A Broader View of GovernanceThe Uni

A Broader View of Governance
The United Nations, in the 1990s, helped to reconceptualize governance,
defining it as “the exercise of political, economic and administrative authority
in the management of a country’s affairs.”17 The United Nations Development
Program perceived of governance as those institutions and processes through
which government, civil society organizations, and the private sector interact
with each other in shaping public affairs and through which citizens articulate
their interests, mediate their differences, and exercise their political, economic,
and social rights.
This broader concept of governance viewed decisionmaking as not only the
province of government but also the right and obligation of citizens as members
of a free electorate mobilized through social organizations and the private sector.
Democratic governance implied a mandate for governments to create or
strengthen channels and mechanisms for public participation in decisionmaking,
to abide by the rule of law, to increase transparency in public procedures, and to
hold officials accountable.18 The case for democratic governance was based on
two arguments: first, that it provides an institutional framework for participation
by all citizens in economic and political processes; and second, that it promotes
core, universal human rights and values as ends in themselves. Democratic
governance implied that the state would ensure free and fair elections; appropriately
decentralize power and resources to local communities; protect the
independence of the judiciary and access to justice; maintain an effectively
functioning civil service; ensure the separation of powers; safeguard access to
information and the independence of the media; protect basic human rights,
freedom of enterprise, and freedom of expression; and pursue sound economic
policies.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มุมมองที่กว้างขึ้นของบรรษัทภิบาลสหประชาชาติ ในปี 1990 ได้ช่วย reconceptualize ภิบาลกำหนดเป็น "การออกกำลังกายของผู้มีอำนาจทางการเมือง เศรษฐกิจ และบริหารในการบริหารกิจการของประเทศ" 17 การพัฒนาแห่งสหประชาชาติโปรแกรมที่ถือว่าการปกครองเป็นสถาบันและกระบวนการเหล่านั้นซึ่งรัฐบาล องค์กรภาคประชาสังคม และภาคเอกชนมีการโต้ตอบกับแต่ละอื่น ๆ ในการกำหนดทิศการประชาสัมพันธ์ และที่ บอกประชาชนความสนใจ บรรเทาความแตกต่างของพวกเขา และการออกกำลังกายของพวกเขาทางการเมือง เศรษฐกิจและสิทธิทางสังคมแนวคิดนี้กว้างของ decisionmaking ภิบาลดูเป็นไม่เฉพาะจังหวัดของรัฐบาลแต่ยังสิทธิและข้อผูกมัดของพลเมืองที่เป็นสมาชิกของรูปแบบอิสระการปฏิบัติผ่านองค์กรสังคมและภาคเอกชนปกครองประชาธิปไตยนัยอาณัติสำหรับรัฐบาลในการสร้าง หรือเสริมสร้างช่องทางและกลไกสำหรับประชาชนมีส่วนร่วมใน decisionmakingการปฏิบัติตามกฎของกฎหมาย การเพิ่มความโปร่งใส ในกระบวนการสาธารณะ และค้าง accountable.18 เจ้าหน้าที่ปกครองประชาธิปไตยกรณีเป็นไปตามอาร์กิวเมนต์ที่สอง: ครั้งแรก ให้กรอบเป็นสถาบันสำหรับการเข้าร่วมโดยประชาชนทั้งหมดในกระบวนการเศรษฐกิจ และการเมือง และประการที่สอง มีการส่งเสริมหลัก สิทธิมนุษยชนสากล และค่าเป็นสิ้นสุดในตัวเอง ประชาธิปไตยกำกับโดยนัยว่า รัฐจะให้เลือกตั้งที่เสรี และเป็นธรรม อย่างเหมาะสมdecentralize อำนาจและทรัพยากรที่ชุมชน ป้องกันการความเป็นอิสระของตุลาการและเข้าสู่กระบวนการยุติธรรม รักษามีประสิทธิภาพข้าราชการพลเรือนทำงาน ให้แบ่งแยกอำนาจ ป้องกันการเข้าถึงข้อมูลและความเป็นอิสระของสื่อ ปกป้องสิทธิมนุษยชนขั้นพื้นฐานเสรีภาพในองค์กร และเสรีภาพ และไล่เสียงเศรษฐกิจนโยบาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่กว้างมุมมองของการกำกับดูแลสหประชาชาติในปี 1990 ที่จะช่วย reconceptualize การกำกับดูแลกำหนดว่า"การใช้สิทธิทางการเมืองของผู้มีอำนาจทางเศรษฐกิจและการบริหารในการบริหารกิจการของประเทศ." 17 พัฒนาแห่งสหประชาชาติโปรแกรมการรับรู้ของการกำกับดูแลเป็นสถาบันเหล่านั้นและกระบวนการผ่านซึ่งรัฐบาลองค์กรภาคประชาสังคมและภาคเอกชนในการโต้ตอบกับแต่ละอื่นๆ ในการสร้างกิจการสาธารณะและผ่านการที่ประชาชนเป็นปล้องความสนใจของพวกเขาเป็นสื่อกลางในความแตกต่างของพวกเขาและการออกกำลังกายทางการเมืองของพวกเขาทางเศรษฐกิจและสิทธิทางสังคม. ซึ่งเป็นแนวคิดที่กว้างขึ้นการกำกับดูได้ตัดสินใจที่จะไม่เพียงจังหวัดรัฐบาลแต่ยังสิทธิและหน้าที่ของประชาชนในฐานะสมาชิกของเขตเลือกตั้งฟรีระดมผ่านองค์กรทางสังคมและภาคเอกชน. ธรรมาภิประชาธิปไตยโดยนัยคำสั่งสำหรับรัฐบาลในการสร้างหรือเสริมสร้างช่องทางและกลไกสำหรับประชาชนการมีส่วนร่วมในการตัดสินใจ, ที่จะปฏิบัติตามกฎของกฎหมายเพื่อเพิ่มความโปร่งใสในขั้นตอนของประชาชนและการถือเจ้าหน้าที่ accountable.18 กรณีการปกครองระบอบประชาธิปไตยก็ขึ้นอยู่กับสองอาร์กิวเมนต์: ครั้งแรกที่จะให้กรอบสถาบันเพื่อการมีส่วนร่วมจากประชาชนทุกคน ในกระบวนการทางเศรษฐกิจและการเมือง และครั้งที่สองที่จะส่งเสริมหลักสิทธิมนุษยชนสากลและค่าเป็นสิ้นสุดในตัวเอง ประชาธิปไตยธรรมาภิส่อให้เห็นว่ารัฐจะให้การเลือกตั้งที่เสรีและเป็นธรรม; เหมาะสมกระจายอำนาจและทรัพยากรให้กับชุมชนท้องถิ่น ปกป้องความเป็นอิสระของตุลาการและการเข้าถึงความยุติธรรม รักษาได้อย่างมีประสิทธิภาพการทำงานของข้าราชการพลเรือน; ให้แน่ใจว่าการแยกอำนาจ; ป้องกันการเข้าถึงข้อมูลและความเป็นอิสระของสื่อนั้น คุ้มครองสิทธิมนุษยชนขั้นพื้นฐานเสรีภาพในการขององค์กรและเสรีภาพในการแสดงออก; และดำเนินการทางเศรษฐกิจเสียงนโยบาย