Midnight.The door of the hospital r

Midnight.

The door of the hospital room quietly opened.

Ran Feng Ge excitedly opened his eyes. Finally! He was about to starve to death!

The visitor did not turn on the lights; instead, he closed the door behind himself. He reached down with his right hand and pulled something out of his pant leg. He then slowly walked to the person lying on the hospital bed.

With the help of the dim glow the various medical equipment emitted, Ran Feng Ge saw that the object flashing coldly in the man’s hand was a dagger!

He had been waiting for Su Yi Mo, but the one who came was a killer!

Ran Feng Ge held his breath and watched with rapt attention. He calmly waited for the man to come closer.

The killer raised his hand and the dagger came falling down. However, contrary to the man’s expectations, he did not feel the thrill of the blade stabbing through flesh and bones. Instead, he was met with a weak and relenting force…

Damn it! The killer realized what had happened and tried to pull the dagger back, but to his surprise, he was already too late. Without warning, Ran Feng Ge lifted his leg and kicked the man in the ribs. Immediately afterwards, he heard the sound of bones breaking and a painful groan.

Like a carp leaping out of water, Ran Feng Ge jumped out of the bed. The various tubes that were attached to his body ripped apart from the force. He tore off his oxygen mask and pulled the dagger out of the pillow, then tossed the pierced pillow aside.

Walking barefoot on the ice-cold ground, Ran Feng Ge stepped gracefully but also menacingly towards the man. “Who sent you here?”

“You’re not Jing Qiu Han.” The killer’s words held a certainty to them. “Where is Jing Qiu Han?”

Ran Feng Ge smiled, making him appear harmless. “I am Jing Qiu Han. It’s just that my injuries are not as severe as you guys may think. I woke up right after getting treatment in Paris, and I only pretended to be unconscious to lure you guys out. You certainly didn’t disappoint me. Now let me ask you, how do you want me to deal with you?”

“Heh, don’t overestimate yourself.” Covering his ribs, the man slowly stood up. “I may have two broken ribs, but you can’t be doing too well yourself, right? Your injuries may have healed somewhat and it seems like you can fight, but you’re not good enough to be my opponent. I couldn’t kill you today, but you can’t kill me either. So why don’t we call it even and pretend I was never here?”

“Hah!” Ran Feng Ge laughed out loud. “That suggestion doesn’t sound too bad.”

The man was delighted and quickly moved to escape out the door.

But, moving like a ghost, Ran Feng Ge blocked his way. “Unfortunately, you picked the wrong guy to make a deal with. If you mess with me, I will not hesitate to kill you. However, I’ll let you go this time if you tell me who you are working for.”

“Dream on!”

“My kick back then didn’t just break two ribs, you know. Right now, isn’t it becoming more and more difficult for you to breathe? If you draw this out any longer, there’s no way your lungs can be saved.” Ran Feng Ge raised his eyebrows. “As for me, I have all the time in the world to accompany you—”

Click— The door suddenly opened, and Ran Feng Ge heard the sound of the light switch being flipped. The entire room was immediately filled with light.

The slim and weak-looking Ran Feng Ge was like a skilled, masked assassin in a confrontation. It was inconceivable how he could suddenly revert to acting haggard and sickly. In short, looking at him from behind made people feel an urge to protect him wholeheartedly.

Understanding the situation inside the room, Su Yi Mo dropped the food container he was holding onto the ground. He loudly exclaimed, “Xiao Han!” He then quickly walked towards Ran Feng Ge and pulled the man into his arms, though the latter was dumbstruck.

Originally, Ran Feng Ge had wanted to flaunt the fact that he had caught a rat. He did not expect to be hugged before he’d even had a chance to open his mouth. The arms holding his

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เที่ยงคืนเปิดประตูห้องพยาบาลเงียบ ๆวิ่ง Feng Ge ขึ้งเปิดตาของเขา ในที่สุด กำลังจะอดตายผู้เข้าชมไม่ได้ไม่เปิดไฟ แทน เขาปิดประตูหลังตัวเอง เขาถึงกับมือขวาของเขาลง และทำลายบางสิ่งบางอย่างจากเขาเลก pant เขาแล้วช้าเดินผู้นอนโรงพยาบาลช่วยเรืองแสงมืด อุปกรณ์ทางการแพทย์ต่าง ๆ ที่ปล่อยออก Ran Feng Ge เห็นว่า วัตถุที่กระพริบ coldly ในมือชายคนนั้นคือ กริชเขามารอหมอ Su Yi แต่ผู้ที่มาเป็นนักฆ่าที่วิ่ง Feng Ge จัดลมหายใจของเขา และเฝ้าดู ด้วยความสนใจ rapt เขาเบา ๆ รอคนมาใกล้ชิดนักฆ่าที่ยกมือของเขา และกริชมาล้มลง อย่างไรก็ตาม ขัดกับความคาดหวังของมนุษย์ เขาก็ไม่รู้สึกตื่นเต้นของใบมีดที่แทงผ่านเนื้อและกระดูก แทน เขาได้พบกับกองทัพที่อ่อนแอ และอาจทรงยับยั้งพระทัย...ให้ตายสิ! นักฆ่าที่รับรู้ได้เกิดขึ้น และพยายามดึงกริชกลับมา แต่ความประหลาดใจของเขา เขาแล้วสายเกินไป พรวด Ran Feng Ge ยกขาของเขา และเตะคนในกับ ทันทีหลังจากนั้น เขาได้ยินเสียงทำลายกระดูกและพันธุ์ร็อกหน้าย่นเจ็บปวดเช่นปลาคาร์ฟกระโจนน้ำ Ran Feng Ge เพิ่มขึ้นจากนอน ท่อต่าง ๆ ที่ถูกกับร่างกายของเขาคัดลอกจากแรง เขาฉีกออกออกซิเจน และดึงกริชออกจากหมอน นั้นเพราะหมอน pierced เฉยWalking barefoot on the ice-cold ground, Ran Feng Ge stepped gracefully but also menacingly towards the man. “Who sent you here?”“You’re not Jing Qiu Han.” The killer’s words held a certainty to them. “Where is Jing Qiu Han?”Ran Feng Ge smiled, making him appear harmless. “I am Jing Qiu Han. It’s just that my injuries are not as severe as you guys may think. I woke up right after getting treatment in Paris, and I only pretended to be unconscious to lure you guys out. You certainly didn’t disappoint me. Now let me ask you, how do you want me to deal with you?”“Heh, don’t overestimate yourself.” Covering his ribs, the man slowly stood up. “I may have two broken ribs, but you can’t be doing too well yourself, right? Your injuries may have healed somewhat and it seems like you can fight, but you’re not good enough to be my opponent. I couldn’t kill you today, but you can’t kill me either. So why don’t we call it even and pretend I was never here?”“Hah!” Ran Feng Ge laughed out loud. “That suggestion doesn’t sound too bad.”The man was delighted and quickly moved to escape out the door.But, moving like a ghost, Ran Feng Ge blocked his way. “Unfortunately, you picked the wrong guy to make a deal with. If you mess with me, I will not hesitate to kill you. However, I’ll let you go this time if you tell me who you are working for.”“Dream on!”“My kick back then didn’t just break two ribs, you know. Right now, isn’t it becoming more and more difficult for you to breathe? If you draw this out any longer, there’s no way your lungs can be saved.” Ran Feng Ge raised his eyebrows. “As for me, I have all the time in the world to accompany you—”Click— The door suddenly opened, and Ran Feng Ge heard the sound of the light switch being flipped. The entire room was immediately filled with light.The slim and weak-looking Ran Feng Ge was like a skilled, masked assassin in a confrontation. It was inconceivable how he could suddenly revert to acting haggard and sickly. In short, looking at him from behind made people feel an urge to protect him wholeheartedly.Understanding the situation inside the room, Su Yi Mo dropped the food container he was holding onto the ground. He loudly exclaimed, “Xiao Han!” He then quickly walked towards Ran Feng Ge and pulled the man into his arms, though the latter was dumbstruck.Originally, Ran Feng Ge had wanted to flaunt the fact that he had caught a rat. He did not expect to be hugged before he’d even had a chance to open his mouth. The arms holding his

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เที่ยงคืน. ประตูห้องพักที่โรงพยาบาลเปิดอย่างเงียบ ๆ . วิ่งพล่านจีอีฮเปิดตาของเขา ที่สุด! เขากำลังจะอดตาย! ผู้เข้าชมไม่ได้เปิดไฟ; แทนเขาปิดประตูตามหลังตัวเอง เขาเอื้อมมือลงไปด้วยมือขวาของเขาและดึงสิ่งที่ออกจากขากางเกงของเขา จากนั้นเขาก็ค่อย ๆ เดินไปที่คนนอนอยู่บนเตียงโรงพยาบาล. ด้วยความช่วยเหลือของสลัวเรืองแสงอุปกรณ์ทางการแพทย์ต่างๆที่ปล่อยออกมาวิ่งฮ Ge เห็นว่าวัตถุกระพริบอย่างเย็นชาในมือของชายคนนั้นเป็นกริช! เขาได้รับการรอซูยี่ โม แต่คนที่เข้ามาเป็นนักฆ่า! Ran จีอีฮจัดลมหายใจของเขาและเฝ้าดูด้วยความสนใจครอบงำ เขาใจเย็นรอให้คนที่จะมาใกล้ชิด. นักฆ่ายกมือขึ้นและกริชมาล้มลง แต่ตรงกันข้ามกับความคาดหวังของคนที่เขาไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นของใบมีดแทงผ่านเนื้อและกระดูก แต่เขาก็พบกับกองกำลังอ่อนแอและยับยั้ง ... ประณามมัน! นักฆ่าตระหนักถึงสิ่งที่เกิดขึ้นและพยายามที่จะดึงกริชกลับ แต่ที่แปลกใจของเขาเขาเป็นสายเกินไปแล้ว โดยไม่มีการเตือนวิ่งฮ Ge ยกขาของเขาและเตะคนในซี่โครง หลังจากนั้นทันทีที่เขาได้ยินเสียงของกระดูกแตกหักและคร่ำครวญเจ็บปวด. เช่นเดียวกับปลาคาร์พกระโดดออกจากน้ำวิ่งฮ Ge กระโดดออกจากเตียง หลอดต่างๆที่ติดอยู่กับร่างกายของเขาฉีกจากแรง เขาฉีกหน้ากากออกซิเจนของเขาและดึงดาบออกจากหมอนแล้วโยนหมอนเจาะกัน. เดินเท้าเปล่าบนพื้นดินเย็นวิ่งฮ Ge ก้าวอย่างสง่างาม แต่ยังน่ากลัวที่มีต่อชายคนนั้น "ใครส่งคุณที่นี่?" "คุณไม่ได้จิง Qiu ฮัน." คำพูดของนักฆ่าที่จัดขึ้นความเชื่อมั่นให้กับพวกเขา "ที่จริง Qiu ฮันคืออะไร?" วิ่งฮ Ge ยิ้มทำให้เขาปรากฏไม่เป็นอันตราย "ผม Qiu ฮันจิง มันเป็นเพียงแค่ว่าการบาดเจ็บของฉันจะไม่รุนแรงเท่าที่พวกคุณอาจจะคิดว่า ฉันตื่นขึ้นมาทันทีหลังจากที่ได้รับการรักษาในปารีสและฉันแกล้งทำเป็นหมดสติที่จะล่อให้พวกคุณออก แน่นอนคุณไม่ทำให้ผิดหวังครับ ตอนนี้ให้ฉันขอให้คุณวิธีที่คุณต้องการให้ฉันไปจัดการกับคุณ? "" เอ๋ไม่ประเมินตัวเอง. "ครอบคลุมซี่โครงของเขาคนที่ค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน "ผมอาจจะมีสองกระดูกซี่โครงหัก แต่คุณไม่สามารถทำดีเกินไปตัวเองใช่มั้ย? การบาดเจ็บของคุณอาจจะหายไปบ้างและดูเหมือนว่าคุณสามารถต่อสู้ แต่คุณไม่ดีพอที่จะเป็นฝ่ายตรงข้ามของฉัน ฉันไม่สามารถฆ่าคุณในวันนี้ แต่คุณไม่สามารถฆ่าฉันทั้ง ดังนั้นทำไมเราไม่เรียกว่าแม้และหลอกผมไม่เคยที่นี่? "" ฮะ! "วิ่งฮ Ge หัวเราะออกมาดัง ๆ "ข้อเสนอแนะที่ไม่ได้เสียงไม่ดีเกินไป." ผู้ชายคนนั้นมีความยินดีและย้ายได้อย่างรวดเร็วที่จะหลบหนีออกจากประตู. แต่ย้ายเหมือนผีวิ่งฮ Ge ถูกปิดกั้นทางของเขา "แต่น่าเสียดายที่คุณเลือกคนผิดที่จะทำข้อตกลงกับ ถ้าคุณยุ่งกับฉันฉันจะไม่ลังเลที่จะฆ่าคุณ แต่ฉันจะให้คุณไปในเวลานี้ถ้าคุณบอกผมที่คุณกำลังทำงานสำหรับ. "" ฝันใน! "" เตะของฉันกลับมาแล้วไม่ได้เพียงแค่ทำลายสองซี่โครงคุณรู้ว่า ตอนนี้ไม่ได้กลายเป็นมากขึ้นและยากมากขึ้นสำหรับคุณที่จะหายใจ? ถ้าคุณวาดนี้ได้อีกต่อไปมีวิธีปอดของคุณจะถูกบันทึกไว้ไม่. "วิ่งฮ Ge ยกคิ้วของเขา "สำหรับฉันฉันได้ทุกเวลาในโลกที่จะมากับ you-" การคลิกประตูเปิดกระทันหันและวิ่งฮ Ge ได้ยินเสียงสวิตช์ไฟที่มีการพลิก ทั้งห้องเต็มไปด้วยแสงทันที. วิ่งบางและอ่อนแอมองฮจีอีเป็นเหมือนฝีมือฆาตกรสวมหน้ากากในการเผชิญหน้า มันก็ไม่น่าเชื่อว่าเขาก็สามารถกลับไปซูบผอมและอ่อนแอแสดง ในระยะสั้นมองเขาจากคนที่อยู่เบื้องหลังทำให้รู้สึกกระตุ้นที่จะปกป้องเขาด้วยใจจริง. ทำความเข้าใจเกี่ยวกับสถานการณ์ภายในห้องซูยี่โมลดลงภาชนะบรรจุอาหารที่เขาถูกจับบนพื้นดิน เขาอุทานออกมาเสียงดัง "เสี่ยวฮัน!" จากนั้นเขาก็รีบเดินไปทางวิ่งฮจีอีและดึงคนเข้ามาในอ้อมแขนของเขาแม้ภายหลังเป็นเหวอ. เดิมวิ่งฮ Ge อยากจะอวดความจริงที่ว่าเขาได้จับหนู เขาไม่ได้คาดหวังที่จะได้รับการกอดก่อนที่เขาจะมีแม้โอกาสที่จะเปิดปากของเขา แขนที่ถือของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เที่ยงคืนประตูห้องพยาบาลเงียบๆ เปิดรัน เฟิ่งเกอ ที่จะเปิดดวงตาของเขา ในที่สุด ! เขาจะยอมตายผู้เข้าชมไม่ได้เปิดไฟ แทน เขาปิดประตูหลังตัวเอง เขาเอื้อมมือลงด้วยมือขวาของเขาและดึงออกมาจากขากางเกงของเขา จากนั้นเขาก็ค่อยๆเดินไปกับคนที่นอนอยู่บนเตียงโรงพยาบาลด้วยความช่วยเหลือของอุปกรณ์ทางการแพทย์ต่าง ๆเลือนรางเรืองแสงออกมา วิ่งเฟิ่งเกอเห็นวัตถุกระพริบอย่างเย็นชาในมือของชายผู้นั้นเป็นมีดเขารอ ซู อี โม แต่คนที่มาเป็นนักฆ่า !รันเฟิ่งเกอกลั้นหายใจ และเฝ้ามองด้วยความตั้งใจจดจ่อ . เค้าใจเย็นรอให้คนมาใกล้ๆนักฆ่ายกมือแล้วกริชก็ล้มลง แต่ขัดกับความคาดหวังของผู้ชาย เขาไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นของใบมีดแทงผ่านเนื้อหนังและกระดูก แทน เขาได้พบกับ อ่อนแอ และผ่อนปรนให้บังคับ . . . . . . .บ้าจริง ! ฆาตกรได้ตระหนักถึงสิ่งที่เกิดขึ้นและพยายามที่จะดึงดาบกลับ แต่ที่แปลกใจของเขา เขาก็สายไปแล้ว โดยไม่มีการเตือน , วิ่งเฟิ่งเกอยกขาเตะผู้ชายในซี่โครง ทันทีหลังจากนั้น เขาได้ยินเสียงกระดูกแตก และเสียงร้องครางอย่างเจ็บปวดเหมือนปลาคาร์ฟกระโดดออกจากน้ำ รัน เฟิ่งเกอ กระโดดออกจากเตียง ท่อต่าง ๆที่แนบมากับร่างกายของเขาฉีกขาดจากแรง เขากระชากหน้ากากออกซิเจนของเขาและดึงกริชออกมาจากหมอนแล้วโยนหมอนใส่กันเดินเท้าเปล่าบนพื้นเย็น วิ่งเฟิ่งเกอก้าวอย่างสวยงาม แต่ก็อย่างตกอยู่ในอันตรายต่อผู้ชาย " ใครส่งคุณมาที่นี่ "" ไม่จิง ชิว ฮัน " คำพูดของนักฆ่าที่จัดขึ้นแน่นอนพวกเขา " ที่จิงคูฮาน "รันเฟิ่งเกอยิ้มให้เขาปรากฏไม่เป็นอันตราย " ผมจิงคูฮาน มันก็แค่บาดเจ็บไม่ได้รุนแรงเท่าพวกเธออาจคิดว่า ผมตื่นขึ้นมาหลังจากได้รับการรักษาในปารีส และฉันแค่แกล้งทำเป็นสลบเพื่อล่อให้พวกนายออกไป แน่นอนคุณก็ไม่ทำให้ฉันผิดหวัง ตอนนี้ผมขอถามคุณว่าคุณต้องการให้ฉันจัดการกับคุณ "" เฮ้ อย่าประเมินตัวเองสูงนัก " ครอบคลุมซี่โครงของเขา ชายหนุ่มค่อยๆ ลุกขึ้นยืน " ฉันอาจจะซี่โครงหัก 2 ซี่ แต่คุณไม่สามารถทำด้วยตัวคุณเองใช่มั้ย ? การบาดเจ็บของคุณอาจได้รับการรักษาค่อนข้างและดูเหมือนว่าคุณสามารถต่อสู้ แต่ก็ไม่เก่งพอที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของฉัน ผมไม่ได้ฆ่าคุณในวันนี้ แต่นายไม่สามารถฆ่าฉันเหมือนกัน ทำไมเราไม่เรียกมัน และคิดซะว่าฉันไม่เคยมาที่นี่ ? "" ฮึ ! " รัน เฟิ่งเกอ หัวเราะออกมาดังๆ " ที่แนะนำก็ไม่เลวเหมือนกัน "ชายหนุ่มดีใจและรีบย้ายหนีออกประตูแต่ย้ายเหมือนผี , วิ่งเฟิ่งเกอกั้นทางของเขา " ขออภัย คุณเลือกคนผิดเพื่อให้จัดการกับ ถ้าเธอมายุ่งกับผม ผมจะไม่ลังเลที่จะฆ่าคุณ อย่างไรก็ตาม ผมจะปล่อยคุณไป ตอนนี้ถ้าคุณบอกฉันว่าคุณเป็นใครทำงานสำหรับ" ฝันไปเถอะ ! "" เตะกลับของฉันก็ไม่ได้แค่หักสองซี่ คุณก็รู้ ตอนนี้ มันกลายเป็นมากขึ้นและยากสำหรับคุณที่จะหายใจ ? ถ้าคุณวาดออกมาอีกแล้ว ไม่มีทางที่ปอดของคุณก็จะปลอดภัย " รันเฟิ่งเกอยกคิ้วของเขา " สำหรับผม ผมมีเวลาทั้งหมดในโลกที่จะมากับคุณ "คลิกประตูก็เปิด และ รัน เฟิ่งเกอได้ยินเสียงสวิทช์ไฟถูกพลิก ห้องทั้งหมดได้ทันที เต็ม ไป ด้วยแสงบางและอ่อนแอมองรันเฟิ่งเกอเป็นฝีมือ , หน้ากากนักฆ่าในการเผชิญหน้า มันประหลาดยังไงเขาก็กลับไปทำหน้าเศร้า และขี้โรค ในสั้น มองเขาจากด้านหลัง ทำให้คนรู้สึกอยากปกป้องเขาด้วยใจจริงเข้าใจสถานการณ์ภายในห้อง ซู อี โม ทำภาชนะบรรจุอาหารที่เขาถืออยู่ลงบนพื้น เขาเสียงดังว่า " เสี่ยวฮัน ! " เขารีบเดินต่อ รัน เฟิ่งเกอ และดึงคนเข้ามาในอ้อมแขนของเขา แม้หลัง dumbstruck .เดิมที รัน เฟิ่งเกอ อยากอวดว่า เขาจับหนู เขาไม่ได้หวังจะกอด ก่อนที่เขาจะได้มีโอกาสที่จะเปิดปากของเขา แขนถือของเขา