For its final report (1940) the com

For its final report (1940) the committee chose a
common bone for its contentions, directing its arguments
at a concrete example of a sensory scale. This
was the Sone scale of loudness (S. S. Stevens and
H. Davis. Hearing. New York: Wiley, 1938), which
purports to measure the subjective magnitude of an
auditory sensation against a scale having the formal
It is plain from this and from other statements by
the committee that the real issue is the meaning of
measurement. This, to be sure, is a semantic issue,
but one susceptible of orderly discussion. Perhaps
agreement can better be achieved if we recognize that
measurement exists in a variety of forms and that
scales of measurement fall into certain definite classes.
These classes are determined both by the empirical
operations invoked in the process of "measuring" and
'
by the formal (mathematical) properties of the scales.
Furthermore-and this is of great concern to several
of the sciences-the statistical manipulations that can
legitimately be applied to empirical data depend upon
the type of scale against which the data are ordered

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สำหรับรายงานขั้นสุดท้าย (1940) เลือกที่คณะกรรมการการกระดูกทั่วไปสำหรับการ contentions กำกับอาร์กิวเมนต์ที่เป็นตัวอย่างรูปธรรมของระดับประสาทสัมผัส นี้แก้ไขมาตราส่วนโซเนะของเสียงดัง (S. S. Stevens และH. เดวิส ฟัง New York: Wiley, 1938), ซึ่งอ้างว่าจะวัดขนาดตามอัตวิสัยของการรู้สึกหูกับเครื่องชั่งที่มีแบบทางการมันเป็นธรรมดา จากนี้ และงบอื่น ๆ โดยคณะกรรมการที่ปัญหาที่แท้จริงคือ ความหมายของการตรวจวัด ต้อง เป็นปัญหาทางตรรกแต่หนึ่งที่ไวต่อการสนทนาเป็นระเบียบ บางทีตกลงดีกว่าจะได้ถ้าเรารู้จักที่วัดที่มีอยู่ในหลากหลายรูปแบบและที่เครื่องชั่งวัดตกบางชั้นเรียนแน่นอนคลาสที่เหล่านี้จะถูกกำหนด โดยการประจักษ์ทั้งสองการดำเนินการที่เรียกใช้ในกระบวนการ "วัด" และ'โดยใช้คุณสมบัติอย่างเป็นทางการ (คณิตศาสตร์) ของเครื่องชั่งนอกจากนี้- และนี่คือความกังวลให้หลายของ manipulations ภาพสถิติวิทยาศาสตร์ที่สามารถถูกต้องตามกฎหมายสามารถใช้กับประจักษ์ข้อมูลขึ้นอยู่กับชนิดของมาตราส่วนจะสั่งข้อมูล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สำหรับการรายงานครั้งสุดท้าย (1940) คณะกรรมการเลือก
กระดูกที่พบบ่อยสำหรับข้อโต้แย้งของผู้กำกับอาร์กิวเมนต์
ที่เป็นตัวอย่างที่เป็นรูปธรรมของระดับประสาทสัมผัส นี้
เป็นขนาด Sone ของเสียงดัง (เอสเอสสตีเวนส์และ
เอชเดวิสได้ยินนิวยอร์ก:.. ไวลีย์, 1938) ซึ่ง
อ้างว่าจะวัดขนาดอัตนัยของ
ความรู้สึกหูกับเครื่องชั่งน้ำหนักอย่างเป็นทางการที่มี
มันเป็นธรรมดาจากนี้และจากคนอื่น ๆ งบโดย
คณะกรรมการที่ปัญหาที่แท้จริงคือความหมายของ
การวัด นี้เพื่อให้แน่ใจว่าเป็นปัญหาความหมาย
แต่อย่างหนึ่งที่อ่อนแอของการสนทนาที่เป็นระเบียบ บางทีอาจจะเป็น
ข้อตกลงที่ดีขึ้นสามารถทำได้ถ้าเรารู้ว่า
วัดที่มีอยู่ในความหลากหลายของรูปแบบและที่
ชั่งน้ำหนักของการวัดตกอยู่ในชั้นเรียนที่แน่นอนบางอย่าง.
เรียนเหล่านี้จะถูกกำหนดทั้งโดยการทดลอง
การดำเนินการเรียกในกระบวนการของการ "วัด" และ
'
โดยอย่างเป็นทางการ (คณิตศาสตร์) คุณสมบัติของเครื่องชั่ง.
นอกจากนี้และเป็นกังวลมากหลาย
ของวิทยาศาสตร์ที่เชื่อถือทางสถิติที่สามารถ
ถูกต้องตามกฎหมายจะนำมาใช้กับข้อมูลเชิงประจักษ์ขึ้นอยู่กับ
ชนิดของขนาดกับที่ข้อมูลมีการสั่งซื้อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สำหรับรายงานฉบับสมบูรณ์ของ ( 1940 ) คณะกรรมการเลือกกระดูกที่พบบ่อยของข้อโต้แย้งกับอาร์กิวเมนต์ในตัวอย่างรูปธรรมของมาตราส่วนทางประสาทสัมผัส นี้เป็นโซวอน ขนาดของความดัง ( S . S . สตีเว่น และเอชเดวิส การได้ยิน นิวยอร์ก : นิ่ง , 1938 ) ซึ่งกล่าวอ้างเพื่อการวัดขนาดของอัตวิสัยการบรรยายความรู้สึกต่อขนาดมีอย่างเป็นทางการคือธรรมดาจากนี้และจากงบอื่น ๆโดยคณะกรรมการว่าปัญหาที่แท้จริง คือ ความหมายของการวัด นี้เพื่อให้แน่ใจว่าเป็นประเด็นทางความหมายแต่ความไวของการอภิปรายที่เป็นระเบียบ บางทีข้อตกลงสามารถดีขึ้นได้ถ้าเรารู้จักว่าวัดที่มีอยู่ในหลากหลายรูปแบบและระดับของการวัดที่แน่นอนตกอยู่ในหนึ่งชั้นเรียนชั้นเรียนเหล่านี้ถูกกำหนดทั้งในเชิงประจักษ์การเรียกใช้ในกระบวนการของการ " วัด " และ"โดยอย่างเป็นทางการ ( คณิตศาสตร์ ) คุณสมบัติของเครื่องชั่งนอกจากนี้และนี้มีความกังวลมากหลายของวิทยาศาสตร์สถิติ manipulations ที่สามารถถูกต้องตามกฎหมายจะใช้ข้อมูลเชิงประจักษ์ ขึ้นอยู่กับชนิดของขนาดกับข้อมูลที่ได้รับคำสั่ง