The Heian period (平安時代, Heian Jidai

The Heian period (平安時代, Heian Jidai) is the last division of classical Japanese history, spanning from 794 to 1192. Heian (平安) means "peace" and "tranquility" in Japanese. During this time, Emperor Kammu supported the emergence of new Buddhist movements by sending students such as Saicho and Kukai to China during the Tang Dynasty. Each developed different kinds of esoteric Buddhism and made crucial contributions to Japanese Buddhist history.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยุคเฮอัง (平安時代 เฮ Jidai) เป็นส่วนสุดท้ายของคลาสสิกประวัติญี่ปุ่น รัฐจาก 794 ถึง 1192 เฮ (平安) หมายถึง "สันติภาพ" และ "ความสงบ" ในญี่ปุ่น ในช่วงเวลานี้ Kammu จักรพรรดิได้เกิดความเคลื่อนไหวใหม่ของพระพุทธศาสนา โดยส่งนักเรียนเช่น Saicho Kukai ไปจีนในช่วงราชวงศ์ถัง ละพัฒนาแตกต่างกันของศาสนาพุทธที่ลึกลับ และทำประวัติชาวพุทธญี่ปุ่นสำคัญสรร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระยะเวลาที่ละ (平安時代เฮอัน Jidai) เป็นส่วนสุดท้ายของประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นคลาสสิกทอดจาก 794 ไปที่ละ 1192. (平安) หมายถึง "ความสงบสุข" และ "ความสงบสุข" ในภาษาญี่ปุ่น ในช่วงเวลานี้จักรพรรดิ Kammu สนับสนุนการเกิดขึ้นของการเคลื่อนไหวของชาวพุทธใหม่โดยการส่งนักเรียนเช่น Saicho และ Kukai ไปยังประเทศจีนในช่วงราชวงศ์ถัง แต่ละคนได้รับการพัฒนาที่แตกต่างกันของพุทธศาสนาลึกลับและทำผลงานที่สำคัญอย่างยิ่งต่อพุทธประวัติญี่ปุ่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ช่วงยุคเฮอัง ( 平安時代ัน , จิได ) เป็นส่วนสุดท้ายของประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นคลาสสิก , spanning จากมาตอนนี้ . ัน ( 平安 ) หมายถึง " สันติภาพ " และ " ความสงบ " ในภาษาญี่ปุ่น ในช่วงเวลานี้ จักรพรรดิคัมมุสนับสนุนการเกิดขึ้นของขบวนการพุทธใหม่โดยการส่งนักศึกษา เช่น ไซโจ และ คุไคกับจีนในสมัยราชวงศ์ถังละพัฒนาชนิดของพุทธศาสนาลึกลับและสำคัญต่อประวัติศาสตร์พุทธศาสนาในญี่ปุ่น