Socrates invites his friend Aristod

Socrates invites his friend Aristode removed to join him at the dinner in Agathon's house on this second night of celebration. Aristodemus hesitates; he describes, going unbidden to dine himself as a worthless man at the home of a wise man. He worries that Socrates will need to make an apologia for bringing such a common man to dine. As it turns out, no apologia is needed for this pbaulos to become part of the community that meets at Agathon's house. While Socrates remains on a nearby porch in a trance, Aristodemus proceeds to Agathon's house where he finds the door wide open and an unqualified welcome from the host. No distinction is made between the small, ugly Aristodemus and the beautiful, "wise" Agathon and from the warmth of the invitation to enter; there is no sense that this is a "worthless man" entering where he will not be equal to the others. Though we do not receive a report of his speech they are all to participate together in the evening's events.
We see in Aristodemus' entrance to the party a variety of issues that confront all communities, but especially democracies:
Who is included and who is excluded. If we talk about the democratic principle, as Socrates does in Book 8 of the Republic, as an equality that does not discriminate, or as Otanes did orTheseus in Euripides' play did when they placed power en meson ("in the middle"), then how are we to decide who is within the community and who is outside, who is in the middle and who is not, who is welcome to the dinner and who is to be excluded, who is worthless (pbaulos) and who is wise, who is animal and who is human? In the way in which democratic principles function at Agathon's house, at least in the early part of the dialogue, all are welcomed. Distinctions between worthless and wise, superior and inferior, do not determine exclusion or inclusion. The political regime at Athens, though, must exclude. As Manville (199o chap. 7) points out, this was the profound challenge for the new democracy at the end of the sixth century namely, how to clarify who was a citizen and who was not, It was difficult, because the equality principle used to break down old aristocratic principle of family was incapable of articulating precisely how to set those new boundaries. Insofar as Athens must explore its membership laws, it dismisses the democratic principles Socrates identifies in Book 8; and indeed reminds us of the problems we currently face at all our borders about who can be welcomed and who cannot, as we are forced to discriminate against the fundamental principles of democratic equality Once Aristodemus joins the dinner party, we find an easiness and freedom, a certain lackadaisical quality characterizing the relationships between the host and guests and others. Agathon tries to play the master by ordering his servants to bring Socrates from the neighbor's porch to the dinner, but Aristodemus restrains him from forcing Socrates. "Let him be [eate]." he repeats twice (175b) There is to be no compulsion. Socrates will come when it pleases Socrates, not when it pleases Agathon. Freedom is to characterize the evening; Socrates is not compelled to attend the dinner (or to rule). Likewise, a lack of compulsion pervades the dinner.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โสกราตีเชิญเพื่อนของเขา Aristode เอาเข้าร่วมค่ำบ้านของ Agathon ในคืนสองของ Aristodemus hesitates เขาอธิบาย จะ unbidden อาหารตัวเองเป็นคนสามหาวที่บ้านของคนฉลาด เขากังวลว่า โสกราตีจะต้องทำการ apologia สำหรับนำคนทั่วไปรับประทานอาหาร ดังปรากฎว่า apologia ไม่จำเป็นสำหรับ pbaulos นี้เป็น ส่วนหนึ่งของชุมชนที่ตรงกับที่บ้านของ Agathon ในขณะที่โซเครตีสยังคงอยู่บนระเบียงใกล้เคียงในภวังค์ Aristodemus ดำเนินการของ Agathon บ้านที่เขาพบประตูเปิดกว้างและการต้อนรับอย่างไม่มีเงื่อนไขจากโฮสต์ ทำไม่แบ่งแยก ระหว่าง Aristodemus เล็ก น่าเกลียดและ Agathon สวย "ฉลาด" และ จากความอบอุ่นของการเชิญป้อน ไม่มีความรู้สึกที่ว่านี้เป็น "คนสามหาว" ป้อนที่เขาจะไม่เท่ากับคนอื่น ๆ ได้ แม้ว่าเราไม่ได้รับรายงานคำพูดของเขา แต่โดยทั้งหมดร่วมกันในกิจกรรมของเราดูในทางเข้าของ Aristodemus บุคคลหลากหลายของปัญหาที่เผชิญหน้ากับชุมชนทั้งหมด แต่ระบอบประชาธิปไตยโดยเฉพาะอย่างยิ่ง:ที่มีอยู่ และที่จะถูกแยกออก ถ้าเราพูดถึงหลักการประชาธิปไตย ตามโสกราตีในหนังสือ 8 สาธารณรัฐ เป็นภาคที่ไม่เลือกปฏิบัติ หรือ ตาม Otanes orTheseus ใน Euripides' เล่นไม่ได้เมื่อพวกเขาอยู่พลังอนุภาคเมส็อนสั้น ("เป็นกลาง"), แล้ววิธีเราจะตัดสินใจที่อยู่ภายในชุมชน และที่อยู่นอก ที่เป็นกลาง และที่ไม่ ต้อนรับอาหารที่เป็น และที่จะถูกแยกออก สามหาว (pbaulos) คือใคร และใครคือฉลาด ที่เป็นสัตว์ และที่เป็นมนุษย์ ในลักษณะในฟังก์ชันหลักประชาธิปไตยซึ่งที่บ้านของ Agathon น้อยในตอนต้นของบทสนทนา ทั้งหมดจะยินดี ความแตกต่างระหว่างสามหาว และฉลาด เหนือกว่า และด้อย กว่า ตรวจสอบแยกหรือรวม ระบอบการเมืองที่เอเธนส์ แม้ว่า ต้องแยก Manville (199o chap. 7) ชี้ออก นี้เป็นความท้าทายอย่างยิ่งสำหรับประชาธิปไตยใหม่ในปลายศตวรรษที่หกคือ วิธีชี้แจงที่เป็นพลเมืองและที่ ไม่ มันเป็นเรื่องยาก เนื่องจากหลักความเสมอภาคที่ใช้การแบ่งเก่าชนหลักของครอบครัวไม่สามารถมาได้อย่างแม่นยำว่าการตั้งค่าเขตแดนใหม่เหล่านั้น ทำภาพธนบัตรเอเธนส์ต้องสำรวจกฎหมายสมาชิก มันเลิกหลักการประชาธิปไตยที่โสกราตีที่ระบุในหนังสือ 8 และแน่นอนนึกถึงปัญหาเรากำลังเผชิญทั้งพรมแดนที่ได้รับการต้อนรับและที่ไม่สามารถ เป็นเราถูกบังคับให้เลือกปฏิบัติ กับหลักการพื้นฐานของประชาธิปไตยความเสมอภาค กัน Aristodemus รวมงานเลี้ยงอาหารค่ำ เราพบว่ามีความสะดวกสบาย และเสรีภาพ มีบาง lackadaisical คุณภาพรายละเอียดความสัมพันธ์ระหว่าง host และท่าน และคนอื่น ๆ Agathon พยายามเล่นหลัก โดยสั่งราชการจากระเบียงบ้านโสกราตีในการให้อาหาร แต่ Aristodemus ยับยั้งเขาจากโสกราตีบังคับให้ "ให้เขาได้ [eate]" เขาทำซ้ำสองครั้ง (175b) มีจะเป็นการบีบบังคับไม่ โสกราตีจะมาเมื่อมันพอใจโซเครตีส ไม่เมื่อมันพอใจ Agathon เสรีภาพคือการ อธิบายลักษณะเย็น โสกราตีถูกบังคับไม่ร่วมอาหาร (หรือกฎ) ในทำนองเดียวกัน ไม่มีการบีบบังคับขจรขจายอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โสกราตีสขอเชิญชวนเพื่อน Aristode ของเขาออกไปร่วมงานกับเขาในงานเลี้ยงอาหารค่ำในบ้าน Agathon ของเมื่อคืนนี้ที่สองของการเฉลิมฉลอง ลังเล Aristodemus; เขาอธิบายไปไม่ได้รับคำขอร้องเพื่อรับประทานอาหารว่าตัวเองเป็นคนไร้ค่าที่บ้านของคนฉลาด เขากังวลว่าโสกราตีสจะต้องทำให้การแก้ข้อกล่าวหาดังกล่าวเพื่อนำคนทั่วไปที่จะรับประทานอาหาร มันจะเปิดออกไม่แก้ข้อกล่าวหาเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการนี้ pbaulos จะกลายเป็นส่วนหนึ่งของชุมชนที่ตรงกับที่บ้านของ Agathon ในขณะที่โสกราตีสยังคงอยู่บนระเบียงอยู่ในภวังค์ Aristodemus ดำเนินการบ้าน Agathon ที่เขาพบว่าประตูเปิดกว้างและได้รับการต้อนรับอย่างไม่มีเงื่อนไขจากโฮสต์ ไม่มีความแตกต่างระหว่างขนาดเล็ก Aristodemus น่าเกลียดและสวยงาม "ชาญฉลาด" Agathon และจากความอบอุ่นของคำเชิญเพื่อเข้าสู่; มีความรู้สึกว่านี่เป็น "คนไร้ค่า" เข้ามาที่เขาจะไม่เท่ากับคนอื่น ๆ ไม่มี . ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้รับการรายงานคำพูดของเขาพวกเขาทั้งหมดจะมีส่วนร่วมร่วมกันในเหตุการณ์ช่วงเย็นของที่
เราเห็นใน Aristodemus 'เข้าให้กับบุคคลที่มีความหลากหลายของปัญหาที่เผชิญหน้ากับทุกชุมชนโดยเฉพาะอย่างยิ่งในระบอบประชาธิปไตย:
มีใครอยู่และผู้ที่ได้รับการยกเว้น . ถ้าเราพูดคุยเกี่ยวกับหลักการประชาธิปไตยเป็นโสกราตีสจะอยู่ในหนังสือเล่มที่ 8 ของสาธารณรัฐเป็นความเสมอภาคที่ไม่เลือกปฏิบัติหรือเป็น Otanes ได้ orTheseus ใน Euripides 'เล่นได้เมื่อพวกเขาวางพลังงาน EN Meson ( "อยู่ตรงกลาง") แล้ววิธีการที่เราจะตัดสินใจว่าใครอยู่ในชุมชนและผู้ที่อยู่นอกที่อยู่ตรงกลางและผู้ที่ไม่ได้เป็นคนที่มีความยินดีที่จะรับประทานอาหารค่ำและผู้ที่ได้รับการยกเว้นที่จะไร้ค่า (pbaulos) และผู้ที่ฉลาด ที่เป็นสัตว์และผู้ที่เป็นมนุษย์? ในทางหลักการประชาธิปไตยซึ่งทำงานที่บ้าน Agathon อย่างน้อยในช่วงต้นของการเจรจาทั้งหมดที่ได้รับการต้อนรับ ความแตกต่างระหว่างที่ไร้ค่าและฉลาดที่เหนือกว่าและด้อยกว่าไม่ได้กำหนดยกเว้นหรือรวม ระบอบการปกครองทางการเมืองที่กรุงเอเธนส์ แต่ต้องยกเว้น ในฐานะที่เป็น Manville (199o CHAP. 7) ชี้ให้เห็นนี้เป็นความท้าทายอย่างลึกซึ้งสำหรับประชาธิปไตยใหม่ในตอนท้ายของศตวรรษที่หก ได้แก่ วิธีการชี้แจงที่เป็นพลเมืองและผู้ที่ไม่ได้มันเป็นเรื่องยากเพราะหลักการความเสมอภาคใช้ ที่จะทำลายลงเก่าหลักการของชนชั้นสูงของครอบครัวเป็นความสามารถในการสื่อสารได้อย่างแม่นยำวิธีการกำหนดขอบเขตใหม่เหล่านั้น ตราบเท่าที่เอเธนส์ต้องสำรวจกฎหมายเป็นสมาชิกของมันก็ห้ามหลักการประชาธิปไตยโสกราตีสระบุในหนังสือเล่ม 8; และแน่นอนทำให้เรานึกถึงปัญหาที่เกิดขึ้นขณะนี้เราต้องเผชิญในพรมแดนของเราทั้งหมดที่เกี่ยวกับผู้ที่สามารถได้รับการต้อนรับและผู้ที่ไม่สามารถที่เราถูกบังคับให้เลือกปฏิบัติกับหลักการพื้นฐานของความเท่าเทียมกันในระบอบประชาธิปไตยเมื่อ Aristodemus ร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำที่เราพบกับความสะดวกสบายและเสรีภาพ ที่มีคุณภาพขาดความกระตือรือร้นบางลักษณะความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าบ้านและแขกและคนอื่น ๆ Agathon พยายามที่จะเล่นหลักโดยการสั่งซื้อคนรับใช้ของเขาเพื่อนำโสกราตีสจากระเบียงของเพื่อนบ้านไปรับประทานอาหารค่ำ แต่ Aristodemus ยับยั้งเขาจากการบังคับให้โสกราตีส "ปล่อยให้เขาเป็น [eate]." เขาซ้ำสองครั้ง (175B) นอกจากนี้จะไม่มีการบังคับ โสกราตีสจะมาถึงเมื่อมันพอใจโสกราตีสไม่ได้เมื่อมันพอใจ Agathon เสรีภาพคือการอธิบายลักษณะเย็น โสกราตีสไม่ได้บังคับให้เข้าร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำ (หรือการปกครอง) ในทำนองเดียวกันการขาดการบังคับขจรขจายอาหารค่ำ