“It really is huge……!”I mutter as I

“It really is huge……!”

I mutter as I look up at the giant castle spread before my eyes.
I did come to the castle once before, but I had been in a fluster back then and hadn’t been able to look at the castle in its entirety.
However, having come here by my own will, the size of that castle was evident whether I liked it or not.

“Is that so, I imagine that a normal castle would be at least this size though……”

From Aura’s perspective, a building of this size might indeed be normal for her as a former member of royalty, but as one of the masses, I felt that the magnitude was kind of wrong.

“It’s about the same as Lily’s home~!”

…..No, wait, no matter how biased you are, this can’t be compared to something like my house.
As I was feeling a little happy at hearing Lily’s remark, we were lead inside the castle by the gatekeepers.



“Now then, we’ll be taking your measurements so I’d like you to undress.”
“……Eh?”

After being brought inside the castle, we were split into girls and guys and made to enter separate rooms, though I was the only guy.
Inside the rooms were some maids, and those maids were rapidly helping to remove my clothes for some reason.
Without even a chance to feel embarrassed, I was stripped of all clothing but my underwear and there was nothing I could do except look at my own body in a daze as they took measurements.



“We will prepare clothing for you now that we have finished. Please wait a little longer.”

Shortly thereafter, the most distinguished-looking maid came up to me and spoke to me.

“……U-understood.”

I sit down on the chair that the maids had prepared for me, and set my mind on other things in order to forget the embarrassing events from a moment ago even a second faster.



“Aura-sama, this way.”

We were brought to a different room to Nest’s.
They treated us courteously, as though they didn’t know about Tré and I being slaves.

“……At any rate, those clothes really suit you all. Everyone looks lovely.”

A maid who was clearly older than me said as she looked at our clothing.

“Nest bought this for us~!!”

Hearing her words, Lily promptly responded, flaunting her clothing delightfully.

“By Nest-san, you mean the gentleman who came to the castle with you, correct? He has very wonderful taste……”
“If Nest heard that, I’m sure he would be pleased too.”

Even without being biased, I also think these clothes are very befitting for each one of us so hearing that makes me very happy.
I had been embarrassed back then so I unintentionally said some cruel things to Nest.

I had been told by some adventurers in the past that a man buying a slave but not touching them might be because he doesn’t like the slave.
Even if it’s inevitable with Tré because she’s still not old enough, him not laying a hand on me who is the same age as him might be that Nest really doesn’t like me. Just as I thought this, he suddenly gave me a present. Doing that, unintentionally saying some cruel words couldn’t be helped, I think……
However, even though we ended up staying in the same room for the first time in a while, he didn’t seem to have much interest in me and went to sleep just like that.
I was frustrated at that, then sad, but I didn’t really want anyone to realise that so I just went to sleep with my face hidden in my blankets.

I woke up in the middle of the night unexpectedly, and sleepily thinking that if he wouldn’t make a move then I could do it on my end, I tried to crawl into Nest’s bed. However, Tré was there already, sleeping in the embrace of Nest’s arms.
The night ended with me separating those two, but I realise that I didn’t get to ask why it happened even now.
After this party ends, I’ll ask about last night――

Those were my thoughts as I was being measured by the maids.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"จริง ๆ มันเป็นอย่างมาก..."ผม mutter จะดูขึ้นที่ปราสาทยักษ์กระจายก่อนที่ตาของฉันไม่มายังปราสาทครั้งก่อน แต่ฉันได้รับใน fluster กลับมาแล้ว และไม่ได้ดูที่ปราสาททั้งหมดอย่างไรก็ตาม มีมาที่นี่โดยของตัวเอง ขนาดของปราสาทนั้นได้ชัดว่าฉันชอบมัน หรือไม่"คือว่า ดังนั้น ฉันคิดว่า ปราสาทปกติจะน้อยขนาดนี้แต่..."จากมุมมองของ Aura อาคารขนาดนี้แน่นอนอาจจะปกติสำหรับเธอเป็นอดีตสมาชิกของราชวงศ์ แต่เป็นหนึ่งในมวลชน ผมรู้สึกว่า ขนาดผิดชนิดของ"มันเป็นเรื่องเดียวกันเป็นบ้านของ Lily ~ ! "….. ไม่ รอ ไม่ว่าวิธีลำเอียงคุณจะ นี้เทียบไม่ได้กับบางสิ่งบางอย่างเช่นบ้านของฉันขณะที่ฉันรู้สึกมีความสุขเล็กน้อยที่เหตุของลิลลี่ได้ยิน ได้ตะกั่วภายในปราสาทโดยการ gatekeepers "เอาละ เราจะมาวัดของคุณดังนั้นฉันต้องการให้คุณถอดเสื้อ"“…… ใช่มั้ย"หลังจากถูกนำภายในปราสาท เรามีแบ่งเป็นหญิงและ guys และทำการป้อนห้องแยกต่างหาก แต่ผมคนเดียวภายในห้องพักแม่บ้านบาง และเหล่าแม่บ้านได้อย่างรวดเร็วช่วยเอาเสื้อผ้าของฉันด้วยเหตุผลบางอย่างไม่ มีแม้แต่โอกาสที่จะรู้สึกอาย ฉันถูกเปลื้องเสื้อผ้าทั้งหมดแต่ชุดชั้นในของฉัน และมี อะไรที่ผมสามารถยกเว้นดูร่างกายของฉันเองดึกพวกเขาเอาการวัด "เราจะเตรียมเสื้อผ้าสำหรับคุณหลังจากที่เราเสร็จ โปรดรออีกหน่อย"มิช้ามินาน แม่บ้านสุดโดดเด่นมองมาหาฉัน และพูดคุยกับฉัน“…… U-เข้าใจ"ผมนั่งลงบนเก้าอี้ที่ที่ได้เตรียมไว้สำหรับฉัน และตั้งใจบนสิ่งอื่นเพื่อลืมเหตุการณ์น่าอายจากเมื่อครู่แม้เป็นครั้งที่สองได้เร็วขึ้น "ออร่าจา วิธีนี้"เราถูกนำไปห้องอื่นเพื่อของรังพวกเขารักษาเราสุภาพ ว่าพวกเขาไม่ทราบเกี่ยวกับ Tré และเป็นทาส“…… ในอัตราใด ๆ เสื้อผ้าจริง ๆ เหมาะกับคุณทั้งหมด ทุกคนสวย"แม่บ้านที่ชัดเจนมากกว่าฉันกล่าวว่า เธอก็มองที่เสื้อผ้าของเรา"รังซื้อนี้เรา ~ !! "ได้ยินคำพูดของเธอ ลิลลี่ทันทีตอบสนอง flaunting เสื้อผ้าของเธอหอม"รังซัง คุณหมายถึง สุภาพบุรุษที่มาถึงปราสาทกับคุณ ถูกต้องหรือไม่ เขามีรสชาติดีมาก...""ถ้ารังได้ยินว่า ฉันแน่ใจว่า เขาจะยินดีมากเกินไป"แม้จะไม่ มีการลำเอียง ผมยังคิดว่า เสื้อผ้าเหล่านี้ befitting มากสำหรับเราแต่ละคนได้ยินดังนั้นที่ทำให้ฉันมีความสุขมากผมเคยอายกลับมาแล้วดังนั้นผมไม่ได้ตั้งใจกล่าวสิ่งโหดร้ายที่รังผมได้รับแจ้งจากบางนักผจญภัยในอดีตที่คนซื้อเป็นทาส แต่ไม่สัมผัสเหล่านั้นอาจเป็น เพราะไม่ชอบทาสแม้ว่าจะเป็นหลีกเลี่ยงไม่ได้กับ Tré เพราะเธอยังไม่เก่าพอ เขาไม่วางมือบนผมที่เป็นมากเขาอาจว่า รังไม่ชอบฉัน ปะไรนี้ เขาก็ให้ฉันในปัจจุบัน ทำแบบนั้น โดยไม่ได้ตั้งใจพูดบางคำที่โหดร้ายไม่สามารถช่วย ผมคิดว่า ...อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเราจบลงด้วยการพักในห้องเดียวกันเป็นครั้งแรก ในขณะ เขาไม่ได้ดูเหมือนจะสนใจในตัวผมมาก และนอนเพียงต้องการที่ผมเสียงนั้น แล้วเศร้า แต่ผมไม่อยากใครตระหนักว่าจึงเพียงแค่ไปนอนกับซ่อนอยู่ในผ้าห่มของฉันฉันตื่นนอนในตอนกลางคืนโดยไม่คาดคิด และ sleepily คิดว่า ถ้าเขาไม่ให้ย้าย แล้วฉันจะทำในส่วนของฉัน ฉันพยายามคลานเข้าไปในรังของเตียง อย่างไรก็ตาม Tré ก็มีแล้ว นอนในอ้อมกอดของแขนของรังคืนสิ้นสุดกับฉันแยกทั้งสอง แต่ฉันรู้ว่า ฉันไม่ได้รับการถามทำไมมันเกิดขึ้นได้แม้ตอนนี้หลังจากนี้บุคคลที่สิ้นสุด ฉันจะถามเกี่ยวกับ night―― ครั้งสุดท้ายพวกนั้นเป็นความคิดของฉันฉันถูกโดยวัดจากการแม่บ้าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"จริงๆมันเป็นอย่างมาก ...... !"

ผมพูดพึมพำขณะที่ผมมองขึ้นไปบนปราสาทยักษ์แพร่กระจายก่อนที่ตาของฉัน.
ฉันไม่มาถึงปราสาทอีกครั้งก่อน แต่ฉันได้รับในความตะขิดตะขวงใจกลับแล้วและไม่ได้รับสามารถที่จะมอง ที่ปราสาทในสิ่งทั้งปวง.
แต่มีมาที่นี่โดยจะของตัวเองขนาดของปราสาทที่เห็นได้ชัดว่าผมชอบมันหรือไม่.

"นั่นคือดังนั้นฉันคิดว่าปราสาทปกติจะมีอย่างน้อยขนาดนี้ แต่ ... ... "

จากมุมมองของ Aura เป็นอาคารขนาดนี้แน่นอนอาจจะเป็นเรื่องปกติสำหรับเธอในฐานะที่เป็นอดีตสมาชิกของเจ้านาย แต่เป็นหนึ่งในฝูงที่ผมรู้สึกว่าขนาดเป็นชนิดที่ไม่ถูกต้อง.

" มันเป็นเรื่องเดียวกันกับที่บ้านของลิลี่ ~ "

... ..No รอไม่ว่าลำเอียงคุณนี้ไม่สามารถนำมาเปรียบเทียบกับสิ่งที่ต้องการบ้านของฉัน.
ขณะที่ผมรู้สึกมีความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ได้ยินคำพูดของลิลี่เราก็นำภายในปราสาทโดยคนเฝ้าประตูที่



"ตอนนี้แล้วเราจะได้รับการวัดของคุณดังนั้นผมจึงอยากให้คุณเปลื้องผ้า."
" ...... ใช่มั้ย?"

หลังจากที่ถูกนำมาในปราสาทที่เราถูกแบ่งออกเป็นชายและหญิงและทำเพื่อให้เข้าสู่ห้องแยก แต่ฉัน เป็นคนเดียว.
ภายในห้องพักแม่บ้านบางและสาวใช้ผู้ที่กำลังให้ความช่วยเหลืออย่างรวดเร็วเพื่อเอาเสื้อผ้าของฉันด้วยเหตุผลบางอย่าง.
โดยไม่ได้มีโอกาสที่จะรู้สึกอายที่ฉันถูกปลดออกจากเสื้อผ้าทั้งหมด แต่ชุดชั้นในของฉันและก็ไม่มีอะไรที่ฉันจะทำ ยกเว้นดูที่ร่างกายของฉันเองในอาการงุนงงขณะที่พวกเขาเอาวัด.



"เราจะจัดเตรียมเสื้อผ้าสำหรับคุณตอนนี้ที่เราได้เสร็จสิ้น โปรดรออีกหน่อย. "

หลังจากนั้นไม่นานสาวที่โดดเด่นมากที่สุดมองขึ้นมาหาผมและพูดกับฉัน.

" ...... U-เข้าใจ. "

ฉันนั่งลงบนเก้าอี้ที่แม่บ้านได้จัดเตรียมไว้สำหรับฉันและการตั้งค่าของฉัน ใจในสิ่งอื่น ๆ เพื่อที่จะลืมเหตุการณ์ที่น่าอายจากช่วงเวลาที่ผ่านมาแม้จะเป็นครั้งที่สองได้เร็วขึ้น.



"Aura-sama วิธีนี้."

เราถูกนำตัวไปที่ห้องที่แตกต่างกันไปรังของ.
พวกเขาได้รับการรักษาเราสุภาพราวกับว่าพวกเขาไม่ได้ รู้เกี่ยวกับเทรและฉันเป็นทาส.

" ...... ในอัตราใด ๆ เสื้อผ้าเหล่านั้นมันเหมาะกับคุณทั้งหมด ทุกคนมองที่น่ารัก. "

แม่บ้านที่เห็นได้ชัดว่าแก่กว่าผมกล่าวว่าขณะที่เธอมองไปที่เสื้อผ้าของเรา.

" Nest ซื้อนี้สำหรับเรา ~ !! "

ได้ยินคำพูดของเธอลิลลี่ตอบทันที, โชว์เสื้อผ้าของเธอครื้นเครง.

" โดย Nest ซัง คุณหมายถึงสุภาพบุรุษที่มากับปราสาทกับคุณถูกต้องหรือไม่ เขามีรสชาติที่ยอดเยี่ยมมาก ...... "
" ถ้า Nest ได้ยินว่าผมแน่ใจว่าเขาจะยินดีมากเกินไป. "

แม้จะไม่ได้เป็นลำเอียงผมยังคิดว่าเสื้อผ้าเหล่านี้มีความเหมาะสมมากสำหรับเราแต่ละคนเพื่อให้การได้ยินที่ทำให้ฉันมีความสุขมาก .
ผมเคยอายกลับมาแล้วดังนั้นฉันไม่ได้ตั้งใจกล่าวว่าสิ่งที่โหดร้ายบางอย่างเพื่อ Nest.

ผมได้รับการบอกเล่าจากนักผจญภัยบางอย่างในอดีตที่ชายคนหนึ่งซื้อทาส แต่ไม่สัมผัสพวกเขาอาจจะเป็นเพราะเขาไม่ชอบทาส.
แม้ว่า มันเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงกับTréเพราะเธอยังไม่โตพอเขาไม่ได้วางมือกับฉันที่เป็นวัยเดียวกับเขาอาจจะ Nest ที่จริงๆไม่ชอบฉัน เช่นเดียวกับที่ผมคิดแบบนี้เขาก็ให้ฉันปัจจุบัน ทำอย่างนั้นไม่ได้ตั้งใจพูดบางคำพูดที่โหดร้ายช่วยไม่ได้ผมคิดว่า ......
อย่างไรก็ตามแม้ว่าเราจะจบลงด้วยการเข้าพักในห้องเดียวกันเป็นครั้งแรกในขณะที่เขาไม่ได้ดูเหมือนจะมีความสนใจมากในตัวผมและ ไปนอนเช่นเดียวกับที่.
ผมผิดหวังที่นั้นแล้วเศร้า แต่ฉันไม่ได้จริงๆอยากให้ใครรู้ว่าดังนั้นฉันเพิ่งไปนอนกับใบหน้าของฉันซ่อนอยู่ในผ้าห่มของฉัน.

ฉันตื่นขึ้นมาในช่วงกลางของคืน ไม่คาดคิดและเหงาหงอยคิดว่าถ้าเขาจะไม่ให้ย้ายแล้วฉันจะทำมันในส่วนของฉันฉันพยายามที่จะรวบรวมข้อมูลลงบนเตียงของรัง อย่างไรก็ตามเทรอยู่ที่นั่นแล้วนอนหลับอยู่ในอ้อมกอดของแขนรังของ.
คืนสิ้นสุดวันที่กับฉันแยกทั้งสอง แต่ฉันรู้ว่าฉันไม่ได้รับการถามว่าทำไมมันเกิดขึ้นแม้ตอนนี้.
หลังจากงานนี้จบลงผมจะขอให้ เกี่ยวกับข้อเสนอนี้อยู่ night--

เหล่านั้นเป็นความคิดของฉันเป็นฉันถูกวัดจากแม่บ้าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" มันคือ . . . . . . . ใหญ่จริงๆ "ฉันบ่นขณะที่ฉันมองยักษ์ปราสาทกระจายก่อนที่ตาของฉันผมมาที่ปราสาทมาก่อน แต่ผมเคยสับสนกลับแล้วและยังไม่ได้มองปราสาทอย่างครบถ้วนแต่มาที่นี่ของฉันเอง ขนาดของปราสาท เห็นได้ชัดว่าผมชอบมันหรือเปล่า" งั้น ฉันจินตนาการว่า ปราสาทปกติจะน้อยขนาดนี้นะ . . . . . . . "จากมุมมองของออร่า เป็นอาคารขนาดนี้แน่นอนอาจเป็นเรื่องปกติของเธอเป็นอดีตสมาชิกของราชวงศ์ แต่เป็นหนึ่งในฝูง ผมรู้สึกว่าขนาดเป็นคนผิด" มันพอๆ กับลิลลี่กลับบ้าน ~ ! ". . . . . ไม่สิ ไม่ว่าลำเอียงท่านนี้ ไม่สามารถเทียบเป็นเหมือนบ้านของฉันอย่างที่ผมรู้สึกมีความสุขเล็ก ๆน้อย ๆที่ได้ยินคำพูดของลิลลี่ เรากำลังนำอยู่ภายในปราสาท โดยความโดดเด่น" ตอนนี้ เราต้องการวัดของคุณดังนั้นฉันต้องการให้คุณแก้ผ้า " ." . . . . . . . เอ๊ะ ? "หลังจากถูกนำภายในปราสาท เราแบ่งเป็นหญิงชายและให้ระบุแยกห้อง แต่ผมเป็นผู้ชายเท่านั้นภายในห้อง มีแม่บ้านและสาวใช้เหล่านั้นอย่างรวดเร็ว ช่วยเอาเสื้อผ้าของฉันด้วยเหตุผลบางอย่างโดยไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะรู้สึกอาย ผมถูกปล้นเสื้อผ้าทั้งหมดแต่กางเกงของฉันและฉันก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากมองร่างกายตัวเองเหม่อลอยเหมือนเอาวัด" พวกเราจะเตรียมเสื้อผ้าสำหรับคุณตอนนี้ที่เราทำเสร็จแล้ว โปรดรออีกสักหน่อย "หลังจากนั้นไม่นาน , โดดเด่นที่สุดมองแม่บ้านมาหาฉัน และพูดกับฉัน" . . . . . . . เข้า . . . เข้าใจแล้วครับ .ผมนั่งลงบนเก้าอี้ที่แม่บ้านได้จัดเตรียมไว้ให้ และตั้งใจอย่างอื่นเพื่อที่จะลืมเหตุการณ์ที่น่าอับอายจากเมื่อครู่แม้แต่วินาทีเร็วกว่า" ออร่าซามะ ทางนี้ "พวกเรามาเพื่อห้องที่แตกต่างกันเพื่อรัง .พวกเขาทำกับเราอย่างสุภาพ ราวกับว่าพวกเขาไม่ได้รู้เกี่ยวกับ Tr éและฉันเป็นทาส" . . . . . . . ที่อัตราการใด ๆ ชุดนี้เหมาะกับคุณทั้งหมด ทุกคนดูน่ารัก " .แม่บ้านที่ชัดเจนแก่กว่าฉันบอกว่า เธอมองเสื้อผ้าของเรา" รัง ซื้อให้เรา ~ ! ! "ได้ยินคำพูดของเธอ ลิลลี่ ตอบสนองทันที flaunting เสื้อผ้าของเธออย่างยินดี" รังซาน เธอหมายถึงสุภาพบุรุษผู้มาถึงปราสาทด้วยใช่ไหมครับ ? เขาได้ลิ้มรส . . . . . . . " ยอดเยี่ยมมาก" ถ้ารังได้ยินแบบนั้น ผมแน่ใจว่าเขาจะยินดีมากเกินไป "แม้ไม่มีลำเอียง ผมยังคิดว่า เสื้อผ้าเหล่านี้มีให้เราแต่ละคนจึงได้ยินมันทำให้ฉันมีความสุขมากฉันไม่ได้อาย ตอนนั้นฉันไม่ได้ตั้งใจพูดสิ่งโหดร้ายกับรังนกฉันได้รับการบอกโดยนักผจญภัยในอดีตที่เขาซื้อทาส แต่ไม่ได้สัมผัสพวกเขา อาจเป็นเพราะว่าเขาไม่เหมือนทาสถ้ามันเลี่ยงไม่ได้กับ tr éเพราะว่าเธอยังไม่โตพอ เขาไม่ได้วางมือที่อายุเท่ากับเขาอาจจะมีรังไม่เหมือนฉัน ฉันคิดว่า เขาก็เอาของขวัญมาให้ ทำอย่างนั้น ตั้งใจพูดเรื่องโหดร้าย คำที่ไม่สามารถช่วยได้ ฉันว่า . . . . . . .อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเราก็อยู่ห้องเดียวกันเป็นครั้งแรก ใน ขณะ ที่ เขาไม่ได้สนใจฉันเท่าไหร่ และหลับไปทั้งอย่างนั้นผมผิดหวังที่เศร้า แต่ผมก็ไม่ได้อยากให้ใครรู้ว่าฉันเพิ่งนอนกับใบหน้าของฉันที่ซ่อนอยู่ในผ้าห่มของฉันฉันตื่นขึ้นมากลางดึกอย่างไม่คาดคิด และเซาคิดว่าถ้าเขาไม่ทำแล้วฉันจะทำในส่วนของฉัน , ฉันพยายามที่จะคลานลงเตียง รังของ แต่ TR และอยู่ที่นั่นแล้ว นอนอยู่ในอ้อมกอดของรังของแขนเมื่อคืนลงท้ายด้วยผมแยกสองคนนี้ แต่ผมรู้ว่า ผมไม่ได้ถามว่าทำไม มันเกิดอะไรขึ้นตอนนี้หลังจากงานนี้เสร็จ ผมจะถามเรื่องเมื่อคืน――นั่นคือความคิดของฉันเป็นฉันได้ถูกวัดโดยแม่บ้าน