According to Food and Agricultural

According to Food and Agricultural Organization (FAO), the estimated Fruit and Vegetable wastes
percentage for each commodity group in each step of the food supply chain are 15, 9, 25, 10 and 7% in
agricultural production, post-harvest handling and storage, processing and packaging, distribution and
consumption respectively in South and South-East Asia [1]. Mostly the solid wastes generated largely in
traditional markets including fruit and vegetable wastes are disposed in municipal landfill or dumping
sites caused environmental problems. Due to their nature and composition, they deteriorate easily and
cause foul smell. Considering the high moisture and organic content, these wastes can be treated in
biological treatment like anaerobic digestion than other techniques like incineration and composting [2].
As the solid waste from traditional market are tremendously produced nuisance for environmental, this
paper proposed anaerobic digestion for treating solid organic wastes mainly consisted of vegetable waste
and recovering bioenergy from the process.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามอาหารและองค์กรด้านการเกษตร (FAO), ผักและผลไม้ประมาณขยะเปอร์เซ็นต์สำหรับแต่ละกลุ่มสินค้าในแต่ละขั้นตอนของห่วงโซ่อุปทานอาหารมี 15, 9, 25, 10 และ 7% ในเกษตร การจัดการหลังการเก็บเกี่ยว และ เก็บ ประมวลผล และการบรรจุ ภัณฑ์ การกระจาย และปริมาณการใช้ในเอเชียใต้และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ [1] ตามลำดับ ส่วนใหญ่กากของแข็งที่สร้างขึ้นส่วนใหญ่ในตลาดแบบดั้งเดิมรวมถึงกากผักและผลไม้ตัดจำหน่ายในเทศบาลฝังกลบหรือการถ่ายโอนข้อมูลอเมริกาทำให้เกิดปัญหาสิ่งแวดล้อม ธรรมชาติและองค์ประกอบของพวกเขา พวกเขาเสื่อมสภาพได้ง่าย และทำให้เกิดกลิ่นเหม็น พิจารณาความชื้นสูงและเนื้อหาอินทรีย์ ขยะเหล่านี้สามารถรักษาในบำบัดทางชีวภาพเช่นการย่อยอาหารที่ไม่ใช้ออกซิเจนมากกว่าเทคนิคอื่น ๆ เช่นการเผาและการหมัก [2]เป็นฝอยจากตลาดดั้งเดิมมีการรบกวนอย่างมากดังที่ผลิตสำหรับสิ่งแวดล้อม นี้กระดาษที่นำเสนอไม่ใช้ย่อยอาหารสำหรับรักษากากของแข็งอินทรีย์ส่วนใหญ่ประกอบด้วยผักเสียและการกู้คืนพลังงานชีวมวลจากการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตามที่องค์การอาหารและการเกษตรแห่งสหประชาชาติ (FAO),
ผลไม้โดยประมาณและผักเสียเปอร์เซ็นต์สำหรับกลุ่มสินค้าโภคภัณฑ์ในแต่ละขั้นตอนของห่วงโซ่อาหาร15, 9, 25, 10 และ 7%
ในการผลิตทางการเกษตรการจัดการหลังการเก็บเกี่ยวและการเก็บรักษาการแปรรูปและบรรจุภัณฑ์,
การจัดจำหน่ายและการบริโภคตามลำดับในภาคใต้และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้[1] ส่วนใหญ่เป็นขยะที่สร้างขึ้นส่วนใหญ่อยู่ในตลาดแบบดั้งเดิมรวมทั้งผลไม้และเศษผักมีจำหน่ายในหลุมฝังกลบของเทศบาลหรือทิ้งเว็บไซต์ก่อให้เกิดปัญหาด้านสิ่งแวดล้อม เนื่องจากลักษณะและองค์ประกอบของพวกเขาลดลงได้อย่างง่ายดายและทำให้เกิดกลิ่นเหม็น พิจารณาที่มีความชื้นสูงและเนื้อหาอินทรีย์ของเสียเหล่านี้สามารถได้รับการปฏิบัติในการรักษาทางชีวภาพเช่นการเติมออกซิเจนมากกว่าเทคนิคอื่น ๆ เช่นการเผาและการทำปุ๋ยหมัก [2]. ในฐานะที่เป็นขยะจากตลาดแบบดั้งเดิมที่มีการผลิตอย่างมากรำคาญสิ่งแวดล้อมนี้กระดาษที่นำเสนอการเติมออกซิเจนสำหรับการรักษาขยะอินทรีย์ที่เป็นของแข็งส่วนใหญ่ประกอบด้วยผักของเสียและการกู้คืนพลังงานชีวภาพจากกระบวนการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตามที่องค์การอาหารและเกษตร ( FAO ) ซึ่งผักและผลไม้แต่ละกลุ่มสินค้า
เปอร์เซ็นต์ของเสียในแต่ละขั้นตอนของห่วงโซ่อุปทานอาหาร 15 , 9 , 25 , 10 และ 7
% ในการผลิตทางการเกษตร การจัดการหลังการเก็บเกี่ยว และการจัดเก็บข้อมูล การประมวลผล และการบรรจุภัณฑ์ การกระจาย และการบริโภคในภาคใต้และ
ตามลำดับ เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ [ 1 ]ส่วนใหญ่เป็นขยะที่สร้างขึ้นส่วนใหญ่ใน
ตลาดแบบดั้งเดิมรวมทั้งเศษผักและผลไม้จะขายทิ้งในหลุมฝังกลบขยะเทศบาล หรือทิ้ง
เว็บไซต์ที่เกิดจากปัญหาสิ่งแวดล้อม เนื่องจากธรรมชาติของตนเองและองค์ประกอบที่พวกเขาลงได้อย่างง่ายดายและ
เพราะเหม็น . เมื่อพิจารณาจากความชื้นสูงและอินทรีย์เนื้อหาของเสียเหล่านี้สามารถปฏิบัติ
การรักษาทางชีวภาพ เช่น การหมักกว่าเทคนิคอื่น ๆเช่น การทำปุ๋ยหมักและ [ 2 ] .
เป็นขยะจากตลาดดั้งเดิมเป็นอย่างมากที่สร้างปัญหาให้สิ่งแวดล้อม กระดาษนี้
เสนอการหมักขยะอินทรีย์สำหรับการรักษาที่เป็นของแข็งส่วนใหญ่ประกอบด้วยผัก และการกู้คืนพลังงาน
ของเสียจากกระบวนการผลิต