MM: You have used an important key

MM: You have used an important key word here: independence. This needs to be the objective of all accessibility and inclusion design strategies. It is more comprehensive than access, since it also includes usability. I do believe architecture has tremendous power to help individuals with autism, and other disabilities for that matter, gain independence. In as much as it hinders their independence, appropriate architecture can help regain it.

If you think of the primary problem of autism being understanding, coping with and responding to the sensory environment, you can grasp the power of architecture in their everyday lives. The built environment provides the large majority of sensory input- light, acoustics, textures, colors, spatial configurations, ventilation etc. By manipulating the design of the environment we can manipulate that all-so-important sensory input.

In what I call the "survival" stage of autism, minimizing the sensory environment - through muted colors, natural materials, good acoustics, simple shapes, intimate spaces, natural lighting - a precious window of opportunity is created for the user with autism to be freed from the overwhelming sensory input from the environment and clear the way for communication and the acquisition of skills. When I first began my research I remember asking a group of parents and teachers, "if there is one thing you could ask of me to try and do through our work, the one objective you would like to see achieved - what would it be?" and they all agreed "to take those fleeting moments of calm and connection with our children and make them last longer."

That is exactly what this design index proposes to do: to free the child's sensory network of unnecessary traffic and sensory noise from the surrounding environment- and make those fleeting moments where they can communicate, respond, learn and interact, a little bit longer.

This is not the only function of the index, which does not proposes a static universal sensory whiteout, one that would create what I call a "greenhouse" effect. This would be where that child would thrive in the perfect and calm environment, only to fall apart and lose all their skills when they were confronted with the real world. With the index, to combat this greenhouse effect, I propose a gradual weaning-off from the strict application of the fullest manifestation of the criteria, allowing the users with autism to gradually generalize their newly acquired skills in less-controlled environments.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

MM: คุณใช้คำสำคัญนี่: เอกราช ซึ่งต้องเป็นวัตถุประสงค์ของกลยุทธ์การออกแบบการเข้าถึงและรวมทั้งหมด มันได้ครอบคลุมมากขึ้นกว่าการเข้าถึง มีการใช้งาน ผมเชื่อว่า สถาปัตยกรรมมีอำนาจอันยิ่งใหญ่เพื่อช่วยเหลือบุคคลออทิสติ และความบกพร่องอื่น ๆ ที่สำคัญ ได้รับเอกราช มากที่สุดเท่าที่มันกทุกหนึ่งอิสรภาพของพวกเขา สถาปัตยกรรมที่เหมาะสมจะช่วยอีกก็ถ้าคุณคิดว่า ปัญหาหลักของการทำความเข้าใจเกี่ยวกับออทิสติ รับมือกับ และตอบสนองต่อสภาพแวดล้อมทางประสาทสัมผัส คุณสามารถจับพลังของสถาปัตยกรรมในชีวิตประจำวัน สภาพแวดล้อมที่สร้างขึ้นให้ใหญ่ แสงเข้าทางประสาทสัมผัส เสียง พื้นผิว สี ค่าพื้นที่ ระบายอากาศฯลฯ โดยการออกแบบสภาพแวดล้อมที่ เราสามารถควบคุมอินพุตที่ประสาทสัมผัสทั้งหมดดังนั้นสิ่งสำคัญในสิ่งที่ผมเรียกขั้นตอน "อยู่รอด" ของออทิสติ ลดทางสิ่งแวดล้อม - สีเสียง วัสดุธรรมชาติ เสียงดี รูปร่างง่าย ๆ พื้นที่ใกล้ชิด แสงธรรมชาติ - หน้าต่างแห่งโอกาสอันมีค่าถูกสร้างขึ้นสำหรับผู้ใช้ที่มีออทิสติการว่างจากการครอบงำทางป้อนข้อมูลจากสภาพแวดล้อม และล้างทางสำหรับการสื่อสารและได้รับทักษะจาก เมื่อผมเริ่มวิจัย ผมจำได้ว่า ขอให้กลุ่มของผู้ปกครองและครู "ถ้ามีสิ่งหนึ่งที่คุณสามารถถามฉันจะพยายาม และทำผ่านงาน หนึ่งวัตถุประสงค์คุณต้องการดูได้ - อะไรจะ" และพวกเขาทั้งหมดตกลง "จะเลยช่วงเวลาของความสงบและเชื่อมต่อกับเด็กของเราและทำให้ พวกเขาได้นานขึ้น" ที่มีดัชนีการออกแบบที่เสนอต้อง: ฟรีเด็กเครือข่ายประสาทของการจราจรที่ไม่จำเป็นและทางประสาทสัมผัสเสียงรบกวนจากสภาพแวดล้อมโดยรอบ - และทำให้เลยช่วงเวลาที่สื่อสาร ตอบ เรียนรู้ และโต้ ตอบ อีกนิดนี่ไม่ใช่การทำดัชนี ไม่เสนอตัวคงสากลประสาท whiteout ที่จะสร้างสิ่งที่ผมเรียกเป็น "เรือนกระจก" นี้จะเป็นที่ที่เด็กจะเจริญเติบโตในสมบูรณ์ และเงียบสงบสิ่งแวดล้อม การสลาย และสูญเสียทักษะของพวกเขาเมื่อพวกเขาได้เผชิญกับโลกแห่งความจริงเท่านั้น ด้วยดัชนี เพื่อต่อสู้กับปรากฏการณ์เรือนกระจกนี้ ขอเสนอค่อย ๆ หย่านมออกจากโปรแกรมประยุกต์ที่เข้มงวดของแสดงถึงเงื่อนไข อย่างเต็มที่ช่วยให้ผู้ใช้กับออทิสติค่อย ๆ ทั่วไปทักษะที่ซื้อมาใหม่ในสภาพแวดล้อมที่ควบคุมไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

MM: คุณได้ใช้คำสำคัญที่สำคัญที่นี่: อิสระ นี้จะต้องมีวัตถุประสงค์ของการเข้าถึงและการรวมกลยุทธ์การออกแบบ มันเป็นที่ครอบคลุมมากขึ้นกว่าการเข้าถึงเพราะมันยังรวมถึงการใช้งาน ฉันเชื่อว่าสถาปัตยกรรมมีพลังมหาศาลเพื่อช่วยให้บุคคลออทิสติกและพิการอื่น ๆ สำหรับเรื่องที่ได้รับอิสรภาพ ในมากที่สุดเท่าที่มันจะเป็นอุปสรรคต่อความเป็นอิสระของพวกเขาสถาปัตยกรรมที่เหมาะสมสามารถช่วยฟื้นมัน. ถ้าคุณคิดว่าปัญหาหลักของออทิสติกเป็นความเข้าใจในการรับมือกับและตอบสนองต่อสภาพแวดล้อมทางประสาทสัมผัสที่คุณสามารถเข้าใจอำนาจของสถาปัตยกรรมในชีวิตประจำวันของพวกเขา สร้างสภาพแวดล้อมให้มีขนาดใหญ่มากของแสงประสาทสัมผัส input-, อะคูสติก, พื้นผิว, สี, การกำหนดค่าเชิงพื้นที่ระบายอากาศ ฯลฯ โดยการจัดการกับการออกแบบของสภาพแวดล้อมที่เราสามารถจัดการให้ทุกคนให้ความสำคัญประสาท. ในสิ่งที่ผมเรียกว่า " การอยู่รอด "ขั้นตอนของออทิสติก, การลดสภาพแวดล้อมทางประสาทสัมผัส - ผ่านการสีเสียง, วัสดุธรรมชาติ, อะคูสติกที่ดีรูปร่างที่เรียบง่ายพื้นที่ใกล้ชิดแสงธรรมชาติ - หน้าต่างล้ำค่าของโอกาสที่ถูกสร้างขึ้นสำหรับผู้ใช้ที่มีออทิสติกจะได้รับการปลดปล่อยจากประสาทรับอย่างท่วมท้น จากสภาพแวดล้อมและล้างทางสำหรับการสื่อสารและการเข้าซื้อกิจการของทักษะ ครั้งแรกที่ผมเริ่มงานวิจัยของฉันฉันจำได้ว่าขอให้กลุ่มผู้ปกครองและครู "ถ้ามีสิ่งหนึ่งที่คุณสามารถขอของผมที่จะพยายามทำผ่านการทำงานของเรามีวัตถุประสงค์หนึ่งที่คุณต้องการที่จะเห็นความสำเร็จ - สิ่งที่มันจะเป็นอย่างไร " และพวกเขาทุกคนเห็นด้วย "ที่จะใช้ช่วงเวลาประเดี๋ยวเดียวบรรดาของความสงบและการเชื่อมต่อกับลูกหลานของเราและทำให้พวกเขานาน." นั่นคือสิ่งที่ดัชนีการออกแบบนี้ได้เสนอที่จะทำที่จะเป็นอิสระเครือข่ายประสาทสัมผัสของเด็กจากการจราจรที่ไม่จำเป็นและเสียงรบกวนประสาทสัมผัสจากรอบ environment- และทำให้ช่วงเวลาประเดี๋ยวเดียวเหล่านั้นที่พวกเขาสามารถสื่อสารและตอบสนองเรียนรู้และโต้ตอบนิด ๆ หน่อย ๆ อีกต่อไป. นี้ไม่ได้เป็นเพียงฟังก์ชั่นของดัชนีที่ไม่ได้นำเสนอคง Whiteout ประสาทสัมผัสสากลหนึ่งที่จะสร้างสิ่งที่ผมเรียก เป็น "เรือนกระจก" ผล นี้จะเป็นที่เด็กที่จะเติบโตได้ดีในสภาพแวดล้อมที่สมบูรณ์และความสงบเท่านั้นที่จะกระจุยและสูญเสียทักษะทั้งหมดของพวกเขาเมื่อพวกเขากำลังเผชิญหน้ากับโลกแห่งความจริง กับดัชนีในการต่อสู้กับภาวะเรือนกระจกนี้ผมเสนอค่อยๆหย่านมออกจากโปรแกรมที่เข้มงวดของการรวมตัวกันอย่างเต็มที่ของเกณฑ์ที่ช่วยให้ผู้ใช้ที่มีออทิสติกจะค่อยๆคุยทักษะที่ได้มาใหม่ของพวกเขาในสภาพแวดล้อมที่มีการควบคุมน้อย