Yet is it so surprising that modern

Yet is it so surprising that modern bioscience should provoke renewed appeals to respect human dignity? After all, the idea of human dignity is fundamental to religious traditions that hold human beings to be created in God’s image, from which perspective it stands for a ‘culture of life’ opposed to those elements of modern bioscience that represent a ‘culture of death’ (see Bristow 1997)—which renders it is easy to agree with Pope John Paul II that the rediscovery of ‘the inviolable dignity of every human person is an essential task’. However, the new legal frameworks within which the importance of human dignity is being emphasized once more are secularized codes. Furthermore, even if ‘the bioethics movement [itself] was born in a predominantly religious cradle’ (Rae and Cox 1999:1), bioethics today is largely an exercise in applied moral philosophy in which, it has been argued, ‘religious voices no longer carry much weight’ (Rae and Cox 1999:2).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยัง เป็นประหลาดใจจึงซื้อที่ทันสมัยควรกระตุ้นอุทธรณ์ต่ออายุการเคารพศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ หลังจากที่ทุก ความคิดของศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์เป็นพื้นฐานของประเพณีทางศาสนาที่มนุษย์จะสร้างรูปภาพพระ จากมุมมองที่มันหมายถึง 'วัฒนธรรมของชีวิต' ตรงข้ามกับองค์ประกอบเหล่านั้นซื้อที่ทันสมัยที่แสดงถึง "วัฒนธรรมความตาย' (ดูดิอเวนิวรีเจนท์ 1997) — ซึ่งทำเป็นเห็นด้วยกับสมเด็จพระสันตะปาปาจอห์น Paul II ที่ค้นพบวิชชา 'ศักดิ์ศรี inviolable ของมนุษย์ทุกคนที่เป็นงานสำคัญ' อย่างไรก็ตาม กรอบกฎหมายใหม่ซึ่งความสำคัญของศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์เป็นการเน้นย้ำอีกครั้งคือ รหัส secularized นอกจากนี้ แม้ว่า 'การเคลื่อนไหว bioethics [เอง] เกิดในอู่ส่วนใหญ่ศาสนา' (แร่และค็อกซ์ 1999:1), bioethics วันนี้เป็นส่วนใหญ่การออกกำลังกายและใช้ปรัชญาศีลธรรมที่ จะมีการโต้เถียง 'ศาสนาเสียงไม่มีน้ำหนักมาก' (1999:2 แร่และค็อกซ์)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่มันจึงน่าแปลกใจว่าชีววิทยาศาสตร์สมัยใหม่ควรจะจุดประกายให้ต่ออายุการอุทธรณ์ที่จะเคารพศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์? หลังจากที่ทุกความคิดของศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์เป็นพื้นฐานของประเพณีทางศาสนาที่ถือมนุษย์ที่จะสร้างขึ้นในรูปของพระเจ้าจากมุมมองที่มันยืนสำหรับ 'วัฒนธรรมของชีวิต' เมื่อเทียบกับองค์ประกอบเหล่านั้นของชีววิทยาศาสตร์ที่ทันสมัย​​ที่เป็นตัวแทนของวัฒนธรรมของการเสียชีวิต (ดูบริสโต 1997) -which ทำให้มันเป็นเรื่องง่ายที่จะเห็นด้วยกับสมเด็จพระสันตะปาปาจอห์นปอลที่สองว่าการค้นพบของ 'ศักดิ์ศรีขัดขืนไม่ได้ของมนุษย์ทุกคนเป็นงานที่สำคัญ' อย่างไรก็ตามกรอบกฎหมายใหม่ภายในที่สำคัญของศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์จะถูกเน้นย้ำอีกครั้งรหัส secularized นอกจากนี้แม้ว่าการเคลื่อนไหวธิคส์เมื่อ [ตัวเอง] เกิดในแหล่งกำเนิดศาสนาส่วนใหญ่ (แรและคอค 1999: 1), ธิคส์ในวันนี้เป็นส่วนใหญ่การออกกำลังกายในปรัชญาที่ใช้ในการที่จะได้รับการถกเถียงกันอยู่ 'เสียงไม่มีศาสนา อีกต่อไปมีน้ำหนักมาก (แรและคอค 1999: 2)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่มันน่าแปลกใจที่ทันสมัยควรกระตุ้นการอุทธรณ์ด้านการเคารพศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ หลังจากทั้งหมด ความคิดของศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์คือพื้นฐานทางศาสนาประเพณีที่ถือมนุษย์ถูกสร้างขึ้นในรูปของพระเจ้าซึ่งมุมมองมันย่อมาจาก " วัฒนธรรมแห่งชีวิต ' ตรงข้ามกับองค์ประกอบเหล่านั้นของทันสมัยวิทยาศาสตร์ชีวภาพที่เป็นตัวแทนของ ' วัฒนธรรมแห่งความตาย ' ( ดู Bristow 1997 ) ซึ่งทำให้มันง่ายที่จะเห็นด้วยกับสมเด็จพระสันตะปาปาจอห์น ปอล ที่ 2 ว่า การค้นพบของ ' ศักดิ์ศรีขัดขืนไม่ได้ของมนุษย์ทุกคนคือ งาน ' ที่จำเป็น อย่างไรก็ตามใหม่กรอบทางกฎหมายภายในที่สำคัญของศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ คือการเน้นอีกครั้งเป็น secularized รหัส นอกจากนี้ แม้ว่า ' ธิคเคลื่อนไหว [ ตัวเอง ] เกิดในอู่เด่นทางศาสนา " ( เร Cox 1999:1 ) ธิควันนี้เป็นส่วนใหญ่การออกกำลังกายประยุกต์ ศีลธรรมที่ถูกแย้งว่าเสียงของศาสนา ไม่ต้องแบกน้ำหนักมาก ( เร Cox 1999:2 )