“Where I was in high school, I lear

“Where I was in high school, I learned to juggnle . I went to a show in the park. After the show , the performer taught people how to juggle and I love it! The next day I bought some balls and started practicing. I juggled everywhere: at home , in the park , at the bus stop , and even in the school cafeteria. I started with just two balls, and after a few months I could juggle four. In my last year of high school I broke my hand, so I had to stop. Then I just kind of forgot about juggling. Even when my hand got butter,I didn’t juggle much after that.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ที่ผมนักเรียน ผมเรียนรู้กับ juggnle ผมไปดูในสวน หลังจากการแสดง นักแสดงสอนการเล่นปาหี่ และฉันรักมัน ในวันถัดไปผมซื้อลูกบาง และเริ่มฝึก ฉันวางทุกที่: ที่บ้าน ในสวน รถเมล์ และแม้กระทั่ง ในโรงอาหารโรงเรียน ฉันเริ่มต้นกับลูกเพียงสอง และหลังจากนั้นไม่กี่เดือน ผมสามารถโยนสี่ ในปีสุดท้ายของมัธยม ผมยากจนมือของฉัน ดังนั้นผมต้องหยุด จากนั้น ฉันเพียงแค่ชนิดของลืมเกี่ยวกับการเล่นกล แม้ว่ามือของฉันมีเนย ผมไม่โยนมากหลังจากที่"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ที่ผมอยู่ในโรงเรียนมัธยมที่ผมเรียนรู้ที่จะ juggnle ผมไปแสดงในสวนสาธารณะ หลังจากการแสดงดนตรีสอนคนวิธีการเล่นปาหี่และฉันรักมัน! วันรุ่งขึ้นผมซื้อลูกบางและเริ่มฝึก ฉันพลับทุกที่: ที่บ้านในสวนสาธารณะที่ป้ายรถเมล์และแม้กระทั่งในโรงอาหารโรงเรียน ผมเริ่มมีเพียงสองลูกและหลังจากนั้นไม่กี่เดือนผมสามารถเล่นปาหี่สี่ ในปีสุดท้ายของฉันจากโรงเรียนมัธยมฉันยากจนมือของฉันดังนั้นฉันจะต้องหยุด จากนั้นฉันก็เพียงแค่ชนิดของลืมเกี่ยวกับการเล่นกล แม้ในขณะที่มือของฉันมีเนยผมไม่ได้เล่นปาหี่มากหลังจากนั้น. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ที่ผมเรียนมัธยม ผมเรียน juggnle . ฉันไปแสดงในสวนสาธารณะ หลังจากโชว์ผลงานการสอนคนวิธีการเล่นปาหี่และฉันรักมัน ! วันต่อมาผมซื้อลูกและเริ่มฝึก ผม juggled ทุกที่ ในบ้าน ในสวน ที่ป้ายรถเมล์ และแม้แต่ในโรงอาหารของโรงเรียน ผมเริ่มด้วยแค่สองลูก และหลังจากไม่กี่เดือนผมจะเล่นสี่ ในปีสุดท้ายของฉันที่โรงเรียนฉันจะหักมือฉัน แล้วฉันก็ต้องหยุด แล้วผมก็ลืมเรื่องการเล่นกล . แม้เมื่อมือของฉันมีเนย ผมไม่ได้เล่นมากนัก หลังจากที่ " .