The reason for this, of course, has

The reason for this, of course, has to do with the doctrine of emptiness (śūnyatā),
the second major innovation associated with the Mahāyāna. Although the Buddha did speak about emptiness, as we have seen, this teaching was not given a very prominent place in the Pāli canon, whereas with the Mahāyāna, emptiness and compassion together take centre stage. Emptiness may be understood as the logical extension of the doctrine of
not-self (Chang 1991, 75).

Kalupahana suggests that it was introduced to address a development that was perceived to be an erroneous metaphysical view that had arisen within Buddhist scholasticism. He reads Nāgārjuna, in fact, as a response to the Sarvāstivādins (Kalupahana 1996, 26), who were involved, with other schools of Abhidharma, in a classification of all kinds of experience into momentary phenomena.

The Abhidharma‘s project can be seen as the continuation of the Buddha‘s analysis of the
self into the physical and mental aggregates, and the breaking down of the physical elements into atoms of fire, water, and so forth. The Ᾱbhidharmikas remained faithful to
the teachings to the extent that they regarded compound phenomena to be impermanent,suffering, and not-self. However, the Sarvāstivādins concluded that atoms and momentary phenomena, the ultimate constituents of reality (dharma), existed ternally with a determinate self-nature (svabhāva).

As Kalupahana has suggested, "No other conception could be more heretical in the eyes of the Buddhists who were avowed nonsubstantialists" 1996, 22).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แน่นอน มีเหตุผล มีหลักคำสอนของความว่างเปล่า (śūnyatā),สองหลักนวัตกรรมเกี่ยวข้องกับมหายานมีร่วมกันจะ แม้ว่าพระพุทธเจ้าไม่ได้พูดถึงความว่างเปล่า ได้ สอนนี้ถูกกำหนดให้โดดเด่นมากในสารบบ Pāli ไม่ขณะกับมหายานมีร่วมกัน ความว่างเปล่าและความเมตตาร่วมกันทำเวทีกลาง ความว่างเปล่าอาจเข้าใจว่าเป็นส่วนขยายตรรกะของคำสอนของไม่เอง (ช้าง 1991, 75) Kalupahana แนะนำถูกนำมาใช้ให้เพื่อการพัฒนาที่ถูกมองเห็นเป็น มุมมองขัดแย้งข้อผิดพลาดที่ได้เกิดภายในพุทธ scholasticism เขาอ่าน Nāgārjuna ในความเป็นจริง เป็นการตอบรับ Sarvāstivādins (Kalupahana 1996, 26), ที่ เกี่ยวข้องกับโรงเรียนอื่น ๆ ของ Abhidharma ในการจัดประเภทของชนิดทั้งหมดของประสบการณ์เป็นปรากฏการณ์ชั่วขณะสามารถเห็นโครงการของ Abhidharma ให้ต่อจากการวิเคราะห์ของพระพุทธเจ้าตนเองเป็นผลทางกายภาพ และจิตใจ และการทำลายลงขององค์ประกอบทางกายภาพเป็นอะตอมไฟ น้ำ และอื่น ๆ Ᾱbhidharmikas ยังคงสัตย์ซื่อสอนระดับที่พวกเขาถือปรากฏการณ์ผสม impermanent ความทุกข์ทรมาน และตน เองไม่ อย่างไรก็ตาม Sarvāstivādins สรุปว่า อะตอมและปรากฏการณ์ชั่วขณะ constituents ที่ดีที่สุดของความเป็นจริง (ธรรม), อยู่ ternally เป็น determinate ตนเองธรรมชาติ (svabhāva) เป็น Kalupahana ได้แนะนำ "ไม่คิดอื่นอาจ heretical มากในสายตาของพุทธที่ถูก avowed nonsubstantialists" ปี 1996, 22)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เหตุผลในการนี้แน่นอนมีจะทำอย่างไรกับความเชื่อของความว่างเปล่า SU nyat ā )
นวัตกรรมที่สำคัญที่สองที่เกี่ยวข้องกับ ā และā na แม้ว่าพระพุทธเจ้าได้พูดเกี่ยวกับความว่างเปล่าในขณะที่เราได้เห็นการเรียนการสอนนี้ไม่ได้รับเป็นสถานที่ที่โดดเด่นมากใน ā li ā และā na, ความว่างเปล่าอาจจะเข้าใจว่าเป็นส่วนขยายของตรรกะของความเชื่อของ
ตัวเองไม่ได้ Kalupahana เขาอ่านไม่มีā กรัมā rjuna ā Stiv ā Dins (Kalupahana 1996, 26), Abhidharma ' ในโครงการสามารถมองเห็นเป็นความต่อเนื่องของพระพุทธเจ้า' การวิเคราะห์ของตัวเองลงไปในมวลรวมทางร่างกายและจิตใจและทำลายลงขององค์ประกอบทางกายภาพเป็นอะตอมของไฟไหม้น้ำและอื่น ๆ Ᾱ bhidharmikas คำสอนเท่าที่พวกเขาได้รับการยกย่องปรากฏการณ์สารประกอบจะเป็นอนิจจังทุกข์และไม่- ตัวเอง อย่างไรก็ตาม ā Stiv ā Dins - ธรรมชาติ ā VA). ในฐานะที่เป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เหตุผลนี้ , แน่นอน , มีอะไรกับลัทธิแห่งความว่างเปล่า ( śū nyat อุบาสก )
2 สาขานวัตกรรมที่เกี่ยวข้องกับ Y Mah อุบาสกอุบาสก นา แต่พระพุทธเจ้าไม่ได้พูดเรื่องความว่าง ตามที่เราได้เห็น การสอนนี้ไม่ได้ระบุสถานที่ที่โดดเด่นมากในภาษามารี แคนนอน และมีแบตเตอรี่ อุบาสกอุบาสก Y นา ความว่างเปล่า และความเมตตาร่วมกันใช้เวทีกลางความว่างเปล่าอาจจะเข้าใจเป็นส่วนขยายของตรรกะของลัทธิ
ไม่ใช่ตนเอง ( ช้าง 2534 , 75 )

คลุป นะเห็นว่ามันถูกแนะนำให้ที่อยู่ การพัฒนาที่ถูกรับรู้ว่าเป็นข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้นภายในดูเลื่อนลอย พุทธศาสนาลัทธิอัสมาจารย์ . เขาอ่าน rjuna อุบาสกอุบาสก n , G ในความเป็นจริงเป็นคำตอบ stiv Sarv อุบาสก ( อุบาสก คลุป นะ dins 1996 , 26 ) , ที่เกี่ยวข้องกับโรงเรียนอื่น ๆของปูนาในการจำแนกชนิดทั้งหมดของประสบการณ์เป็นปรากฏการณ์ชั่วขณะ

โครงการของปูนาสามารถเห็นความต่อเนื่องของการวิเคราะห์ของพระพุทธเจ้าของตนเองเข้าไป
มวลรวมร่างกาย และจิตใจ และการแบ่งขององค์ประกอบทางกายภาพเป็นอะตอมของไฟ , น้ำ , และอื่น ๆ . การᾹ bhidharmikas ยังคงซื่อสัตย์กับ
คำสอนในขอบเขตที่พวกเขาถือว่าปรากฏการณ์ผสมเป็นอนิจจัง ทุกข์ และไม่ใช่ตัวตน อย่างไรก็ตาม stiv อุบาสกอุบาสก Sarv dins สรุปว่า อะตอมและปรากฏการณ์ขณะหนึ่ง องค์ประกอบที่ดีที่สุดของความเป็นจริง ( ธรรม ) มีอยู่ ternally ด้วยปณิธานของตนเอง ธรรมชาติ ( svabh อุบาสก VA )

เป็น คลุป นะ ได้แนะนำ" ไม่มีความคิดจะนอกศาสนามากขึ้นในสายตาของชาวพุทธที่เริ่ด nonsubstantialists " 1996 , 22 )