The pasting properties of pasta flo

The pasting properties of pasta flours are presented in Table 4. Significant differences (p < 0.05) were observed in pasting behavior of two pasta samples. Addition of carboxymethyl cellulose gum to millet pomace based pasta caused increase in peak viscosity (PV) and breakdown viscosity (BV), but led to decrease in setback viscosity (SV) compared to control (durum semolina) pasta. Peak viscosity reflects the ability of starch granules to swell freely before their physical breakdown. Hence addition of gum (carboxy methyl cellulose) to developed millet-pomace based pasta promotes an increment in peak viscosity (PV). The results suggest that addition of carboxymethyl cellulose gum could assist swelling of starch granules as peak viscosity shifts to high value from 915 to 932 cP. The lower peak viscosity value of 915 cP in control pasta may be due to its higher protein content. Stability of hot starch pastes is described by breakdown viscosity (BV). With addition of carboxymethyl cellulose gum, stability of developed millet-pomace based pasta increased as shown by its breakdown value of 299 cP than control (durum semolina) pasta which showed only breakdown value of 104 cP. Setback viscosity is related to retrogradation and reordering of starch molecules. Low setback values indicate low rate of starch retro gradation and syneresis. As indicated in Table 4 Setback value (SV) of pasta samples differs significantly (p < 0.05). This indicates that addition of carboxymethyl cellulose can improve the quality of pasta as it shows low setback value of 788 cP compared to control (durum semolina) pasta (1874 cP).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วางคุณสมบัติของแป้งพาสต้าจะแสดงอยู่ในตารางที่ 4 ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ (p < 0.05) ถูกตั้งข้อสังเกตในวางการทำงานของ 2 ตัวอย่างพาสต้า ของเหงือกเซลลูโลส carboxymethyl ไปข้าวฟ่างกากองุ่นคะแนนพาสต้าที่ทำให้เกิดการเพิ่มความหนืดสูงสุด (PV) และสลายความหนืด (BV), แต่นำไปสู่ความล้มเหลวหนืด (SV) เทียบกับพาสต้าควบคุม (ทำจาก semolina) ลดลง ความหนืดสูงสะท้อนให้เห็นถึงความสามารถของเม็ดแป้งพองตัวได้อย่างอิสระก่อนการสลายทางกายภาพ ดังนั้น ของเหงือก (คาร์บ๊อกซี่เมธิลเซลลูโลส) กับพาสต้าจากกากองุ่นมิลเล็ตพัฒนาส่งเสริมการเพิ่มความหนืดสูงสุด (PV) ผลลัพธ์แนะนำว่า ของเหงือก carboxymethyl เซลลูโลสสามารถช่วยให้อาการบวมของเม็ดแป้งเป็นกะพีคค่าสูงความหนืดจาก 915 ไป 932 cP ค่าความหนืดสูงสุดที่ต่ำกว่า 915 cP ในพาสต้าควบคุมอาจจะเป็น เพราะปริมาณของโปรตีนสูง เสถียรภาพของแป้งร้อนวางมีอธิบาย โดยแบ่งความหนืด (BV) ด้วยนอกเหนือจากเหงือก carboxymethyl เซลลูโลส ความมั่นคงของการพัฒนาข้าวฟ่างกากองุ่นคะแนนพาสต้าที่เพิ่มขึ้นตามที่แสดง โดยค่าของเสียของ 299 cP กว่าพาสต้าควบคุม (ทำจาก semolina) ซึ่งพบเฉพาะการแบ่งค่าของ 104 cP ความล้มเหลวความหนืดเป็นที่เกี่ยวข้องกับ retrogradation และสั่งของโมเลกุลแป้ง ความล้มเหลวต่ำค่าบ่งชี้อัตราต่ำสุดของแป้งไล่ย้อนยุคและ syneresis ระบุในตาราง 4 ความล้มเหลว ค่า (SV) พาสต้าอย่างแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ (p < 0.05) บ่งชี้ว่า ของเซลลูโลส carboxymethyl สามารถปรับปรุงคุณภาพของพาสต้าแสดงให้เห็นความล้มเหลวต่ำค่า 788 cP เมื่อเทียบกับการควบคุม (ทำจาก semolina) พาสต้า (1874 cP)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คุณสมบัติความหนืดของแป้งพาสต้าถูกแสดงไว้ในตารางที่ 4 ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ (p <0.05) ถูกตั้งข้อสังเกตในพฤติกรรมความหนืดของทั้งสองตัวอย่างพาสต้า นอกเหนือจากคาร์บอกซีเซลลูโลสเหงือกข้าวฟ่างกากพาสต้าตามที่เกิดจากการเพิ่มขึ้นของความหนืดสูงสุด (PV) รายละเอียดและความหนืด (BV) แต่นำไปสู่​​การลดลงในความล้มเหลวความหนืด (SV) เมื่อเทียบกับการควบคุม (semolina durum) พาสต้า ความหนืดสูงสุดสะท้อนให้เห็นถึงความสามารถของเม็ดแป้งที่บวมได้อย่างอิสระก่อนที่จะสลายทางกายภาพของพวกเขา ดังนั้นนอกเหนือจากเหงือก (Carboxy เมธิลเซลลูโลส) พาสต้าพัฒนาข้าวฟ่างกากตามส่งเสริมการเพิ่มขึ้นในความหนืดสูงสุด (PV) ผลการวิจัยแนะนำว่านอกเหนือจากคาร์บอกซีเซลลูโลสเหงือกอาจช่วยให้อาการบวมของเม็ดแป้งเป็นกะความหนืดสูงสุดจะมีมูลค่าสูง 915-932 ซีพี ยอดเขาที่ค่าความหนืดต่ำกว่า 915 ซีพีในการควบคุมพาสต้าอาจจะเป็นเพราะมีปริมาณโปรตีนสูงขึ้น ความมั่นคงของน้ำพริกแป้งร้อนอธิบายโดยความหนืดสลาย (BV) ด้วยการเพิ่มของเหงือกคาร์บอกซีเซลลูโลสความมั่นคงของการพัฒนาพาสต้าตามข้าวฟ่างกากเพิ่มขึ้นตามที่แสดงโดยค่าการสลายของซีพี 299 กว่ากลุ่มควบคุม (semolina durum) พาสต้าซึ่งแสดงให้เห็นมูลค่าการสลายเพียง 104 ซีพี ความหนืดความปราชัยที่เกี่ยวข้องกับการคืนและการจัดเรียงใหม่ของโมเลกุลของแป้ง ค่าความปราชัยต่ำบ่งชี้อัตราที่ต่ำของการไล่โทนแป้งย้อนยุคและ syneresis ตามที่ระบุไว้ในค่าปราชัยตารางที่ 4 (SV) ของกลุ่มตัวอย่างพาสต้ามีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ (p <0.05) นี้แสดงให้เห็นว่านอกเหนือจากคาร์บอกซีเซลลูโลสสามารถปรับปรุงคุณภาพของพาสต้าในขณะที่มันแสดงค่าความปราชัยต่ำ 788 ซีพีเมื่อเทียบกับการควบคุม (semolina durum) พาสต้า (1874 ซีพี)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนคุณสมบัติของแป้งพาสต้าแสดงตารางที่ 4 . ความแตกต่างทางสถิติ ( P < 0.05 ) พบว่าในการพฤติกรรมของพาสต้าสองตัวอย่าง นอกจากนี้คาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลสฝรั่งกากลูกเดือยพาสต้า ทำให้เพิ่มความหนืดสูงสุด ( PV ) และแบ่งตามความหนืด ( BV ) แต่ LED เพื่อลดความล้มเหลวความหนืด ( SV ) เมื่อเทียบกับการควบคุม ( Durum semolina ) พาสต้า ความหนืดสูงสุด สะท้อนให้เห็นถึงความสามารถของเม็ดแป้งที่พองตัวได้อย่างอิสระก่อนที่จะแบ่งทางกายภาพของพวกเขา ดังนั้นนอกจากหมากฝรั่ง ( คาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลส ) เพื่อพัฒนากากข้าวฟ่างจากพาสต้าส่งเสริมเพิ่มความหนืดสูงสุด ( PV ) พบว่านอกจากหมากฝรั่งคาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลส สามารถให้ความช่วยเหลือ การบวมของเม็ดแป้งความหนืดสูงสุดกะค่าสูงจาก 915 ถึง 932 CP ลดความหนืดสูงสุดมูลค่า 915 CP ในพาสต้าควบคุมอาจจะเกิดจากปริมาณโปรตีนที่สูงขึ้นของ เสถียรภาพของการวางแป้งร้อนอธิบายโดยแบ่งความหนืด ( BV ) ด้วยการเพิ่มของหมากฝรั่งคาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลส เสถียรภาพของการพัฒนาข้าวฟ่างกากตามพาสต้าที่แสดงโดยการเพิ่มขึ้นของมูลค่า 299 CP กว่าการควบคุม ( Durum แป้งหมี่หยาบพาสต้า ที่แสดงรายละเอียดเฉพาะ ) ค่า setback ค่าความหนืดของ 104 . เกี่ยวข้องกับรีใหม่ของโมเลกุลแป้ง . ค่าต่ำแสดงอัตราการล้มเหลวของย้อนยุคแป้งและน้ำ . ตามที่ระบุไว้ในตารางที่ 4 setback ค่า ( SV ) ตัวอย่างพาสต้าแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.05 ) นี้บ่งชี้ว่านอกจากคาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลสสามารถปรับปรุงคุณภาพของพาสต้าที่แสดงค่า setback ต่ำ 788 CP เมื่อเทียบกับการควบคุม ( Durum แป้งหมี่หยาบพาสต้า ( 1874 ) CP )