วันหนึ่งบาดังผิดหวังเพราะไม่มีปลาใน

วันหนึ่งบาดังผิดหวังเพราะไม่มีปลาในไซเลย แต่พอเขาก้มลงดูใกล้ๆก็เห็นเกล็ดปลาและก้างปลาอยู่ก้นไซ ต้องมีปลาเข้าแน่ๆแต่จะต้องมีใครมากินมันหมด วันแล้ววันเล่าที่บาดังเฝ้าวางไซดักปลา แล้วเหตุอย่างเดียวกันก็เกิดขึ้นทุกที คือ ในไซไม่มีปลามีแต่เกล็ดและก้างทิ้งไว้ บาดังจึงเอ่ยขึ้น "เห็นทีจะต้องค้นหาให้รู้ว่าใครขโมยปลาของเราไป" ดังนั้นวันหนึ่งเมื่อเขาวางไซแล้ว ก็ไปซ่อนตัวอยู่ในกอกกต้นสูงๆริมแม่น้ำ คอยทีอยู่ น้ำเย็นเยือกยิ่งขึ้นแต่บาดังก็ยังทนยืนไม่ยอมเคลื่อนที่ไปไหน เขาคอยอยู่เป็นเวลานาน เฝ้ามองดูปลาซึ่งติดไซพยายามแหวกว่ายน้ำหนี

แล้วในที่สุดบาดังก็แลเห็นใครคนหนึ่งแอบย่องมาที่ไซของเขา ....มันเป็นอสุรกายนัยน์ตาแดงก่ำ ผมดกหนายุ่งเหยิง เครายาวลงมาถึงเอว พออสูรตนนั้นจะลงมือกินปลา บาดังก็กระโจนพรวดถึงตัวมัน "แกนั่นเอง ขโมยปลาของข้าไป" บางดังร้องตวาด ฉวยเคราไอ้เจ้าตัวนั่นไว้ มันพยายามจะออกวิ่งหนี แต่บาดังก็รั้งเครามันเอาไว้แน่น มันร้องวิงวอน "อย่าฆ่าข้าเลย อย่าฆ่าเลย ถ้านายปล่อยให้ข้ารอดขีวิต ข้าจะให้สิ่งที่นายปรารถนา ทรัพย์สิน อำนาจ กำลังกาย ล่องหนหายตัว หรือจะเอาอะไรก็ได้ ขออย่างเดียวโปรดอย่าทำร้ายข้าเลย"

บาดังคิดอย่างรวดเร็ว ถ้าเขาขอทรัพย์สิน นายของเขาต้องเอาไปหมด สิ่งที่เขาอยากได้คือ กำลังกาย ถ้าเขามีกำลังกายแข็งแรงจะได้ใช้มันถอนต้นไม้ฮึ่ดเดียวให้หลุดออกทั้งรากทั้งโคน แล้วเขาจะได้ถากถางพื้นที่ได้เสร็จในเวลาไม่นาน บาดังจึงบอกแก่มันว่า "ข้าอยากได้กำลังกายให้แข็งแรง พอที่จะถอนต้นไม้ใหญ่ที่สุดได้ด้วยมือข้างเดียว" "ข้ายอมให้ตามความปรารถนาของนาย" อสูรกล่าว " ทีนี้ปล่อยข้าไปเถิด " แต่บาดังยังไม่ยอมปล่อยให้มันเป็นอิสระ จนกว่าจะได้ทดลองกำลังของเขาดูแล้ว บาดังลากเอาเจ้าอสูรไปด้วยมือข้างหนึ่ง เดินเข้าไปในป่า เอามือฉวยต้นไม้ที่ใหญ่ที่สุดในป่า ซึ่งปกติแล้วเขาต้องใช้เวลาหลายวันกว่าจะโคนมันลงแล้วขุดรากถอนโคนมันได้เสร็จ แต่มาบัดนี้ต้นไม้มหึมานั้นหลุดพรวดพราดออกมาทั้งรากทั้งโคนง่ายเหมือนถอนต้นหญ้า เขาแข็งแรงจริงแล้ว! เขาจึง ปล่อยอสูรนั้นไป

บาดังคงทำงานต่อไปในป่าอีก แต่เดี๋ยวนี้เพราะกำลังมหาศาลของเขานั่นเอง เขาสามารถทำงานที่เคยใช้เวลาแรมวันแรมเดือนเสร็จภายในสองสามนาที ต้นไม้ใหญ่ๆถูกดึงถอนยกขึ้นลิ่วๆ ไม่นานป่าทึบก็กลายเป็นพื้นที่ราบโล่งพร้อมจะลงมือไถคราดได้ เมื่อนายถามเขาว่าทำอย่างไรงานของเขาจึงสำเร็จได้อย่างอัศจรรย์ใจอย่างนั้น บาดังก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้นายฟัง "เมื่อเจ้าอสูรมันบอกแก่ข้าพเจ้าว่า มันจะให้สิ่งใดก็ได้แล้วแต่ข้าพเจ้าอยากจะได้ ข้าพเจ้าเลยเลือกเอากำลังกาย เพื่อจะได้รับใช้นายให้ดีกว่าที่แล้วๆ มา" บาดังกล่าวในตอนท้าย นายฟังคำของบาดังแล้วก็ตื้นตันใจ จึงให้อิสรภาพแก่บาดังตั้งแต่นั้นมา ชื่อเสียงของบาดังเลื่องลือไปทั่วแคว้น ไม่ช้านัก รายาแห่งแคว้นสิงคปุระก็เชิญบาดังไปเป็นแม่ทัพ บาดังรับคำเชิญและได้ทำวีรกรรมทางพลังกายให้แก่รายาหลายครั้ง

ต่อมาราชาแห่งอาณาจักร กลิงคะได้ทราบเรื่องของบาดังผู้ทรงพลังเข้า ก็ส่งคนที่แข็งแรงที่สุดในแคว้นของพระองค์มาท้าบาดัง การแข่งขันกระทำกันที่พระลานในวังของรายาสิงคปุระ ผู้คนมาชุมนุมกันมากมายก่ายกอง องค์ราชาเองก็เสด็จมาดูด้วย ได้ตกลงกันไว้ว่าคนของรายาฝ่ายใดแพ้ก็ต้องยกเรือใหญ่เจ็ดลำพร้อมด้วยทรัพย์สินมีค่าเต็มลำให้แก่ฝ่ายที่ชนะตรงหน้าวังมีก้อนหินใหญ่มหึมาตั้งอยู่ ผู้ทรงพลังฝ่ายกลิงคะร้องท้าบาดังให้คอยดูว่าใครจะเป็นคนยกหินก้อนนั้นได้ คนฝ่ายกลิงคะใช้สองแขนยกก้อนหินขึ้นอย่างสุดกำลัง หินค่อยๆเคลื่อนขึ้นจากพื้นทีละนิ้วๆ จนสูงขึ้นมาแค่เข่าของคนยก แต่ก็ยกสูงขึ้นกว่านั้นอีกไม่ไหว ต้องปล่อยหินตกตึงลงบนดินเสียงสะเทือนเลื่อนลั่น "เอ้า ทีนี้ตาท่านบ้างละ" คนฝ่ายกลิงคะร้องบอกบาดัง

บาดังยืนยืดอกอยู่ข้างก้อนหิน แล้วก้มตัวลงยกก้อนหินอย่างง่ายดายรวดเดียวก็สูงขึ้นเหนือศรีษะเหมือนยกหินก้อนเล็กๆ บาดังเอามือยกหินแกว่งไปรอบๆ หลายครั้ง แล้วก็โยนขึ้นลอยละลิ่วสูงกว่าศีรษะคนดูเสียอีก คนดูโห่ร้องเชียร์กันสนั่นหวั่นไหว แล้วบาดังก็เป็นฝ่ายชนะ ได้เรือเจ็ดลำพร้อมด้วยข้าวของเงินทองเต็มลำ แชมเปี้ยนฝ่ายแพ้คอตกออกแล่นเรือกลับบ้านตน

เรื่องราวการกระทำอันลือเลื่องด้วยพลังแกร่งกล้าของบาดังขจรขจายไปถึงอาณาจักรเปลัค รายาแห่งแคว้นเปลัคเป็นอนุชาของรายาแห่งแคว้นสิงคปุระ ตกลงพระทัยจะส่งผู้ทรงพลังของพระองค์ ชื่อว่า เบนเดรัง มาท้าแชมเปี้ยนผู้ทรงพลังของพระเชษฐา พร้อมด้วยอัครเสนาบดีถือสารมาถวายพระเชษฐาด้วย

เมื่อคณะผู้ทรงพลังมาถึงเกาะสิงคปุระ ตัวอัครเสนาบดี เบนเดรังและคณะทั้งหมดก็จัดขบวนแห่งดงามด้วยสีสัน แห่แหนสารของรายาแห่งเปลัคมายังวัง เพื่อถวายแก่รายาแห่งสิงคปุระ ชั้นหัวหน้าก็นั่งหลังช้าง ชั้นบริวารก็เดินเท้าไปข้างๆ ช้างพาหนะ

อัครเสนาบดีโค้งกายลงต่ำเพื่อเป็นการเคารพ และส่งสารถวายรายาแห้งสิงคปุระ แล้วทูลว่า " พระอนุชาทรงฝากความเคารพและระลึกถึงมาด้วย ทั้งทรงขอให้จัดการแข่งขันระหว่างผู้ทรงพลังของเปลัคและของสิงคปุระ หากบาดัง คนของพระองค์ชนะ เจ้านายของหม่อมฉันจะยอมถวายคลังมหาสมบัติแด่พระองค์

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันหนึ่งบาดังผิดหวังเพราะไม่มีปลาในไซเลยแต่พอเขาก้มลงดูใกล้ๆก็เห็นเกล็ดปลาและก้างปลาอยู่ก้นไซต้องมีปลาเข้าแน่ๆแต่จะต้องมีใครมากินมันหมดวันแล้ววันเล่าที่บาดังเฝ้าวางไซดักปลาแล้วเหตุอย่างเดียวกันก็เกิดขึ้นทุกทีคือในไซไม่มีปลามีแต่เกล็ดและก้างทิ้งไว้บาดังจึงเอ่ยขึ้น "เห็นทีจะต้องค้นหาให้รู้ว่าใครขโมยปลาของเราไป" ดังนั้นวันหนึ่งเมื่อเขาวางไซแล้วก็ไปซ่อนตัวอยู่ในกอกกต้นสูงๆริมแม่น้ำคอยทีอยู่น้ำเย็นเยือกยิ่งขึ้นแต่บาดังก็ยังทนยืนไม่ยอมเคลื่อนที่ไปไหนเขาคอยอยู่เป็นเวลานานเฝ้ามองดูปลาซึ่งติดไซพยายามแหวกว่ายน้ำหนีแล้วในที่สุดบาดังก็แลเห็นใครคนหนึ่งแอบย่องมาที่ไซของเขา...มันเป็นอสุรกายนัยน์ตาแดงก่ำผมดกหนายุ่งเหยิงเครายาวลงมาถึงเอวพออสูรตนนั้นจะลงมือกินปลาบาดังก็กระโจนพรวดถึงตัวมัน "แกนั่นเองขโมยปลาของข้าไป" บางดังร้องตวาดฉวยเคราไอ้เจ้าตัวนั่นไว้มันพยายามจะออกวิ่งหนีแต่บาดังก็รั้งเครามันเอาไว้แน่นมันร้องวิงวอน "อย่าฆ่าข้าเลยอย่าฆ่าเลยถ้านายปล่อยให้ข้ารอดขีวิตข้าจะให้สิ่งที่นายปรารถนาทรัพย์สินอำนาจกำลังกายล่องหนหายตัวหรือจะเอาอะไรก็ได้ขออย่างเดียวโปรดอย่าทำร้ายข้าเลย"บาดังคิดอย่างรวดเร็วถ้าเขาขอทรัพย์สินนายของเขาต้องเอาไปหมดสิ่งที่เขาอยากได้คือกำลังกายถ้าเขามีกำลังกายแข็งแรงจะได้ใช้มันถอนต้นไม้ฮึ่ดเดียวให้หลุดออกทั้งรากทั้งโคนแล้วเขาจะได้ถากถางพื้นที่ได้เสร็จในเวลาไม่นานบาดังจึงบอกแก่มันว่า "ข้าอยากได้กำลังกายให้แข็งแรงพอที่จะถอนต้นไม้ใหญ่ที่สุดได้ด้วยมือข้างเดียว" อสูรกล่าว "ข้ายอมให้ตามความปรารถนาของนาย" "ทีนี้ปล่อยข้าไปเถิด" แต่บาดังยังไม่ยอมปล่อยให้มันเป็นอิสระจนกว่าจะได้ทดลองกำลังของเขาดูแล้วบาดังลากเอาเจ้าอสูรไปด้วยมือข้างหนึ่งเดินเข้าไปในป่าเอามือฉวยต้นไม้ที่ใหญ่ที่สุดในป่าซึ่งปกติแล้วเขาต้องใช้เวลาหลายวันกว่าจะโคนมันลงแล้วขุดรากถอนโคนมันได้เสร็จแต่มาบัดนี้ต้นไม้มหึมานั้นหลุดพรวดพราดออกมาทั้งรากทั้งโคนง่ายเหมือนถอนต้นหญ้าเขาแข็งแรงจริงแล้ว เขาจึงปล่อยอสูรนั้นไปบาดังคงทำงานต่อไปในป่าอีกแต่เดี๋ยวนี้เพราะกำลังมหาศาลของเขานั่นเองเขาสามารถทำงานที่เคยใช้เวลาแรมวันแรมเดือนเสร็จภายในสองสามนาทีต้นไม้ใหญ่ๆถูกดึงถอนยกขึ้นลิ่ว ๆ ไม่นานป่าทึบก็กลายเป็นพื้นที่ราบโล่งพร้อมจะลงมือไถคราดได้เมื่อนายถามเขาว่าทำอย่างไรงานของเขาจึงสำเร็จได้อย่างอัศจรรย์ใจอย่างนั้นบาดังก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้นายฟัง "เมื่อเจ้าอสูรมันบอกแก่ข้าพเจ้าว่ามันจะให้สิ่งใดก็ได้แล้วแต่ข้าพเจ้าอยากจะได้ข้าพเจ้าเลยเลือกเอากำลังกายเพื่อจะได้รับใช้นายให้ดีกว่าที่แล้ว ๆ มา" บาดังกล่าวในตอนท้ายนายฟังคำของบาดังแล้วก็ตื้นตันใจจึงให้อิสรภาพแก่บาดังตั้งแต่นั้นมาชื่อเสียงของบาดังเลื่องลือไปทั่วแคว้นไม่ช้านักรายาแห่งแคว้นสิงคปุระก็เชิญบาดังไปเป็นแม่ทัพบาดังรับคำเชิญและได้ทำวีรกรรมทางพลังกายให้แก่รายาหลายครั้งต่อมาราชาแห่งอาณาจักรกลิงคะได้ทราบเรื่องของบาดังผู้ทรงพลังเข้าก็ส่งคนที่แข็งแรงที่สุดในแคว้นของพระองค์มาท้าบาดังการแข่งขันกระทำกันที่พระลานในวังของรายาสิงคปุระผู้คนมาชุมนุมกันมากมายก่ายกององค์ราชาเองก็เสด็จมาดูด้วยได้ตกลงกันไว้ว่าคนของรายาฝ่ายใดแพ้ก็ต้องยกเรือใหญ่เจ็ดลำพร้อมด้วยทรัพย์สินมีค่าเต็มลำให้แก่ฝ่ายที่ชนะตรงหน้าวังมีก้อนหินใหญ่มหึมาตั้งอยู่ผู้ทรงพลังฝ่ายกลิงคะร้องท้าบาดังให้คอยดูว่าใครจะเป็นคนยกหินก้อนนั้นได้คนฝ่ายกลิงคะใช้สองแขนยกก้อนหินขึ้นอย่างสุดกำลังหินค่อยๆเคลื่อนขึ้นจากพื้นทีละนิ้ว ๆ จนสูงขึ้นมาแค่เข่าของคนยกแต่ก็ยกสูงขึ้นกว่านั้นอีกไม่ไหวต้องปล่อยหินตกตึงลงบนดินเสียงสะเทือนเลื่อนลั่น "เอ้าทีนี้ตาท่านบ้างละ" คนฝ่ายกลิงคะร้องบอกบาดังบาดังยืนยืดอกอยู่ข้างก้อนหินแล้วก้มตัวลงยกก้อนหินอย่างง่ายดายรวดเดียวก็สูงขึ้นเหนือศรีษะเหมือนยกหินก้อนเล็ก ๆ บาดังเอามือยกหินแกว่งไปรอบ ๆ หลายครั้งแล้วก็โยนขึ้นลอยละลิ่วสูงกว่าศีรษะคนดูเสียอีกคนดูโห่ร้องเชียร์กันสนั่นหวั่นไหวแล้วบาดังก็เป็นฝ่ายชนะได้เรือเจ็ดลำพร้อมด้วยข้าวของเงินทองเต็มลำแชมเปี้ยนฝ่ายแพ้คอตกออกแล่นเรือกลับบ้านตนเรื่องราวการกระทำอันลือเลื่องด้วยพลังแกร่งกล้าของบาดังขจรขจายไปถึงอาณาจักรเปลัครายาแห่งแคว้นเปลัคเป็นอนุชาของรายาแห่งแคว้นสิงคปุระตกลงพระทัยจะส่งผู้ทรงพลังของพระองค์ชื่อว่าเบนเดรังมาท้าแชมเปี้ยนผู้ทรงพลังของพระเชษฐาพร้อมด้วยอัครเสนาบดีถือสารมาถวายพระเชษฐาด้วยเมื่อคณะผู้ทรงพลังมาถึงเกาะสิงคปุระตัวอัครเสนาบดีเบนเดรังและคณะทั้งหมดก็จัดขบวนแห่งดงามด้วยสีสันแห่แหนสารของรายาแห่งเปลัคมายังวังเพื่อถวายแก่รายาแห่งสิงคปุระชั้นหัวหน้าก็นั่งหลังช้างชั้นบริวารก็เดินเท้าไปข้าง ๆ ช้างพาหนะอัครเสนาบดีโค้งกายลงต่ำเพื่อเป็นการเคารพและส่งสารถวายรายาแห้งสิงคปุระแล้วทูลว่า "พระอนุชาทรงฝากความเคารพและระลึกถึงมาด้วยทั้งทรงขอให้จัดการแข่งขันระหว่างผู้ทรงพลังของเปลัคและของสิงคปุระหากบาดังคนของพระองค์ชนะเจ้านายของหม่อมฉันจะยอมถวายคลังมหาสมบัติแด่พระองค์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วันหนึ่งบาดังผิดหวังเพราะไม่มีปลาในไซเลยแต่พอเขาก้มลงดูใกล้ๆก็เห็นเกล็ดปลาและก้างปลาอยู่ก้นไซต้องมีปลาเข้าแน่ๆแต่จะต้องมีใครมากินมันหมดวันแล้ววันเล่าที่บาดังเฝ้าวางไซดักปลาความในไซไม่มีปลามีแต่เกล็ดและก้างทิ้งไว้บาดังจึงเอ่ยขึ้น " เห็นทีจะต้องค้นหาให้รู้ว่าใครขโมยปลาของเราไป " ดังนั้นวันหนึ่งเมื่อเขาวางไซแล้วก็ไปซ่อนตัวอยู่ในกอกกต้นสูงๆริมแม่น้ำคอยทีอยู่เขาคอยอยู่เป็นเวลานานเฝ้ามองดูปลาซึ่งติดไซพยายามแหวกว่ายน้ำหนี

แล้วในที่สุดบาดังก็แลเห็นใครคนหนึ่งแอบย่องมาที่ไซของเขา . . . . . . .มันเป็นอสุรกายนัยน์ตาแดงก่ำผมดกหนายุ่งเหยิงเครายาวลงมาถึงเอวพออสูรตนนั้นจะลงมือกินปลาบาดังก็กระโจนพรวดถึงตัวมัน " แกนั่นเองขโมยปลาของข้าไป " บางดังร้องตวาดฉวยเคราไอ้เจ้าตัวนั่นไว้แต่บาดังก็รั้งเครามันเอาไว้แน่นมันร้องวิงวอน " อย่าฆ่าข้าเลยอย่าฆ่าเลยถ้านายปล่อยให้ข้ารอดขีวิตข้าจะให้สิ่งที่นายปรารถนาทรัพย์สินอำนาจกำลังกายล่องหนหายตัวหรือจะเอาอะไรก็ได้
บาดังคิดอย่างรวดเร็วถ้าเขาขอทรัพย์สินนายของเขาต้องเอาไปหมดสิ่งที่เขาอยากได้คือกำลังกายถ้าเขามีกำลังกายแข็งแรงจะได้ใช้มันถอนต้นไม้ฮึ่ดเดียวให้หลุดออกทั้งรากทั้งโคนบาดังจึงบอกแก่มันว่า " ข้าอยากได้กำลังกายให้แข็งแรงพอที่จะถอนต้นไม้ใหญ่ที่สุดได้ด้วยมือข้างเดียว " ข้ายอมให้ตามความปรารถนาของนาย " อสูรกล่าว " ทีนี้ปล่อยข้าไปเถิด " แต่บาดังยังไม่ยอมปล่อยให้มันเป็นอิสระบาดังลากเอาเจ้าอสูรไปด้วยมือข้างหนึ่งเดินเข้าไปในป่าเอามือฉวยต้นไม้ที่ใหญ่ที่สุดในป่าซึ่งปกติแล้วเขาต้องใช้เวลาหลายวันกว่าจะโคนมันลงแล้วขุดรากถอนโคนมันได้เสร็จเขาแข็งแรงจริงแล้ว !เขาจึงปล่อยอสูรนั้นไป