(this song just seems to capture th

(this song just seems to capture the feeling I intended for this story ^^)

"Don't worry, son. You'll get a girlfriend soon! It might be hard these days; most young women look for a "manly" man, you know, the kind of man that's buff and is fit as a horse...! But don't worry; somewhere out there, there's a special young lady who can see what's really important and appreciate an honest, kind-hearted man."

It wasn't the first time that Choi Seunghyun wished that he wasn't a man.

He sighed softly as he scanned his reflection in the mirror for the umpteenth time. Maybe if his shoulders could lend some of their width to his hips and if his hands were a little smaller...

He shouldn't be so tall, either. Few Korean women were nearly six feet tall. He could be feminine, he thought, maybe even pretty if his eyebrows were thinner and his jaw and cheek bones less defined. His eyes were his best feature- with a little makeup, they could pass for the eyes of even the most attractive poster model.

But what man paid attention only to the eyes of their object of interest? Seunghyun didn't even have to tap into his memories of high school to know that most men looked for a girl with curves, long hair, clear skin, a blush on her cheeks and a bubbling brook laugh.

Of course, not all men were drawn to such a type of girl; there were those who were drawn to more mature girls, who were comfortable enough with themselves to forgo makeup, who were goal-oriented and ambitious.

Maybe a good, Christian girl?

Seunghyun laughed bitterly and bit his lip as his gaze dropped to his shaky hands that unsteadily gripped the counter top of the sink.

He could never be any of those things.

"Hey, Choi!" Jiyong yelled, uneccessarily, from outside the bathroom. "Your date is in five minutes! If you don't get out now, you'll be late."

The stiff smile that Seunghyun forced on his face wasn't as difficult to plaster on as he had thought it would be. It wasn't too much of a challenge to feel some kind of happiness, even if it didn't quite reach his heart, when he had his four best friends living with him.

But it had been a long time since he'd had a smile that reached all the way.

"Son, there's nothing quite like finding that beautiful woman that you want to spend the rest of your life with. It's just...a sense of fulfillment. And when you find her, you treat her right, protect her and make sure she knows that you love her..."

Seunghyun knew it was a little ridiculous that he was afraid of big crowds. He had grown up in Seoul, for goodness sake, and regularly performed in front of crowds of thousands.

But there was something a little different about being out on the street; perhaps it was a still unidentifiable something that had bothered him since childhood. Maybe as a child, he had had some kind of subconscious phobia of losing his parents when they went shopping in town and this translated into feeling uncomfortable in large, anonymous crowds in his current adulthood.

Seunghyun had never really pin-pointed the issue, nor had he ever really discussed it with anyone. It seemed a little silly.

But somehow, Dongwook had always known and in his subtly expressed knowledge, he made Seunghyun feel better. It could be as simple as a gentle, guiding hand around his waist when they were trying to avoid mobs of (mostly female) fans, or a soft "You'll do great" before a show; even just having Dongwook walk beside him, as they were doing now, worked wonders to ease Seunghyun's discomfort. Seeing as they were on a date, Seunghyun couldn't help but to faintly wish that Dongwook would hold his hand or rather, that Dongwook could hold his hand. They were in public after all and although their sunglasses, high-collared jackets and hats provided them with the security of anonymity, it could not give them the shield of "fanservice".

Seunghyun knew first hand that the society in which they lived was nothing but stigmatizing and they would be in much worse shape if they were caught as "two men holding hands" than if they were seen as "Se7en and TOP share some bromance!"

Seunghyun wondered, with criticism-hinted apathy, if calling it "bromance" made the more passionate alternative an easier pill to swallow.

"Hyunnie, are you okay?" Dongwook asked his lover, softly. "You've been awfully quiet..."

Albeit, their date had been to go see a film, but they'd had dinner before and as they walked together now, Seunghyun had hardly said a word.

"No, I'm fine," Seunghyun quickly caught himself, giving Dongwook a bright smile. "I'm just a little tired right now...I went to bed late last night..."

Seunghyun was glad to have seemingly put Dongwook's worried heart at ease, but a small part of him wished that this could play out like a scene from a movie and that Dongwook would somehow just know that he wasn't "fine".

But this was real life and Dongwook could only know as much about Seunghyun as Seunghyun told or showed him.

As they continued walking, Seunghyun saw a number of "co-ed" couples. He wondered how many of them were brother and sister, just friends and meant it and how many of them were really boyfriend and girlfriend.

Why did everyone always assume that a boy and a girl together were a couple but a boy and a boy together or a girl and a girl together were just friends?

Dongwook knew that Seunghyun had insisted that he was alright, that he'd had fun that evening, even apologized for not being so talkative, but he did know Seunghyun better than that.

He certainly didn't miss Seunghyun only kissing his cheek, instead of his lips, when they parted ways.

"A family man. That's what every man should be. With a good wife, children...that, son, is God's gift to man."

Seunghyun knew that Dongwook liked children and would want to be a father, someday. He would make a great father too, Seunghyun thought, he was kind, sensitive, loving...

Seunghyun knew that a family would make Dongwook happy and all he had ever wanted was for Dongwook to be happy...

Maybe that's why, after two years of seeing each other, Seunghyun called Dongwook to break up with him.

Seunghyun was disgusted with himself. First of all, he'd been incredibly insensitive and unjust to Dongwook by breaking up with him over the phone. It was just that he simply couldn't do it in person. If he did, he knew that he would start to cry and Dongwook would know that in his heart, he didn't want them to break up.

But, Seunghyun knew that he had to. For Dongwook's sake, so that Dongwook could get what he wanted out of life, even if he, Seunghyun, couldn't.

-----

Seunghyun had never cried harder than he had when, on a visit to his parents' house, he found books in his father's study with titles such as "A Parent's Guide to Preventing Homosexuality" and "What to do When Homosexuality is in Your Home".

Having arrived before his parents, who were out at the time, Seunghyun had actually gathered his unpacked suitcases and left, crying. He'd been seeing Dongwook at the time and even though he knew that his very strict parents wouldn't have accepted that he was in love with a man very easily, he certainly hadn't thought that they would treat him as though he was sick because he loved Dongwook.

He'd told them over the phone, instead, when he called to explain why he'd left.

That phone call had put an end to the relationship that Seunghyun had had with his father.

Seunghyun trid to explain. He loved Dongwook, not desired him. What they had together wasn't lust; it was love. Seunghyun wasn't delusional, he wasn't being promiscuous, he had never had bad experiences with anyone of the same or opposite sex, he had never really had bad experiences, period. His affection wasn't misplaced, he wasn't confused about his sexuality, he wasn't a stereotype and he wasn't rebelling against tradition.

For all the complexity that society fashioned about homosexuality, the "answer" to it all was quite simple, to Seunghyun.

He loved Dongwook and Dongwook loved him. They weren't trying to prove anything, they weren't about to strip off their clothes in the street to protest their right to be liberated, they didn't hate God.

All they wanted was to be able to love each other like any other "normal" couple.

But Seunghyun just wanted Dongwook to be happy...

And now, after he'd broken up with Dongwook, he was crying even harder than he had, when his parents rejected him.

(You parents—if your children ask for a loaf of bread, do you give them a stone instead? Or if they ask for a fish, do you give them a snake? Of course not! So if you sinful people know how to give good gifts to your children, how much more will your heavenly Father give good gifts to those who ask him...Matthew 7:9)

God is the perfect parent, God is the perfect parent...maybe God really is the perfect parent? Maybe God does love me?

"Appa...I love him...! Can't you understand?"

"Seunghyun, you don't know what you're talking about! How dare you say such things! You don't "love" this man!|

"But Appa, I do! And Dongwook loves me and-"

"Don't you ever call yourself our son ever again! If you keep seeing this man, you are no longer our son! Either forget about him or you are no longer a part of this family!"

...God? It's me, Seunghyun...I know I don't pray as often as I should and I know it's been a long time since we've talked but...Is there any answer you can give me? I-Is it really wrong for me to love Dongwook? Did I do the right thing by breaking up with him...?

Jiyong, Youngbae, Seungri and Daesung were at a loss for what to do. Seunghyun had been crying in his room for two days straight, not even coming downstairs to eat. They knew that Seunghyun and Dongwook had broken up, but it was painfully obvious that there had been some kind of misunderstanding along the way.

It was Youngbae who had suggested that they call Dongwook, Seungri who placed the call and Jiyong and Daesung who explained the situation to a worried Dongwook when he arrived and

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

(เพลงนี้เหมือนจะ จับความรู้สึกที่ฉันมีไว้สำหรับเรื่องนี้

)

"เถอะ แม่ฮ่องสอน คุณจะได้แฟนแบบเร็ว ๆ นี้ อาจหนักวันนี้ หญิงสาวส่วนใหญ่หาคนเป็น "ลูกผู้ชาย" รู้ ชนิดของมนุษย์ที่เป็นหนัง และพอดีเป็นม้า... แต่ไม่ต้อง กังวล บางแห่งออกมี มีหญิงสาวพิเศษที่สามารถมองเห็นสิ่งสำคัญจริง ๆ และชื่นชมความซื่อสัตย์ kind-hearted คุณ"

มันไม่ได้เป็นครั้งแรกที่ Choi Seunghyun ปรารถนาที่เขาไม่ได้เป็นคน

เขาถอนหายใจเบา ๆ ขณะที่เขาสแกนของเขาสะท้อนในกระจกเวลา umpteenth บางที ถ้าไหล่เขาได้ยืมบางส่วนของความกว้างกับสะโพกของเขา และมือของเขาได้เล็กน้อย...

เขาไม่ควรจะสูงดังนั้น อย่างใดอย่างหนึ่งได้ ผู้หญิงเกาหลีไม่ได้สูงเกือบ 6 ฟุต เขาเป็นผู้หญิง เขาคิด ถ้าสวยแม้อาจจะคิ้วของเขามีทินเนอร์และของเขาแก้มและขากรรไกรกระดูกน้อยกว่ากำหนด ตาของเขาก็ของเขาดีที่สุดคุณลักษณะ-พร้อมแต่งหน้าเล็กน้อย พวกเขาสามารถผ่านในสายตาของแม้งามโปสเตอร์รุ่น

แต่ที่คนสนใจจ่ายเฉพาะในสายตาของของวัตถุน่าสนใจ Seunghyun ไม่ได้เข้าโรงเรียนมัธยมรู้ว่า ผู้ชายส่วนใหญ่มองหาหญิงสาวที่มีเส้นโค้ง ผมยาว ผิวพรรณ อายบนแก้มของเธอและพัทยาบรู๊คหัวเราะเขาทรง

แน่นอน บางคนถูกลากไปเช่นชนิดของสาว มีคนที่ถูกลากไปหญิงเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ที่สวยพอกับบำราศแต่งหน้าตัวเอง ที่มีเป้าหมาย และทะเยอทะยาน

ทีดี คริสเตียนสาว?

Seunghyun หัวเราะพิรี้พิไร และบิต lip ของเขาเป็นสายตาของเขาลดลงกับมือของเขาเสียงสั่นที่ unsteadily gripped บนเคาน์เตอร์ของอ่าง

เขาอาจไม่มีของสิ่งเหล่านั้นได้

"Hey, Choi " Jiyong yelled, uneccessarily จากภายนอกห้องน้ำ "วันอยู่ใน 5 นาที ถ้าคุณไม่ไปตอนนี้ คุณจะได้ล่าช้า"

Seunghyun บังคับบนใบหน้าของเขายิ้มแข็งไม่ให้ปูนบนเขาก็คิดว่า มันจะยาก มันไม่ได้มากของความท้าทายบางประการความสุขใจ แม้ว่ามันไม่ค่อนข้างเข้าถึงหัวใจของเขา เมื่อเขาเขา สี่ดีเพื่อนที่อยู่กินกับเขา

แต่มันได้เป็นเวลานานเนื่องจากเขาเคยมีรอยยิ้มที่เข้าถึงทุกทาง

"บุตร ไม่มีอะไรมากเช่นค้นหาผู้หญิงที่สวยงามที่คุณต้องการใช้จ่ายส่วนเหลือของชีวิตของคุณด้วย การ ก็...ความรู้สึกตอบสนอง และเมื่อคุณพบเธอ รักษาสิทธิ์ของเธอ ปกป้องเธอให้แน่ใจว่า เธอรู้ว่า คุณรัก her. ... "

Seunghyun รู้ก็ไร้สาระเล็กน้อยที่เขากลัวฝูงชนขนาดใหญ่ เขาได้เติบโตขึ้นในโซล ตัว sake goodness และทำเป็นประจำหน้าฝูงชนของพัน

แต่มีสิ่งแตกต่างเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับการออกบนถนน บางทีมันเป็น unidentifiable ยังคงสิ่งที่มาเองตั้งแต่วัยเด็ก อาจจะเป็นเด็ก มีเขาบางชนิดของโรคกลัว subconscious ของสูญเสียพ่อแม่ของเขา เมื่อพวกเขาไปช้อปปิ้งในเมืองนี้แปลเป็นความรู้สึกที่อึดอัดในขนาดใหญ่ ฝูงชนที่ไม่ระบุชื่อในเขาปัจจุบันวุฒิ

Seunghyun ได้เคยขาชี้ปัญหา หรือมีเขาจริง ๆ เคยกล่าวถึงมันกับใคร เหมือนตัวน้อยโง่

แต่อย่างใด Dongwook เสมอรู้จัก และแสดงหาความรู้ เขาทำ Seunghyun รู้สึกดีขึ้น อาจเป็นง่าย ๆ เป็นเบา แนะนำมือรอบเอวของเขาเมื่อพวกเขาพยายามหลีกเลี่ยง mobs แฟน (ส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง) หรือความ "คุณจะทำดี" ก่อนการแสดง แม้แต่มี Dongwook เดินข้างเขา เป็นผู้ถูกทำ ทำงานสิ่งมหัศจรรย์เพื่อความสะดวกสบายของ Seunghyun เห็นเป็นพวกเขาในวัน Seunghyun ไม่สามารถช่วยแต่รวย ๆ ต้องว่า Dongwook จะถือมือหรือมากกว่า ว่า Dongwook สามารถถือมือ พวกเขาในที่สาธารณะทั้งหมดหลังจาก และแม้ว่าของแว่นตากันแดด เสื้อคอสูง และหมวกให้พวกเขา ด้วยการรักษาความปลอดภัยเปิดเผย มันอาจไม่มอบโล่ "fanservice"

Seunghyun รู้มือแรกว่า สังคมที่พวกเขาอาศัยอยู่ไม่มีอะไร แต่ stigmatizing และพวกเขาจะอยู่ในรูปร่างแย่มากถ้าพวกเขาถูกจับเป็นสองคน"จับมือ" กว่าถ้าพวกเขาถูกมองเป็น "Se7en และด้านบนใช้ร่วมกันบางโบรแมนซ์"

Seunghyun สงสัยว่า มีวิจารณ์ hinted apathy ถ้า เรียกมันว่า "โบรแมนซ์" ทำทางขึ้นหลงใหลการยาง่ายกลืน

"Hyunnie รึเปล่าล่ะ" Dongwook ถามคนรักของเขา เบา ๆ "คุณเคยเงียบชะมัด..."

แม้ว่า วันที่ได้ไปดูภาพยนตร์ แต่พวกเขาได้มีอาหารเย็นก่อน และเดินกันตอนนี้ Seunghyun แทบไม่ได้กล่าวคำนั้น

ไม่ดี Seunghyun รวดเร็วจับตัวเอง ให้ Dongwook ยิ้มสดใส "ผมเหนื่อยเพียงแค่เล็กน้อยขณะนี้...ผมไปนอนดึกสุดท้าย... "

Seunghyun มีความยินดีที่จะได้ดูเหมือนใส่ใจกังวลของ Dongwook ที่ง่าย แต่ส่วนเล็ก ๆ ของเขาปรารถนาว่า นี้สามารถเล่นออกเช่นฉากจากภาพยนตร์ และ Dongwook ที่จะอย่างใดก็รู้ว่าว่า เขา "ดี" ไม่

แต่นี่คือชีวิตจริง และ Dongwook ไม่เท่ารู้มากเกี่ยวกับ Seunghyun Seunghyun บอก หรือแสดงให้เห็นว่าเขา

เท่าพวกเขายังคงเดินต่อไป, Seunghyun เห็นจำนวนคู่ "สหศึกษา" เขาสงสัยว่า มีจำนวนพี่ชาย และน้องสาว เพื่อนเพียง และหมายถึง มันและจำนวนของพวกเขาได้จริง ๆ แฟนและแฟน

ทำไมไม่ทุกคนเสมอคิดว่า เด็กผู้ชายและผู้หญิงรวมกันได้คู่เด็กผู้ชายและเด็กผู้ชายด้วยกัน หรือผู้หญิงและผู้หญิงรวมกันได้เพียงแค่เพื่อน?

Dongwook รู้ว่า Seunghyun ได้ยืนยันว่า เขาครับ ว่า เขาเคยมีความสนุกที่เย็น ได้อุ้มสำหรับไม่ช่างพูดมาก แต่เขาไม่รู้ดีกว่าที่ Seunghyun

เขาแน่นอนไม่พลาด Seunghyun เดียวจูบแก้มเขา แทนริมฝีปากของเขา เมื่อพวกเขาศึกษาธิการวิธี

"คนครอบครัว นั่นคือสิ่งที่ทุกคนควรจะ มีภรรยาที่ดี เด็ก...ที่ สน เป็นของขวัญของพระเจ้ากับมนุษย์ "

Seunghyun รู้ Dongwook ชอบเด็ก และอยากอยู่กับพ่อ สักวันหนึ่ง เขาจะทำดีพ่อมากเกินไป คิด Seunghyun กำลังใจ สำคัญ รัก...

Seunghyun รู้ว่า ครอบครัวจะทำให้ Dongwook มีความสุข และทั้งหมดที่เคยมีต้องเป็นสำหรับ Dongwook อย่างมีความสุข...

...บางทีที่ทำไม หลังจากสองปีเห็นกัน Seunghyun เรียกว่า Dongwook การกับเขา

Seunghyun ถูก disgusted กับตัวเอง ครั้งแรกของทั้งหมด เคยซ้อนอย่างเหลือเชื่อ และฝ่ายอธรรมกับ Dongwook โดยแบ่งกับเขาผ่านทางโทรศัพท์ มันเป็นเพียงว่า เขาก็ไม่สามารถทำในคน ถ้าเขาไม่ได้ เขารู้ว่า เขาจะเริ่มร้องไห้ และ Dongwook จะรู้ว่า ในหัวใจของเขา เขาไม่ได้ต้องการให้ตัด up.

แต่ Seunghyun รู้ว่า เขาต้องการ สำหรับ Dongwook ของสาเก เพื่อให้ Dongwook สามารถรับสิ่งที่เขาต้องออกจากชีวิต แม้เขา Seunghyun ไม่

---

Seunghyun ได้เคยร้องหนักกว่าเขา เมื่อไปที่บ้านพ่อแม่ของเขา เขาพบหนังสือในการศึกษาของบิดาของเขาชื่อเรื่องเช่น "แนะนำหลักการ Preventing ทัศนะของ" และ "สิ่งที่ต้องทำเมื่อทัศนะของในบ้านของคุณ"

มาถึงก่อนพ่อ, ที่ได้ออกในเวลา Seunghyun จริงรวบรวมสัมภาระหนัก ๆ อเตอร์และซ้าย เขาร้องไห้ เขามีการเห็น Dongwook เวลา และถึงแม้ว่าเขารู้ว่า พ่อแม่เข้มงวดมากจะไม่ยอมรับว่า เป็นคนรักได้อย่างง่ายดายมาก เขาแน่นอนไม่ได้คิดว่า พวกเขาจะมองเขาว่าเขาป่วย เพราะรัก Dongwook

เขาได้บอกทางโทรศัพท์ แทน เมื่อเขาเรียกว่าอธิบายเขาทำไมซ้าย

โทรศัพท์นั้นได้ตัดความสัมพันธ์ที่ Seunghyun เคยมีกับพ่อของเขา

Seunghyun trid อธิบาย เขารัก Dongwook ไม่ต้องให้เขา สิ่งที่พวกเขามีร่วมกันไม่ได้ลัสท์ มันเป็นความรัก Seunghyun ไม่ไร้ เขาไม่ได้ถูก promiscuous เขาไม่เคยมีประสบการณ์ที่ไม่ดีกับคนเดียวกัน หรือตรง ข้าม เพศ เขาไม่เคยได้มีประสบการณ์ที่ไม่ดี รอบระยะเวลา จิตของเขาไม่ได้ใส่ผิด ไม่สับสนเกี่ยวกับเรื่องทางเพศของเขา ไม่ได้เป็นกฎตายตัว และเขาไม่ได้ก่อการกบฎต่อกับประเพณีการ

สำหรับพื้นที่ทั้งหมดที่สังคมแบบเกี่ยวกับทัศนะของ "คำตอบ" ไปทั้งหมดได้ค่อนข้างง่าย การ Seunghyun

รัก Dongwook และ Dongwook รักเขา จะไม่พยายามพิสูจน์สิ่ง พวกเขาไม่ได้เกี่ยวกับเปลื้องเสื้อผ้าของพวกเขาในถนนเพื่อประท้วงการจะ liberated พวกเขาไม่ได้เกลียดพระเจ้า

ทั้งหมดพวกเขาต้องที่จะได้รักกันเช่นใด ๆ อื่น ๆ "ปกติ" คู่กัน

Seunghyun แต่เพียงต้อง Dongwook อย่างมีความสุข...

และตอนนี้ หลังจากที่เขาได้เสียขึ้นกับ Dongwook เขาไม่ร้องไห้แม้จะหนักกว่าเขาเมื่อพ่อแม่ปฏิเสธเขา

(คุณพ่อแม่ — ถ้าคุณขอก้อนขนมปัง ทำคุณให้หินแทน หรือถ้าจะขอปลา ทำคุณให้พวกเขางู ไม่แน่นอน ดังนั้น ถ้าคนบาปคุณรู้วิธีการให้ของขวัญที่ดีให้เด็ก วิธีมากบิดาบนสวรรค์ของคุณจะของขวัญที่ดีที่ให้เขา...7:9 Matthew)

พระเจ้าเป็นหลักโก พระ แม่โก...บางทีพระเจ้าจริง ๆ เป็นแม่โก บางทีพระเจ้ารักฉัน?

"Appa...ฉันรักเขา ! ไม่เข้าใจไหม"

" Seunghyun คุณไม่ทราบสิ่งที่คุณกำลังพูดถึง ว่าคุณกล้าพูดสิ่งต่าง ๆ คุณไม่ "รัก" คนนี้! |

"แต่ Appa ทำ และ Dongwook รักฉัน และ - "

" ไม่เคยเรียกตัวเองลูกอีก ถ้าคุณให้เห็นชายคนนี้ คุณจะไม่สนของเรา ลืมเขา หรือคุณไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนี้"

...พระเจ้า เป็นฉัน Seunghyun ...ฉันรู้ว่า ฉันไม่อธิษฐานได้บ่อยเท่าที่ควรฉัน และฉันรู้ว่า มันถูกนานนับตั้งแต่เราได้พูดคุย แต่...มีคำตอบใด ๆ คุณสามารถให้ฉัน ผม-ไม่ถูกต้องจริง ๆ จะรัก Dongwook ฉันได้ทำในสิ่งที่ดี โดยการทำลายขึ้นกับเขา...

Jiyong, Youngbae Seungri และ Daesung ก็ตะลึงในสิ่งที่ต้องทำ Seunghyun มีการร้องไห้ในห้องพักสำหรับ 2 วันตรง ไม่ได้มาลงบันไดไปกิน พวกเขารู้ว่า Seunghyun และ Dongwook ได้เสียขึ้น แต่ก็ชัดเจนเจ็บปวดที่เคยมีบางชนิดตามวิธีการที่เข้าใจผิด

ก็ Youngbae ที่แนะนำให้ พวกเขาเรียก Dongwook Seungri ที่วางโทรและ Jiyong และ Daesung ที่อธิบายถึง Dongwook กังวลเมื่อเขามาถึง และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

( เพลงนี้ดูเหมือนจะจับความรู้สึกผมตั้งใจให้เรื่องนี้

)

" ไม่ต้องห่วง คุณจะได้แฟนเร็ว ๆนี้ ! มันอาจจะยาก วันนี้ ส่วนใหญ่ หญิงสาวมองหา " แมน " แมน คุณก็รู้ คนประเภทที่เป็นควาย และพอดีเป็นม้า . . . . . . . แต่ไม่ต้องกังวล ที่ไหนสักแห่ง มีพิเศษ หญิงสาวที่สามารถมองเห็นสิ่งที่สำคัญจริงๆและขอบคุณที่ซื่อสัตย์ใจดีนะ "

ไม่ใช่ครั้งแรกที่ชเวซึงฮยอนคิด ว่าเขาไม่ใช่ลูกผู้ชาย เขาถอนหายใจเบา ๆ

เขาสแกนเงาตัวเองในกระจก สำหรับเวลาที่เท่าไรไม่ทราบ . บางทีถ้าบ่าของเขาสามารถจะยืมของความกว้างสะโพกของเขาและถ้ามือของเขาถูกเล็กลง . . . . . . .

เขาไม่ควรสูงมากเหมือนกัน ผู้หญิงเกาหลีน้อยเกือบหกฟุต เขาอาจเป็นผู้หญิงเขาคิดว่าอาจจะสวยถ้าคิ้วของเขามีทินเนอร์และขากรรไกรและกระดูกแก้มน้อยกว่าที่กำหนดของเขา ตาของเขาคุณลักษณะที่ดีที่สุด - กับแต่งหน้านิดหน่อย พวกเขาอาจจะผ่านตา แม้แต่โปสเตอร์แบบที่น่าสนใจที่สุด

แต่สิ่งที่ผู้ชายสนใจแต่สายตาของวัตถุของความสนใจ ?ซึงฮยอนไม่ได้แตะลงในความทรงจำของโรงเรียนทราบว่า ผู้ชายส่วนใหญ่มองผู้หญิงที่มีเส้นโค้ง ผมยาว ผิวใสเป็นสีแดงเรื่อบนแก้มของเธอและ bubbling ธารหัวเราะ

แน่นอน ผู้ชายทุกคนไม่ได้ถูกวาดเป็นผู้หญิง มีคนที่วาดให้ผู้ใหญ่หญิงที่สะดวกสบายเพียงพอกับตัวเองที่จะละเลยการแต่งหน้าใครคือเป้าหมายที่มุ่งเน้นและทะเยอทะยาน

บางทีสาวคริสเตียนที่ดี ? ซึงฮยอนหัวเราะอย่างขมขื่นเล็กน้อย

และริมฝีปากของเขาขณะที่สายตาของเขาลดลงเขามือสั่นที่เก้ๆกังๆ gripped เคาน์เตอร์ด้านบนของอ่าง

เขาไม่เคยเป็นอะไร

" เฮ้ ชอย ! จียงตะโกน uneccessarily จากหน้าห้องน้ำ " วันของคุณใน 5 นาที ! ถ้าเธอไม่ไปตอนนี้ คุณจะสายนะ "

แข็ง ยิ้มให้ซึงฮยอนบังคับบนใบหน้าของเขาไม่ยากให้ปูนที่เขาคิดว่าจะเป็น มันไม่ได้มากของความท้าทายที่จะรู้สึกมีความสุข แม้ว่าจะไม่ได้ค่อนข้างเข้าถึงหัวใจของเขา เมื่อเขาได้ของเขาสี่เพื่อนที่อยู่กับเขา

แต่มันได้รับเป็นเวลานานตั้งแต่เขามีรอยยิ้มที่ถึงทาง

" ลูกชายไม่มีอะไรที่ค่อนข้างชอบหาผู้หญิงสวยคนนั้น ที่คุณต้องการที่จะใช้จ่ายส่วนที่เหลือของชีวิตของคุณด้วย มันก็แค่ . . . ความรู้สึกของการเติมเต็ม และเมื่อคุณพบเธอ คุณดูแลเธอดี ปกป้องเธอและทำให้เธอรู้ว่าคุณรักเธอ . . . . . . . "

ซึงฮยอนรู้ว่ามันดูตลกเล็กน้อยที่เขากลัวมากฝูงชน เขาเติบโตขึ้นมาในโซล , พระเจ้าและสม่ำเสมอ แสดงต่อหน้าฝูงชนพัน

แต่ มีบางอย่างที่แตกต่างกันเล็กน้อยเกี่ยวกับการ บนถนน บางทีก็อยู่ที่ไม่สามารถพิสูจน์อะไรที่กวนใจเขาตั้งแต่วัยเด็ก บางทีอาจเป็นเด็ก เขามีบางชนิดของจิตใต้สำนึกที่กลัวสูญเสียพ่อแม่ของเขาเมื่อพวกเขาไปช้อปปิ้งในเมืองนี้แปลว่า รู้สึกอึดอัดในขนาดใหญ่ไม่ระบุชื่อฝูงชนในวัยปัจจุบันของเขา ซึงฮยอนไม่เคยจริงๆ

pin ชี้ปัญหา หรือเขาเคยคุยเรื่องนี้กับใคร มันออกจะโง่

แต่อย่างใด ดองวุคได้เสมอที่รู้จักกันในรายละเอียดที่แสดงความรู้ของเขา เขาทำให้ซึงฮยอนรู้สึกดีขึ้น มันสามารถเป็นง่ายๆเป็นอ่อนโยนแนะนำมือรอบเอวของเขาเมื่อพวกเขาพยายามที่จะหลีกเลี่ยงการก่อการจลาจลของหญิง ( ส่วนใหญ่ ) แฟนๆ หรือ นุ่ม " คุณทำได้ " ก่อนการแสดง แม้มีเพียง ดองวุกเดินเคียงข้างเขาขณะที่เขากำลังทำอยู่ตอนนี้ ทำงานสิ่งมหัศจรรย์เพื่อความสะดวก ซึงฮยอนก็ไม่ ดูเหมือนพวกเขากำลังเดทอยู่ ซึงฮยอนช่วยไม่ได้แต่แผ่วเบาหวังว่าดองวุคจะจับมือของเขาหรือไม่ที่ดองวุคจะจับมือของเขา พวกเขาในที่สาธารณะ หลังจากทั้งหมด และแม้ว่าแว่นตากันแดดของพวกเขาสูง collared เสื้อและหมวกให้กับการรักษาความปลอดภัยของตน ก็ไม่อาจให้โล่

" แฟนเซอร์วิส "ซึงฮยอนรู้ว่ามือแรกว่า ในสังคมที่พวกเขาอาศัยอยู่ คือ อะไร แต่ stigmatizing และพวกเขาจะอยู่ในรูปร่างที่เลวร้ายมากถ้าพวกเขาถูกจับในฐานะ " ผู้ชายสองคนจับมือกัน " มากกว่าถ้าพวกเขาถูกมองว่า " เซเว่น และด้านบนแบ่งเบนเฮอร์ "

ซึงฮยอนประหลาดใจกับการวิจารณ์แสดงความไม่แยแส ถ้าเรียกมันว่า " โบรแมนซ์ " ทำให้กระตือรือร้นมากขึ้นทางเลือกที่ง่ายที่จะกลืนยาเม็ด hyunnie

" ,คุณจะโอเค ? ดองวุคถามคนรักของเขาเบา ๆ " . คุณก็เอาแต่เงียบ . . . . . . . "

แม้ว่า วันที่พวกเขาได้รับที่จะไปชมภาพยนตร์ แต่ก็จะกินก่อน และขณะที่พวกเขาเดินด้วยกันแล้ว ซึงฮยอนก็แทบจะไม่พูดเลย

" ผมไม่เป็นไร " ซึงฮยอนรีบจับเอง ให้ดองวุคยิ้มสดใส " ฉันแค่รู้สึกเหนื่อยนิดหน่อย ตอนนี้ . . . ฉันเข้านอนดึก . . . . . . . "

ซึงฮยอนดีใจที่ดูเหมือนมีใส่ดองวุคก็กังวลใจสบายใจ แต่ส่วนเล็ก ๆของเขา หวังว่านี่จะเป็นเหมือนกับฉากในหนัง และดองวุคก็เพิ่งทราบว่าเขาไม่ได้ " ดี "

แต่นี่มันชีวิตจริง และดองวุคจะรู้มากเกี่ยวกับซึงฮยอนเป็น ซึงฮยอนบอก หรือให้เขา

เช่นที่พวกเขายังคงเดินซึงฮยอนเห็นหลายคู่ Co เอ็ด " เขาสงสัยว่าหลายของพวกเขาเป็นพี่น้องกัน ก็เพื่อน ๆและมีความหมายและวิธีการมากของพวกเขาเป็นแฟน

ทำไมทุกคนเสมอสมมติว่าเด็กผู้หญิงกับเด็กผู้ชายด้วยกันเป็นคู่ แต่เด็กชายและเด็กด้วยกัน หรือ สาว และสาว ด้วยกันเป็นแค่เพื่อนกัน ?

ดองวุครู้ว่าซึงฮยอนก็ยืนกรานว่าเขาไม่เป็นไร เขาจะสนุกที่เย็น จะไม่พูดมาก แต่เขารู้ว่าซึงฮยอนดีกว่า

แน่นอนเขาไม่คิดถึงซึงฮยอนแค่จูบแก้มของเขาแทน ริมฝีปากของเขาเมื่อพวกเขาแยกทางกัน

" ผู้ชาย ครอบครัว นั่นคือสิ่งที่ทุกคนควรมี กับภรรยาที่ดี เด็ก . . . . . . . ไอ้บ้านั่นเป็นของขวัญที่พระเจ้าให้มนุษย์ "
.
ซึงฮยอนรู้ว่าดองวุคชอบเด็กและต้องการที่จะเป็นพ่อ สักวัน เขาจะเป็นพ่อที่ดีด้วย ซึงฮยอนคิด เขาค่อนข้างอ่อนไหว รัก . . . . . . .

ซึงฮยอนรู้ว่าครอบครัวจะให้ดองวุคมีความสุขและทั้งหมดที่เขาต้องการคือ ดองวุก มีความสุข . . . . . . .

บางทีที่ว่าทำไม หลังจากสองปีเจอกัน ซึงฮยอนเรียกดองวุคเลิกกัน

กับเขาซึงฮยอนกำลังเบื่อหน่ายกับตัวเอง แรกของทั้งหมด , เขาถูกเหลือเชื่อตายด้านและไม่ยุติธรรมกับดองวุคโดยเลิกกับเขาทางโทรศัพท์ มันเป็นเพียงว่าเขาไม่สามารถทำมันด้วยตัวเอง ถ้าเขารู้ เขารู้ว่าเขาจะเริ่มร้องไห้ และดองวุคจะรู้หัวใจของเขา เขาไม่ได้ต้องการให้เค้าเลิก

แต่ ซึงฮยอนรู้ว่าเขาต้องการ สำหรับดองวุคนะเพื่อให้ดองวุคจะได้รับสิ่งที่เขาต้องการในชีวิต ถ้าเขา ซึงฮยอน ทำไม่ได้

-----

ซึงฮยอนไม่เคยร้องไห้หนักกว่าเขาเมื่อ ไปเยี่ยมบ้านพ่อแม่ของเขาเขาพบหนังสือในการศึกษาของบิดาที่มีชื่อเช่น " คู่มือสำหรับผู้ปกครองเพื่อการป้องกันการรักร่วมเพศ " และ " สิ่งที่ต้องทำเมื่อการรักร่วมเพศในบ้านของคุณ "

มีมาถึงก่อนที่พ่อแม่ของเขาที่ออกในเวลาที่ซึงฮยอนเคยเก็บห่อกระเป๋า ซ้าย และ ร้องไห้ เขาเห็นดองวุคที่เวลาและถึงแม้ว่าเขาจะรู้ว่าเขาเข้มงวดมาก พ่อแม่ก็ไม่ได้ยอมรับว่าเขาได้ตกหลุมรักกับชายหนุ่มได้อย่างง่ายดายมาก แน่นอนเขาไม่คิดว่า พวกเขาจะทำกับเขาเหมือนที่เขาป่วยเพราะเขารักดองวุค .

เขาจะบอกทางโทรศัพท์แทน เมื่อเขาโทรไปอธิบายว่าทำไมเขาถึงทิ้ง

โทรศัพท์ได้ยุติความสัมพันธ์ที่ซึงฮยอนเคยมีกับพ่อ

ซึงฮยอนคุณอธิบาย เขารักดองวุค ไม่ต้องการเขา พวกเขามีอะไรกัน ไม่ใช่กิเลส มันคือความรัก ซึงฮยอนไม่ได้เพ้อไปเอง เขาไม่ได้ถูกสำส่อน เขาเคยได้รับประสบการณ์ที่ไม่ดีกับใคร หรือตรงข้ามกับเพศเดียวกัน ,เขาก็ไม่เคยมีประสบการณ์เลวร้ายช่วง ความรักของเขาไม่ได้ผิด เขาไม่ได้สับสนเรื่องเพศของเขา เขาไม่ได้เป็นแบบเขาไม่ได้ต่อต้านประเพณี

ทุกความซับซ้อนของสังคมแบบเกี่ยวกับรักร่วมเพศ , " ตอบ " มันค่อนข้างง่ายที่จะซึงฮยอน

ดองวุค ดองวุก เขารัก และรักเขา พวกเขาไม่ได้พยายามจะพิสูจน์อะไรพวกเขาไม่ต้องเปลื้องเสื้อผ้าของพวกเขาในถนนประท้วงสิทธิที่จะเป็นอิสระ พวกเขาไม่ได้เกลียดพระเจ้า

ทั้งหมดที่พวกเขาต้องการเพื่อให้สามารถที่จะรักกันเหมือนอื่น ๆ " ปกติ " คู่

แต่ซึงฮยอนอยากดองวุคมีความสุข . . . . . . .

และตอนนี้หลังจาก เขาจะเลิกกับดองวุก เขาร้องไห้หนักยิ่งกว่าเขา เมื่อพ่อแม่ของเขาปฏิเสธเขา .

( พ่อแม่ ถ้าลูกขอขนมปัง คุณให้พวกเขาเป็นหินแทน หรือถ้าพวกเขาจะถามสำหรับปลาที่คุณให้พวกเขามีงู ไม่ใช่แน่นอน ดังนั้นถ้าคุณเป็นคนที่รู้วิธีการให้ของขวัญที่ดีสำหรับเด็กของคุณ มากขึ้นเท่าใด พระบิดาของท่านผู้ทรงสถิตในสวรรค์จะให้ของขวัญที่ดีแก่ผู้ที่ถามเขา . . . . . . . แมทธิว 7 : 9 )

พระเจ้าเป็นผู้ปกครองที่สมบูรณ์แบบ พระเจ้าเป็นผู้ปกครองที่สมบูรณ์แบบ . . . . . . .บางทีพระเจ้าก็เป็นพ่อแม่ที่สมบูรณ์แบบ ? บางทีพระเจ้าอาจจะไม่ได้รักฉัน

" พ่อ . . . . . . . ฉันรักเขา . . . . . . . คุณไม่เข้าใจเหรอ ? "

" ซึงฮยอน คุณไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร กล้าดียังไงมาพูดแบบนี้ ! เธอไม่ " รัก " คนนี้ ! |

" แต่พ่อผม ! ดองวุคและรักฉัน - "

" อย่าเรียกตัวเองว่าลูกเราอีก ถ้าคุณเห็นเขา คุณไม่มีลูกของเรา !ให้ลืมเขาหรือเธอไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว !

. . . . . . . พระเจ้า ฉันเอง ซึงฮยอน . . . . . . . ผมรู้ว่าผมไม่ต้องสวดบ่อยเท่าที่ควร และผมรู้ว่ามันนานมากแล้วตั้งแต่ที่เราได้คุยกัน แต่ . . . . . . . มีคำตอบคุณสามารถให้ฉัน ? เรื่องมันผิดพลาดจริงๆสำหรับผมที่จะรักดองวุค ? ฉันทำถูกแล้วที่เลิกกับเค้า . . . . . . . ? จียง ยองแบ

, ,ซึงรี และแดซองกำลังที่สูญเสียในสิ่งที่ต้องทำ ซึงฮยอนเคยร้องไห้ในห้องของเขา สองวันติดกัน ไม่แม้แต่จะลงมากิน พวกเขารู้ว่าซึงฮยอนและดองวุคก็เลิกกัน แต่มันเจ็บปวดที่เห็นได้ชัดว่ามีการเข้าใจผิดกันตลอดทาง

มันคือ ยองแบ ที่ชี้ให้เห็นว่าพวกเขาเรียกดองวุค ,ซึงรี ที่วางโทร จียง กับ แดซอง ที่อธิบายสถานการณ์ให้ดองวุคเป็นห่วงตอนที่เขามาถึง