This election had many firsts and m

This election had many firsts and many stories that will be told for generations. But one that's on my mind tonight's about a woman who cast her ballot in Atlanta. She's a lot like the millions of others who stood in line to make their voice heard in this election except for one thing: Ann Nixon Cooper is 106 years old.

She was born just a generation past slavery; a time when there were no cars on the road or planes in the sky; when someone like her couldn't vote for two reasons -- because she was a woman and because of the color of her skin.

And tonight, I think about all that she's seen throughout her century in America -- the heartache and the hope; the struggle and the progress; the times we were told that we can't, and the people who pressed on with that American creed: Yes we can.

At a time when women's voices were silenced and their hopes dismissed, she lived to see them stand up and speak out and reach for the ballot. Yes we can.

When there was despair in the dust bowl and depression across the land, she saw a nation conquer fear itself with a New Deal, new jobs, a new sense of common purpose. Yes we can.

When the bombs fell on our harbor and tyranny threatened the world, she was there to witness a generation rise to greatness and a democracy was saved. Yes we can.

She was there for the buses in Montgomery, the hoses in Birmingham, a bridge in Selma, and a preacher from Atlanta who told a people that "We Shall Overcome." Yes we can.

A man touched down on the moon, a wall came down in Berlin, a world was connected by our own science and imagination.

And this year, in this election, she touched her finger to a screen, and cast her vote, because after 106 years in America, through the best of times and the darkest of hours, she knows how America can change.

Yes we can.

America, we have come so far. We have seen so much. But there is so much more to do. So tonight, let us ask ourselves -- if our children should live to see the next century; if my daughters should be so lucky to live as long as Ann Nixon Cooper, what change will they see? What progress will we have made?

This is our chance to answer that call. This is our moment.

advertisement
This is our time, to put our people back to work and open doors of opportunity for our kids; to restore prosperity and promote the cause of peace; to reclaim the American dream and reaffirm that fundamental truth, that, out of many, we are one; that while we breathe, we hope. And where we are met with cynicism and doubts and those who tell us that we can't, we will respond with that timeless creed that sums up the spirit of a people: Yes, we can.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เลือกตั้งนี้มีหนึ่งจำนวนมากและหลายเรื่องที่จะบอกว่า คนรุ่น แต่ที่มีใจเป็นเรื่องเกี่ยวกับผู้หญิงที่โยนบัตรลงคะแนนของเธอในแอตแลนตา เธอมีมากเช่นหลายล้านคนที่ยืนอยู่ในสายเพื่อให้เสียงของพวกเขาได้ยินในการเลือกตั้งยกเว้นสำหรับสิ่งเดียว: แอนนิกสันคูมีอายุ 106 ปีเธอเกิดมาในรุ่นที่ผ่านมาทาส ครั้งเมื่อมีการไม่มีรถยนต์บนถนนหรือเครื่องบินในท้องฟ้า เมื่อคนอย่างเธอไม่สามารถออกเสียงสำหรับสองเหตุผล - เพราะเธอเป็นผู้หญิง และเนื่อง จากสีผิวของเธอและคืนนี้ ผมคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เธอของเห็นตลอดศตวรรษของเธอในอเมริกา - ความเจ็บและความหวัง การต่อสู้และความคืบหน้า เวลาบอกว่า เราไม่สามารถ และคนที่กดบนกับลัทธิที่อเมริกัน: เราสามารถใช่ในขณะที่เมื่อผู้หญิงเสียงที่เงียบและหวังไล่ เธออาศัยอยู่จะเห็นพวกเขายืนขึ้น และพูดถึงบัตรลงคะแนน ใช่ เราทำได้เมื่อสิ้นหวังในฝุ่นชามและภาวะซึมเศร้าทั่วแผ่นดิน เห็นชาติพิชิตกลัวตัวเองตกลงใหม่ งานใหม่ ความรู้สึกใหม่ของวัตถุประสงค์ทั่วไป ใช่ เราทำได้เมื่อระเบิดลงบนท่าเรือของเรา และ tyranny ขู่โลก เธอมีการก่อสร้างยิ่งใหญ่ และประชาธิปไตยถูกบันทึก ใช่ เราทำได้เธอมีเที่ยวในมอนท์โกเมรีย์ ท่อในเบอร์มิงแฮม สะพานในเซล และสาวกจากแอตแลนตาที่บอกคนที่ "เราจะเอาชนะ" ใช่ เราทำได้คนที่สัมผัสลงบนดวงจันทร์ ผนังลงมาในเบอร์ลิน โลกถูกเชื่อมต่อ โดยวิทยาศาสตร์และจินตนาการของเราเองและปีนี้ ในการเลือกตั้งนี้ เธอเธอนิ้วเป็นหน้าจอสัมผัส และโยนออกเสียงของเธอ เพราะหลังจาก 106 ปีในอเมริกา ครั้งดีที่สุดและมืดที่สุดของชั่วโมง เธอรู้ว่าอเมริกาจะเปลี่ยนใช่ เราทำได้อเมริกา เรามาจน เราได้เห็นมาก แต่มีมากขึ้นเพื่อทำ ดังนั้นคืนนี้ ให้เราถามตัวเอง - ถ้าเด็กของเราควรอยู่ดูศตวรรษถัดไป ถ้า สมชายควรดังนั้นโชคดีที่อยู่นานที่คูเปอร์แอนนิกสัน สิ่งที่เปลี่ยนแปลงจะเห็น ความคืบหน้าอะไรจะได้หรือไม่นี่คือโอกาสของเราที่สาย นี่คือช่วงเวลาของเราโฆษณานี่คือเวลาของเรา จะทำให้คนของเรากลับไปทำงานและเปิดประตูแห่งโอกาสสำหรับเด็กของเรา คืนค่าความเจริญรุ่งเรือง และส่งเสริมสาเหตุของสันติภาพ เพื่อเพิ่มความฝันอเมริกัน และยืนยันความจริงพื้นฐาน ว่า จากหลาย เราเป็นหนึ่ง ในขณะที่เราหายใจ เราหวังว่า และเราจะได้พบกับมนุษย์ และข้อสงสัย และผู้ที่บอกว่า เราไม่สามารถ เราจะตอบกับลัทธิที่ไร้กาลเวลาที่วิญญาณของคน: ใช่ เราสามารถทำได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเลือกตั้งครั้งนี้มีหลายที่หนึ่งและเรื่องราวมากมายที่จะบอกสำหรับคนรุ่น แต่ที่อยู่ในใจของฉันคืนนี้เกี่ยวกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ลงคะแนนเสียงเลือกตั้งของเธอในแอตแลนตา เธอเป็นจำนวนมากเช่นล้านคนอื่น ๆ ที่ยืนอยู่ในสายที่จะทำให้เสียงของพวกเขาได้ยินเสียงในการเลือกตั้งครั้งนี้ยกเว้นสำหรับสิ่งหนึ่งที่: แอนนิกสันคูเปอร์อายุ 106 ปี. เธอเกิดเพียงรุ่นที่ผ่านมาเป็นทาส; ช่วงเวลาที่ยังไม่มีรถยนต์วิ่งบนถนนหรือเครื่องบินบนท้องฟ้า เมื่อมีคนอย่างเธอไม่สามารถลงคะแนนด้วยเหตุผลสองประการ - เพราะเธอเป็นผู้หญิงและเพราะสีผิวของเธอ. และในคืนนี้ฉันคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เธอเห็นตลอดศตวรรษของเธอในอเมริกา - โศกเศร้าและความหวังนั้น การต่อสู้และความคืบหน้านั้น ครั้งเราก็บอกว่าเราไม่สามารถและคนที่กดลงบนกับลัทธิอเมริกัน:. ใช่เราทำได้ในช่วงเวลาที่เสียงของผู้หญิงที่ถูกเงียบและความหวังของพวกเขาไล่เธออาศัยอยู่จะเห็นพวกเขายืนขึ้นและพูดออกมาและ การเข้าถึงสำหรับการลงคะแนนเสียง ใช่เราทำได้. เมื่อมีความสิ้นหวังในชามฝุ่นและภาวะซึมเศร้าไปทั่วแผ่นดินเธอเห็นเป็นประเทศเอาชนะความกลัวของตัวเองด้วยข้อเสนอใหม่, งานใหม่, ความรู้สึกใหม่ของจุดมุ่งหมายร่วมกัน ใช่เราสามารถ. เมื่อระเบิดลงบนท่าเรือของเราและการปกครองแบบเผด็จการคุกคามโลกนี้เธออยู่ที่นั่นเพื่อเป็นสักขีพยานในการเพิ่มขึ้นรุ่นสู่ความยิ่งใหญ่และประชาธิปไตยที่ถูกบันทึกไว้ ใช่เราทำได้. เธอเป็นคนที่มีสำหรับรถโดยสารใน Montgomery ท่อในเบอร์มิงแฮม, สะพานในเซลและนักเทศน์จากแอตแลนตาที่บอกคนว่า "เราจะเอาชนะ". ใช่เราทำได้. ชายคนหนึ่งลงแตะบนดวงจันทร์ผนังลงมาในกรุงเบอร์ลินโลกที่มีการเชื่อมต่อด้วยวิทยาศาสตร์และจินตนาการของเรา. และในปีนี้ในการเลือกตั้งครั้งนี้เธอสัมผัสนิ้วของเธอไปที่หน้าจอและออกเสียงลงคะแนนของเธอ เพราะหลังจาก 106 ปีในอเมริกาผ่านดีที่สุดของครั้งและมืดที่สุดของชั่วโมงเธอรู้วิธีอเมริกาสามารถเปลี่ยน. ใช่เราทำได้. อเมริกาเราได้มาเพื่อให้ห่างไกล เราได้เห็นมาก แต่มีมากขึ้นจะทำอย่างไร ดังนั้นคืนนี้ให้เราถามตัวเอง - ถ้าลูกหลานของเราควรมีชีวิตอยู่เพื่อดูศตวรรษหน้า; ถ้าลูกสาวของฉันควรจะโชคดีมากที่จะมีชีวิตอยู่ได้นานเท่าที่แอนนิกสันคูเปอร์สิ่งที่เปลี่ยนแปลงที่พวกเขาจะเห็น? มีอะไรคืบหน้าเราจะได้ทำ? นี่เป็นโอกาสของเราที่จะตอบคำถามนั้น นี่คือช่วงเวลาของเรา. การโฆษณานี้เป็นเวลาของเราที่จะนำคนของเรากลับไปทำงานและเปิดประตูแห่งโอกาสสำหรับเด็ก ๆ ของเรา; เพื่อเรียกคืนความเจริญรุ่งเรืองและส่งเสริมให้เกิดสันติภาพ; เพื่อเรียกคืนความฝันแบบอเมริกันและยืนยันอีกครั้งว่าความจริงพื้นฐานที่ออกมาจากหลาย ๆ เราเป็นหนึ่ง; ว่าในขณะที่เราหายใจเราหวังว่า และสถานที่ที่เราจะได้พบกับมนุษย์และข้อสงสัยและบรรดาผู้ที่บอกเราว่าเราไม่สามารถที่เราจะตอบสนองกับความเชื่อที่ไม่มีเวลาที่ผลรวมถึงจิตวิญญาณของผู้คน: ใช่เราสามารถ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเลือกตั้งครั้งนี้มีที่หนึ่งหลายเรื่องราวอีกมากมายที่จะบอกรุ่น แต่คนที่อยู่ในใจของฉันคืนนี้เกี่ยวกับผู้หญิงที่โยนคะแนนของเธอในแอตแลนตา เธอมากเช่นล้านคนอื่น ๆที่ยืนในบรรทัดที่จะทำให้เสียงของพวกเขาได้ยินในการเลือกตั้งครั้งนี้ ยกเว้นสิ่งหนึ่ง : แอนนิกสันคูเปอร์เป็น 106 ปีเธอเกิดเพียงรุ่นที่ผ่านมาความเป็นทาส ; เวลาที่ไม่มีรถยนต์บนท้องถนนหรือเครื่องบินในท้องฟ้า เมื่อคนชอบโหวตเธอไม่ก็สองเหตุผล . . . เพราะเขาเป็นผู้หญิง และเป็นเพราะสีผิวของเธอและคืนนี้ ฉันคิดว่าเรื่องทั้งหมดที่เธอเห็นตลอดศตวรรษ เธออยู่ที่อเมริกา . . . ปวดหัว และความหวัง การต่อสู้และความก้าวหน้า เวลาเราบอกว่าเราทำไม่ได้ และคนที่ผลักดันความเชื่อของอเมริกา , ใช่ เราทำได้ในเวลาเมื่อเสียงของผู้หญิงเงียบ และความหวังของพวกเขาถูกปฏิเสธ เธอมีชีวิตอยู่เพื่อเห็นพวกเขาลุกขึ้นยืนและพูดออกมา และเข้าถึงการลงคะแนนเสียง ใช่เราสามารถเมื่อเกิดความสิ้นหวังในชามฝุ่นและภาวะซึมเศร้า ทั่วแผ่นดิน เธอเห็นชาติพิชิตความกลัวกับข้อตกลงใหม่ งานใหม่ ความรู้สึกใหม่ของวัตถุประสงค์ทั่วไป ใช่เราสามารถเมื่อระเบิดบนท่าเรือและทรราชคุกคามโลกของเรา เธอมีที่จะเป็นพยานในรุ่นขึ้นเพื่อความยิ่งใหญ่และประชาธิปไตยที่ถูกบันทึกไว้ ใช่เราสามารถเธออยู่ตรงนั้นรถเมล์ในมอนท์โกเมอรี่ สายยางในเบอร์มิงแฮม สะพานเซลมาและนักเทศน์จากแอตแลนตาที่ บอก คน ที่ เรา จะเอาชนะ . " ใช่เราสามารถผู้ชายสัมผัสลงบนดวงจันทร์ กำแพงที่สลายลงในเบอร์ลิน และโลก เกี่ยวพันโดยวิทยาศาสตร์ของเราเองและจินตนาการและปีนี้ ในการเลือกตั้งครั้งนี้ เธอแตะนิ้วลงบนหน้าจอและออกเสียงลงคะแนนของเธอ เพราะหลังจากที่ 106 ปี ในอเมริกา ผ่านช่วงเวลาและมืดที่สุดของชั่วโมง เธอรู้ว่าอเมริกาสามารถเปลี่ยนแปลงได้ใช่เราสามารถที่อเมริกาเราต้องมาไกลขนาดนี้ เราได้เห็นมาก แต่ก็มีอีกมากที่ต้องทำ งั้นคืนนี้ เราถามตัวเราเองว่า . . . ถ้าเด็กของเราควรอยู่เห็นในศตวรรษถัดไป ถ้าลูกสาวของฉันควรจะโชคดีที่จะอยู่ตราบเท่าที่แอนนิกสันคูเปอร์ จะพบความเปลี่ยนแปลงใด ความคืบหน้าอะไรเราได้ ?นี่เป็นโอกาสของเราที่จะตอบโทรศัพท์ นี่คือช่วงเวลาของเราโฆษณานี่คือเวลาของเรา เพื่อให้คนของเรากลับมาทำงาน และเปิดประตูของโอกาสสำหรับเด็กของเรา เพื่อฟื้นฟูความเจริญรุ่งเรือง และส่งเสริมให้เกิดสันติภาพ เพื่อเรียกคืนฝันอเมริกัน และยืนยันว่า ความจริงพื้นฐานที่ออกมามาก เราเป็นหนึ่ง ในขณะที่เราหายใจ เราหวัง และที่เราเจอกับความเห็นถากถางดูถูกและความสงสัยและผู้ที่บอกเราว่าเราทำไม่ได้ เราจะตอบสนองกับลัทธิอมตะซึ่งเป็นจิตวิญญาณของคน : ใช่ , เราทำได้