In John Donne’s “The Bait”, a speak

In John Donne’s “The Bait”, a speaker beacons his beloved inviting her to “come live with me and be my love” (1384 line 1). He uses a fish metaphor to explain how he is ‘baited’ by her charms, describing how fish are lured to her hook and unable to escape her bait. This ensnaring feature is contrasted when the speaker notes how others have to use deceit, trapping and trickery to lure fish while she does so honestly, making her even more enticing. However, John Donne’s attitude toward the speaker seems ironic and serves as a warning to other men to avoid such an allure of seduction as it ultimately leads to a loss of identity.

The speaker recognizes that he is overcome by her luring attributes but becomes more and more aware throughout the poem that he is unable to escape her bait. He has fallen so deeply under her spell that he can no longer find a way to break free from it. He claims that the fish are “Begging themselves they may betray” (1384 line 8) in a sense that they desperately seek the woman and are willing to give their lives for her so she can catch them. Donne’s specific word choice of “betray” leads the reader to think that by becoming enamored with a woman, the fish willingly and actively give themselves up to her. Metaphorically it is plausible that the fishes’ lives are the men’s identities. When they give themselves up to this lure, they lose a sense of self because they become consumed in that other person. Similarly, when the speaker claims “If thou, to be so seen, beest loath, By sun or moon, thou darkenest both” (1384 line 13-14) he implies that the woman shines brighter than both the sun and the moon. Donne’s specific diction in the word “darkness” suggests a danger in her allure and once caught in it, one becomes ‘dark’ and disillusioned. The speaker forsakes the natural light of the moon for the charm of the woman when he notes “I need not their light, having thee” (1384 line 16), essentially leaving him in an eternal darkness, trapped by his love for the woman.

Donne’s ironic depiction of the fish points to a relationship that is not symbiotic, meaning only one side will benefit. The one sided relationship becomes apparent in the prepositional phrase that the fish are “gladder to catch thee, than thou him” (1384 line 12). This suggests that the woman is not concerned for the fish and possibly has self serving motives. All of the fishes energy to be in her presence becomes useless because she is not invested in the fish. Perhaps this is why the speaker notes “that fish that is not catched thereby, Alas, is wiser far than I” (1384 line 27-28). He is trying to point out that men who are able to avoid temptation are better off because they won’t be ‘caught’ and inevitably unable to escape. In this aversion, they will not become consumed in another which will allow them to maintain a strong sense of individual identity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในจอห์น Donne "เหยื่อ" ลำโพงบีคอนรักเขาเชิญเธอ มา"อยู่กับฉันจะรัก" (1384 รายการ 1) เขาใช้เทียบปลาอธิบายว่าเขาเป็น 'baited' โดยเสน่ห์ อธิบายว่า ปลาจะล่อลวงให้ไปเบ็ดเธอ และไม่สามารถหนีเหยื่อของเธอ คุณลักษณะนี้ ensnaring เป็นการเปรียบเทียบเมื่อผู้บันทึกวิธีอื่นต้องใช้หลอกลวง ดัก และทันต่อปลาในขณะที่เธอก็ทำงานสุจริตอย่าง ทำให้เธอยิ่งน่าหลงไหล อย่างไรก็ตาม จอห์น Donne ทัศนคติต่อลำโพงที่ดูเหมือนว่าเรื่อง และเป็นคำเตือนคนอื่น ๆ เพื่อหลีกเลี่ยงเช่นการตราแห่ง seduction ถูกสะกดจิตจะสุดนำไปสู่การสูญเสียของตน ผู้รับรู้ว่า เขาเอาชนะ โดยแอตทริบิวต์ของ luring แต่จะทราบมากขึ้นผ่านบทกวีที่ว่า เขาไม่สามารถหนีเหยื่อของเธอ วาร์ปได้ลึกดังนั้นภายใต้การสะกดของเธอว่า เขาไม่สามารถหาวิธีการจากการ เขาอ้างว่า ปลามี "อ้อนเองก็อาจทรยศ" (1384 รายการ 8) ในความรู้สึกว่า พวกเขาหมดหาผู้หญิง และยินดีที่จะให้ชีวิตของพวกเขาสำหรับเธอดังนั้นเธอสามารถจับ ของ Donne คำเฉพาะทาง "ทรยศ" นำผู้อ่านคิดว่า โดยกลายเป็นติดกับผู้หญิง ปลาด้วยความเต็มใจ และอย่างให้ตัวเองถึงเธอ Metaphorically จะเป็นไปได้ว่า ชีวิตของปลาเป็นประจำของผู้ชาย เมื่อพวกเขาให้ตัวเองถึง lure นี้ พวกเขาสูญเสียความรู้สึกของตนเองเนื่องจากเป็นใช้ในผู้ที่ ในทำนองเดียวกัน เมื่อผู้อ้างว่า "ถ้าพระองค์ เพื่อให้ได้ beest loath โดยดวงอาทิตย์หรือดวงจันทร์ พระองค์ darkenest ทั้งสอง" (1384 บรรทัด 13-14) เขาหมายถึงว่า ผู้หญิงส่อง brighter กว่าดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ อันตรายในอัลลูเรเธอแนะนำของ Donne diction เฉพาะในคำว่า "ความมืด" และเมื่อติดมัน หนึ่งกลายเป็น 'มืด' และผิดหวังอย่างมาก ผู้ forsakes แสงของดวงจันทร์สำหรับเสน่ห์ของผู้หญิงเมื่อเขาบันทึก "ต้องไม่การแสง มีทั้งหลาย" (1384 บรรทัด 16), หลักออกจากเขาในความมืดเป็นนิรันดร์ ติดอยู่ ด้วยความรักของเขาสำหรับผู้หญิง ความหมาย ด้านเดียวจะได้รับประโยชน์ของ Donne เรื่องแสดงให้เห็นการจุดปลาเพื่อความสัมพันธ์ที่ไม่ symbiotic หนึ่งความสัมพันธ์หน้าชัดวลีบุพบทที่ปลา " gladder จับทั้งหลาย กว่าพระองค์พระองค์" (1384 บรรทัด 12) แนะนำว่า ผู้หญิงไม่กังวลสำหรับปลา และอาจมีบริการเองไม่สนคำครหา พลังงานปลาจะอยู่ในสถานะของเธอทั้งหมดจะไม่มีประโยชน์เนื่องจากเธอไม่ลงทุนในปลา บางทีนี่คือเหตุผลที่ผู้บันทึก "ปลาที่ไม่ catched จึง พักสามารถ ว่า wiser ไกลกว่าฉัน" (1384 รายการ 27-28) เขาพยายามชี้คนที่จะหลีกเลี่ยงสิ่งล่อใจดีมากเนื่องจากพวกเขาจะ 'ติด' และย่อมไม่สามารถจะหลบหนี Aversion นี้ พวกเขาจะไม่กลายเป็นใช้อีกซึ่งจะช่วยให้พวกเขารักษาความรู้ความสามารถของแต่ละตัว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จอห์นดอนน์เรื่อง "The เหยื่อ" ลำโพงบีคอนที่รักของเขาเชิญเธอไป "มาอยู่กับผมและเป็นความรักของฉัน" (1384 สาย 1) เขาใช้คำอุปมาปลาที่จะอธิบายว่าเขาคือ 'กลั่นแกล้งโดยเสน่ห์ของเธออธิบายถึงวิธีการล่อปลาเบ็ดของเธอและไม่สามารถที่จะหลบหนีเหยื่อของเธอ คุณลักษณะดักนี้เมื่อเทียบลำโพงตั้งข้อสังเกตว่าคนอื่น ๆ ต้องใช้การหลอกลวงดักและใช้กลอุบายที่จะล่อให้ปลาในขณะที่เธอไม่ได้ตรงไปตรงมาทำให้เธอแม้ล่อลวงมากขึ้น แต่ทัศนคติของจอห์นดอนน์ที่มีต่อลำโพงดูเหมือนแดกดันและทำหน้าที่เป็นคำเตือนไปยังคนอื่น ๆ ที่จะหลีกเลี่ยงเช่นเสน่ห์ของการล่อลวงตามที่ในที่สุดจะนำไปสู่การสูญเสียตัวตน. ลำโพงตระหนักดีว่าเขาจะเอาชนะโดยคุณลักษณะล่อเธอ แต่จะมากขึ้นและ ตระหนักมากขึ้นตลอดทั้งบทกวีที่เขาไม่สามารถที่จะหลบหนีเหยื่อของเธอ เขาได้ลดลงให้ลึกอยู่ใต้มนต์สะกดของเธอว่าเขาไม่สามารถหาวิธีที่จะหลุดพ้นจากมัน เขาอ้างว่าปลาเป็น "ขอทานตัวเองที่พวกเขาอาจทรยศ" (1384 สาย 8) ในแง่ที่ว่าพวกเขาหมดท่าแสวงหาหญิงและยินดีที่จะให้ชีวิตของพวกเขาสำหรับเธอเพื่อให้เธอสามารถจับพวกเขา Donne ของการเลือกคำที่เฉพาะเจาะจงของ "ทรยศ" นำไปสู่ผู้อ่านที่จะคิดว่าด้วยการกลายเป็นติดใจกับผู้หญิงคนนึงปลาด้วยความเต็มใจและกระตือรือร้นให้ตัวเองขึ้นกับเธอ เปรียบเทียบมันจะเป็นไปได้ว่าชีวิตของปลา 'เป็นตัวตนของผู้ชาย เมื่อพวกเขาให้ตัวเองขึ้นไปล่อนี้พวกเขาสูญเสียความรู้สึกของตัวเองเพราะพวกเขากลายเป็นบริโภคในการที่บุคคลอื่น ในทำนองเดียวกันเมื่อการเรียกร้องลำโพง "ถ้าเจ้าจะเห็นเช่นนั้น beest เต็มใจโดยดวงอาทิตย์หรือดวงจันทร์เจ้า darkenest ทั้งสอง" (1384 บรรทัดที่ 13-14) เขาแสดงให้เห็นว่าผู้หญิงที่ส่องสว่างกว่าทั้งดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ พจน์เฉพาะ Donne ในคำว่า "ความมืด" แสดงให้เห็นอันตรายในเสน่ห์ของเธอและจับได้ครั้งเดียวในหนึ่งกลายเป็น 'สีดำ' และไม่แยแส ลำโพงทอดทิ้งแสงธรรมชาติของดวงจันทร์เสน่ห์ของผู้หญิงคนหนึ่งเมื่อเขาตั้งข้อสังเกตว่า "ผมไม่จำเป็นต้องแสงของพวกเขาที่มีเจ้า" (1384 สาย 16) เป็นหลักออกจากเขาในความมืดนิรันดร์ที่ติดอยู่ด้วยความรักของเขาสำหรับผู้หญิงภาพแดกดัน Donne ของจุดที่ปลาที่จะมีความสัมพันธ์ที่ไม่ได้พึ่งพาความหมายเพียงด้านเดียวจะได้รับประโยชน์ ความสัมพันธ์ด้านหนึ่งเห็นได้ชัดในบุพบทวลีว่าปลาที่มี "gladder ที่จะจับเจ้ากว่าท่านพระองค์" (1384 สาย 12) นี้แสดงให้เห็นว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นห่วงไม่ได้สำหรับปลาและอาจมีแรงจูงใจที่ให้บริการตัวเอง ทั้งหมดของพลังงานปลาที่จะอยู่ในการปรากฏตัวของเธอจะกลายเป็นไร้ประโยชน์เพราะเธอไม่ได้ลงทุนในปลา บางทีนี่อาจเป็นเหตุผลว่าทำไมลำโพงตั้งข้อสังเกต "ปลาที่ไม่ได้ catched จึงอนิจจาฉลาดกว่าฉัน" (1384 บรรทัดที่ 27-28) เขาพยายามที่จะชี้ให้เห็นว่าคนที่มีความสามารถที่จะหลีกเลี่ยงสิ่งล่อใจจะดีกว่าเพราะพวกเขาจะไม่ได้รับการ 'จับ' และไม่สามารถหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะหลบหนี ในความเกลียดชังนี้พวกเขาจะไม่กลายเป็นบริโภคในการที่จะช่วยให้พวกเขาเพื่อรักษาความรู้สึกของความเป็นตัวตนของแต่ละบุคคล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ใน " จอห์นดอนน์เหยื่อ " ลำโพงบีคอนสุดที่รักของเขาเชิญให้เธอมาอยู่กับผมและที่รักของฉัน " ( 1405 บรรทัดที่ 1 ) เขาใช้ปลาอุปมาอธิบายว่าเขาเป็น ' ใช้ ' โดยเสน่ห์ของเธอ อธิบายว่า ปลาจะล่อเบ็ดของเธอ และไม่สามารถหนีเหยื่อของเธอ นี้ ensnaring คุณลักษณะถูกขัดเมื่อผู้พูดบันทึกว่า คนอื่นต้องใช้หลอกลวงกับดักและกลอุบายเพื่อล่อปลา ในขณะที่เธอไม่ได้จริงๆ ทำให้เธอยิ่งน่าหลงใหล . อย่างไรก็ตาม จอห์นดอนน์ ทัศนคติต่อผู้พูดดูเหมือนแดกดันและทำหน้าที่เป็นคำเตือนให้มนุษย์อื่น ๆเพื่อหลีกเลี่ยงการเป็นเหยื่อของการยั่วยวนเป็นที่สุด นำไปสู่การสูญเสียเอกลักษณ์ของ

ลำโพงที่ตระหนักว่าเขาจะเอาชนะเธอล่อคุณลักษณะ แต่กลายเป็นเพิ่มมากขึ้นตระหนักตลอดบทกลอนที่เขาไม่สามารถที่จะหนีเหยื่อของเธอ เขาได้ลดลงมากภายใต้การสะกดของเธอที่เขาไม่สามารถหาวิธีที่จะหลุดพ้นจากมันเขาอ้างว่าปลา " ขอร้องพวกเขาอาจจะทรยศ " ( 1405 บรรทัดที่ 8 ) ในความรู้สึกที่พวกเขาหมดท่าแสวงหาผู้หญิง และเต็มใจที่จะให้ชีวิตของพวกเธอ เธอจึงสามารถจับพวกเขาได้ ดันน์เป็นคำที่เฉพาะเจาะจงเลือก " ทรยศ " ทำให้ผู้อ่านคิดว่ากลายเป็นติดใจกับผู้หญิง , ปลา อย่างเต็มใจและกระตือรือร้นให้ตัวเองกับเธอประมาณว่า มันเป็นไปได้ที่ปลาอาศัยอยู่เป็นผู้ชาย ตัวตน เมื่อพวกเขาให้ตัวเองขึ้นเพื่อล่อให้ พวกเขาสูญเสียความรู้สึกของตนเองเนื่องจากพวกเขากลายเป็นบริโภคในที่บุคคลอื่น ๆ ในทํานองเดียวกัน เมื่อผู้พูดอ้าง " ถ้าท่านจะให้เห็น beest ไม่เต็มใจโดยดวงอาทิตย์หรือดวงจันทร์ท่าน darkenest ทั้ง " ( 1405 บรรทัด 13-14 ) เขาแสดงให้เห็นว่าผู้หญิงที่ส่องสว่างกว่าทั้งดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ ดันน์เป็นเฉพาะคำพูดในคำว่า " ความมืด " แสดงให้เห็นอันตรายในเสน่ห์ของเธอ และเมื่อจับในหนึ่งกลายเป็นมืด ' ' และรู้เรื่องทั้งหมด ลำโพง forsakes แสงของดวงจันทร์สำหรับเสน่ห์ของผู้หญิงที่เขาบันทึก " ฉันต้องการไม่เบาของพวกเขามีเจ้า " ( 1405 บรรทัด 16 ) เป็นหลักออกจากเขาในความมืดนิรันดร์ ติดกับ เขารักผู้หญิง

ดันน์น่าขำภาพของปลาจุดเพื่อความสัมพันธ์ที่ไม่ได้เป็นแบบถ้อยทีถ้อยอาศัย ความหมายเพียงด้านเดียวจะได้ประโยชน์ หนึ่งด้านความสัมพันธ์จะปรากฏในวลีบุพบทที่ปลา " นึกเลยว่า จะจับเจ้า กว่าท่าน " เขา " ( 1405 บรรทัดที่ 12 )นี้แสดงให้เห็นว่าผู้หญิงที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับปลา และอาจจะได้ให้ตัวเองแรงจูงใจ ทั้งหมดของปลาที่พลังงานจะกลายเป็นไร้ประโยชน์ต่อหน้าเธอ เพราะว่าเธอไม่ได้ลงทุนในปลา บางทีนี่คือเหตุผลที่ลำโพงโน้ต " ว่า ปลาที่ไม่ติดจึงอนิจจา Wiser ไกลมากกว่าฉัน " ( 1405 บรรทัด 27-28 )เขาพยายามจะชี้ให้เห็นว่าคนที่จะสามารถหลีกเลี่ยงสิ่งล่อใจที่ดีกว่าเพราะพวกเขาจะไม่ ' จับ ' แล้วย่อมไม่สามารถที่จะหลบหนี ในรังเกียจนี้ พวกเขาจะไม่กลายเป็นใช้อีก ซึ่งจะช่วยให้พวกเขาเพื่อรักษาความรู้สึกของตัวตนของแต่ละบุคคล