The other shook his head and examin

The other shook his head and examined his new possession closely. "How do you do it?" he inquired.
"Hold it up in your right hand and wish aloud,' said the sergeant-major, "but I warn you of the consequences."
"Sounds like the Arabian Nights," said Mrs White, as she rose and began to set the supper. "Don't you think you might wish for four pairs of hands for me?"
Her husband drew the talisman from his pocket and then all three burst into laughter as the sergeant-major, with a look of alarm on his face, caught him by the arm.
"If you must wish," he said gruffly, "wish for something sensible."
Mr. White dropped it back into his pocket, and placing chairs, motioned his friend to the table. In the business of supper the talisman was partly forgotten, and afterward the three sat listening in an enthralled fashion to a second instalment of the soldier's adventures in India.
"If the tale about the monkey paw is not more truthful than those he has been telling us," said Herbert, as the door closed behind their guest, just in time for him to catch the last train, "we shan't make much out of it."
"Did you give him anything for it, father?" inquired Mrs. White, regarding her husband closely.
"A trifle," said he, colouring slightly. "He didn't want it, but I made him take it. And he pressed me again to throw it away."
"Likely," said Herbert, with pretended horror. "Why, we're going to be rich, and famous, and happy. Wish to be an emperor, father, to begin with; then you can't be henpecked."
He darted round the table, pursued by the maligned Mrs. White armed with an antimacassar.
Mr. White took the paw from his pocket and eyed it dubiously. "I don't know what to wish for, and that's a fact," he said slowly. "It seems to me I've got all I want."
"If you only cleared the house, you'd be quite happy, wouldn't you?" said Herbert, with his hand on his shoulder. "Well, wish for two hundred pounds, then; that'll just do it."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อื่น ๆ ส่ายหัวและตรวจสอบการครอบครองอย่างใกล้ชิดของเขาใหม่ "คุณจะทำอย่างไรมันได้หรือไม่?" เขาถาม.
"จับมันขึ้นมาในมือข้างขวาของคุณและต้องการดังกล่าวว่าจ่าเอก" แต่ฉันเตือนคุณถึงผลที่ตามมา. "
" เสียงเหมือนอาหรับราตรี "นางขาวกล่าวว่าขณะที่เธอลุกขึ้นและเริ่มที่จะ ตั้งค่าอาหารมื้อเย็น. "คุณไม่คิดว่าคุณอาจต้องการให้สี่คู่ของมือสำหรับฉัน"
สามีของเธอดึงยันต์จากกระเป๋าของเขาแล้วทั้งสามออกมาเป็นเสียงหัวเราะเป็นจ่าสำคัญกับรูปลักษณ์ของการเตือนภัยบนเขา ใบหน้าจับเขาแขน.
"ถ้าคุณต้องหวังว่า" เขากล่าว gruffly, "ต้องการบางสิ่งบางอย่างที่เหมาะสม."
นายไวท์ลดลงกลับเข้ามาในกระเป๋าของเขาและวางเก้าอี้ motioned เพื่อนของเขาไปยังตาราง. ในการดำเนินธุรกิจ ของอาหารมื้อเย็นยันต์ถูกลืมส่วนหนึ่งและหลังจากนั้นทั้งสามนั่งฟังในแฟชั่นหลงระเริงกับงวดที่สองของการผจญภัยของทหารในอินเดีย.
"ถ้าเรื่องเกี่ยวกับตีนลิงที่ไม่ได้เป็นผู้สัตย์จริงมากขึ้นกว่าที่เขาได้รับการบอกเรา" เฮอร์เบิร์กล่าวว่าเป็นประตูปิดอยู่เบื้องหลังแขกเพียงในเวลาสำหรับเขาที่จะจับรถไฟที่ผ่านมา "เราจะไม่ให้ออกมากมัน."
"คุณจะให้เขาอะไรให้มันพ่อ?" ถามนางขาว เกี่ยวกับสามีของเธออย่างใกล้ชิด.
"เรื่องเล็ก" กล่าวว่าเขาสีเล็กน้อย "เขาไม่ได้ต้องการมัน แต่ฉันทำให้เขาใช้มัน. และเขากดฉันอีกครั้งโยนมันออกไป."
"น่าจะ" เฮอร์เบิร์กล่าวว่าด้วยความกลัวแกล้งทำเป็น "ทำไมเราจะต้องรวยและมีชื่อเสียงและมีความสุขต้องการที่จะเป็นจักรพรรดิพ่อจะเริ่มต้นด้วย.. แล้วคุณจะไม่สามารถถูกด่าว่า"
เขาพุ่งรอบตารางไล่ตามนางร้าย สีขาวติดอาวุธที่มีผ้าปูโต๊ะ.
นาย สีขาวเอาตีนมาจากกระเป๋าของเขาและตามันน่าสงสัย "ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่ต้องการและที่เป็นความจริง" เขาบอกว่าช้า "มันดูเหมือนว่าฉันฉันมีทั้งหมดที่ฉันต้องการ."
"ถ้าคุณจะล้างบ้านคุณจะมีความสุขมากคุณจะไม่?" เฮอร์เบิร์กล่าวว่าด้วยมือของเขาบนไหล่ของเขา "ดีหวังว่าสองร้อยปอนด์แล้วนั่นก็จะทำมัน."