The original inhabitants of Koh Koo

The original inhabitants of Koh Kood were Thais and Cambodians who fled to the Thai territory when the French took over the city of Padjantakiri in 1904. The oldest community is Klong Mad Village whose residents still make a living out of planting rubber trees, cultivation of coconuts and basic fisheries. But the biggest community on Koh Kood is Ao Yai Village, a harbor where many fishing boats seek refuge during rough weather. Koh Kood (Koh Kud) has an essential infrastructure which includes a hospital, couple of schools, a police station, electricity (mainly for state-run facilities), water and telephone system. Fuel and solar energy are the main source of power on the island.

Ridged plains have given rise to many inland brooks, streams and waterfalls. The Klong Chao Waterfall is probably the most impressive with it’s height and spread. With three tiers it allows visitors to swim and bathe in the waters all year around. It was visited by King Rama VI in 1911 and was given the royal name ‘Anamkok Waterfall’ in commemoration to Ong Chiang Lue, a Vietnamese king taking refuge in the Kingdom of Thailand during the reign of King Rama I in the late 18th century

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประชากรดั้งเดิมของเกาะกูดมีชาวไทยและชาวกัมพูชาที่หนีไปยังดินแดนไทยเวลาฝรั่งเศสผ่านเมือง Padjantakiri ในปี 2447 ชุมชนเก่าแก่ที่สุดคือ หมู่บ้าน คลอง Mad ที่คนที่ยังชีพจากการปลูกยางต้นไม้ เพาะปลูกมะพร้าวและประมงพื้นฐาน แต่ชุมชนที่ใหญ่ที่สุดบนเกาะกูดคือ อ่าวใหญ่วิลเลจ ท่าค้นหาเรือประมงมากมายเคยมาลี้ภัยที่สภาพอากาศ เกาะกูด (ตีกุดเกาะ) มีโครงสร้างพื้นฐานจำเป็นซึ่งรวมถึงโรงพยาบาล ของโรงเรียน สถานีตำรวจ ไฟฟ้า (ส่วนใหญ่สำหรับรัฐ) ระบบน้ำและโทรศัพท์ เชื้อเพลิงและพลังงานแสงอาทิตย์เป็นแหล่งที่มาหลักของพลังงานบนเกาะเป็นแนวราบได้รับเพิ่มขึ้นบริเวณบรู๊คส์ ลำธาร และน้ำตก น้ำตกคลองเจ้าคงจะประทับใจกับเรื่องความสูงและขยายตัวได้ มีสามระดับ จะช่วยให้นักว่ายน้ำ และอาบน้ำตลอดทั้งปีรอบ ๆ มันถูกเข้าชม โดยรัชกาลพ.ศ. 2454 และได้รับพระราชทานนาม "น้ำตกอนัมก๊ก" เป็นที่ระลึกถึงองค์เชียงสือ กษัตริย์เวียดนามอพยพในราชอาณาจักรไทยในรัชสมัยของพระรามในปลายพุทธศตวรรษที่ฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คนที่อาศัยอยู่เดิมของเกาะกูดมีชาวไทยและชาวกัมพูชาที่หนีไปดินแดนไทยเมื่อฝรั่งเศสเข้ามาในเมือง Padjantakiri 1904 ในชุมชนที่เก่าแก่ที่สุดคือคลองบ้าวิลเลจที่มีผู้อยู่อาศัยยังคงทำให้ชีวิตออกมาจากต้นยางพาราปลูกการเพาะปลูกของมะพร้าว และการประมงพื้นฐาน แต่ชุมชนที่ใหญ่ที่สุดบนเกาะกูดเป็นอ่าวใหญ่วิลเลจ, ท่าเรือที่เรือประมงจำนวนมากหาที่หลบภัยในช่วงอากาศหยาบ เกาะกูด (เกาะกูด) มีโครงสร้างพื้นฐานที่สำคัญซึ่งรวมถึงโรงพยาบาลสองสามโรงเรียน, สถานีตำรวจ, ไฟฟ้า (ส่วนใหญ่สำหรับสิ่งอำนวยความสะดวกรัน) น้ำและระบบโทรศัพท์ เชื้อเพลิงและพลังงานแสงอาทิตย์เป็นแหล่งพลังงานหลักของบนเกาะ. ที่ราบยับจะก่อให้เกิดลำธารน้ำจืดหลายลำธารและน้ำตก น้ำตกคลองเจ้าน่าจะเป็นที่น่าประทับใจมากที่สุดกับมันสูงและการแพร่กระจาย ด้วยสามชั้นจะช่วยให้ผู้เข้าชมจะว่ายน้ำและอาบน้ำในน้ำตลอดทั้งปีรอบ มันได้รับการเข้าชมโดยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าในปี 1911 และได้รับพระราชทานชื่อ 'Anamkok น้ำตก' ที่ระลึกให้กับองค์เชียงสือกษัตริย์ญวนที่ลี้ภัยอยู่ในราชอาณาจักรไทยในรัชสมัยของรัชกาลที่ในช่วงปลายศตวรรษที่ 18

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประชากรดั้งเดิมของเกาะกูด เป็นคนไทยและชาวกัมพูชาที่หลบหนีไปยังดินแดนไทย เมื่อฝรั่งเศสเข้ายึดเมือง padjantakiri ใน 1904 . ชุมชนเก่าแก่ เป็นหมู่บ้านที่มีชาวบ้านคลองบ้ายังมีชีวิตอยู่จากการปลูกยางพารา ปลูกมะพร้าวและประมงพื้นฐาน แต่ชุมชนที่ใหญ่ที่สุดบนเกาะกูด เป็นหมู่บ้านใหญ่ อ่าวท่าเรือที่เรือตกปลาหลายคนแสวงหาที่หลบภัยในสภาพอากาศหยาบ เกาะกูด ( เกาะกุด ) มีโครงสร้างพื้นฐานที่จำเป็น ซึ่งรวมถึงคู่ของ โรงเรียน โรงพยาบาล สถานีตำรวจ ไฟฟ้า ( ส่วนใหญ่สำหรับเครื่องวิ่ง ) , ระบบประปาและโทรศัพท์ เชื้อเพลิงและพลังงานแสงอาทิตย์เป็นแหล่งพลังงานหลักของบนเกาะ

ยับที่ราบให้ลุกขึ้นเพื่อ Brooks ภายในประเทศมากลำธารและน้ำตก น้ำตกคลองเจ้า อาจจะประทับใจมากที่สุดกับของความสูงและการแพร่กระจาย มีสามชั้น มันช่วยให้ผู้เข้าชมสามารถว่ายน้ำและแช่ในน้ำทั้งหมดปีรอบ มันเข้าชมโดยรัชกาลที่ 6 ในปี 1911 และได้รับชื่อ ' น้ำตก ' anamkok หลวงเฉลิมพระเกียรติองค์เชียงลื้อกษัตริย์เวียดนามที่ลี้ภัยในไทยสมัยรัชกาลที่ ในปลายศตวรรษที่ 18