but when he ventured upon insult I

but when he ventured upon insult I vowed revenge. You, who so well know the nature of my soul, will not suppose, however, that gave utterance to a threat. At length I would be avenged; this was a point definitely, settled --but the very definitiveness with which it was resolved precluded the idea of risk. I must not only punish but punish with impunity. A wrong is unredressed when retribution overtakes its redresser. It is equally unredressed when the avenger fails to make himself felt as such to him who has done the wrong.

It must be understood that neither by word nor deed had I given Fortunato cause to doubt my good will. I continued, as was my in to smile in his face, and he did not perceive that my to smile now was at the thought of his immolation.

He had a weak point --this Fortunato --although in other regards he was a man to be respected and even feared. He prided himself on his connoisseurship in wine. Few Italians have the true virtuoso spirit. For the most part their enthusiasm is adopted to suit the time and opportunity, to practise imposture upon the British and Austrian millionaires. In painting and gemmary, Fortunato, like his countrymen, was a quack, but in the matter of old wines he was sincere. In this respect I did not differ from him materially; --I was skilful in the Italian vintages myself, and bought largely whenever I could.

It was about dusk, one evening during the supreme madness of the carnival season, that I encountered my friend. He accosted me with excessive warmth, for he had been drinking much. The man wore motley. He had on a tight-fitting parti-striped dress, and his head was surmounted by the conical cap and bells. I was so pleased to see him that I thought I should never have done wringing his hand.

I said to him --"My dear Fortunato, you are luckily met. How remarkably well you are looking to-day. But I have received a pipe of what passes for Amontillado, and I have my doubts."

"How?" said he. "Amontillado, A pipe? Impossible! And in the middle of the carnival!"

"I have my doubts," I replied; "and I was silly enough to pay the full Amontillado price without consulting you in the matter. You were not to be found, and I was fearful of losing a bargain."

"Amontillado!"

"I have my doubts."

"Amontillado!"

"And I must satisfy them."

"Amontillado!"

"As you are engaged, I am on my way to Luchresi. If any one has a critical turn it is he. He will tell me --"

"Luchresi cannot tell Amontillado from Sherry."

"And yet some fools will have it that his taste is a match for your own.

"Come, let us go."

"Whither?"

"To your vaults."

"My friend, no; I will not impose upon your good nature. I perceive you have an engagement. Luchresi--"

"I have no engagement; --come."

"My friend, no. It is not the engagement, but the severe cold with which I perceive you are afflicted. The vaults are insufferably damp. They are encrusted with nitre."

"Let us go, nevertheless. The cold is merely nothing. Amontillado! You have been imposed upon. And as for Luchresi, he cannot distinguish Sherry from Amontillado."

Thus speaking, Fortunato possessed himself of my arm; and putting on a mask of black silk and drawing a roquelaire closely about my person, I suffered him to hurry me to my palazzo.

There were no attendants at home; they had absconded to make merry in honour of the time. I had told them that I should not return until the morning, and had given them explicit orders not to stir from the house. These orders were sufficient, I well knew, to insure their immediate disappearance, one and all, as soon as my back was turned.

I took from their sconces two flambeaux, and giving one to Fortunato, bowed him through several suites of rooms to the archway that led into the vaults. I passed down a long and winding staircase, requesting him to be cautious as he followed. We came at length to the foot of the descent, and stood together upon the damp ground of the catacombs of the Montresors.

The gait of my friend was unsteady, and the bells upon his cap jingled as he strode.

"The pipe," he said.

"It is farther on," said I; "but observe the white web-work which gleams from these cavern walls."

He turned towards me, and looked into my eves with two filmy orbs that distilled the rheum of intoxication.

"Nitre?" he asked, at length.

"Nitre," I replied. "How long have you had that cough?"

"Ugh! ugh! ugh! --ugh! ugh! ugh! --ugh! ugh! ugh! --ugh! ugh! ugh! --ugh! ugh! ugh!"

My poor friend found it impossible to reply for many minutes.

"It is nothing," he said, at last.

"Come," I said, with decision, "we will go back; your health is precious. You are rich, respected, admired, beloved; you are happy, as once I was. You are a man to be missed. For me it is no matter. We will go back; you will be ill, and I cannot be responsible. Besides, there is Luchresi --"

"Enough," he said; "the cough's a mere nothing; it will not kill me. I shall not die of a cough."

"True --true," I replied; "and, indee

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แต่เมื่อเขา ventured เมื่อดูถูก ฉันสาบานว่า แก้แค้น คุณ ที่ดีรู้จักธรรมชาติของจิตวิญญาณของฉัน จะไม่สมมติว่า อย่างไรก็ตาม ที่ให้วาทะการคุกคาม ที่มีความยาว ผมจะเป็น avenged นี้เป็นจุดแน่นอน ชำระ - แต่ definitiveness มากที่ที่แก้ไขปัญหาจรรยาบรรณความคิดของความเสี่ยง ฉันต้องไม่เพียงแต่ลงโทษ แต่การลงโทษ ด้วยโทษ ผิดคือ unredressed เมื่อวิบากกรรม overtakes redresser ของ มันเป็น unredressed เมื่อการล้างแค้นไม่ทำให้ตัวเองรู้สึกเป็นเช่นกับพระองค์ผู้ที่ทำไม่ถูกต้องต้องเข้าใจว่า ไม่ โดยคำหรือกระทำ ฉันให้ Fortunato สาเหตุสงสัยจะดีของฉัน ฉันยังคง เป็นของฉันในการยิ้มใน ใบหน้าของเขา และเขาก็ไม่รับรู้ว่าฉันยิ้มตอนนี้คือในความคิดของ immolation ของเขาเขามีจุดอ่อน - Fortunato นี้ - แต่ในเรื่องอื่นๆ เขาเป็นคนที่จะเคารพ และกลัวแม้กระทั่ง เขา prided ตัวเองบนเขา connoisseurship ในไวน์ ชาวอิตาลีไม่มีจิตวิญญาณที่มากความสามารถแท้จริง ส่วนใหญ่ความกระตือรือร้นของพวกเขาถูกนำมาใช้ให้เหมาะสมกับเวลาและโอกาส ฝึก imposture เมื่อเศรษฐีอังกฤษ และออสเตรีย ในการวาดภาพ และ gemmary, Fortunato เช่นจัล เป็นนักต้มตุ๋น แต่เกี่ยวกับไวน์เก่า เขาจริงใจ ในแง่นี้ ผมก็ไม่ได้แตกต่างจากเขา -ฉันเป็นเหล้าองุ่นที่อิตาลีด้วยมือตัวเอง และซื้อส่วนใหญ่ผมก็มันเป็นเรื่องตอนค่ำ ตอนเย็นวันหนึ่งระหว่างบ้าสุดยอดเทศกาลฤดูกาล ว่า ฉันพบเพื่อนของฉัน เขา accosted ฉัน ด้วยความอบอุ่นที่มากเกินไป สำหรับเขาได้ดื่มมากขึ้น คนสวม motley เขามีชุดลายขาวแน่น และหัวของเขาคือยุทธการระฆังและหมวกทรงกรวย ผมยินดีมากที่จะเห็นเขาที่ฉันคิดว่า ฉันจะไม่เคยทำบิดมือของเขาผมพูดกับเขา- " Fortunato รักของฉัน คุณโชคดีได้พบกับ อย่างไรดีคุณกำลังไปวัน แต่ได้รับท่อของอะไรผ่านสำหรับ Amontillado และมีข้อสงสัยของฉัน"เขากล่าว "อย่างไร" "Amontillado ท่อ เป็นไปไม่ได้ และ กลางงานรื่นเริง"ผมตอบ "ฉันมีข้อสงสัยของฉัน "และผมก็โง่จ่าย Amontillado ราคาเต็มโดยไม่ปรึกษาคุณในเรื่องนี้ คุณกำลังจะไม่พบ และผมกลัวการสูญเสียต่อรอง""Amontillado""ฉันมีข้อสงสัยของฉัน""Amontillado""และฉันต้องตอบสนองพวกเขา""Amontillado"ตามที่คุณมีส่วนร่วม ฉันที่ฉันต้อง Luchresi ถ้ามีการเปิดที่สำคัญ มันเป็นเขา เขาจะบอกผม""Luchresi ไม่บอก Amontillado จากเชอร์รี่""และยัง โง่บางจะมีรสชาติของเขาว่าตรงกับของคุณเอง"มา ให้เราไป""Whither""ให้คุณกระโดดสูงขึ้น""เพื่อนของฉัน ไม่มี ผมจะไม่บังคับตามธรรมชาติของคุณดี ผมรู้สึกว่าคุณมีการหมั้น Luchresi-""ผมไม่มีส่วนร่วม -มา ""เพื่อนของฉัน ไม่มี มันไม่ได้มีส่วนร่วมในการ แต่ความหนาวรุนแรงที่ผมรู้สึกว่า คุณเป็นทุกข์ ยังห้องใต้ดินมีความชื้น insufferably พวกเขาถูกหุ้มห่อ ด้วย nitre ""Let us go, nevertheless. The cold is merely nothing. Amontillado! You have been imposed upon. And as for Luchresi, he cannot distinguish Sherry from Amontillado."Thus speaking, Fortunato possessed himself of my arm; and putting on a mask of black silk and drawing a roquelaire closely about my person, I suffered him to hurry me to my palazzo.There were no attendants at home; they had absconded to make merry in honour of the time. I had told them that I should not return until the morning, and had given them explicit orders not to stir from the house. These orders were sufficient, I well knew, to insure their immediate disappearance, one and all, as soon as my back was turned.I took from their sconces two flambeaux, and giving one to Fortunato, bowed him through several suites of rooms to the archway that led into the vaults. I passed down a long and winding staircase, requesting him to be cautious as he followed. We came at length to the foot of the descent, and stood together upon the damp ground of the catacombs of the Montresors.The gait of my friend was unsteady, and the bells upon his cap jingled as he strode."The pipe," he said."It is farther on," said I; "but observe the white web-work which gleams from these cavern walls."He turned towards me, and looked into my eves with two filmy orbs that distilled the rheum of intoxication."Nitre?" he asked, at length."Nitre," I replied. "How long have you had that cough?""เข้าถึงด่วน เข้าถึงด่วน เข้าถึงด่วน -เข้าถึงด่วน เข้าถึงด่วน เข้าถึงด่วน -เข้าถึงด่วน เข้าถึงด่วน เข้าถึงด่วน -เข้าถึงด่วน เข้าถึงด่วน เข้าถึงด่วน -เข้าถึงด่วน เข้าถึงด่วน เดลิ"เพื่อนของฉันไม่พบไม่สามารถตอบกลับสำหรับหลายนาที"มันคืออะไร เขากล่าวว่า ในที่สุด"มา กล่าว ตัดสินใจ "เราจะกลับไป สุขภาพของคุณจะมีค่า คุณจะรวย เคารพนับถือ ชื่นชม รัก คุณมีความสุข เป็นฉัน คุณเป็นคนควรพลาด สำหรับฉัน มันเป็นไม่ว่า เราจะกลับไป คุณจะป่วย และสามารถรับผิดชอบ นอกจากนี้ มี Luchresi-""พอ เขากล่าวว่า "ไอของไม่เพียง มันจะไม่ฆ่าฉัน ฉันจะไม่ตายของการไอ""จริง - จริง, " ผมตอบ "และ indee