The next morning more information c

The next morning more information came in about Mabel. Satellite
photographs showed that
she was now 900
kilometres south east of San Fernandez and the other islands. She was
moving a little faster
now, in a north eastern
direction. Wyatt studied the information carefully. There was still
no reason why Mabel
should change direction
towards San Fernandez. But Wyatt still had this strange feeling in
his stomach. Mabel was
trouble. She was getting
stronger all the time. Her winds were too fast, the air pressure in
her 'eye' was too low. A small
change in her
direction could mean thousands of deaths.
At lunchtime Wyatt put away his papers and maps, and went to meet
Julie. They drove up into
the mountains
behind St Pierre, past fields full of fruit trees, where the island
people worked fourteen hours a
day, seven days a
week.
Julie stared out of the window. 'They look so poor,' she said.
'They are poor,' said Wyatt. 'Serrurier owns most of the land, and he
pays the workers almost
nothing. The money
from the fruit farms is spent on guns and bombs for the soldiers, not
on schools and hospitals
for the people.'
'Why do you stay here?' asked Julie. 'Couldn't you move to the States
and do your study on
hurricanes there?'
'I'm doing my best work here,' said Wyatt. 'And I'm a West Indian.
This is my home.'
He drove for several kilometres and then stopped. They got out of the
car, and looked down
across the beautiful
valley of the Negrito river. To the left they could see right down to
St Pierre and Santego Bay,
with Cap Sarrat on the
far side.

'It's so wonderful up in these mountains,' said Julie softly. 'I
was hoping you would bring me up here again.'
'Is that why you came back to San Fernandez?' asked Wyatt
quietly. He looked quickly at Julie, but she seemed very
interested in the mountains. Wyatt decided to be brave. He put
his arms around Julie, and said,
'How would you like to live up here? And marry me?'
Suddenly Julie's arms were around his neck. 'Oh Dave,' she
cried, 'I'd like that very much.' Then for several minutes there
was no conversation at all.
After a while Wyatt laughed and said, 'I didn't know what to
think last night. You seemed much more interested in Causton
and Hansen than in me!'
Julie smiled and pushed her hand through his hair. 'I was
afraid, of course. I couldn't forget you, and so I had to come back
to see you ... to find out. And your letters never told me
anything!'
Wyatt laughed again. 'I was never very good at love letters.
But now I won't have to write any,' he said happily.
They sat under a tree and talked for hours. They talked about
their families, their hopes and plans, their new life together on
San Fernandez. Wyatt had never felt so happy in his life. At last
the shadows began to grow longer. Wyatt stood up and pulled
Julie to her feet.
'Come on,' he said. 'Let's go and find a quiet dinner for two
in St Pierre.'
They had not driven far along the road when Wyatt suddenly
stopped the car again.
'What is it?' said Julie. 'What's the matter?'
Wyatt was staring at a house near the road.
It was a small
wooden house, with no windows, and dried leaves for a roof. An
old man was working busily round the house. There were several
long ropes over the roof of the house, and the old man was
fastening the ends of the ropes to strong sticks fixed in the
ground.
'Just a minute, Julie,' said Wyatt. 'I'd like to talk to that man.'
He got out of the car and walked across to the house. The old
man stopped his work and took the cigarette that Wyatt offered
him. Wyatt lit it for him, and said,
'That's hard work. Why are you doing it?'
The old man looked surprised. 'I must make my house safe.'
He put his nose to the cigarette. 'American - very good.'
Wyatt lit his own cigarette and turned to look at the house.
'The roof must not come off,' he agreed. 'And your family - are
they here with you?'
'No. I have sent them north, over the mountains. When I have
finished, I will go too.'
'You must be very afraid,' said Wyatt gently.
The old man looked at him. 'It is a time to be afraid. No man
can fight the big wind.'
'The big wind,' repeated Wyatt quietly. 'How do you know
that the wind is coming? And when will it come?'
The old man looked down the valley towards the sea. 'Two
days,' he said. 'Perhaps three days. Not longer.'
Wyatt looked at the house again. 'When you go, leave the door
open. The wind doesn't like closed doors.'
'Of course,' agreed the man. 'A closed door is unfriendly.'
There was an amused look in his eyes. 'Perhaps there will be
another wind soon, too. Worse than the hurricane. Favel is
coming down from the mountains.'


Wyatt stared at him. 'But Favel is dead.'
The old man finished his cigarette. 'Perhaps,' he said.
Wyatt walked back to the car and got in. He looked at Julie. 'I'm
sorry about the dinner,' he
said, 'but I must get
back to the Base at once.'
He started the engine, and as he drove, he told Julie what the old
man had said. 'He knows the
hurricane is coming.
He doesn't know why, he doesn't know how, he just knows. And I think
he's right. I can't
explain it, but I think Mabel
is going to hit San Fernandez. And Schelling is not going to believe
it.'
He was driving very fast now, and Julie closed her eyes. 'It won't
help if you kill us both in an
accident.'
'Sorry.' Wyatt smiled and slowed down just a little.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เช้าวันถัดมาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับ Mabel ดาวเทียมภาพถ่ายที่แสดงให้เห็นว่าเธอตอนนี้ 900 กิโลเมตรใต้ตะวันออกเฟอร์นานเดซานและเกาะอื่น ๆ เธอย้ายได้เร็วขึ้นเล็กน้อยในขณะนี้ ตะวันออกเฉียงเหนือ ทิศทางการ Wyatt ศึกษาข้อมูลอย่างรอบคอบ ยังมีไม่มีเหตุผลทำไม Mabelควรเปลี่ยนทิศทาง ต่อซานเฟอร์นานเด แต่ Wyatt ยังคงมีความรู้สึกนี้แปลกกระเพาะอาหารของเขา Mabel ได้ปัญหาในการ เธอได้รับ แข็งแกร่งตลอดเวลา ลมของเธอได้เร็วเกินไป ความดันอากาศใน'ตา' ของเธอไม่ต่ำเกินไป ขนาดเล็กการเปลี่ยนแปลงของเธอ ทิศทางอาจหมายถึง พันตาย กลางวัน Wyatt ย้ายเอกสารและแผนที่ของเขา และไปตรงกับจูลี่ พวกเขาขับรถไปภูเขา หลัง St Pierre เขตที่เต็มไปด้วยต้นไม้ ที่ผ่านมาที่เกาะคนทำงานสิบสี่ชั่วโมงการวัน 7 วัน สัปดาห์ จูลี่เริ่มจากหน้าต่าง 'พวกเขาดูไม่ดีดังนั้น เธอกล่าว 'พวกเขาจะยากจน กล่าวว่า Wyatt ' Serrurier เป็นเจ้าของส่วนใหญ่ของแผ่นดิน และเขาจ่ายผู้ปฏิบัติงานเกือบไม่มีอะไร เงิน จากฟาร์มผลไม้ที่ใช้ปืนและระเบิดทหาร ไม่โรงเรียนและโรงพยาบาลสำหรับคน ' 'เหตุที่ท่านพักอยู่ที่นี่ "ถามจูลี่ ' คุณไม่สามารถย้ายไปอเมริกาและทำการศึกษามีพายุหรือไม่ ' 'ฉันทำงานที่ดีที่สุดของฉันที่นี่ กล่าวว่า Wyatt ' และผมเป็นคนอินเดียตะวันตกนี่คือบ้านของฉัน.' เขาขับรถในหลายกิโลเมตร และหยุดแล้ว พวกเขาได้จากการรถยนต์ และมองลงข้ามความสวยงาม หุบเขาแม่น้ำ Negrito ทางซ้าย จะสามารถเห็นขวาลงไปPierre เซนต์และอ่าว Santegoมีหมวก Sarrat ในการ ด้านไกล 'ก็ยอดเยี่ยมดังนั้นค่าในภูเขาเหล่านี้ กล่าวว่า จูลี่เบา ๆ ' ฉัน หวังว่า คุณจะนำมาฉันที่นี่อีก ' 'ว่าทำไมคุณกลับมาซานเฟอร์นานเด ' ถาม Wyatt อย่างเงียบ ๆ เขามองอย่างรวดเร็วจูลี่ แต่เธอดูเหมือนมาก ความสนใจใน Wyatt ตัดสินใจให้กล้าหาญ เขาใส่ เขาบรรจุรอบจูลี่ และ กล่าวว่า ' คุณต้องอยู่ที่นี่ และแต่งงานกับฉันไหม ' ทันใดนั้นแผ่นดินของจูลี่ได้รอบคอของเขา ' โอ้ Dave เธอ ร้อง 'อยากที่มากขึ้น' แล้วสำหรับหลายนาทีมี ได้สนทนาไม่เลย หลัง Wyatt หัวเราะ และกล่าว ว่า, ' ไม่ทราบว่าจะให้ คิดว่า คืนสุดท้าย คุณประจักษ์มากสนใจ Causton และแฮนเซ่นกว่าในฉัน!' จูลี่ยิ้ม และผลักมือของเธอ โดยผมของเขา ' ผม กลัว หลักสูตรการ ไม่ลืมคุณ และดังนั้น ผมจะกลับมา ดูคุณ...ไปหา และจดหมายของคุณไม่เคยบอกฉัน อะไร!' Wyatt หัวเราะอีก ' ฉันไม่ดีที่รักอักษร แต่ตอน นี้ไม่ต้องเขียนใด ๆ เขาพูดอย่างมีความสุข พวกเขานั่งใต้ต้นไม้ และคุยกันชั่วโมง พวกเขาพูดคุยเกี่ยวกับ ครอบครัว ความหวัง และ แผน ชีวิตใหม่ทำ ซานเฟอร์นานเด Wyatt ได้ไม่เคยรู้สึกมีความสุขในชีวิต ในที่สุด เงาเริ่มเติบโตอีกต่อไป Wyatt ยืนขึ้น และดึง จูลี่กับเท้าของเธอ 'โธ่ เขากล่าวว่า ' ลอง และหาอาหารมื้อเย็นที่เงียบสงบสำหรับ 2 ในเซนต์ Pierre ' จะได้ไม่ขับไกลไปตามถนนเมื่อ Wyatt ทันที หยุดรถอีก 'มันคืออะไร ' กล่าวว่า จูลี่ 'เป็นอะไรไป" Wyatt ถูกจ้องบ้านใกล้ถนน มีขนาดเล็ก บ้านไม้ ที่ไม่มี windows และใบไม้ในหลังคา มี คนทำงานยุ่งรอบบ้าน มีหลาย เชือกยาวเหนือหลังคาบ้าน และคน โซปลายของเชือกให้ไม้แข็งแรงถาวรในการ พื้นดิน 'เพียงหนึ่งนาที จูลี่ กล่าวว่า Wyatt 'อยากจะคุยกับผู้ชายคนนั้น' เขาได้ออกจากรถ และเดินข้ามไปยังบ้าน เก่า คนหยุดงานของเขา และเอาบุหรี่ที่ Wyatt เขา Wyatt สว่างเขา และ กล่าวว่า ' ที่จะทำงานหนัก ทำไมคุณทำได้หรือไม่ ' คนดูประหลาดใจ 'ฉันต้องทำบ้านของฉันปลอดภัย' เขาทำจมูกของเขาให้บุหรี่ 'อเมริกัน - ดี' Wyatt สว่างบุหรี่ของตัวเอง และหันไปมองบ้าน 'หลังคาต้องไม่หลุด เขาตกลงกัน ' และ ครอบครัว - มี ที่นี่กับคุณ? " ' หมายเลขที่ผมส่งไปเหนือ บนภูเขา เมื่อมี เสร็จแล้ว จะไปเกินไป ' 'คุณต้องกลัวมาก กล่าวว่า Wyatt เบา ๆ คนมองที่เขา ' ถึงเวลากลัว คนไม่ สามารถสู้ลมใหญ่ ' 'บิ๊กลม ซ้ำ Wyatt อย่างเงียบ ๆ ' คุณทราบได้อย่างไร ว่า ลมจะมาหรือไม่ และเมื่อจะมา?' คนดูลงหุบเขาสู่ทะเล ' 2 วัน เขากล่าวว่า ' บางทีสามวัน อีกต่อไปไม่ ' Wyatt มองดูที่บ้านอีก ' เมื่อคุณไป ออกจากประตู เปิด ลมไม่ชอบปิดประตู ' 'แน่นอน ตกลงคน 'ประตูที่ปิดอยู่โรงแรม' มีการดูเพลิดเพลินตา ' อาจจะมี อีกลมเร็ว เกินไป เลวร้ายยิ่งกว่าพายุหมุน Favel เป็น ลงมาจากภูเขา ' Wyatt จ้องไปที่เขา 'แต่ Favel จะตาย' คนเสร็จแล้วก้นของเขา 'ที เขากล่าว Wyatt เดินกลับไปที่รถ และมี เขาดูที่จูลี่ ' ฉันขออภัยเกี่ยวกับอาหาร เขากล่าวว่า, ' แต่ต้องได้รับ กลับไปยังฐานครั้งนี้ ' เขาเริ่มต้นเครื่องยนต์ และขณะที่เขาขับรถ เขาบอกจูลี่สิ่งเก่ามนุษย์ได้กล่าวว่า ' เขารู้พายุเฮอริเคนจะมา เขาไม่รู้ทำไม ไม่รู้ ว่าเขาเพิ่งรู้ และคิดว่าเขาถูก ฉันทำไม่ได้อธิบายมัน แต่ฉันคิดว่า Mabel กำลังจะตีซานเฟอร์นานเด และ Schelling จะไม่ไปเชื่อก็ ' เขาได้ขับรถเร็วมากขณะนี้ และจูลี่ปิดดวงตาของเธอ ' มันจะไม่ช่วยถ้าคุณฆ่าเราทั้งสองในการอุบัติเหตุ ' 'เสียใจ' Wyatt ยิ้ม และชะลอตัวลงเพียงเล็กน้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เช้าวันรุ่งข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการเข้ามาในมาเบล ดาวเทียมภาพที่แสดงให้เห็นว่าเธอเป็นตอนนี้900 กิโลเมตรทางตะวันออกเฉียงใต้ของซานเฟอร์นันและเกาะอื่น ๆ เธอได้รับการเคลื่อนย้ายเร็วขึ้นเล็กน้อยในขณะนี้ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือทิศทาง ไวแอตต์ศึกษาข้อมูลอย่างรอบคอบ ยังคงมีเหตุผลที่ว่าทำไมเบลไม่ควรเปลี่ยนทิศทางไปทางซานเฟอร์นันเด แต่ไวแอตต์ยังคงมีความรู้สึกแปลกในท้องของเขา เบลเป็นปัญหา เธอได้รับแข็งแกร่งตลอดเวลา เธอเป็นลมเร็วเกินไปความดันอากาศใน'ตา' เธอคือต่ำเกินไป ขนาดเล็กที่มีการเปลี่ยนแปลงในตัวเธอทิศทางอาจหมายถึงหลายพันของการเสียชีวิต. ในเวลาอาหารกลางวันไวแอตต์นำไปเอกสารและแผนที่ของเขาและไปพบจูลี่ พวกเขาขับรถขึ้นไปบนภูเขาที่อยู่เบื้องหลังเซนต์ปิแอร์เขตข้อมูลที่ผ่านมาเต็มไปด้วยต้นไม้ผลไม้ที่เกาะคนทำงานสิบสี่ชั่วโมงต่อวันเจ็ดวันต่อสัปดาห์. จูลี่จ้องมองออกไปนอกหน้าต่าง 'พวกเขาดูไม่ดีดังนั้น "เธอกล่าว.' พวกเขาจะไม่ดี 'ไวแอตต์กล่าวว่า 'Serrurier เป็นเจ้าของที่ดินส่วนใหญ่และเขาจ่ายคนงานเกือบไม่มีอะไร เงินจากฟาร์มผลไม้ที่ใช้ในปืนและระเบิดทหารที่ไม่เกี่ยวกับโรงเรียนและโรงพยาบาลสำหรับคนที่. '' ทำไมคุณอยู่ที่นี่? ถามจูลี่ 'คุณไม่สามารถย้ายไปยังประเทศสหรัฐอเมริกาและทำในการศึกษาของคุณเกี่ยวกับพายุเฮอริเคนมี?' 'ฉันทำงานที่ดีที่สุดของฉันที่นี่' ไวแอตต์กล่าวว่า 'และฉันเวสต์อินเดีย. ที่นี่คือบ้านของฉัน. เขาขับรถหลายกิโลเมตรแล้วหยุด พวกเขาได้ออกจากรถและมองลงไปทั่วสวยงามหุบเขาของแม่น้ำNegrito ไปทางซ้ายพวกเขาได้เห็นขวาลงไปSt Pierre และ Santego เบย์พร้อมด้วยCap Sarrat ในด้านไกล. 'ก็เพื่อให้ยอดเยี่ยมขึ้นในภูเขาเหล่านี้' จูลี่กล่าวว่าเบา ๆ "ผมหวังว่าคุณจะนำฉันขึ้นที่นี่อีกครั้ง. '' นั่นคือเหตุผลที่คุณจะกลับมาที่ซานเฟอร์นันเด? ถามไวแอตต์อย่างเงียบ ๆ เขามองอย่างรวดเร็วที่จูลี่ แต่เธอดูเหมือนมากที่สนใจในภูเขา ไวแอตต์ตัดสินใจที่จะเป็นผู้กล้าหาญ เขาวางแขนของเขารอบจูลี่และกล่าวว่า'วิธีที่คุณต้องการจะมีชีวิตอยู่ที่นี่? และแต่งงานกับฉัน? 'ทันใดแขนของจูลี่อยู่รอบคอของเขา 'โอ้เดฟ "เธอร้องไห้' ฉันต้องการที่มาก. จากนั้นเป็นเวลาหลายนาทีมีคือการสนทนาที่ไม่ทั้งหมด. หลังจากที่ในขณะไวแอตต์หัวเราะและกล่าวว่า 'ผมไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่คิดว่าคืนที่ผ่านมา คุณดูเหมือนจะสนใจมากขึ้นในการ Causton และแฮนเซนกว่าฉัน! 'จูลี่ยิ้มและผลักมือของเธอผ่านผมของเขา 'ผมก็กลัวแน่นอน ฉันไม่สามารถลืมคุณและเพื่อให้ฉันได้กลับมาจะเห็นคุณ ... ที่จะหา และตัวอักษรของคุณไม่เคยบอกผมว่าอะไร! 'ไวแอตต์หัวเราะอีกครั้ง 'ผมไม่เคยดีมากที่จดหมายรัก. แต่ตอนนี้ฉันจะไม่ต้องเขียนใด ๆ "เขากล่าวอย่างมีความสุข. พวกเขานั่งอยู่ใต้ต้นไม้และได้พูดคุยกันเป็นเวลาหลายชั่วโมง พวกเขาพูดคุยเกี่ยวกับครอบครัวของพวกเขาหวังและแผนการของพวกเขามีชีวิตใหม่ของพวกเขาร่วมกันในซานเฟอร์นันเด ไวแอตต์ไม่เคยรู้สึกมีความสุขมากในชีวิตของเขา ที่ล่าสุดเงาเริ่มที่จะเติบโตได้อีกต่อไป ไวแอตต์ยืนขึ้นและดึงจูลี่ไปที่เท้าของเธอ. 'Come on,' เขากล่าวว่า 'ลองไปหาที่เงียบสงบอาหารค่ำสำหรับสองใน St Pierre. พวกเขาไม่เคยขับเคลื่อนไกลไปตามถนนเมื่อไวแอตต์จู่ ๆ ก็หยุดรถอีกครั้ง.' มันคืออะไร? จูลี่กล่าวว่า อะไรเป็นเรื่องหรือไม่ 'ไวแอตต์ถูกจ้องมองที่บ้านใกล้ถนน. มันเป็นขนาดเล็กบ้านไม้ไม่มีหน้าต่างและใบแห้งสำหรับหลังคา ชายชราคนหนึ่งกำลังทำงานยุ่งรอบบ้าน มีหลายคนเชือกยาวกว่าหลังคาของบ้านและคนเก่ายึดปลายของเชือกไม้ที่แข็งแกร่งที่จะแก้ไขในที่พื้นดิน. 'แค่นาที, จูลี่' ไวแอตต์กล่าวว่า 'ฉันต้องการที่จะพูดคุยกับคนที่. เขาได้ออกจากรถและเดินข้ามไปที่บ้าน เก่าคนหยุดการทำงานของเขาและเอาบุหรี่ที่ไวแอตต์ที่นำเสนอเขา ไวแอตต์ไฟมันสำหรับเขาและพูดว่า'นั่นคือการทำงานอย่างหนัก ทำไมคุณกำลังทำมันได้หรือไม่ 'ชายชรามองแปลกใจ 'ฉันจะต้องทำให้บ้านของฉันปลอดภัย. เขาใส่จมูกของเขาที่จะบุหรี่ 'อเมริกัน -. ดีมาก'. ไวแอตต์ไฟบุหรี่ของตัวเองและหันมามองที่บ้านหลังคาจะต้องไม่หลุดออกมา 'เขาก็เห็นด้วย 'และครอบครัวของคุณ - เป็นพวกเขาที่นี่กับคุณ?' 'ฉบับที่ ฉันได้ส่งพวกเขาเหนือกว่าภูเขา เมื่อฉันได้เสร็จแล้วฉันจะไปด้วย. '' คุณจะต้องกลัวมาก 'กล่าวว่าไวแอตต์เบา ๆ . ชายชรามองไปที่เขา 'มันเป็นเวลาที่จะกลัว ไม่มีมนุษย์คนใดสามารถต่อสู้กับลมขนาดใหญ่. '' ลมขนาดใหญ่ 'ซ้ำไวแอตต์อย่างเงียบ ๆ 'คุณจะรู้ว่าลมจะมา? และเมื่อมันจะมา? 'ชายชรามองลงไปในหุบเขาที่มีต่อทะเล 'สองวัน "เขากล่าว 'บางทีสามวัน ไม่ได้อีกต่อไป. ไวแอตต์มองไปที่บ้านอีกครั้ง 'เมื่อคุณไปออกประตูเปิด ลมไม่ชอบปิดประตู. '' แน่นอน 'ตกลงที่ชายคนนั้น 'ประตูปิดเป็นมิตร. มีรูปลักษณ์ที่ขบขันในสายตาของเขาคือ 'บางทีจะมีลมอีกในเร็ว ๆ นี้อีกด้วย เลวร้ายยิ่งกว่าพายุเฮอริเคน Favel จะลงมาจากภูเขา. ไวแอตต์จ้องมองมาที่เขา แต่ Favel ตาย. ชายชราเสร็จบุหรี่ของเขา 'บางทีอาจจะเป็น "เขากล่าว. ไวแอตต์เดินกลับไปที่รถและได้ใน. เขามองไปที่จูลี่ "ผมเสียใจกับอาหารค่ำ" เขากล่าวว่า"แต่ผมต้องได้รับกลับไปที่ฐานในครั้งเดียว. เขาเริ่มต้นเครื่องยนต์และในขณะที่เขาขับรถเขาบอกว่าสิ่งที่จูลี่เก่าคนได้กล่าวว่า "เขารู้ว่าพายุเฮอริเคนที่กำลังจะมา. เขาไม่ทราบว่าทำไมเขาไม่ทราบว่าเขาก็รู้ และผมคิดว่าเขามีสิทธิ ฉันไม่สามารถอธิบายได้แต่ฉันคิดว่าเบลจะไปตีซานเฟอร์นันเด และเชลลิงจะไม่เชื่อว่ามัน. เขาเป็นคนขับรถเร็วมากในขณะนี้และจูลี่ปิดตาของเธอ 'มันจะไม่ช่วยถ้าคุณฆ่าเราทั้งสองในการเกิดอุบัติเหตุ.'​​ 'ขออภัย. ไวแอตต์ยิ้มและการชะลอตัวลงเพียงเล็กน้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

She is pretty.She is pretty.She is pretty.She is pretty.She is pretty.She is pretty.She is pretty.She is pretty.She is pretty.She is pretty.