beautiful clothes, and laid them beneath the tree, that the bird might carry them away; and had seated herself amid the ashes again in her little old frock.

The next day, when the feast was again held, and her father, mother and sisters were gone, Cinderella went to the hazel-tree, and all happened as the evening before.

The king’s son, who was waiting for her, took her by the hand and danced with her; and, when any one asked her to dance, he said as before, “This lady is dancing with me.” When night came she wanted to go home; and the king’s son went with her, but she sprang away from him all at once into the garden behind her father’s house. In this garden stood a fine large pear-tree; and Cinderella jumped up into it without being seen. Then the king’s son waited till her father came home, and said to him, “The unknown lady has slipped away, and I think she must have sprung into the pear-tree.” The father ordered an axe to be brought, and they cut down the tree, but found no one upon it. And when they came back into the kitchen, there lay Cinderella in the ashes as usual; for she had slipped down on the other side of the tree, and carried her beautiful clothes back to the bird at the hazel-tree, and then put on her little old frock.

The third day, when her father and mother and sisters were gone, she went again into the garden, and said—

“Shake, shake, hazel-tree, gold and silver over me!”

Then her kind friend the bird brought a dress still finer than the former one, and slippers which were all of gold; and the king’s son danced with her alone, and when any one else asked her to dance, he said, “This lady is my partner.” Now when night came she wanted to go home; and the king’s son would go with her, but she managed to slip away from him, though in such a hurry that she dropped her left golden slipper upon the stairs.

So the prince took the shoe, and went the next day to the king, his father, and said, “I will take for my wife the lady that this golden shoe fits.”

Then both the sisters were overjoyed to hear this; for they had beautiful feet, and had no doubt that they could wear the golden slipper. The eldest went first into the room where the slipper was, and wanted to try it on, and the mother stood by. But her big toe could not go into it, and the shoe was altogether much too small for her. Then the mother said, “Never mind, cut it off. When you are queen you will not care about toes; you will not want to go on foot.” So the silly girl cut her big toe off, and squeezed the shoe on, and went to the king’s son. Then he took her for his bride, and rode away with her.

But on their way home they had to pass by the hazel-tree that Cinderella had planted, and there sat a little dove on the branch, singing—

“Back again! back again! look to the shoe!

The shoe is too small, and not made for you!

Prince! prince! look again for thy bride,

For she’s not the true one that sits by thy side.”

Then the prince looked at her foot, and saw by the blood that streamed from it what a trick she had played him. So he brought the false bride back to her home, and said, “This is not the right bride; let the other sister try and put on the slipper.” Then she went into the room and got her foot into the shoe, all but the heel, which was too large. But her mother squeezed it in till the blood came, and took her to the king’s son; and he rode away with her. But when they came to the hazel-tree, the little dove sat there still, and sang as before. Then the king’s son looked down, and saw that the blood streamed from the shoe. So he brought her back again also. “This is not the true bride,” said he to the father; “have you no other daughters?”

Then Cinderella came and she took her clumsy shoe off, and put on the golden slipper, and it fitted as if it had been made for her. And when he drew near and looked at her face the prince knew her, and said, “This is the right bride.”

Then he took Cinderella on hi

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภรรยาของคนรวยล้มป่วย: และเมื่อเธอรู้สึกว่า เธอสิ้นสุดดึงคืน เธอเรียกลูกสาวของเธอเท่านั้นเธอข้างเตียง กล่าว ว่า "เป็นผู้หญิงที่ดี และฉันจะมองลงจากสวรรค์ และดูแลคุณ" มิช้ามินานเธอปิดดวงตาของเธอเสียชีวิต และถูกฝังในสวน และสาวน้อยไปทุกวันศพของเธอร้องไห้ และ ถูกเสมอชนิดที่เกี่ยวกับเธอ และหิมะกระจายตัวสวยสีขาวครอบคลุมกว่าศพ แต่ ด้วยเวลาดวงอาทิตย์ได้ละลายได้อีก พ่อของเธอได้แต่งงานภรรยาอื่น ภรรยาใหม่นี้มีสองลูกสาวของตนเอง: พวกแฟร์ในหน้าแต่เหม็นที่หัวใจ และขณะนี้เป็นเวลาขอสำหรับเด็กยากจน "ไม่สิ่งขี้กะโล้โท้ต้องอะไรใน parlor " กล่าวว่า พวกเขา และพวกเขาเอาเสื้อผ้าที่ดีของเธอ ให้เธอ frock ตัวเก่าใส่ และหัวเราะที่เธอ และเธอเปิดเข้าไปในห้องครัวจากนั้น เธอถูกบังคับให้ทำงานหนัก สูงขึ้นก่อน ก่อน น้ำ ไฟ การปรุงอาหาร และล้างให้นำ เธอไม่มีเตียงนอนมี แต่จะนอนตามพื้นเตาระหว่างขี้เถ้า และพวกเขาเรียกเธอซินเดอเรลล่ามันเกิดครั้งที่พ่อของเธอกำลังจะยุติธรรม และถามลูกสาวของภรรยาเขาควรนำไป "ปรับผ้า กล่าวว่า ครั้งแรก "ไข่มุกและเพชร ว่า ที่สอง "ตอนนี้ เด็ก กล่าวว่า เขากับลูกสาวของเขาเอง "อะไรจะมีไหม" "แรก sprig รักพ่อ ที่ขัดกับหมวกของคุณในแบบของคุณหน้าแรก กล่าวว่า เธอ แล้วสำหรับครั้งแรกสองปรับผ้าเมย์ และ diamonds จะมีขอซื้อ: และบนเขาบ้าน ตามเขาขี่ผ่าน copse สีเขียว sprig ของททาสี เขาเพื่อให้เขาหยุดลง และเมื่อเขากลับมาถึงบ้าน เขาให้กับลูกสาวของเขา แล้วเธอก็ และไปที่ศพของแม่ของเธอปลูกมี และร้องมากว่า มันเป็นผู้ ด้วยน้ำตาของเธอ มีมันเติบโต และกลายเป็นต้นไม้ดี เร็วเป็นนกขนาดเล็กมา และสร้างรังของมันขึ้นต้นไม้ และ พูดคุยกับเธอดูเธอไป และทำให้เธอเธอสิ่งปรารถนาสำหรับการตอนนี้ มันเกิดขึ้นที่พระมหากษัตริย์ของแผ่นดินจัดงานฉลองซึ่งจะสามวัน และจากผู้ที่มานั้น บุตรถูกเลือกสาวตน และซินเดอเรลล่าของสองสาวพี่น้องได้ถามมา ดังนั้นพวกเขาเรียกว่าซินเดอเรลล่า และกล่าว ว่า "ตอนนี้ หวีผมของเรา แปรงรองเท้าของเรา และผูก sashes ของเราสำหรับเรา สำหรับพวกเราจะไปเต้นในงานเลี้ยงของพระราชา" แล้วเธอก็ ตามเธอได้บอก แต่เมื่อทั้งหมดเสร็จ เธอไม่สามารถช่วยเหลือร้องไห้ สำหรับเธอคิดว่า เพื่อตัวเอง เธอจะชอบไปเต้นรำมากเกินไป และในที่สุด เธอขอร้องแม่เธอยากให้เธอไป "คุณ ซินเดอเรลล่า "กล่าวว่า เธอ "คุณที่ไม่มีอะไรสวมใส่ เสื้อผ้าไม่มีเลย และที่ไม่ได้เต้น — คุณต้องไปลูก? " และเมื่อเธอเก็บไว้ในอ้อน การกำจัดของเธอ เธอบอกว่า ในที่สุด "ฉันจะโยนนี้ basinful ของถั่วในกองเถ้า และถ้าคุณได้รับพวกเขาออกทั้งหมดในเวลา 2 ชั่วโมง คุณจะไปงานเลี้ยงเกินไป" แล้ว เธอโยนถั่วลันเตาที่เป็นขี้เถ้า แต่หญิงสาวน้อยวิ่งออกมาที่ประตูหลังเข้าไปในสวน และทูล —"Hither, thither ผ่านฟ้า เต่านก และ linnets บินBlackbird เชื้อรา และ chaffinch เกย์ hither, thither รีบเก็บถ้วน มา ช่วยด่วน haste เย haste เย — รับ เบิก รับ! "Then first came two white doves; and next two turtle-doves; and after them all the little birds under heaven came, and the little doves stooped their heads down and set to work, pick, pick, pick; and then the others began to pick, pick, pick, and picked out all the good grain and put it into a dish, and left the ashes. At the end of one hour the work was done, and all flew out again at the windows. Then she brought the dish to her mother. But the mother said, “No, no! indeed, you have no clothes and cannot dance; you shall not go.” And when Cinderella begged very hard to go, she said, “If you can in one hour’s time pick two of these dishes of pease out of the ashes, you shall go too.” So she shook two dishes of peas into the ashes; but the little maiden went out into the garden at the back of the house, and called as before and all the birds came flying, and in half an hour’s time all was done, and out they flew again. And then Cinderella took the dishes to her mother, rejoicing to think that she should now go to the ball. But her mother said, “It is all of no use, you cannot go; you have no clothes, and cannot dance; and you would only put us to shame;” and off she went with her two daughters to the feast.Now when all were gone, and nobody left at home, Cinderella went sorrowfully and sat down under the hazel-tree, and cried out—“Shake, shake, hazel-tree, gold and silver over me!”Then her friend the bird flew out of the tree and brought a gold and silver dress for her, and slippers of spangled silk; and she put them on, and followed her sisters to the feast. But they did not know her, she looked so fine and beautiful in her rich clothes.The king’s son soon came up to her, and took her by the hand and danced with her and no one else; and he never left her hand, but when any one else came to ask her to dance, he said, “This lady is dancing with me.” Thus they danced till a late hour of the night, and then she wanted to go home; and the king’s son said, “I shall go and take care of you to your home,” for he wanted to see where the beautiful maid lived. But she slipped away from him unawares, and ran off towards home, and the prince followed her; then she jumped up into the pigeon-house and shut the door. So he waited till her father came home, and told him that the unknown maiden who had been at the feast had hidden herself in the pigeon-house. But when they had broken open the door they found no one within; and as they came back into the house, Cinderella lay, as she always did, in her dirty frock by the ashes; for she had run as quickly as she could through the pigeon-house and on to the hazel-tree, and had there taken off her beautiful clothes, and laid them beneath the tree, that the bird might carry them away; and had seated herself amid the ashes again in her little old frock.
The next day, when the feast was again held, and her father, mother and sisters were gone, Cinderella went to the hazel-tree, and all happened as the evening before.

The king’s son, who was waiting for her, took her by the hand and danced with her; and, when any one asked her to dance, he said as before, “This lady is dancing with me.” When night came she wanted to go home; and the king’s son went with her, but she sprang away from him all at once into the garden behind her father’s house. In this garden stood a fine large pear-tree; and Cinderella jumped up into it without being seen. Then the king’s son waited till her father came home, and said to him, “The unknown lady has slipped away, and I think she must have sprung into the pear-tree.” The father ordered an axe to be brought, and they cut down the tree, but found no one upon it. And when they came back into the kitchen, there lay Cinderella in the ashes as usual; for she had slipped down on the other side of the tree, and carried her beautiful clothes back to the bird at the hazel-tree, and then put on her little old frock.

The third day, when her father and mother and sisters were gone, she went again into the garden, and said—

“Shake, shake, hazel-tree, gold and silver over me!”

Then her kind friend the bird brought a dress still finer than the former one, and slippers which were all of gold; and the king’s son danced with her alone, and when any one else asked her to dance, he said, “This lady is my partner.” Now when night came she wanted to go home; and the king’s son would go with her, but she managed to slip away from him, though in such a hurry that she dropped her left golden slipper upon the stairs.

So the prince took the shoe, and went the next day to the king, his father, and said, “I will take for my wife the lady that this golden shoe fits.”

Then both the sisters were overjoyed to hear this; for they had beautiful feet, and had no doubt that they could wear the golden slipper. The eldest went first into the room where the slipper was, and wanted to try it on, and the mother stood by. But her big toe could not go into it, and the shoe was altogether much too small for her. Then the mother said, “Never mind, cut it off. When you are queen you will not care about toes; you will not want to go on foot.” So the silly girl cut her big toe off, and squeezed the shoe on, and went to the king’s son. Then he took her for his bride, and rode away with her.

But on their way home they had to pass by the hazel-tree that Cinderella had planted, and there sat a little dove on the branch, singing—

“Back again! back again! look to the shoe!

The shoe is too small, and not made for you!

Prince! prince! look again for thy bride,

For she’s not the true one that sits by thy side.”

Then the prince looked at her foot, and saw by the blood that streamed from it what a trick she had played him. So he brought the false bride back to her home, and said, “This is not the right bride; let the other sister try and put on the slipper.” Then she went into the room and got her foot into the shoe, all but the heel, which was too large. But her mother squeezed it in till the blood came, and took her to the king’s son; and he rode away with her. But when they came to the hazel-tree, the little dove sat there still, and sang as before. Then the king’s son looked down, and saw that the blood streamed from the shoe. So he brought her back again also. “This is not the true bride,” said he to the father; “have you no other daughters?”

Then Cinderella came and she took her clumsy shoe off, and put on the golden slipper, and it fitted as if it had been made for her. And when he drew near and looked at her face the prince knew her, and said, “This is the right bride.”

Then he took Cinderella on hi

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภรรยาของชายคนหนึ่งที่อุดมไปด้วยประชวรและเมื่อเธอรู้สึกว่าปลายของเธอเข้ามาใกล้เธอเรียกเธอเพียงลูกสาวไปที่เตียงของเธอและกล่าวว่า "เสมอจะเป็นสาวที่ดีและฉันจะมองลงมาจากสวรรค์และดูมากกว่าคุณ "หลังจากนั้นไม่นานเธอปิดตาของเธอและเสียชีวิตและถูกฝังอยู่ในสวน; และสาวน้อยไปทุกวันที่หลุมฝังศพและร้องไห้ของเธอและก็มักจะดีและใจดีกับทุกคนเกี่ยวกับตัวเธอ และหิมะกระจายสีขาวสวยงามครอบคลุมเหนือหลุมศพ; แต่เมื่อถึงเวลาที่ดวงอาทิตย์ละลายมันออกไปอีกครั้งพ่อของเธอได้แต่งงานกับภรรยาคนอื่น ภรรยาใหม่นี้มีลูกสาวสองคนของเธอเอง: พวกเขาเป็นธรรมในการเผชิญ แต่เหม็นที่หัวใจและมันเป็นตอนนี้เวลาเสียใจสำหรับสาวน้อยที่น่าสงสาร "สิ่งที่จะเป็นสิ่งที่ดีสำหรับอะไรต้องการในห้องนั่งเล่น" พวกเขากล่าวว่า และพวกเขาก็เอาไปปรับเสื้อผ้าของเธอและทำให้เธอสภาพเป็นพระเก่าที่จะนำมาและหัวเราะเยาะเธอและหันของเธอเข้าไปในห้องครัว. จากนั้นเธอถูกบังคับให้ทำงานหนัก ที่จะเพิ่มขึ้นในช่วงต้นก่อนที่ในเวลากลางวันเพื่อนำน้ำที่จะทำให้เกิดไฟไหม้, การปรุงอาหารและการล้าง เธอมีเตียงนอนลงไม่มี แต่ที่จะอยู่โดยครอบครัวในกองขี้เถ้าและพวกเขาเรียกเธอว่า Cinderella. มันเกิดขึ้นครั้งเดียวว่าพ่อของเธอกำลังจะเป็นธรรมและขอให้ลูกสาวของภรรยาของเขาสิ่งที่เขาควรจะนำมาให้พวกเขา . "เสื้อผ้าที่ดี" ครั้งแรกกล่าวว่า "ไข่มุกและเพชร" ที่สองกล่าวว่า "ตอนนี้เด็ก" กล่าวว่าเขากับลูกสาวของเขาเอง "สิ่งที่คุณจะมี?" "ครั้งแรกวัยรุ่นพ่อที่รักที่บดเสียดสีกับหมวกของคุณระหว่างทางกลับบ้านของคุณ" เธอกล่าว จากนั้นเขาก็ซื้อมาสองครั้งแรกเสื้อผ้าสวยและไข่มุกและเพชรที่พวกเขาได้ถามและในทางกลับบ้านของเขาในขณะที่เขาขี่ม้าผ่านป่าละเมาะสีเขียว, สีน้ำตาลแดงวัยรุ่นของแปรงกับเขาเพื่อให้เขาโพล่งออกและเมื่อเขาได้ บ้านเขามอบมันให้กับลูกสาวของเขา จากนั้นเธอก็เอามันและเดินไปที่หลุมฝังศพของแม่ของเธอและปลูกมันมีและร้องไห้มากว่ามันได้รับการรดน้ำด้วยน้ำตาของเธอ และมีการเติบโตและกลายเป็นต้นไม้ที่ดีและเร็ว ๆ นี้นกน้อยมาและสร้างรังของมันอยู่บนต้นไม้และได้พูดคุยกับเธอและมองไปที่เธอและพาเธอสิ่งที่เธออยากให้. ตอนนี้มันเกิดขึ้นที่เป็นกษัตริย์ของแผ่นดิน จัดงานฉลองซึ่งจะมีอายุการใช้งานสามวันและออกจากบรรดาผู้ที่มากับมันเป็นลูกชายของเขาที่จะเลือกเจ้าสาวให้กับตัวเอง; และนิทานของน้องสาวสองคนได้ขอให้มา ดังนั้นพวกเขาจึงเรียกว่า Cinderella และกล่าวว่า "ตอนนี้หวีผมของเราแปรงรองเท้าของเราและผูกผ้าคาดเอวของเราสำหรับเราเพราะเราจะไปเต้นที่งานเลี้ยงของกษัตริย์." จากนั้นเธอก็ทำตามที่เธอบอก แต่เมื่อทั้งหมดได้ ทำเธอไม่สามารถช่วยให้ร้องไห้เพราะเธอคิดว่าตัวเองเธอจะชอบที่จะไปเต้นรำเกินไปและที่สุดท้ายที่เธอขอร้องให้แม่ของเธอยากมากที่จะปล่อยเธอไป "คุณ! ? Cinderella "เธอกล่าวว่า "ผู้ที่มีอะไรที่จะสวมใส่เสื้อผ้าที่ทุกคนและผู้ที่ไม่สามารถแม้แต่จะเต้นที่คุณต้องการที่จะไปลูก?" และเมื่อเธอเก็บไว้ในการขอทานที่จะกำจัดของเธอเธอกล่าวว่าที่ผ่านมาว่า "ผมจะโยน basinful ถั่วลงไปในกองเถ้านี้และถ้าคุณได้เลือกพวกเขาทั้งหมดออกในสองชั่วโมงเวลาที่คุณจะไปฉลองด้วย "จากนั้นเธอก็โยนถั่วลงไปในกองขี้เถ้า. แต่สาวน้อยวิ่งออกมาที่ประตูกลับเข้ามาในสวนและร้องไห้ออก "ตรงนี้ที่นั่นผ่านท้องฟ้านกเขาและLinnets บิน! Blackbird ดงและเกย์นกแชฟฟินช์, ที่นี่, ที่นั่นรีบออกไป! หนึ่งและมาช่วยฉันอย่างรวดเร็ว! เจ้ารีบรีบเจ้า-รับเลือกให้เลือก! " จากนั้นมาก่อนสองนกพิราบสีขาว; และอีกสองนกเขา; และหลังจากนั้นพวกเขาทั้งหมดนกน้อยใต้ฟ้ามาและนกพิราบน้อยก้มศีรษะของพวกเขาลงมาและตั้งให้ทำงานรับเลือกให้เลือก; แล้วคนอื่น ๆ เริ่มที่จะเลือกรับเลือกและหยิบออกมาทุกเม็ดที่ดีและใส่ลงในจานและทิ้งขี้เถ้า ในตอนท้ายของหนึ่งชั่วโมงการทำงานที่ได้ทำและสิ่งที่บินออกมาอีกครั้งที่หน้าต่าง จากนั้นเธอก็นำอาหารกับแม่ของเธอ แต่แม่บอกว่า "ไม่มี! แน่นอนคุณมีเสื้อผ้าและไม่สามารถเต้น; คุณจะต้องไม่ไป. "และเมื่อ Cinderella ขอร้องยากมากที่จะไปเธอกล่าวว่า" หากคุณสามารถในเวลาหนึ่งชั่วโมงเลือกสองของอาหารเหล่านี้ Pease จากเถ้าถ่านที่คุณจะไปด้วย. "ดังนั้นเธอจึงจับสองจาน ถั่วลงไปในกองขี้เถ้า; แต่สาวน้อยก็ออกไปที่สวนด้านหลังของบ้านและเรียกว่าเป็นก่อนและนกที่บินมาและในช่วงครึ่งเวลาทุกชั่วโมงเสร็จและออกจากพวกเขาบินอีกครั้ง และแล้ว Cinderella เอาอาหารกับแม่ของเธอยินดีที่จะคิดว่าตอนนี้เธอควรจะไปที่ลูก แต่แม่ของเธอกล่าวว่า "มันเป็นสิ่งที่ไม่มีประโยชน์ที่คุณไม่สามารถไป; คุณมีเสื้อผ้าไม่ได้และไม่สามารถเต้น; และคุณเท่านั้นที่จะทำให้เราได้ความอัปยศ. "และเธอออกไปกับลูกสาวสองคนของเธอไปงานเลี้ยงตอนนี้เมื่อทุกคนก็หายไปและไม่มีใครทิ้งไว้ที่บ้าน, Cinderella เศร้าไปนั่งอยู่ที่ใต้ต้นไม้สีน้ำตาลแดงและร้องออก"เขย่าเขย่าต้นไม้สีน้ำตาลทองและสีเงินมากกว่าฉัน!" จากนั้นเพื่อนของเธอนกบินออกจากต้นไม้และนำเงินและทองชุดสำหรับเธอและรองเท้าแตะผ้าไหมแพรวพราว; และเธอวางไว้บนและตามน้องสาวของเธอไปงานเลี้ยง . แต่พวกเขาไม่ได้รู้ว่าเธอดูดีและเพื่อความสวยงามในเสื้อผ้าของเธอที่อุดมไปด้วยโอรสของกษัตริย์ในเร็ว ๆ นี้ขึ้นมากับเธอและพาเธอด้วยมือและเต้นกับเธอและไม่มีใคร; และเขาไม่เคยออกจากมือของเธอ แต่เมื่อใดใครที่เข้ามาขอให้เธอเต้นเขากล่าวว่า "ผู้หญิงคนนี้จะเต้นรำกับฉัน." ดังนั้นพวกเขาเต้นจนถึงปลายชั่วโมงของคืนแล้วเธออยากจะกลับบ้าน; และลูกชายของกษัตริย์กล่าวว่า "ผมจะไปดูแลคุณไปที่บ้านของคุณ" สำหรับเขาอยากจะดูว่าแม่บ้านที่สวยงามอาศัยอยู่ แต่เธอเล็ดรอดออกไปจากเขาโดยไม่รู้ตัวและวิ่งออกไปทางบ้านและเจ้าชายตามเธอ; แล้วเธอก็กระโดดขึ้นเป็นนกพิราบบ้านและปิดประตู ดังนั้นเขาจึงรอจนพ่อของเธอมาที่บ้านและบอกเขาว่าหญิงสาวที่ไม่รู้จักที่ได้รับในเทศกาลนั้นได้ซ่อนตัวเองอยู่ในบ้านนกพิราบ แต่เมื่อพวกเขาได้หักเปิดประตูพวกเขาพบว่าไม่มีใครอยู่ภายใน; และเมื่อพวกเขากลับเข้ามาในบ้าน Cinderella วางขณะที่เธอมักจะทำในสภาพเป็นพระสกปรกของเธอโดยขี้เถ้า; เพราะเธอได้วิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่เธอสามารถทำได้ผ่านนกพิราบบ้านและไปยังต้นไม้สีน้ำตาลแดงและได้มีการดำเนินการถอดเสื้อผ้าที่สวยงามของเธอและพวกเขาวางอยู่ใต้ต้นไม้ที่นกอาจจะนำพวกเขาไป; และตัวเองนั่งอยู่ท่ามกลางเถ้าถ่านอีกครั้งในสภาพเป็นพระเก่าของเธอเล็ก ๆ น้อย ๆ . วันรุ่งขึ้นเมื่องานเลี้ยงที่จัดขึ้นอีกครั้งและพ่อแม่และน้องสาวของเธอก็หายไป, Cinderella ไปสีน้ำตาลแดงต้นไม้และสิ่งที่เกิดขึ้นตอนเย็นก่อน . โอรสของกษัตริย์ที่กำลังรอเธอพาเธอด้วยมือและเต้นรำกับเธอ และเมื่อใดขอให้เธอเต้นเขากล่าวว่าเป็นมาก่อน "หญิงคนนี้กำลังเต้นรำกับฉัน." เมื่อคืนมาเธออยากจะกลับบ้าน; และลูกชายของกษัตริย์ไปกับเธอ แต่เธอก็ลุกออกไปจากเขาทั้งหมดในครั้งเดียวในสวนหลังบ้านของพ่อของเธอ ในสวนนี้ยืนลูกแพร์ต้นไม้ใหญ่ที่ดี; Cinderella และกระโดดขึ้นลงไปโดยไม่ต้องเห็น จากนั้นโอรสของกษัตริย์รอจนพ่อของเธอมาที่บ้านและบอกกับเขาว่า "ผู้หญิงที่ไม่รู้จักมีเล็ดรอดออกไปและฉันคิดว่าเธอจะต้องได้เด้งแล้วเข้าไปในลูกแพร์ต้นไม้." พ่อสั่งขวานจะถูกนำและพวกเขาตัด ต้นไม้ แต่ก็พบว่าไม่มีใครอยู่บนนั้น และเมื่อพวกเขากลับเข้ามาในห้องครัวที่มีวาง Cinderella ในขี้เถ้าตามปกติ; เพราะเธอได้หลบลงในด้านอื่น ๆ ของต้นไม้และนำเสื้อผ้าที่สวยงามเธอกลับไปที่นกสีน้ำตาลแดงต้นไม้และใส่แล้วในสภาพเป็นพระเก่าของเธอเล็ก ๆ น้อย ๆ . วันที่สามเมื่อพ่อและแม่และน้องสาวของเธอก็หายไป เธอเดินเข้าไปในสวนอีกครั้งและ said- "เขย่าเขย่าต้นไม้สีน้ำตาลแดงทองและเงินมากกว่าฉัน!" แล้วเพื่อนของเธอชนิดนกนำชุดยังคงดีกว่าหนึ่งอดีตและรองเท้าแตะที่มีทั้งหมดของทอง ; และลูกชายของกษัตริย์เต้นกับเธอคนเดียวและเมื่อคนใดคนหนึ่งอื่นขอให้เธอเต้นเขากล่าวว่าตอนนี้เมื่อคืนมาเธออยากจะกลับบ้าน "หญิงคนนี้เป็นคู่ของฉัน."; และลูกชายของกษัตริย์จะไปกับเธอ แต่เธอจะลื่นไปจากเขา แต่ในรีบว่าเธอลดลงแตะสีทองของเธอซ้ายถึงบันได. ดังนั้นเจ้าชายเอารองเท้าและเดินในวันถัดไปกษัตริย์ พ่อของเขาและกล่าวว่า "ผมจะใช้สำหรับภรรยาของฉันผู้หญิงที่รองเท้าสีทองนี้เหมาะกับ." จากนั้นน้องสาวทั้งสองมีความสุขที่จะได้ยินนี้ สำหรับพวกเขามีเท้าที่สวยงามและมีข้อสงสัยว่าพวกเขาสามารถสวมใส่รองเท้าแตะสีทองไม่มี คนโตไปครั้งแรกที่เข้ามาในห้องที่เป็นรองเท้าแตะและอยากจะลองและแม่ยืนอยู่ แต่นิ้วเท้าใหญ่ของเธอไม่สามารถไปในนั้นและรองเท้าที่เป็นไปโดยสิ้นเชิงมากมีขนาดเล็กเกินไปสำหรับเธอ จากนั้นแม่กล่าวว่า "ไม่เป็นไรตัดออก เมื่อคุณพระราชินีคุณจะไม่เกี่ยวกับการดูแลเท้า; คุณจะไม่ต้องการที่จะไปอยู่บนเท้า. "ดังนั้นสาวโง่ตัดนิ้วเท้าใหญ่ของเธอออกและบีบรองเท้าและเดินไปโอรสของกษัตริย์ จากนั้นเขาก็พาเธอสำหรับเจ้าสาวของเขา, และขี่ม้าไปกับเธอ. แต่ในทางของพวกเขาที่บ้านของพวกเขาจะต้องผ่านสีน้ำตาลแดงต้นไม้ที่ได้ปลูก Cinderella และมีนั่งนกพิราบน้อยในสาขาที่ singing- "กลับมาอีกครั้ง! กลับมาอีกครั้ง! มองไปที่รองเท้า! รองเท้าที่มีขนาดเล็กเกินไปและไม่ได้ทำเพื่อคุณ! เจ้าชาย! เจ้าชาย! ดูอีกครั้งสำหรับเจ้าสาวของเจ้าเพราะเธอไม่ได้เป็นคนจริงที่ตั้งอยู่เคียงข้างเจ้า. " จากนั้นเจ้าชายมองที่เท้าของเธอและเห็นด้วยเลือดที่สตรีมจากสิ่งที่มันเคล็ดลับที่เธอเคยเล่นกับเขา ดังนั้นเขาจึงนำเจ้าสาวเท็จกลับไปที่บ้านของเธอและกล่าวว่า "นี้ไม่ได้เป็นเจ้าสาวที่เหมาะสม; ปล่อยให้น้องสาวอีกพยายามและใส่รองเท้าแตะ. "จากนั้นเธอก็เดินเข้ามาในห้องและมีเท้าของเธอเข้าไปในรองเท้าทั้งหมด แต่ส้นเท้าที่มีขนาดใหญ่เกินไป แต่แม่ของเธอบีบไว้จนเลือดมาและพาเธอไปยังบุตรชายของกษัตริย์ และเขาขี่ม้าไปกับเธอ แต่เมื่อพวกเขามาถึงสีน้ำตาลแดงต้นไม้, นกพิราบน้อยนั่งอยู่ที่นั่นยังคงและร้องเพลงเป็นมาก่อน จากนั้นโอรสของกษัตริย์มองลงไปและเห็นว่าเลือดสตรีมจากรองเท้า ดังนั้นเขาจึงพาเธอกลับมาอีกครั้งนอกจากนี้ยังมี "นี้ไม่ได้เป็นเจ้าสาวที่แท้จริง" เขากับพ่อกล่าวว่า "มีคุณไม่มีลูกสาวอื่น ๆ " จากนั้น Cinderella มาและเธอเอารองเท้าเงอะงะของเธอออกและใส่รองเท้าแตะสีทองและมันพอดีราวกับว่ามันได้ถูกสร้างมาเพื่อเธอ และเมื่อเขาเข้ามาใกล้และมองไปที่ใบหน้าของเธอเจ้าชายรู้ว่าเธอและกล่าวว่า "นี่เป็นเจ้าสาวขวา." จากนั้นเขาก็เอาลูกเมียน้อยในไฮ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Listening to music.Listening to music.Listening to music.Listening to music.Listening to music.Listening to music.Listening to music.Listening to music.Listening to music.Listening to music.Listening to music.Listening to music.Listening to music.Listening to music.Listening to music.Listening to music.Listening to music.Listening to music.Listening to music.Listening to music.Listening to music.Listening to music.Listening to music.Listening to music.Listening to music.Listening to music.Listening to music.