- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
High school is the time to love and
High school is the time to love and be loved.
I met my love on that Tuesday, my first day. As all the grade nines, including myself, made our way into the gym, I saw her. That moment of slow motion, hair blowing in the wind; just like every cheesy romantic comedy I had ever seen. But I could not help myself. I was struck. I could have stared until I dropped dead.
Thankfully I was saved only a few seconds later. I still remember the words that saved my life. “You still have the size sticker on your pants!” I look down to check. Despite the multiple reminders I left myself the night before, I still had the sticker on my pants. That stupid sticker that looks like it would fall off on its own, and yet never does.
So I ripped the sticker off as fast as possible, but still very discreetly so nobody can see my size.
I looked up after my embarrassing encounter with a sticker. She was gone. I do not even know her name.
Weeks pass and things are as normal as they can be in a jungle. I do not have her in any of my classes, clubs I joined, or even see her around the school at lunch time. Suddenly out of the blue, she walks up to me and a group of my friends.
She was with her friends of course, because girls only travel in packs. They are the wolves of high school. They spot you, circle you, and finally attack!
She introduced herself to the group. I melted in my shoes. Her voice sounds like the first laugh of a baby angel. Then with every ounce of confidence that she has; she says, “Hi, I’m ...”. Her name was sweeter than low fat honey flavored yogurt.
The bell rang, we had to go to class. Nothing ever happened for months.
The second semester rolled around. Everyone is mentally and physically tired of their first exam experience. We all seemed like walking zombies chanting “Brains, brains”. And that was exactly what we wanted, more brains. Our brains are fried from studying.
I was suddenly full of energy when she walked into the room. My first period class; with her. I can see her every morning. I finally have an excuse to talk to her, “Did you get this question on the homework?” when I knew exactly what the question was about. That year ended on a good note!
The next year signaled the end of the summer. Grade 10 at last.
A familiar Tuesday marked a year since I saw her for the first time.
Three months into the school year, the annual semi formal is greeted with both a sense of eagerness and dislike. This is the time that everyone admits their love to each other; just like a well dressed Valentine’s Day.
I did not want to go alone since it was my first semi formal dance. So I kept thinking of who I could ask. Every time I go through the list of possible candidates, she seems to top the list no matter how many times I cross her out. I ignored the list.
I still did not want to go alone. I asked a friend because she made a big deal about nobody asking her.
My friend showed up that night in something I was not expecting. She wore the most beautiful aquamarine blue dress I had ever seen. The ruffles and folds were all around the spots she wanted hidden.
But as beautiful as that dress was; she was still a blue blob. The ruffles could not hide her “bigger than life” size. She almost looked like a blue sperm whale. I ended up leaving her shortly after dinner.
I danced with as many girls as possible that night. Girls I did not even know. The next day at school, I saw her. I pulled myself together to ask her if I had any classes with her the next semester. I did not.
I tried to forget her that year; just to see if I could. I could!
That summer I took a driving course. Partially because I wanted to; mostly because my parents would not stop nagging me to. They nagged like there was no tomorrow. “When are you going for driver’s ed? You need to do it in the summer”, over and over again.
I was not in a rush because my instructor’s car smelled like old feet and curry. Not the good kind of curry either, but the cheap take out curry. Yuk! His phone smelled too. Every time it rang, the stench of feet multiplied.
But it had to be done. On one of my last lessons in his disgusting car, his phone rings. My eyes start burning immediately of the smell. I was so happy there was a stop sign. But what made it all better was that she was on the phone. I heard her scheduling her next lesson with him. I did not say a word.
As that summer came to an end, the winter came to a start. With every cold breeze the sound of a familiar “frien-emy” was heard. The semi formal! I was bound to ask her this time. It just had to happen.
Nevertheless, I still cannot pull myself together to approach her with those words, “Do you want to be my date for semi formal?”
Semi formal is always the same. The drunken hooligans that can only have fun while intoxicated; the food seemed like it was packaged from the year before; but the part that sucks the most is the dance floor; no matter how big it got, it seemed too small.
And yet, I was willing to dance with her; even though I could not ask her out. I promised her the first dance; I knew I would be sweaty and unattractive two songs later.
The song started playing; we made our way on to the floor. Dancing with her has been the highlight of my life so far.
Her arms around my neck, so close I could feel her pulse in her wrists; her beautiful, shiny, silk like hair touching my face as we got closer; her feet never stepping on my feet, even if she did, it would be the good kind of pain; I could have danced for ever.
The entire room filled with 228 other people just went silent in my head; I imagined I was dancing with the my dream girl on a deserted island in the middle of the ocean, where you have a clear view of the moon; dancing in a sea of stars that sparkled red, violet and every colour in between; dancing in the middle of an active volcano during a thunder storm; dancing in an explosion of millions of newly hatched butterflies, taking their first leap into life. I did not care how long the song was, because I was caught in a single second; the second I realized I am in love with this girl!
I constantly create scenarios of how I would tell her I love her, and how her reaction would be like. I do not think I will ever tell her how I feel though. A fantasy is a fantasy and could end just as fast as it started; a single slow motion second; a single look; a single dance. But after all, she is the love of my life; my life is not over yet.
I met my love on that Tuesday, my first day. As all the grade nines, including myself, made our way into the gym, I saw her. That moment of slow motion, hair blowing in the wind; just like every cheesy romantic comedy I had ever seen. But I could not help myself. I was struck. I could have stared until I dropped dead.
Thankfully I was saved only a few seconds later. I still remember the words that saved my life. “You still have the size sticker on your pants!” I look down to check. Despite the multiple reminders I left myself the night before, I still had the sticker on my pants. That stupid sticker that looks like it would fall off on its own, and yet never does.
So I ripped the sticker off as fast as possible, but still very discreetly so nobody can see my size.
I looked up after my embarrassing encounter with a sticker. She was gone. I do not even know her name.
Weeks pass and things are as normal as they can be in a jungle. I do not have her in any of my classes, clubs I joined, or even see her around the school at lunch time. Suddenly out of the blue, she walks up to me and a group of my friends.
She was with her friends of course, because girls only travel in packs. They are the wolves of high school. They spot you, circle you, and finally attack!
She introduced herself to the group. I melted in my shoes. Her voice sounds like the first laugh of a baby angel. Then with every ounce of confidence that she has; she says, “Hi, I’m ...”. Her name was sweeter than low fat honey flavored yogurt.
The bell rang, we had to go to class. Nothing ever happened for months.
The second semester rolled around. Everyone is mentally and physically tired of their first exam experience. We all seemed like walking zombies chanting “Brains, brains”. And that was exactly what we wanted, more brains. Our brains are fried from studying.
I was suddenly full of energy when she walked into the room. My first period class; with her. I can see her every morning. I finally have an excuse to talk to her, “Did you get this question on the homework?” when I knew exactly what the question was about. That year ended on a good note!
The next year signaled the end of the summer. Grade 10 at last.
A familiar Tuesday marked a year since I saw her for the first time.
Three months into the school year, the annual semi formal is greeted with both a sense of eagerness and dislike. This is the time that everyone admits their love to each other; just like a well dressed Valentine’s Day.
I did not want to go alone since it was my first semi formal dance. So I kept thinking of who I could ask. Every time I go through the list of possible candidates, she seems to top the list no matter how many times I cross her out. I ignored the list.
I still did not want to go alone. I asked a friend because she made a big deal about nobody asking her.
My friend showed up that night in something I was not expecting. She wore the most beautiful aquamarine blue dress I had ever seen. The ruffles and folds were all around the spots she wanted hidden.
But as beautiful as that dress was; she was still a blue blob. The ruffles could not hide her “bigger than life” size. She almost looked like a blue sperm whale. I ended up leaving her shortly after dinner.
I danced with as many girls as possible that night. Girls I did not even know. The next day at school, I saw her. I pulled myself together to ask her if I had any classes with her the next semester. I did not.
I tried to forget her that year; just to see if I could. I could!
That summer I took a driving course. Partially because I wanted to; mostly because my parents would not stop nagging me to. They nagged like there was no tomorrow. “When are you going for driver’s ed? You need to do it in the summer”, over and over again.
I was not in a rush because my instructor’s car smelled like old feet and curry. Not the good kind of curry either, but the cheap take out curry. Yuk! His phone smelled too. Every time it rang, the stench of feet multiplied.
But it had to be done. On one of my last lessons in his disgusting car, his phone rings. My eyes start burning immediately of the smell. I was so happy there was a stop sign. But what made it all better was that she was on the phone. I heard her scheduling her next lesson with him. I did not say a word.
As that summer came to an end, the winter came to a start. With every cold breeze the sound of a familiar “frien-emy” was heard. The semi formal! I was bound to ask her this time. It just had to happen.
Nevertheless, I still cannot pull myself together to approach her with those words, “Do you want to be my date for semi formal?”
Semi formal is always the same. The drunken hooligans that can only have fun while intoxicated; the food seemed like it was packaged from the year before; but the part that sucks the most is the dance floor; no matter how big it got, it seemed too small.
And yet, I was willing to dance with her; even though I could not ask her out. I promised her the first dance; I knew I would be sweaty and unattractive two songs later.
The song started playing; we made our way on to the floor. Dancing with her has been the highlight of my life so far.
Her arms around my neck, so close I could feel her pulse in her wrists; her beautiful, shiny, silk like hair touching my face as we got closer; her feet never stepping on my feet, even if she did, it would be the good kind of pain; I could have danced for ever.
The entire room filled with 228 other people just went silent in my head; I imagined I was dancing with the my dream girl on a deserted island in the middle of the ocean, where you have a clear view of the moon; dancing in a sea of stars that sparkled red, violet and every colour in between; dancing in the middle of an active volcano during a thunder storm; dancing in an explosion of millions of newly hatched butterflies, taking their first leap into life. I did not care how long the song was, because I was caught in a single second; the second I realized I am in love with this girl!
I constantly create scenarios of how I would tell her I love her, and how her reaction would be like. I do not think I will ever tell her how I feel though. A fantasy is a fantasy and could end just as fast as it started; a single slow motion second; a single look; a single dance. But after all, she is the love of my life; my life is not over yet.
0/5000
มัธยมเป็นเวลาที่จะรัก และรักฉันได้พบรักในวันอังคารที่ วันแรก เป็นทุกเกรดท่ามกลางบรรยากาศ รวมถึงตัวเอง ทำทางเข้าไปในโรงยิม ฉันเห็นเธอ เวลาที่เคลื่อนไหวช้า เป่าลม ผม เหมือนตลกโรแมนติกยิ้มทุก ฉันได้เคยพบเห็น แต่ฉันไม่สามารถช่วยเหลือตัวเอง ฉันหลง ผมไม่ได้เริ่มจนกว่าฉันหลุดตายขอบคุณฉันถูกบันทึกไว้ในภายหลังเพียงไม่กี่วินาที ผมยังจำคำที่บันทึกชีวิตของฉัน "คุณยังมีสติ๊กเกอร์ขนาดบนกางเกงของคุณ" ฉันมองลงไปตรวจสอบ แม้ มีเตือนหลายทิ้งตัวเองคืน ฉันยังคงมีสติ๊กเกอร์บนกางเกงของฉัน สติ๊กเกอร์ที่โง่ที่ดูเหมือนมันจะหลุดในตนเอง และยัง ไม่เคยไม่ดังนั้น ฉันคัดลอกสติกเกอร์ปิดเป็นเร็ว ที่สุด แต่ยังคงมากอยู่จึงไม่มีใครสามารถเห็นขนาดของฉัน ผมมองขึ้นหลังจากการเผชิญหน้าของฉันอายกับสติ๊กเกอร์ที่ เธอหายไป ฉันไม่ได้รู้ชื่อเธอผ่านสัปดาห์ และสิ่งที่เป็นปกติเท่าที่จะเป็นในป่า ฉันไม่มีเธอในชั้นเรียนของฉัน คลับผมร่วม หรือแม้แต่ดูเธอรอบโรงเรียนเวลากลางวัน ก็ออกจากสีฟ้า เธอเดินขึ้นกับฉันและกลุ่มเพื่อนของฉันเธอกับเพื่อนเธอแน่นอน เพราะผู้หญิงเดินทางเฉพาะในชุด พวกเขาเป็นหมาป่าของโรงเรียน พวกเขาจุดคุณ วงกลมคุณ และในที่สุด โจมตี เธอแนะนำตัวเองกับกลุ่ม ผมอ่อนในรองเท้าของฉัน เสียงเสียงเธอเหมือนหัวเราะแรกของเทวดาเด็ก แล้วกับทุกออนซ์ของความเชื่อมั่นที่เธอมี เธอกล่าวว่า "สวัสดี ฉัน..." ชื่อของเธอถูกสุดยอดกว่าน้ำผึ้งไขมันต่ำโยเกิร์ต flavored ระฆังรัง เราได้ไปเรียน ไม่มีอะไรเคยเกิดขึ้นในเดือน ภาคที่สองที่สะสมสถาน ทุกคนมีจิตใจ และร่างกายเหนื่อยล้าของประสบการณ์การสอบครั้งแรก เราเหมือนเดินสวดมนต์ "สมอง สมอง" ซอมบี้ และที่ว่าสิ่งที่เราต้อง ขึ้นสมอง สมองของเราจะทอดจากการศึกษาผมก็เต็มไป ด้วยพลังงานเมื่อเธอเดินเข้าไปในห้อง ชั้นของฉันรอบระยะเวลาแรก กับเธอ ฉันจะเห็นเธอทุกเช้า จนได้ที่จะพูดคุยกับเธอ "คุณได้ รับคำถามนี้กับบ้าน" เมื่อผมรู้ว่าอะไรคำถามที่เกี่ยวกับการ ปีที่สิ้นสุดในเหตุที่ดีปีหน้าส่งสัญญาณสิ้นสุดของฤดูร้อน เกรด 10 ที่สุดท้ายคุ้นเคยกับอังคารทำเครื่องหมายปีตั้งแต่ผมเห็นเธอครั้งแรกสามเดือนเป็นปีโรงเรียน กึ่งประจำปีอย่างเป็นทางคือประทับใจกับทั้งความรู้สึกของ eagerness และไม่ชอบ นี้คือเวลาที่ทุกคนยอมรับความรักกัน เหมือนดีแต่งตัววันวาเลนไทน์ไม่ได้ต้องการไปคนเดียวเนื่องจากมันเป็นของฉันแรกกึ่งเต้นกัน ดังนั้น ฉันเก็บความคิดของที่ที่ฉันสามารถขอ ทุกครั้งที่ไปผ่านรายชื่อของผู้สมัครได้ เธอดูเหมือนว่าบนรายการไม่ว่าหลายครั้งผมข้ามออก ผมละเว้นรายการยังไม่ได้ไม่อยากไปคนเดียว ผมถามเพื่อนเนื่องจากเธอทำไรเกี่ยวกับใครถามเธอเพื่อนของฉันแสดงให้เห็นว่าค่าที่คืนในสิ่งที่ฉันไม่คาด เธอสวมงามอความารีนสีน้ำเงินเสื้อฉันได้เคยเห็น รัฟเฟิลและพับได้รอบจุดเธอต้องซ่อนไว้แต่สวยงามเป็นเครื่องแต่งกาย เธอยังคงเป็นหยดสีฟ้า รัฟเฟิลสามารถซ่อนขนาด "ใหญ่กว่าชีวิต" ของเธอ เธอเกือบจะดูเหมือนวาฬสเปิร์มสีน้ำเงิน ฉันสิ้นสุดขึ้นการปล่อยเธอหลังจากอาหารค่ำฉันเต้นกับสาวมากที่สุดคืนนั้น ผู้หญิงที่ผมไม่ได้รู้ วันที่ ฉันเห็นเธอ ผมดึงตัวเองเข้าด้วยกันเพื่อถามเธอถ้า ผมเรียนใด ๆ กับเธอภาคการศึกษาถัดไป ฉันไม่พยายามลืมเธอปี เพียงเพื่อดูถ้าสามารถ ฉันสามารถฤดูร้อนนั้นฉันเอาหลักสูตรขับ บางส่วน เพราะผมต้องการ ส่วนใหญ่เนื่องจากพ่อต้องหยุดการจู้จี้ผม จะ nagged เหมือนมีไม่มีวันพรุ่งนี้ "เมื่อคุณกำลังสำหรับขับ ed หรือไม่ คุณต้องทำในช่วงซัมเมอร์" เล่าไม่มีทางในการวิ่งเนื่องจากรถของฉันสอนกลิ่นเหมือนเท้าเก่าและแกง ไม่ดีชนิดของแกงอย่างใดอย่างหนึ่ง แต่จะออกแกงในราคาประหยัด อีก โทรศัพท์ของเขากลิ่นมากเกินไป ทุกครั้งที่มันรัง กลิ่นเหม็นของเท้าคูณแต่มันก็จะทำ หนึ่งบทเรียนสุดท้ายของฉันในรถน่าขยะแขยง แหวนโทรศัพท์ของเขา ตาของฉันเริ่มต้นเขียนทันทีของกลิ่น ฉันมีความสุขมากที่มีเครื่องหมายหยุด แต่สิ่งที่ทำมันดี ที่เธอทางโทรศัพท์ ผมได้ยินเธอแผนบทเรียนของเธอต่อไปกับเขา ฉันไม่ได้พูดคำนั้นเป็นฤดูร้อนที่มาถึงสิ้นสุด ฤดูหนาวมาถึงการเริ่มต้น กับทุกลมเย็น ได้ยินเสียงคุ้นเคย "frien-emy" กึ่งเป็นทางการ ฉันถูกกับถามเธอครั้งนี้ เพิ่งได้เกิดขึ้นอย่างไรก็ตาม ฉันยังคงไม่สามารถดึงตัวเองเพื่อเข้าหาเธอ ด้วยคำเหล่านั้น "คุณ ต้องเป็นวันของฉันสำหรับกึ่งเป็นทางการหรือไม่"ทางกึ่งจะเสมอเหมือนกัน นักเลงเดินเข้ามาเมาที่สามารถมีความสนุกขณะ intoxicated อาหารเก่า ๆ มันถูกบรรจุจากปีก่อน แต่ส่วนที่มากที่สุดครับเป็นฟลอร์เต้นรำ ไม่ขนาดนั้นได้ มันดูเล็กเกินไปและยัง ผมยินดีที่จะเต้นรำกับเธอ แม้ว่าฉันจะขอเธอออก ผมสัญญาเธอเต้นแรก ฉันรู้ว่า ฉันจะว่าขี้เหร่ และ sweaty สองเพลงในภายหลังเพลงเริ่มเล่น เราทำของเราทางระบบพื้น เต้นรำกับเธอแล้วเน้นชีวิตของฉันดังนั้นไกลแขนรอบคอของฉัน ดังนั้นปิดผมรู้สึกถึงชีพจรของเธอในข้อของเธอ ไหมเธอสวย เงา เช่นผมสัมผัสใบหน้าของฉันเป็นเราได้ใกล้ชิด เท้าของเธอไม่เคยก้าวเท้าของฉัน แม้ว่าเธอไม่ได้ มันจะเป็นชนิดดีเจ็บปวด ฉันไม่ได้เต้นเคยตัวห้องพักทั้งหมดเต็มไป ด้วย 228 คนอื่น ๆ เพียงไปเงียบในหัวของฉัน ฉันจินตนาการฉันได้เต้นรำกับสาวฝันของฉันบนเกาะร้างกลางทะเล ที่คุณมีมุมมองที่ชัดเจนของดวงจันทร์ เต้นรำในทะเลดาวที่ sparkled สีแดง ม่วง และทุกสีในระหว่าง เต้นรำกลางภูเขาไฟใช้งานอยู่ในช่วงพายุฟ้าร้อง เต้นรำในการกระจายของล้านของผีเสื้อใหม่ขีด การกระโดดของพวกเขาครั้งแรกในชีวิต ผมไม่เลี้ยงนานเพลงได้ เนื่องจากผมถูกจับเดียวสอง ที่สองที่ฉันรู้ฉันรักเธอคนนี้ตลอดเวลาฉันสร้างสถานการณ์ว่าฉันจะบอกเธอฉันรักเธอ และวิธีปฏิกิริยาของเธอจะเป็นเช่น ผมไม่คิดว่า ฉันเคยจะบอกเธอว่าฉันรู้สึกว่า จินตนาการเป็น และอาจจบลงเพียงแค่เป็นอย่างที่มันเริ่มต้น เคลื่อนไหวช้าเดียวสอง ดูเดียว เต้นรำเดียวกัน แต่หลังจากที่ทุก เธอคือความรักของชีวิต ชีวิตของฉันไปยังไม่
การแปล กรุณารอสักครู่..
High school is the time to love and be loved.
I met my love on that Tuesday, my first day. As all the grade nines, including myself, made our way into the gym, I saw her. That moment of slow motion, hair blowing in the wind; just like every cheesy romantic comedy I had ever seen. But I could not help myself. I was struck. I could have stared until I dropped dead.
Thankfully I was saved only a few seconds later. I still remember the words that saved my life. “You still have the size sticker on your pants!” I look down to check. Despite the multiple reminders I left myself the night before, I still had the sticker on my pants. That stupid sticker that looks like it would fall off on its own, and yet never does.
So I ripped the sticker off as fast as possible, but still very discreetly so nobody can see my size.
I looked up after my embarrassing encounter with a sticker. She was gone. I do not even know her name.
Weeks pass and things are as normal as they can be in a jungle. I do not have her in any of my classes, clubs I joined, or even see her around the school at lunch time. Suddenly out of the blue, she walks up to me and a group of my friends.
She was with her friends of course, because girls only travel in packs. They are the wolves of high school. They spot you, circle you, and finally attack!
She introduced herself to the group. I melted in my shoes. Her voice sounds like the first laugh of a baby angel. Then with every ounce of confidence that she has; she says, “Hi, I’m ...”. Her name was sweeter than low fat honey flavored yogurt.
The bell rang, we had to go to class. Nothing ever happened for months.
The second semester rolled around. Everyone is mentally and physically tired of their first exam experience. We all seemed like walking zombies chanting “Brains, brains”. And that was exactly what we wanted, more brains. Our brains are fried from studying.
I was suddenly full of energy when she walked into the room. My first period class; with her. I can see her every morning. I finally have an excuse to talk to her, “Did you get this question on the homework?” when I knew exactly what the question was about. That year ended on a good note!
The next year signaled the end of the summer. Grade 10 at last.
A familiar Tuesday marked a year since I saw her for the first time.
Three months into the school year, the annual semi formal is greeted with both a sense of eagerness and dislike. This is the time that everyone admits their love to each other; just like a well dressed Valentine’s Day.
I did not want to go alone since it was my first semi formal dance. So I kept thinking of who I could ask. Every time I go through the list of possible candidates, she seems to top the list no matter how many times I cross her out. I ignored the list.
I still did not want to go alone. I asked a friend because she made a big deal about nobody asking her.
My friend showed up that night in something I was not expecting. She wore the most beautiful aquamarine blue dress I had ever seen. The ruffles and folds were all around the spots she wanted hidden.
But as beautiful as that dress was; she was still a blue blob. The ruffles could not hide her “bigger than life” size. She almost looked like a blue sperm whale. I ended up leaving her shortly after dinner.
I danced with as many girls as possible that night. Girls I did not even know. The next day at school, I saw her. I pulled myself together to ask her if I had any classes with her the next semester. I did not.
I tried to forget her that year; just to see if I could. I could!
That summer I took a driving course. Partially because I wanted to; mostly because my parents would not stop nagging me to. They nagged like there was no tomorrow. “When are you going for driver’s ed? You need to do it in the summer”, over and over again.
I was not in a rush because my instructor’s car smelled like old feet and curry. Not the good kind of curry either, but the cheap take out curry. Yuk! His phone smelled too. Every time it rang, the stench of feet multiplied.
But it had to be done. On one of my last lessons in his disgusting car, his phone rings. My eyes start burning immediately of the smell. I was so happy there was a stop sign. But what made it all better was that she was on the phone. I heard her scheduling her next lesson with him. I did not say a word.
As that summer came to an end, the winter came to a start. With every cold breeze the sound of a familiar “frien-emy” was heard. The semi formal! I was bound to ask her this time. It just had to happen.
Nevertheless, I still cannot pull myself together to approach her with those words, “Do you want to be my date for semi formal?”
Semi formal is always the same. The drunken hooligans that can only have fun while intoxicated; the food seemed like it was packaged from the year before; but the part that sucks the most is the dance floor; no matter how big it got, it seemed too small.
And yet, I was willing to dance with her; even though I could not ask her out. I promised her the first dance; I knew I would be sweaty and unattractive two songs later.
The song started playing; we made our way on to the floor. Dancing with her has been the highlight of my life so far.
Her arms around my neck, so close I could feel her pulse in her wrists; her beautiful, shiny, silk like hair touching my face as we got closer; her feet never stepping on my feet, even if she did, it would be the good kind of pain; I could have danced for ever.
The entire room filled with 228 other people just went silent in my head; I imagined I was dancing with the my dream girl on a deserted island in the middle of the ocean, where you have a clear view of the moon; dancing in a sea of stars that sparkled red, violet and every colour in between; dancing in the middle of an active volcano during a thunder storm; dancing in an explosion of millions of newly hatched butterflies, taking their first leap into life. I did not care how long the song was, because I was caught in a single second; the second I realized I am in love with this girl!
I constantly create scenarios of how I would tell her I love her, and how her reaction would be like. I do not think I will ever tell her how I feel though. A fantasy is a fantasy and could end just as fast as it started; a single slow motion second; a single look; a single dance. But after all, she is the love of my life; my life is not over yet.
I met my love on that Tuesday, my first day. As all the grade nines, including myself, made our way into the gym, I saw her. That moment of slow motion, hair blowing in the wind; just like every cheesy romantic comedy I had ever seen. But I could not help myself. I was struck. I could have stared until I dropped dead.
Thankfully I was saved only a few seconds later. I still remember the words that saved my life. “You still have the size sticker on your pants!” I look down to check. Despite the multiple reminders I left myself the night before, I still had the sticker on my pants. That stupid sticker that looks like it would fall off on its own, and yet never does.
So I ripped the sticker off as fast as possible, but still very discreetly so nobody can see my size.
I looked up after my embarrassing encounter with a sticker. She was gone. I do not even know her name.
Weeks pass and things are as normal as they can be in a jungle. I do not have her in any of my classes, clubs I joined, or even see her around the school at lunch time. Suddenly out of the blue, she walks up to me and a group of my friends.
She was with her friends of course, because girls only travel in packs. They are the wolves of high school. They spot you, circle you, and finally attack!
She introduced herself to the group. I melted in my shoes. Her voice sounds like the first laugh of a baby angel. Then with every ounce of confidence that she has; she says, “Hi, I’m ...”. Her name was sweeter than low fat honey flavored yogurt.
The bell rang, we had to go to class. Nothing ever happened for months.
The second semester rolled around. Everyone is mentally and physically tired of their first exam experience. We all seemed like walking zombies chanting “Brains, brains”. And that was exactly what we wanted, more brains. Our brains are fried from studying.
I was suddenly full of energy when she walked into the room. My first period class; with her. I can see her every morning. I finally have an excuse to talk to her, “Did you get this question on the homework?” when I knew exactly what the question was about. That year ended on a good note!
The next year signaled the end of the summer. Grade 10 at last.
A familiar Tuesday marked a year since I saw her for the first time.
Three months into the school year, the annual semi formal is greeted with both a sense of eagerness and dislike. This is the time that everyone admits their love to each other; just like a well dressed Valentine’s Day.
I did not want to go alone since it was my first semi formal dance. So I kept thinking of who I could ask. Every time I go through the list of possible candidates, she seems to top the list no matter how many times I cross her out. I ignored the list.
I still did not want to go alone. I asked a friend because she made a big deal about nobody asking her.
My friend showed up that night in something I was not expecting. She wore the most beautiful aquamarine blue dress I had ever seen. The ruffles and folds were all around the spots she wanted hidden.
But as beautiful as that dress was; she was still a blue blob. The ruffles could not hide her “bigger than life” size. She almost looked like a blue sperm whale. I ended up leaving her shortly after dinner.
I danced with as many girls as possible that night. Girls I did not even know. The next day at school, I saw her. I pulled myself together to ask her if I had any classes with her the next semester. I did not.
I tried to forget her that year; just to see if I could. I could!
That summer I took a driving course. Partially because I wanted to; mostly because my parents would not stop nagging me to. They nagged like there was no tomorrow. “When are you going for driver’s ed? You need to do it in the summer”, over and over again.
I was not in a rush because my instructor’s car smelled like old feet and curry. Not the good kind of curry either, but the cheap take out curry. Yuk! His phone smelled too. Every time it rang, the stench of feet multiplied.
But it had to be done. On one of my last lessons in his disgusting car, his phone rings. My eyes start burning immediately of the smell. I was so happy there was a stop sign. But what made it all better was that she was on the phone. I heard her scheduling her next lesson with him. I did not say a word.
As that summer came to an end, the winter came to a start. With every cold breeze the sound of a familiar “frien-emy” was heard. The semi formal! I was bound to ask her this time. It just had to happen.
Nevertheless, I still cannot pull myself together to approach her with those words, “Do you want to be my date for semi formal?”
Semi formal is always the same. The drunken hooligans that can only have fun while intoxicated; the food seemed like it was packaged from the year before; but the part that sucks the most is the dance floor; no matter how big it got, it seemed too small.
And yet, I was willing to dance with her; even though I could not ask her out. I promised her the first dance; I knew I would be sweaty and unattractive two songs later.
The song started playing; we made our way on to the floor. Dancing with her has been the highlight of my life so far.
Her arms around my neck, so close I could feel her pulse in her wrists; her beautiful, shiny, silk like hair touching my face as we got closer; her feet never stepping on my feet, even if she did, it would be the good kind of pain; I could have danced for ever.
The entire room filled with 228 other people just went silent in my head; I imagined I was dancing with the my dream girl on a deserted island in the middle of the ocean, where you have a clear view of the moon; dancing in a sea of stars that sparkled red, violet and every colour in between; dancing in the middle of an active volcano during a thunder storm; dancing in an explosion of millions of newly hatched butterflies, taking their first leap into life. I did not care how long the song was, because I was caught in a single second; the second I realized I am in love with this girl!
I constantly create scenarios of how I would tell her I love her, and how her reaction would be like. I do not think I will ever tell her how I feel though. A fantasy is a fantasy and could end just as fast as it started; a single slow motion second; a single look; a single dance. But after all, she is the love of my life; my life is not over yet.
การแปล กรุณารอสักครู่..
โรงเรียนมัธยมเป็นเวลาที่จะรัก และถูกรัก
ฉันได้พบความรักในวันอังคาร วันแรกของฉัน เป็นทุกเกรดเก้า รวมทั้งตัวผม ทำวิธีของเราเข้าไปในโรงยิม ผมเห็นเธอ ช่วงเวลาที่เคลื่อนไหวช้า ผมเป่าในลม เหมือนทุกยิ้มตลกโรแมนติกที่ผมเคยเห็น แต่ผมไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ ผมก็หลง ผมอาจจะจ้องจนฉันตายไป .
โชคดีที่ฉันรอดมาได้เพียงไม่กี่วินาทีต่อมา ผมยังจำคำที่ช่วยชีวิตฉันไว้ " คุณยังมีขนาดสติกเกอร์บนกางเกงของคุณ ! " ผมมองลงไปดู แม้จะมีหลายคนเตือนผมออกจากตัวเอง เมื่อคืนก่อน ผมยังติดที่กางเกงของฉัน ไอ้สติ๊กเกอร์ที่ดูเหมือนจะตกออกในตัวของมันเอง และยังไม่เคยทำ
ผมลอกสติ๊กเกอร์ออก ให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ แต่ยังสุขุมจึงไม่มีใครสามารถเห็นฉันขนาดนี้ ฉันมองขึ้นไป
หลังจากพบน่าอายของฉันกับสติกเกอร์ เธอหายตัวไป ฉันไม่รู้แม้แต่ชื่อของเธอ
อาทิตย์และสิ่งที่จะเป็นปกติเช่นที่พวกเขาสามารถอยู่ในป่า ฉันไม่ได้ให้เธอในชั้นเรียนของฉัน , คลับผมได้เข้าร่วม หรือแม้แต่เห็นเธอรอบโรงเรียน ในเวลาเที่ยงทันใดนั้นจู่ๆ เธอเดินเข้ามาหาผมและกลุ่มเพื่อนๆ ของฉัน
เธอกับเพื่อนของเธอแน่นอน เพราะผู้หญิงคนเดียวเดินทางในแพ็ค พวกเขาเป็นหมาป่าของโรงเรียนมัธยม พวกเขาจุดที่คุณวงกลม คุณ และก็โจมตี
เธอแนะนำตัวเองในกลุ่ม ฉันละลายในรองเท้าของฉัน เสียงเธอฟังดูเหมือนหัวเราะแรกของทารกนางฟ้า แล้วกับทุกออนซ์ของความมั่นใจที่เธอมี ;เธอพูดว่า " สวัสดีครับ ผม . . . . . . . " ชื่อของเธอคือหวานกว่าน้ำผึ้งโยเกิร์ตไขมันต่ำรส
กริ่งดัง เราเลยต้องไปเรียน ไม่มีอะไรเกิดขึ้นสำหรับเดือน
เทอม 2 ม้วนรอบ ทุกคนกำลังกาย และเหนื่อยของประสบการณ์การสอบครั้งแรกของพวกเขา เราทุกคนเหมือนซอมบี้เดินร้องเพลง " มันสมองมันสมอง " และนั่นคือสิ่งที่เราต้องการ สมองมากขึ้นสมองของเราจะทอดจากการเรียน
ผมก็เต็มไปด้วยพลังงาน เมื่อเธอเดินเข้ามาในห้อง เรียนคาบแรกของฉัน กับเธอ ฉันสามารถเจอเธอทุกๆเช้า ในที่สุดผมก็มีข้ออ้างที่จะคุยกับเธอ " คุณได้รับคำถามเกี่ยวกับการบ้าน " เมื่อผมรู้ว่าสิ่งที่คำถามเกี่ยวกับ ปีนั้นสิ้นสุดลงในบันทึกที่ดี !
ปีหน้าสัญญาณการสิ้นสุดของฤดูร้อน เกรด 10 คนสุดท้าย . . .
วันอังคารที่คุ้นเคยเครื่องหมายปีตั้งแต่ผมเห็นเธอครั้งแรก
สามเดือนในโรงเรียน ปีกึ่งเป็นทางการได้รับทั้งความกระตือรือร้นและไม่ชอบ นี่คือเวลาที่ทุกคนยอมรับความรักของพวกเขากับแต่ละอื่น ๆ เหมือนแต่งตัววันวาเลนไทน์
ฉันไม่อยากไปคนเดียว เพราะมันเป็นกึ่งแรกของฉันเต้นรำอย่างเป็นทางการ ดังนั้นผมจึงคิดที่จะถามทุกครั้งที่ฉันไปผ่านรายการของผู้สมัครที่เป็นไปได้ ดูเหมือนเธอจะด้านบนรายการไม่ว่ากี่ครั้งที่ฉันข้ามเธอ ผมไม่สนใจรายการ
ผมยังไม่ได้อยากไปคนเดียว ฉันถามเพื่อนเพราะหล่อนทำเรื่องใหญ่เกี่ยวกับไม่มีใครถามเธอ
เพื่อนของฉันมาคืนในสิ่งที่ผมไม่ได้คาดหวัง เธอสวมชุดสีฟ้าสีฟ้าที่สวยที่สุดที่ผมเคยเห็นมี ruffles และพับได้ รอบๆ จุดที่เธอต้องการซ่อนอยู่
แต่สวยเหมือนชุดนั้นคือ เธอยังหยดสีฟ้า ที่แบบนี้ไม่อาจซ่อนเธอ " ใหญ่กว่าขนาดของชีวิต " เธอเกือบจะดูเหมือนปลาวาฬสเปิร์มสีฟ้า ฉันสิ้นสุดขึ้นออกจากเธอเร็ว ๆหลังจากกินข้าว
ผมเต้นกับหญิงมากเท่าที่เป็นไปได้ในคืนนั้น ผู้หญิงที่ผมไม่รู้ วันต่อมาที่โรงเรียน ผมเห็นเธอฉันดึงตัวเองเข้าด้วยกันเพื่อถามเธอถ้าฉันได้เรียนกับเธอต่อภาคการศึกษา ผมไม่ได้
ฉันพยายามที่จะลืมเธอได้ในปีนั้น แค่ดูว่าผมทำได้ ฉันสามารถ !
ที่ฤดูร้อนฉันได้ขับแน่นอน ส่วนหนึ่งเป็นเพราะผมต้องการ ; ส่วนใหญ่เป็นเพราะพ่อแม่ของฉันจะไม่หยุดดุด่าฉัน พวกเขาบ่นเหมือนจะไม่มีวันพรุ่งนี้ " เมื่อไหร่คุณจะไปขับเอ็ดคุณต้องทำมันในฤดูร้อน " กว่าและมากกว่าอีกครั้ง
ผมไม่ได้รีบ เพราะอาจารย์รถของฉันกลิ่นเหมือนเท้าเก่าและแกง ชนิดที่ไม่ดีของแกงเหมือนกัน แต่ราคาถูก เอาไปแกง แหวะ โทรศัพท์ของเขาก็เหมือนกัน ทุกครั้งที่มันดัง กลิ่นเท้าทวีคูณ
แต่ก็ต้องทำ หนึ่งในบทเรียนสุดท้ายของฉันในรถที่น่ารังเกียจของเขา เสียงกริ่งโทรศัพท์ของเขาตาของฉันเริ่มไหม้ทันทีของกลิ่น ฉันมีความสุขมาก มีป้ายให้หยุด แต่สิ่งที่ทำให้มันทั้งหมดขึ้นที่เธอโทรมา ฉันได้ยินว่าเธอจัดบทเรียนต่อไปของเธอกับเขา ผมไม่พูด
เป็นฤดูร้อนมาถึงจุดจบ ฤดูหนาวมาเริ่มต้น ทุกครั้งที่สายลมเย็นเสียงที่คุ้นเคย " frien Emy " ถูกได้ยิน กึ่งเป็นทางการ ! ฉันต้องถามเธอในเวลานี้มันเพิ่งจะเกิดขึ้น
แต่ผมก็ยังไม่สามารถดึงตัวเองเข้าหาเธอด้วยคำพูดเหล่านั้น คุณจะเป็นคู่เดทของฉันกึ่งเป็นทางการ "
กึ่งเป็นทางการ เป็นแบบนี้เสมอ ขี้เมาอันธพาลเท่านั้นที่สามารถมีความสนุกสนานในขณะที่มึนเมา ; อาหารดูเหมือนจะบรรจุจากปีก่อน แต่ส่วนที่แย่ที่สุดคือพื้นเต้นรำ ไม่ว่าจะใหญ่ได้มันดูเล็กเหมือนกัน
แต่ผมก็เต็มใจที่จะเต้นรำกับเธอ แม้ว่าผมจะไม่ขอคบกับเธอ ฉันสัญญากับเธอเต้นรำครั้งแรก ผมรู้ว่าผมจะขับเหงื่อและขี้เหร่สองเพลงนะ
เพลงเริ่มเล่น เราทำทางของเราบนพื้น เต้นรำกับเธอได้ จุดเด่นของชีวิตของฉันดังนั้นไกล
แขนของเธอรอบคอของฉัน ดังนั้น ฉันเกือบจะรู้สึกชีพจรที่ข้อมือ ; ของเธอสวยงามเงา , ผ้าไหมอย่างผมสัมผัสใบหน้าของฉันในขณะที่เราใกล้ชิด ; เท้าของเธอไม่เคยเหยียบเท้า แม้ว่าเธอจะเป็นชนิดที่ดีของความเจ็บปวด ผมจะเต้นตลอดไป
ทั้งห้องเต็มไปด้วยอีก 228 คนก็เงียบ ในหัวของฉัน ฉันคิด ฉันเต้น กับความฝันสาวบนเกาะร้างกลางมหาสมุทร ที่คุณมีมุมมองที่ชัดเจนของจันทร์เต้นรำในทะเลแห่งดวงดาวที่ส่องประกายสีแดง , สีม่วงและทุกสี ; ระหว่างกำลังเต้นอยู่ตรงกลางของภูเขาไฟในช่วงฝนฟ้าคะนอง ; เต้นรำในการระเบิดของล้านของฟักใหม่ผีเสื้อ การกระโดดครั้งแรกในชีวิต ผมไม่ได้ดูแลนานเป็นเพลง เพราะผมถูกจับในวินาทีเดียว ที่สองฉันตระหนักฉันในความรักกับผู้หญิงคนนี้
ฉันอย่างต่อเนื่องสร้างสถานการณ์ของวิธีที่ผมจะบอกเธอว่า ผมรักเธอ และวิธีปฏิกิริยาของเธอจะเป็นเช่น ผมไม่คิดว่าผมจะเคยบอกเธอว่าฉันรู้สึกยังไงนะ จินตนาการเป็นเรื่องเพ้อฝัน และอาจจบเร็วอย่างเดียว มันเริ่มเคลื่อนไหวช้า ; ที่สอง ; หน่อยเดียว ; การเต้นเดี่ยว แต่หลังจากนั้น เธอ คือ ความรักของชีวิตฉัน ชีวิตของฉันมันยังไม่จบ
ฉันได้พบความรักในวันอังคาร วันแรกของฉัน เป็นทุกเกรดเก้า รวมทั้งตัวผม ทำวิธีของเราเข้าไปในโรงยิม ผมเห็นเธอ ช่วงเวลาที่เคลื่อนไหวช้า ผมเป่าในลม เหมือนทุกยิ้มตลกโรแมนติกที่ผมเคยเห็น แต่ผมไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ ผมก็หลง ผมอาจจะจ้องจนฉันตายไป .
โชคดีที่ฉันรอดมาได้เพียงไม่กี่วินาทีต่อมา ผมยังจำคำที่ช่วยชีวิตฉันไว้ " คุณยังมีขนาดสติกเกอร์บนกางเกงของคุณ ! " ผมมองลงไปดู แม้จะมีหลายคนเตือนผมออกจากตัวเอง เมื่อคืนก่อน ผมยังติดที่กางเกงของฉัน ไอ้สติ๊กเกอร์ที่ดูเหมือนจะตกออกในตัวของมันเอง และยังไม่เคยทำ
ผมลอกสติ๊กเกอร์ออก ให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ แต่ยังสุขุมจึงไม่มีใครสามารถเห็นฉันขนาดนี้ ฉันมองขึ้นไป
หลังจากพบน่าอายของฉันกับสติกเกอร์ เธอหายตัวไป ฉันไม่รู้แม้แต่ชื่อของเธอ
อาทิตย์และสิ่งที่จะเป็นปกติเช่นที่พวกเขาสามารถอยู่ในป่า ฉันไม่ได้ให้เธอในชั้นเรียนของฉัน , คลับผมได้เข้าร่วม หรือแม้แต่เห็นเธอรอบโรงเรียน ในเวลาเที่ยงทันใดนั้นจู่ๆ เธอเดินเข้ามาหาผมและกลุ่มเพื่อนๆ ของฉัน
เธอกับเพื่อนของเธอแน่นอน เพราะผู้หญิงคนเดียวเดินทางในแพ็ค พวกเขาเป็นหมาป่าของโรงเรียนมัธยม พวกเขาจุดที่คุณวงกลม คุณ และก็โจมตี
เธอแนะนำตัวเองในกลุ่ม ฉันละลายในรองเท้าของฉัน เสียงเธอฟังดูเหมือนหัวเราะแรกของทารกนางฟ้า แล้วกับทุกออนซ์ของความมั่นใจที่เธอมี ;เธอพูดว่า " สวัสดีครับ ผม . . . . . . . " ชื่อของเธอคือหวานกว่าน้ำผึ้งโยเกิร์ตไขมันต่ำรส
กริ่งดัง เราเลยต้องไปเรียน ไม่มีอะไรเกิดขึ้นสำหรับเดือน
เทอม 2 ม้วนรอบ ทุกคนกำลังกาย และเหนื่อยของประสบการณ์การสอบครั้งแรกของพวกเขา เราทุกคนเหมือนซอมบี้เดินร้องเพลง " มันสมองมันสมอง " และนั่นคือสิ่งที่เราต้องการ สมองมากขึ้นสมองของเราจะทอดจากการเรียน
ผมก็เต็มไปด้วยพลังงาน เมื่อเธอเดินเข้ามาในห้อง เรียนคาบแรกของฉัน กับเธอ ฉันสามารถเจอเธอทุกๆเช้า ในที่สุดผมก็มีข้ออ้างที่จะคุยกับเธอ " คุณได้รับคำถามเกี่ยวกับการบ้าน " เมื่อผมรู้ว่าสิ่งที่คำถามเกี่ยวกับ ปีนั้นสิ้นสุดลงในบันทึกที่ดี !
ปีหน้าสัญญาณการสิ้นสุดของฤดูร้อน เกรด 10 คนสุดท้าย . . .
วันอังคารที่คุ้นเคยเครื่องหมายปีตั้งแต่ผมเห็นเธอครั้งแรก
สามเดือนในโรงเรียน ปีกึ่งเป็นทางการได้รับทั้งความกระตือรือร้นและไม่ชอบ นี่คือเวลาที่ทุกคนยอมรับความรักของพวกเขากับแต่ละอื่น ๆ เหมือนแต่งตัววันวาเลนไทน์
ฉันไม่อยากไปคนเดียว เพราะมันเป็นกึ่งแรกของฉันเต้นรำอย่างเป็นทางการ ดังนั้นผมจึงคิดที่จะถามทุกครั้งที่ฉันไปผ่านรายการของผู้สมัครที่เป็นไปได้ ดูเหมือนเธอจะด้านบนรายการไม่ว่ากี่ครั้งที่ฉันข้ามเธอ ผมไม่สนใจรายการ
ผมยังไม่ได้อยากไปคนเดียว ฉันถามเพื่อนเพราะหล่อนทำเรื่องใหญ่เกี่ยวกับไม่มีใครถามเธอ
เพื่อนของฉันมาคืนในสิ่งที่ผมไม่ได้คาดหวัง เธอสวมชุดสีฟ้าสีฟ้าที่สวยที่สุดที่ผมเคยเห็นมี ruffles และพับได้ รอบๆ จุดที่เธอต้องการซ่อนอยู่
แต่สวยเหมือนชุดนั้นคือ เธอยังหยดสีฟ้า ที่แบบนี้ไม่อาจซ่อนเธอ " ใหญ่กว่าขนาดของชีวิต " เธอเกือบจะดูเหมือนปลาวาฬสเปิร์มสีฟ้า ฉันสิ้นสุดขึ้นออกจากเธอเร็ว ๆหลังจากกินข้าว
ผมเต้นกับหญิงมากเท่าที่เป็นไปได้ในคืนนั้น ผู้หญิงที่ผมไม่รู้ วันต่อมาที่โรงเรียน ผมเห็นเธอฉันดึงตัวเองเข้าด้วยกันเพื่อถามเธอถ้าฉันได้เรียนกับเธอต่อภาคการศึกษา ผมไม่ได้
ฉันพยายามที่จะลืมเธอได้ในปีนั้น แค่ดูว่าผมทำได้ ฉันสามารถ !
ที่ฤดูร้อนฉันได้ขับแน่นอน ส่วนหนึ่งเป็นเพราะผมต้องการ ; ส่วนใหญ่เป็นเพราะพ่อแม่ของฉันจะไม่หยุดดุด่าฉัน พวกเขาบ่นเหมือนจะไม่มีวันพรุ่งนี้ " เมื่อไหร่คุณจะไปขับเอ็ดคุณต้องทำมันในฤดูร้อน " กว่าและมากกว่าอีกครั้ง
ผมไม่ได้รีบ เพราะอาจารย์รถของฉันกลิ่นเหมือนเท้าเก่าและแกง ชนิดที่ไม่ดีของแกงเหมือนกัน แต่ราคาถูก เอาไปแกง แหวะ โทรศัพท์ของเขาก็เหมือนกัน ทุกครั้งที่มันดัง กลิ่นเท้าทวีคูณ
แต่ก็ต้องทำ หนึ่งในบทเรียนสุดท้ายของฉันในรถที่น่ารังเกียจของเขา เสียงกริ่งโทรศัพท์ของเขาตาของฉันเริ่มไหม้ทันทีของกลิ่น ฉันมีความสุขมาก มีป้ายให้หยุด แต่สิ่งที่ทำให้มันทั้งหมดขึ้นที่เธอโทรมา ฉันได้ยินว่าเธอจัดบทเรียนต่อไปของเธอกับเขา ผมไม่พูด
เป็นฤดูร้อนมาถึงจุดจบ ฤดูหนาวมาเริ่มต้น ทุกครั้งที่สายลมเย็นเสียงที่คุ้นเคย " frien Emy " ถูกได้ยิน กึ่งเป็นทางการ ! ฉันต้องถามเธอในเวลานี้มันเพิ่งจะเกิดขึ้น
แต่ผมก็ยังไม่สามารถดึงตัวเองเข้าหาเธอด้วยคำพูดเหล่านั้น คุณจะเป็นคู่เดทของฉันกึ่งเป็นทางการ "
กึ่งเป็นทางการ เป็นแบบนี้เสมอ ขี้เมาอันธพาลเท่านั้นที่สามารถมีความสนุกสนานในขณะที่มึนเมา ; อาหารดูเหมือนจะบรรจุจากปีก่อน แต่ส่วนที่แย่ที่สุดคือพื้นเต้นรำ ไม่ว่าจะใหญ่ได้มันดูเล็กเหมือนกัน
แต่ผมก็เต็มใจที่จะเต้นรำกับเธอ แม้ว่าผมจะไม่ขอคบกับเธอ ฉันสัญญากับเธอเต้นรำครั้งแรก ผมรู้ว่าผมจะขับเหงื่อและขี้เหร่สองเพลงนะ
เพลงเริ่มเล่น เราทำทางของเราบนพื้น เต้นรำกับเธอได้ จุดเด่นของชีวิตของฉันดังนั้นไกล
แขนของเธอรอบคอของฉัน ดังนั้น ฉันเกือบจะรู้สึกชีพจรที่ข้อมือ ; ของเธอสวยงามเงา , ผ้าไหมอย่างผมสัมผัสใบหน้าของฉันในขณะที่เราใกล้ชิด ; เท้าของเธอไม่เคยเหยียบเท้า แม้ว่าเธอจะเป็นชนิดที่ดีของความเจ็บปวด ผมจะเต้นตลอดไป
ทั้งห้องเต็มไปด้วยอีก 228 คนก็เงียบ ในหัวของฉัน ฉันคิด ฉันเต้น กับความฝันสาวบนเกาะร้างกลางมหาสมุทร ที่คุณมีมุมมองที่ชัดเจนของจันทร์เต้นรำในทะเลแห่งดวงดาวที่ส่องประกายสีแดง , สีม่วงและทุกสี ; ระหว่างกำลังเต้นอยู่ตรงกลางของภูเขาไฟในช่วงฝนฟ้าคะนอง ; เต้นรำในการระเบิดของล้านของฟักใหม่ผีเสื้อ การกระโดดครั้งแรกในชีวิต ผมไม่ได้ดูแลนานเป็นเพลง เพราะผมถูกจับในวินาทีเดียว ที่สองฉันตระหนักฉันในความรักกับผู้หญิงคนนี้
ฉันอย่างต่อเนื่องสร้างสถานการณ์ของวิธีที่ผมจะบอกเธอว่า ผมรักเธอ และวิธีปฏิกิริยาของเธอจะเป็นเช่น ผมไม่คิดว่าผมจะเคยบอกเธอว่าฉันรู้สึกยังไงนะ จินตนาการเป็นเรื่องเพ้อฝัน และอาจจบเร็วอย่างเดียว มันเริ่มเคลื่อนไหวช้า ; ที่สอง ; หน่อยเดียว ; การเต้นเดี่ยว แต่หลังจากนั้น เธอ คือ ความรักของชีวิตฉัน ชีวิตของฉันมันยังไม่จบ
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- use the same expressions to make precaut
- กระดานเขียน
- Steamed Seafood Cakes
- Fatigué-moi de la même
- ช่วยติดต่อ
- Do not? Sick on the chest.
- ฉันอยากกินขนม
- ฉันรักธรรมชาติและความอิสระ
- เผ็ดมาก
- ฉันเป็นห่วงคุณ ขับรถดีๆนะ
- เสียความรู้สึก
- พฤศจิกา
- Can you quote:
- {i1}Then I'm taking you out.{i}
- แค่บอกว่ารักเธอ
- ห.จ.ก
- วันที่ฉันไปหาคุณThe day I meet you
- That's right! Ru..The Owner is amazing!
- Please be informed that I would like to
- Formulation
- ในช่วงเวลาที่กรุ๊ปทัวร์น้อยก็จะทำให้การท
- อายุ 17 ขวบ
- Hobbies
- Tiger Prawn
