we miss our own friends in the sea

we miss our own friends
in the sea of thought like a maze
no praise or blame
yet we're sometimes trapped in a daze
In countless blisters
walking on the maple floor
we've got to go through before
the despair shuts the door

i sing my song like everlasting notes
when i feel that i'm lost
i just keep my eyes closed
gone by the breeze
i find that i'm on my feet
here i am to live my time
here i am to forge my mind

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราคิดถึงเพื่อนของเราเอง ในทะเลคิดเหมือนเขาวงกตไม่สรรเสริญหรือกล่าวโทษแต่บางครั้งเรากำลังติดอยู่ดึกในแผลนับไม่ถ้วนเดินบนชั้นเมเปิ้ลเราได้ไปถึงก่อนสิ้นหวังปิดประตูผมร้องเพลงของฉันเช่นบันทึกย่อนิรันดร์เมื่อฉันรู้สึกว่า ฉันหายไปเพียงเก็บปิดตาไปตามสายลมพบว่า อยู่ในเท้าของฉันที่นี่ฉันอยู่ของฉันเวลาที่นี่ฉันจะปลอมใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราคิดถึงเพื่อน ๆ ของเราเอง
อยู่ในทะเลแห่งความคิดเหมือนเขาวงกตที่
ไม่มีการสรรเสริญหรือตำหนิ
แต่เรากำลังติดอยู่ในบางครั้งความงุนงง
ในแผลนับไม่ถ้วน
เดินบนพื้นเมเปิ้ล
เราได้มีการผ่านไปก่อนที่จะ
สิ้นหวังปิดประตูผมร้องเพลงของฉัน บันทึกเพลงเช่นนิรันดร์เมื่อฉันรู้สึกว่าฉันหายไปฉันเพียงแค่ให้ดวงตาของฉันปิดไปแล้วโดยสายลมฉันพบว่าฉันบนเท้าของฉันที่นี่ฉันจะมีชีวิตอยู่เวลาของฉันที่นี่ฉันจะเคลื่อนใจของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราคิดถึง
เพื่อนของเราเองในทะเลแห่งความคิดเหมือนเขาวงกต

ยังไม่ชมหรือตำหนิเรา บางครั้งก็ติดอยู่ในอาการงง

ในนับไม่ถ้วนส่าเดินบนพื้นเมเปิล
เราต้องไปถึงก่อน
ความสิ้นหวังปิดประตู

ฉันร้องเพลงของฉันชอบหมายเหตุนิรันดร์
เมื่อฉัน รู้สึกว่าผมสูญเสีย
ฉันหลับตา สายลม

ไปแล้ว โดยที่ฉันพบว่าฉันบนเท้าของฉันที่นี่ฉันอยู่

เวลาของฉันฉันมาที่นี่เพื่อปลอมใจ