Colour slightly filled the tavern g

Colour slightly filled the tavern girl’s pale face as her eyelashes slowly trembled.

Under the joyful crowd’s watch, she slowly opened her eyes, looking through everyone’s faces for a while before finally landing her gaze on Yue Yang.

She immediately recognized him. A pleasant surprise filled the tavern girl’s eyes, as she became more energized. Her lips trembled, as if she was trying to speak. Seeing that his skill really had an effect, Yue Yang hurriedly channeled more Innate Qi into the tavern girl’s forehead.

“Really, it’s really you. I thought I would never see you again.” The tavern girl’s voice was weak, so weak that it almost couldn’t be heard.

But Yue Yang’s hearing was sharp. He nodded and comforted her, “It’s me. Don’t worry, your injuries will definitely get better. We will think of a way to heal your wounds. Thank you for saving my Fourth Mother and little sister! Right now, you shouldn’t think about other things, just keep your mind on getting better. You will definitely get better!”

The tavern girl revealed a wry, weak smile, as she weakly said, “I, I already know that I won’t get better. It’s my own body, I, how could I not understand my own health… But it doesn’t matter, I don’t regret this, I feel like it’s an honour instead… A small, insignificant person like me who had never done any big things or saved any person my whole life, my whole life… What happened to me was also my heartfelt wish… For a person like me, it’s a disgrace for me to live, a sin for me to live. But I persisted on living, in order to take my revenge… Now I have taken my revenge and fulfilled my wish. I have no more regrets in my heart…”

As she said that, a kind of radiance surfaced in her face.

She was glowing.

It was as if all her wounds had become better, her eyes was shining with their usual brightness, her lips turned rosy, and even her difficult, gasping breath turned long and drawn-out…

Princess Qian Qian and Yue Yu knew that this was a dying flash, a sudden healthy turn before she died.

The tavern girl’s life ignited brightly for the last time, shining brilliantly before walking to the finish line.

“Actually, I, I had recognised you from the first time we met. You would usually bring your little sister out to play, and I would usually peek at you from my window. Although you always wore a mask when you came out at night to punish criminals, your eyes is one of a kind, I could immediately recognize you. This secret, I never told it to my sisters before, until Chang Dao came. He and his crooks were trying to find you. When I heard about the news, I immediately gathered my sisters. After a long discussion, they finally knew that the benefactor who helped them to take revenge was you… We decided to disguise ourselves as your subordinates and rescue the Madam and the little Miss. We thought that as long as we left White Stone City, those crooks wouldn’t be able to find us… We didn’t know that they were actually so skillful. We had separated and travelled in two groups, furthermore, we had already travelled so far away. But they still managed to catch up with us… This was a blunder on our part. Fortunately heavens have provided us with their protection and blessings, the Madam and the little miss are both fine…” The radiance in the tavern girl’s face glowed even brighter, she was also very clear when she spoke.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สีเล็กน้อยเติมหน้าซีดของสาวโรงเตี๊ยมกับขนตาของเธออย่างช้า ๆ trembledภายใต้ชมความสุขของฝูงชน เธอค่อย ๆ เปิดตาของเธอ มองผ่านใบหน้าของทุกคนในขณะก่อนสุดท้าย ลงจ้องมองเธอบนหยางหยูเธอพบว่าเขา น่าแปลกใจเต็มไปด้วยดวงตาของเด็กหญิงโรงเตี๊ยม ขณะที่เธอกลายเป็นพลังงานมากขึ้น ริมฝีปากของเธอ trembled ว่าเธอพยายามที่พูด เห็นว่าสกิลมีผลจริง ๆ หยางหยูรีบร่ายชิโดยธรรมชาติเพิ่มเติมเข้าไปในหน้าผากของหญิงสาวที่โรงเตี๊ยม"จริง ๆ มันเป็นจริง ๆ คุณ ผมคิดว่า ผมจะไม่เคยเห็นคุณอีก" อ่อนแอ อ่อนว่า มันเกือบไม่ได้ยินเสียงของหญิงสาวโรงเตี๊ยมได้แต่ได้ยินหยางหยูคม เขาเลยต้อง และสบายของเธอ "มัน เป็นฉัน ไม่ต้องกังวล อาการบาดเจ็บของคุณแน่นอนจะได้รับดีกว่า เราจะคิดว่า วิธีการรักษาแผลของคุณ ขอบคุณสำหรับบันทึกสี่แม่และน้องสาวของฉัน ขวาตอนนี้ คุณไม่ควรคิดเกี่ยวกับสิ่งอื่น ๆ เพียงแค่จิตใจของคุณดียิ่งขึ้น คุณจะแน่นอนได้ดีกว่า"สาวโรงเตี๊ยมเผยรอยยิ้ม wry อ่อนแอ เธอ weakly กล่าว "ฉัน ฉันแล้วรู้ว่า ไม่ได้ มันเป็นร่างกายของตัวเอง ผม ไรผมไม่เข้าใจสุขภาพของตัวเอง... แต่มันไม่สำคัญ ไม่เสียใจนี้ ผมรู้สึกเป็นเกียรติแทน... เล็กน้อย ไม่สำคัญคนอย่างผมที่ไม่เคยทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ใด ๆ หรือบุคคลใด ๆ ในการบันทึกของฉันทั้งชีวิต ทั้งชีวิตของฉัน ... เกิดอะไรขึ้นกับฉันก็ในใจฉัน... สำหรับคนอย่างฉัน มันเป็นหมู่ให้สด บาปให้ฉันอยู่ แต่ฉันยังคงอยู่บนชีวิต เพื่อจะแก้แค้นของฉัน... ตอนนี้ ผมได้นำมาแก้แค้นของฉัน และของฉันในการเติมเต็ม มีความเสียใจที่ไม่มีในหัวใจของฉัน..."เธอกล่าวว่า เป็นชนิดใสโผล่ขึ้นมาในใบหน้าของเธอเธอก็เรืองแสงมันก็เหมือนเป็นบาดแผลของเธอดีขึ้น ดวงตาของเธอถูกส่องแสง มีความสว่างปกติ ริมฝีปากของเธอเปิดโรซี่ และแม้เธอยาก หายใจเฮือกลมหายใจเปิดยาว และดึงออก...เจ้าหญิงเคียนเคียนและ Yue Yu รู้ว่า นี้เป็นตายแฟลช เปิดสุขภาพฉับพลันตายสาวโรงเตี๊ยมชีวิตจุดประกายสดใสครั้งสุดท้าย ส่องแสงเรืองรองก่อนเดินถึงเส้นชัย“Actually, I, I had recognised you from the first time we met. You would usually bring your little sister out to play, and I would usually peek at you from my window. Although you always wore a mask when you came out at night to punish criminals, your eyes is one of a kind, I could immediately recognize you. This secret, I never told it to my sisters before, until Chang Dao came. He and his crooks were trying to find you. When I heard about the news, I immediately gathered my sisters. After a long discussion, they finally knew that the benefactor who helped them to take revenge was you… We decided to disguise ourselves as your subordinates and rescue the Madam and the little Miss. We thought that as long as we left White Stone City, those crooks wouldn’t be able to find us… We didn’t know that they were actually so skillful. We had separated and travelled in two groups, furthermore, we had already travelled so far away. But they still managed to catch up with us… This was a blunder on our part. Fortunately heavens have provided us with their protection and blessings, the Madam and the little miss are both fine…” The radiance in the tavern girl’s face glowed even brighter, she was also very clear when she spoke.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สีเต็มไปเล็กน้อยใบหน้าขาวซีดสาวโรงเตี๊ยมเป็นขนตาของเธอสั่นสะท้านอย่างช้าๆ. ภายใต้นาฬิกาฝูงชนที่มีความสุขของเธออย่างช้าๆเปิดตาของเธอมองผ่านใบหน้าของทุกคนในขณะที่ก่อนที่จะเชื่อมโยงไปถึงสายตาของเธอในยูหยาง. ทันทีที่เธอจำเขาได้ น่าแปลกใจที่เต็มไปด้วยตาสาวโรงเตี๊ยมขณะที่เธอกลายเป็นพลังมากขึ้น ริมฝีปากของเธอสั่นราวกับว่าเธอกำลังพยายามที่จะพูด เห็นว่าทักษะของเขาจริงๆมีผลยูหยางรีบช่องทางมากขึ้นโดยธรรมชาติฉีเข้าไปในหน้าผากสาวของโรงเตี๊ยม. "จริงๆมันเป็นคุณจริงๆ ฉันคิดว่าฉันจะไม่เคยเห็นคุณอีกครั้ง ". เสียงโรงเตี๊ยมของหญิงสาวอ่อนแออ่อนแอเพื่อที่ว่ามันเกือบจะไม่สามารถได้ยิน. แต่ได้ยิน Yue ยางได้คมชัด เขาพยักหน้าและปลอบโยนเธอ "มันเป็นฉัน ไม่ต้องกังวลการบาดเจ็บของคุณแน่นอนจะได้รับดีกว่า เราจะคิดว่าวิธีการรักษาแผลของคุณ ขอบคุณสำหรับการบันทึกแม่ที่สี่ของฉันและน้องสาวน้อย! ตอนนี้คุณไม่ควรคิดเกี่ยวกับสิ่งอื่น ๆ เพียงแค่เก็บใจของคุณที่ได้รับดีกว่า แน่นอนคุณจะได้รับดีกว่า! " หญิงสาวที่โรงเตี๊ยมเปิดเผยเบี้ยวรอยยิ้มที่อ่อนแอขณะที่เธออ่อนกล่าวว่า" ผมผมรู้อยู่แล้วว่าผมจะไม่ได้รับดีกว่า มันเป็นร่างกายของฉันเองฉันได้อย่างไรผมไม่เข้าใจว่าสุขภาพของตัวเอง ... แต่มันไม่สำคัญว่าฉันไม่เสียใจนี้ผมรู้สึกว่ามันเป็นเกียรติแทน ... เล็ก ๆ คนที่ไม่มีนัยสำคัญอย่างผมที่ไม่เคยทำใด ๆ สิ่งที่ยิ่งใหญ่หรือบันทึกคนทั้งชีวิตของฉันทั้งชีวิตของฉัน ... เกิดอะไรขึ้นกับฉันก็ยังปรารถนาอย่างจริงใจของฉัน ... คนอย่างฉันมันเป็นความอัปยศสำหรับผมที่จะมีชีวิตอยู่เป็นบาปสำหรับผมที่จะมีชีวิตอยู่ แต่ฉันยังคงมีชีวิตอยู่เพื่อที่จะแก้แค้นฉัน ... ตอนนี้ฉันมีการดำเนินการแก้แค้นของฉันและเติมเต็มความต้องการของฉัน ผมมีความเสียใจที่ไม่มีในหัวใจของฉัน ... " ขณะที่เธอกล่าวว่าชนิดของความกระจ่างใสโผล่ในใบหน้าของเธอ. เธอเป็นคนที่เร่าร้อน. มันเป็นเหมือนกับว่าบาดแผลของเธอได้กลายเป็นดีดวงตาของเธอส่องแสงที่มีความสว่างปกติของพวกเขา, ริมฝีปากของเธอ กลายเป็นสีดอกกุหลาบและแม้เธอยากลมหายใจหอบหันยาวและดึงออก ... ปริ๊นเซ Qian Qian และ Yue Yu รู้ว่านี่คือแฟลชตายเลี้ยวสุขภาพดีอย่างฉับพลันก่อนที่เธอจะเสียชีวิต. ชีวิตโรงเตี๊ยมของหญิงสาวจุดประกายสดใสในช่วงเวลาที่ผ่านมา ส่องแสงเรืองรองก่อนที่จะเดินไปถึงเส้นชัย. "อันที่จริงผมผมจำได้ว่าคุณตั้งแต่ครั้งแรกที่เราพบกัน คุณมักจะนำน้องสาวคนเล็กของคุณออกไปเล่นและผมมักจะมองที่คุณจากหน้าต่างของฉัน แม้ว่าคุณมักจะสวมหน้ากากเมื่อคุณออกมาในเวลากลางคืนที่จะลงโทษอาชญากรดวงตาของคุณเป็นหนึ่งในชนิดที่ผมสามารถรับรู้คุณทันที ความลับนี้ผมไม่เคยเล่าให้พี่สาวน้องสาวของฉันก่อนจนกว่าช้างเชียงดาวมา เขาและโจรของเขากำลังพยายามที่จะหาคุณ เมื่อผมได้ยินเกี่ยวกับข่าวที่ฉันทันทีที่รวบรวมน้องสาวของฉัน หลังจากการอภิปรายยาวที่สุดพวกเขาก็รู้ว่าผู้มีพระคุณที่ช่วยให้พวกเขาที่จะแก้แค้นถูกคุณ ... เราตัดสินใจที่จะปลอมตัวเองเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของคุณและช่วยม่ายและ Little Miss. เราคิดว่าตราบใดที่เราออกจากหินสีขาวเมืองเหล่านั้น โจรจะไม่สามารถที่จะหาเรา ... เราไม่ทราบว่าพวกเขาเป็นจริงเพื่อความชำนาญ เราได้แยกออกจากกันและเดินทางในสองกลุ่มนอกจากนี้เราได้เดินทางไปแล้วเพื่อให้ห่างไกล แต่พวกเขายังคงมีการจัดการที่จะจับขึ้นกับเรา ... นี่คือความผิดพลาดในส่วนของเรา โชคดีที่สวรรค์ได้ให้เรามีการป้องกันของพวกเขาและพรมาดามและพลาดเล็ก ๆ น้อย ๆ มีทั้งปรับ ... "ความกระจ่างใสในหน้าสาวโรงเตี๊ยมของเรืองแสงสดใสแม้เธอก็ยังเป็นที่ชัดเจนมากเมื่อเธอพูด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สีเล็กน้อยเต็มหน้าโรงเตี๊ยมของหญิงสาวซีดเป็นขนตาค่อยๆสั่นสะท้านภายใต้ความสุขฝูงชนดู เธอค่อยๆลืมตาขึ้น มองผ่านใบหน้าของทุกคนสักพักก่อนที่จะเชื่อมโยงไปถึงในสายตาของเธอ เยว่หยางทันทีที่เธอยอมรับเขา ประหลาดใจเต็มตาร้านเหล้าสาว เมื่อเธอกลายเป็น energized เพิ่มเติม ริมฝีปากของเธอสั่น ราวกับว่าเธอกำลังพูด เห็นความสามารถของเขาได้ผล เยว่หยางรีบ channeled โดยธรรมชาติมากกว่าฉีใส่หน้าผากร้านเหล้าของเด็กผู้หญิง" จริงๆ มันคือคุณจริงๆ ฉันคิดว่าฉันจะไม่ได้เจอคุณอีก " เสียงร้านเหล้าสาวอ่อนแอ อ่อนแอมาก จนมันเกือบจะไม่ได้ยินแต่เยว่หยางได้ยินก็คม เขาพยักหน้าและปลอบเธอว่า " นี่ตัวฉัน อย่ากังวล อาการของคุณจะดีขึ้น พวกเราจะคิดวิธีที่จะรักษาบาดแผลของคุณ ขอบคุณที่ช่วยชีวิตแม่ที่สี่ของฉันและน้องสาว ! ตอนนี้คุณไม่ควรคิดเรื่องอื่น ให้จิตใจดีขึ้น แน่นอนคุณจะได้รับดีกว่า ! "ร้านเหล้าสาวเผยรอยยิ้มบอกบุญไม่รับ อ่อนแอ เธอโผเผ กล่าวว่า " ผมรู้อยู่แล้วว่าผมไม่รับดีกว่า มันร่างกายของฉัน ฉัน ถึงฉันจะไม่เข้าใจสุขภาพ . . . . . . . ของผมเอง แต่มันไม่สำคัญหรอก ฉันก็ไม่เสียใจกับเรื่องนี้ ผมรู้สึกว่าเป็นเกียรติแทน . . . . . . . เล็ก ๆน้อย ๆที่ไม่เคยทำสิ่งที่ใหญ่หรือบันทึกใด ๆบุคคล ชีวิต ทั้งชีวิต . . . . . . . เกิดอะไรขึ้นกับผมก็หวังว่า . . . . . . . จากใจจริงสำหรับคนอย่างผม มันเป็นเกียรติสำหรับผมที่จะมีชีวิตอยู่ บาปให้อาศัย แต่ฉันยังคงมีชีวิตอยู่ เพื่อที่จะแก้แค้น . . . . . . . ตอนนี้ฉันได้ล้างแค้นและเติมเต็มความปรารถนาของฉัน ฉันก็ไม่ได้เสียใจอะไร ในใจของฉัน . . . "เธอกล่าวว่า , ชนิดของความกระจ่างใสโผล่ขึ้นมาบนใบหน้าของเธอเธอดูดีมากเลยนะมันเหมือนกับว่าแผลของเธอได้กลายเป็นดีขึ้น ตาของเธอเป็นประกายกับความสว่างปกติ ริมฝีปากของเธอกลายเป็นสีชมพู และแม้เธอยาก หอบหายใจเปิดยาวและดึงออก . . . . . . .เจ้าหญิงเฉียนเฉียนเยี่ยหยูและรู้ว่ามันเป็นตายแฟลชกระทันหัน สุขภาพตา ก่อนที่เธอจะตายชีวิตร้านเหล้าสาวจุดประกายเจิดจ้าเป็นครั้งสุดท้าย ส่องแสงเรืองรอง ก่อนที่จะเดินถึงเส้นชัย" จริงๆ แล้วผมก็จำคุณตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเจอกัน คุณมักจะพาน้องสาวไปเล่น และผมมักจะแอบมองเธอจากทางหน้าต่าง แม้ว่าคุณมักจะใส่หน้ากากเมื่อเธอออกมาในตอนกลางคืน เพื่อลงโทษผู้กระทำความผิด ตาของคุณเป็นหนึ่งในชนิดที่ผมจำคุณได้ทันที . เรื่องนี้เป็นความลับที่ฉันไม่เคยบอกกับพี่สาว จนช้างดาวมาแล้ว เขาและโจรของเขาพยายามที่จะหาคุณ เมื่อได้ยินข่าว ผมเลยรวบรวมพี่น้องของฉัน หลังจากปรึกษากันอยู่นาน ในที่สุดพวกเขาก็รู้ว่า ผู้มีพระคุณที่ช่วยให้พวกเขาเพื่อแก้แค้นเจ้า . . . . . . . เราตัดสินใจปลอมตัวเป็นลูกน้อง และช่วยเหลือคุณนายและคุณหนู เราคิดว่าตราบใดที่เราออกจากเมืองหินขาว โจรเหล่านั้นก็ไม่สามารถที่จะหาเรา . . . เราไม่รู้ว่า พวกเขากำลังดังนั้น ฝีมือดี เราต้องแยกจากกัน และเดินทางใน 2 กลุ่ม นอกจากนี้ เราได้เดินทางมาไกลมากแล้ว แต่พวกเขายังคงมีการจัดการที่จะจับขึ้นกับเรา . . . มันเป็นความผิดพลาดในส่วนของเรา โชคดีที่สวรรค์ได้ให้เรากับพรและคุ้มครองตน คุณนายและคุณหนู ปลอดภัยทั้งคู่ . . . . . . . " ความสดชื่นในร้านเหล้าสาวหน้าเรืองแสงที่สดใส เธอได้ชัดเจนมาก เมื่อเธอพูด