3.ทฤษฎีความงามในศิลปะ เอกชัย เสาวนิตย์ ได้ให้คำนิยามไว้ว่า “จะเห็นได้ว่าสุนทรียศาสตร์หรือปรัชญาแห่งความงามนั้นจะไม่พ้นไปจากจิตของมนุษย์อันเป็นพื้นฐานเดิมเลยได้เลยการเกิดของความงามก็ต้องเกิดกับอารมณ์ไปเกาะอยู่กับจิตโดยอารมณ์ที่เกิดจากความงามนั้นไปเกาะจิต จิตเกิดความพึงพอใจ พูดสั้น ๆและชัดเจนได้ดังนี้ ความงามก็คือ สิ่งที่สร้างความพึ่งพอใจความชอบให้แก่จิตใจนั่นเอง อะไรที่สร้างความพึงพอใจให้แก่จิต ไม่ว่าจะผ่านผัสสะหรือ ทวารใดทวารหนึ่ง ของอายตนะทั้งห้า (ตา หู จมูก ลิ้น กาย)เป็นที่เกิดความงามแก่จิตได้ทั้งสิ้น ขึ้นอยู่กับความพึงพอใจหรือความชอบนั้นจะคงอยู่ได้นานเท่าใด ถ้านานชั่วระยะหนึ่งก็เป็นความงามพื้น ๆถ้านานชั่วนาตาปีก็เป็นความงามที่สูงส่งความงามจึงมี 2 ขั้นใหญ่ ๆ คือความงามขั้นธรรมดาสามัญ เกิดจากเราไปสัมผัสกับสิ่งของที่เราชอบเราพึงพอใจธรรมดาทั่วไป และความงามขั้นสุดยอดเกิดจากจิตเราถูกเร้าอารมณ์ด้วยสิ่งที่เรามีความสันทัดในเรื่องนั้น ๆ อยู่ก่อนแล้วเกิดชอบ พึงพอใจ ให้ความชื่นชอบตลอดชีวิต ตลอดกาลสัมผัสเมื่อใดก็ชอบเมื่อนั้น”