It activates my shame. When I was a

It activates my shame. When I was a kid when I was about six years studying elementary education at School. Near my house that day I was having lunch. And it's bad luck or fate or I do not know. The fruit is eaten banana teacher provided. The banana is a fruit that I did not like. I find it disgusting I ate it the first time I feel bad to have eaten it. I have vomited in front of friends, but embarrassing is that there are many people in the area. I'm actually very shy

Make everyone in the room laughed me It is very embarrassing that I never forget. To this day.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเรียกฉันละอายใจ เมื่อผมเป็นเด็กเมื่อประมาณ 6 ปีเรียนที่โรงเรียนประถมศึกษา ใกล้บ้านของฉัน วันที่ฉันมีอาหารกลางวัน และก็โชคร้าย หรือโชคชะตาหรือผมไม่รู้ ผลไม้ครูกินกล้วยให้ได้ กล้วยเป็นผลไม้ที่ไม่ได้ชอบ ฉันค้นหาน่าขยะแขยงฉันกินมันเป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกไม่ดีได้กิน ฉันมีอาเจียนหน้าเพื่อน แต่ไม่อายที่มีคนจำนวนมากในพื้นที่ ผมขี้อายมากจริงทำให้ทุกคนในห้องหัวเราะฉันมันน่าอายมากที่ฉันไม่เคยลืม จนถึงทุกวันนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันป็นความอัปยศของฉัน เมื่อตอนที่ผมยังเป็นเด็กเมื่อผมอยู่ประมาณหกปีที่กำลังเรียนชั้นประถมศึกษาที่โรงเรียน ใกล้บ้านของฉันวันนั้นผมมีอาหารกลางวัน และมันก็เป็นโชคดีหรือโชคชะตาหรือผมไม่ทราบว่า เป็นผลไม้ที่กินกล้วยให้ครู กล้วยเป็นผลไม้ที่ฉันไม่ชอบ ฉันคิดว่ามันน่าขยะแขยงฉันกินมันเป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกไม่ดีที่จะได้กินมัน ฉันได้อาเจียนออกมาในหน้าของเพื่อน แต่ที่น่าอายคือว่ามีคนจำนวนมากในพื้นที่ ฉันจริงขี้อายมากทำให้ทุกคนในห้องหัวเราะฉันมันเป็นที่น่าอายมากที่ฉันไม่เคยลืม ถึงวันนี้.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทำให้ความอับอายของฉัน เมื่อตอนผมเป็นเด็ก ผมก็ประมาณ 6 ปี เรียนระดับประถมศึกษาที่โรงเรียน ใกล้ๆบ้านวันนั้นผมกินข้าวเที่ยง มันเป็นโชคร้าย หรือโชคชะตา หรือ ไม่รู้ ผลไม้ที่กินกล้วย ครูให้ กล้วยเป็นผลไม้ที่ฉันไม่ชอบ ฉันคิดว่ามันน่ารังเกียจ ฉันกินมันครั้งแรกที่ผมรู้สึกไม่ดีที่จะกินมัน ฉันได้อาเจียนต่อหน้าเพื่อนแต่ที่น่าอายคือ มีหลายคนในพื้นที่ จริงๆแล้วฉันอายมาก

ทำให้ทุกคนในห้องหัวเราะฉันมันน่าอายมากที่ฉันไม่เคยลืม วัน นี้